Zomervakantie 2019

Vandaag start onze vakantie. I.v.m. een ongeluk van Corry haar zus hebben we het een week uitgesteld, maar nu gaat het echt gebeuren. We starten rustig op. De bedoeling is om vandaag en morgen af te zakken naar IJmuiden en daar maandag/dinsdag over te steken naar Lowestoft.

We wonen nu op loopafstand van de boot, dus bevoorrading ging de afgelopen week vrijwel helemaal lopend. Vandaag doen we nog de laatste dingen. Rob haalt bij Joosten het reddingsvlot op dat we hebben gehuurd. Het past gelukkig prima onder het bootmansstoeltje. Daar hebben we geen omkijken meer naar.

Rond twaalf uur vertrekken we. We denken het droog te houden en vertrekken in lichte kleding. We kunnen direct door de sluis en dan ziet Rob de bui al hangen… Letterlijk dus. Hij schiet naar binnen om zijn zeilkleding aan te doen. Als de zeilen gehesen zijn begint het te regenen. Gezellig begin van de vakantie. Corry is inmiddels ook volledig in pak en we zitten het maar uit. Het zou vandaag droog zijn, maar uiteindelijk regent het zowat de hele dag…

De windvoorspellingen zijn vandaag niet wat het moet zijn. De hele dag 5 Bft voorspeld, maar voorlopig liggen wij hier te dobberen. Af en toe een vlaag en dan varen we weer 5-6 kn en daarna weer terug naar 3-4 kn. We zijn onderweg naar Muiden maar halverwege besluiten we naar Volendam te gaan. Veel gezelliger, ook op koers en in ieder geval winkels, want Corry had nog geen tijd gehad om wat te lezen te kopen.

Het zal er wel druk zijn, dus we kiezen voor de marina. Stukje lopen is ook gezond. Even afrekenen bij de havenmeester en dan op pad. Eerst langs de watersportwinkel (gewoonte) en dan de dijk op. We strijken neer bij Café De Molen. We nemen bewust buiten het buitenste tafeltje. Het is er afgeladen en de herrie is zo hard dat we elkaar nauwelijks kunnen verstaan. Niet praktisch, wel gezellig.

Even later zien we Klaas-Jan, voorzitter van de 24 uurs wedstrijd en Janine met hun Dehler 39 vertrekken. Ze hebben hun ligplaats hier in de kom. We zwaaien vanaf het terras, maar ze zien ons niet.

Aansluitend lopen we nog even de dijk af en gaan dan langs de supermarkt voor wat leesvoer voor Corry. Ze scoort een Linda bij de Deen en een puzzelboekje bij de Action. Rob maakt van de gelegenheid gebruik om goedkoop 2 Toblerone tabletten aan te schaffen. Lekker met een glaasje port. Wel met mate natuurlijk.

Ondertussen schijnt de zon en we hopen nog even in de kuip te kunnen zitten maar als we even later bij de boot zijn miezert het weer. Zonnebaden kunnen we vergeten. We kruipen onder de buiskap en houden het nog even uit. Daarna pizza uit de oven samen met een nieuw seizoen van Suits. Je kunt het slechter treffen.

We vertrekken rond een uur of 10 uit Volendam. We zeilen tot aan Marken, maar dan valt de wind weg. Op de motor dan maar verder. Bij Amsterdam kunnen we direct door de brug en de achterliggende Oranjesluizen. Daarna is het bekende stuk over het Noordzee kanaal.

Bij IJmuiden worden we ingehaald door het cruiseship dat we in Amsterdam de motoren zagen starten. Alsof alles van te voren geregeld is kunnen we ook direct de sluis bij IJmuiden in. Minimaal vertraging dit keer. We leggen rond 18:00 aan in de marina. We kunnen nog even wat drinken in de kuip, maar dan begint het te spetteren. Dan maar Netflix met pasta en om 09:00 te bed. De wekker gaat weer om 03:30 en een beetje slaap is wel handig.

Gaap. Het is 04:15 als we de havenkom uitvaren. 3 kwartier geleden ging de wekker en om 04:00 stipt voeren we de box uit. Pikdonker, maar wel een beetje wind. In de havenkom hebben we de zeilen gehesen, met het grootzeil wat gereefd. Buiten staat een knoop of 13-15 wind (4 bft) en vooral veel deining. We klotsen alle kanten op. Wel lekker vlot. We komen niet onder de 6 knopen en dat is fijn. Want we willen het liefst voor donker nog in Engeland zijn. Normaal vertrekken we altijd later met als consequentie ook later aankomen. De vorige boot Goya was ook langzamer waardoor we er hoe dan ook 20 tot 22 uur over deden en dan maakte het ook niet zoveel uit. Dit is een experimentje om te zien of we het bij daglicht kunnen halen. Rekenen we maar even niet mee dat we in het donker vertrokken :-).

Het wordt een lange en vooral saaie dag. Weinig over te vertellen eigenlijk. We zeilen en motorzeilen afwisselend. Nadat twee keer de wind wegvalt hanteren we het principe minimaal 5 knopen snelheid en anders de motor aan. Doen we eigenlijk nooit zo, maar het belangrijkste is nu eigenlijk gewoon aan de overkant komen. Alles is grijs en grauw. Geen moer aan. De zee is een klots bende van de wind in de afgelopen dagen zodat lekker een boekje lezen e.d. er ook niet bij is. We zitten het maar uit.

Halverwege trekt ineens de boel open en wel 30 minuten zien we de zon ☀️. Daarna weer grauw, grijs en motregen. Gezellig toch… 🙁 Enfin, Corry voorspelt zon bij Lowestoft en die heeft het meestal bij het rechte eind. Daar rekenen we maar op.

En inderdaad. 15 nm voor Lowestoft zitten we in de zon. Totaal geen wind meer, maar wat zou het. Stukken leuker nu. Wind of geen wind. In de lucht lijkt een ijsschots te drijven. Een wolk van bijzondere vorm en doorsnee. Bijzonder gezicht.

Bij Lowestoft lijken we een escorte te krijgen van twee mega werkschepen. Eerst lijken ze te wachten, dan stuiven ze op ons af en blijven vervolgens naast ons varen. Ze roepen ons niet op, dus we gaan er maar vanuit dat het toeval is. Even later krijgen ze een loods aan boord en dat verklaart veel. Lastig is dat zij nogal ruimte innemen en de havenmonding is smal. De eerste vaart (achterstevoren) naar binnen en vaart dan door de brug. Eh, brug? Wacht even, de ander ligt nog ruim buiten de haven. Daar gaat de brug niet op wachten. Kunnen wij mooi naar binnen piepen. We roepen de harbour control op en krijgen toestemming met de opmerking op te letten op een groot schip dat zo ook binnen moet komen. Ja, dat hadden we al voorzien.

Als we naar de haven varen worden we door het schip opgeroepen. Graag wel haast maken, want ze willen zo naar binnen. Yes, sure. We too. “We go as fast as possible”. In de haven gaan we meteen rechts uit naar de marina en leggen daar aan bij een Duitse boot. Als een speer schoon schip maken en dan ploffen we neer in de kuip met een wijntje. Nog net in de zon! Toch nog een mooie afsluiting van een saaie, grauwe dag. Je moet je momentjes kiezen.

We slapen lekker uit en melden ons dan bij het clubgebouw. De havenmeester matst ons. We willen tot morgen blijven en hoeven slechts een nacht te betalen i.p.v. twee op voorwaarde dat we morgen niet te laat vertrekken. Doen we. Sure! Het is al weer enige tijd geleden dat we hier zijn geweest en moeten zoeken naar de uitgang. Een aardige Engelse dame wijst ons de weg. Het is niet groot, maar wel zwaar omheind. Daarna lopen we de boulevard op en het pad langs het strand.

Het staat hier vol met kleurige strandhuisjes die je overal langs de Engelse kust vindt. Het strand is niet origineel. Net als bij vele Nederlandse stranden is het hier opgespoten. In Nederland is het vaak wel van oorsprong zand. Hier aan de Oostkust is het veelal grind.

We maken een lange wandeling en bezoeken een middeleeuws kerkje en kerkhof. We zoeken de oudste grafzerken, maar het merendeel is niet meer te lezen. Terug meren we nog even af bij een pub 😉 en doen daarna boodschappen. 

“Once the boat is safely tied up drag the skipper over to The Harbour Inn, and let him down a pint of Adnams to soothe his frayed nerves….” vermeldt de website visitmyharbour.co.uk aan het einde van de toelichting over de aanloop van Southwold. De haven waar we vandaag heen gaan. Rob is er begin jaren 90 geweest. De havenmeester meldt gemoedelijk dat de situatie eigenlijk niet veranderd is ten opzichte van toen. Alsof Rob dat nog weet 😉

We moeten kruisen van Lowestoft naar Southwold, maar we hebben het effect van de stroming onderschat. We gaan veel te hard en halen de hi-aspect (voorzeil) weg om vaart te minderen. We willen maximaal 2 uur voor hoog water de aanloop doen. Grindbanken, ondieptes in de haven en sterke stroming maken het een uitdaging. We doen het echter keurig volgens het boekje en lopen zonder problemen binnen.

De havenmeester verwijst ons ter plekke naar een klein steigertje aan de overzijde. Daarvandaan kunnen we omlopen naar een voetgangersbrug, maar waarom zouden we? Daar hebben we nu juist onze bijboot voor.

Als we deze hebben opgeblazen komen we er achter dat we geen extra benzine hebben voor de buitenboordmotor. Hm… eigenlijk wilden we morgen de River Blyth verder afvaren. Een uitdaging om op een plek als dit aan benzine te komen. De harbourmaster geeft hoofdschuddend te kennen… not a change. Het dorp kent zelfs geen benzinestation.

Ok. Dan maar niet. We drinken eerst een pint bij de pub. Al viel de entree dan wel mee, de toegezegde pint moeten we wel hebben natuurlijk 🙂

Terug aan boord zien we Dave en Annemieke voorbij varen. Ze lagen met hun Dehler 39 achter ons in Lowestoft. We zien ze even later vlak voor de loopbrug liggen als wij naar het dorpje lopen. Het dorp is authentiek en gelijktijdig ook erg toeristisch. We lopen door naar het strand en de boulevard. Dan weer terug het centrum in voor boodschappen. Eerst nog even langs de gebruikelijke kerk en kerkhof. In Nederland zijn de kerken tegenwoordig vooral in gebruik als woningen, culturele instelling of staan ze gewoon leeg. Hier zijn ze nog in gebruik. Althans,zo lijkt het want er is nooit iemand. Zelf geen priester of pastoor.

We lopen via de andere kant van het dorp weer terug. Daar steken we de rivier over via de rowed foot ferry. Tussen 09:00 en 17:00, mits het weer het toelaat, kun je hier oversteken voor een pond per persoon. Het bootje heeft geen motor, maar er wordt ouderwets geroeid. De dame die ons overroeit doet het duidelijk niet voor het eerst. Spierballen als Poppey. Ze roeien 4 uur op en 4 uur af, vertelt ze. Dat is best pittig, want hoewel de rivier niet zo breed is, moeten ze eerst een stuk tegen de stroom inroeien om daarna terug te ‘drijven’ naar de overzijde.

Als we de boodschappen aan boord gebracht hebben gaan we naar de pub voor een hapje. Daar zien we opnieuw Dave en Annemieke en we eten gezamenlijk. Hij een fervente zeiler, zij onervaren, maar zeer enthousiast. Gaat vast goed komen. Twee uur later zijn we weer aan boord. We hebben zowaar redelijke wifi hier. Een waar wonder in Engeland. 4G is hier veelal ook dramatisch. We kunnen in ieder geval weer e.e.a. bijwerken.

Vandaag slapen we uit. Daarna lekker ontbijten in de kuip. Rob heeft heel het internet afgezocht naar benzine hier in de buurt, maar dat is kansloos. Eerste beste plek is 15 km verder. Enfin, dan maar geen boottochtje met de bijboot. Eerst verkennen we de lokale chandlery (watersportwinkel) en dan gaan we opnieuw naar het dorp. Ditmaal lopen we er via het strand naartoe. Ze hebben hier geen echte zandstranden, die zijn allemaal opgespoten. Bij de waterlijn zie je altijd weer de echte ondergrond en dus lopen we grotendeels over kiezels naar het dorp. Terug toch maar weer over de weg. Loopt een stuk makkelijker.

Corry koopt in het dorp een postkaart (ja, ze bestaan nog) voor haar zus, maar een postzegel erbij voor naar Nederland is te veel gevraagd. Daarvoor moeten we apart naar het postkantoor. Tja, Europa is hier heel ver weg. We verkennen op ons gemak de rest van het dorp en belanden vanzelf weer in een pub (waar anders in Engeland). De Lord Nelson. Het is er gezellig, maar als de eerste zonnestraal van de dag zich laat zien verkassen we terug naar de haven. We eten aan boord en gaan tijdig naar bed.

We vertrekken rond 07:00. Corry’s favoriete tijdstip. Het gemopper is zelfs in IJmuiden nog te horen 🙂 We krijgen keurig toestemming van de havenmeester en varen de haven uit. Ook ditmaal volgens het boekje en zonder problemen.

Het is twee uur na laag water, maar het is overal diep genoeg. We kunnen een uur of drie zeilen maar dan ziet het er naar uit dat we echt te langzaam gaan. De wind gaat straks toenemen en de stroom gaat ook kenteren. Dan gaat het wel lang duren. Dus de motor aan. Binnen een uur is de wind toegenomen tot 15-18 knopen en dat is niet fijn. We stuiteren tegen de golven in en we maken soms klappen waar je oren van na gonzen. We gaan wat dichter onder de kust varen om de ergste golven te vermijden. Maar het wil niet echt.

Uiteindelijk bereiken we Harwich en zijn we de golven kwijt. We varen de Orwell op, inmiddels een bekend gebied, en meren twee uur later af in de Neptune marina in Ipswich.

We gaan de stad in. Drinken een pint in The Plough en doen boodschappen bij Sainsburry. Daar kopen we een paar pakken voorverpakt lamsvlees voor in de oven en een paar kleine pie’s voor lunch. Dat wordt smikkelen komende dagen. Eenmaal weer aan boord zijn we best bekaf. We gaan vrijwel direct eten, drinken een glas wijn en liggen rond 21:00 te bed.

Rob gaat op de fiets benzine scoren voor de bijboot. Hij had online een adres gevonden waar hij Aspen benzine kan halen. De primaire reden om naar Ipswich te gaan. In dertig minuten is hij weer terug. In principe kunnen we weg, maar er is voor de hele dag regen en onweer voorspeld. We besluiten een dagje extra te blijven. Welgeteld aan het einde van de dag hebben we vijf minuten (mot)regen meegemaakt en in de verte een donderklap gehoord. Tja, weersvoorspellingen…

We doen een bezoek aan Christchurch mansion en het bijbehorende park. Echt een aanrader. Heel bijzonder dat dit huis (museum) uit de Tudor periode gratis bezocht kan worden. Het is ook echt of je een huis binnenloopt. Geen entree, balies of iets dergelijks. Gewoon via de voordeur naar binnen. In sommige kamers is een lijntje gespannen waar je niet achter mag komen, maar op de meeste plekken staan alleen subtiele bordjes met het verzoek om niet op de stoelen te gaan zitten en/of spullen aan te raken. Verder ben je volledig vrij om rond te lopen. Er lopen enkele suppoosten rond, maar die vallen niet op.

Het huis is eigendom geweest van een adelijke familie die het eind 1800 verkocht aan een projectontwikkelaar. De burgemeester van Ipswich toentertijd kocht het terug en schonk het aan een stichting. Hij hielp hen fondsen te werven om het bijbehorende park aan te schaffen. Sindsdien is het openbaar bezit. In het huis zijn delen aangepast of toegevoegd van andere bijzondere historische huizen die gaandeweg werden herontdekt of op de nominatie stonden om gesloopt te worden.

We maken een lange wandeling door het park en belanden daarna weer in dezelfde pub in de stad. ‘s Avonds gaan we vroeg naar bed. Wordt een gewoonte deze vakantie.

We vertrekken rond 08:15 door de sluis. Het is rustig op de rivier en we varen kalm op de motor richting Harwich. Daar begint de zon te schijnen en komt er een beetje wind. We modderen wat aan met de zeilen. Er staat weinig wind en we hebben inmiddels stroom tegen. De wind draait ook iedere minuut 90 graden een andere kant op. Wind weg, motor aan. Wind terug, motor weer uit. Het schiet niet op.

Bij Harwich waar de Stour en de Orwell samen komen komt een grote sleep aan. Een bok met 3 sleepboten en een extra duwboot. Een patrouille boot benadert de nodige zeilscheepjes om nu echt de vaargeul te verlaten. De Engelsen hebben er niet zoveel moeite mee om hun scheepje van 8 meter voor een zeeschip van 300 meter te plaatsen. Of het achteloosheid of roekeloosheid is is nooit duidelijk. Handig is het niet.

Eenmaal buiten de haven trekt de wind aan en wel pal tegen. Net nu we het ‘kanaal’ in moeten. Het is in het begin geen echt kanaal, maar een boeienrij die ons door de ondieptes heen moet loodsen Hemford water op. De Backwaters waar we heen gaan zijn een bekend natuurgebied. Vooral veel modder overigens.. Een paar jaar geleden hebben we hier geankerd en uiteindelijk lagen we in een poeltje water van 2,5 meter diep en om ons heen verder alleen maar modder, modder en modder.

Nu varen we een zijkreek in en gaan we naar Walton-on-the-naze. We varen naar de marina waar alle faciliteiten zijn, want het wordt weer tijd om te tanken (diesel). De zijkreek is de eerste 300 meter betond en dan blijft er alleen nog een stroompje water over met tientallen boten aan moorings willekeurig verdeeld over de kreek zonder enig zichtbaar pad. Geen idee hoe we nu moeten varen.

Onder het motto in het midden zal het wel het diepst zijn manouvreren we om de schepen heen. En we krijgen tegenliggers. De locals weten hoe het moet. Met soms een enkele decimeter ruimte manouvreren ze langs de boten aan de moorings. Ondertussen waait het pittig. Het is een wonder dat ze niets raken. Tussendoor worden we verwelkomd door een zeehond. Dat is dan weer aardig 🙂

Via de marifoon krijgen we een box toegewezen en leggen aan. Het is geen grote haven, maar toch keurig voorzien van faciliteiten. Wel wat ver van de stad. We lopen bijna 3 kwartier om bij de boulevard te komen. Dat hadden we ons kunnen besparen want, hoewel erg druk, is er niets te doen en te zien behalve heel veel schreeuwerige Engelse toeristen.

We lopen iets terug en gaan naar de lokale jachtclub. We hadden hier ook heen gekund, maar dan hadden we moeten wachten tot hoog water. Met onze diepgang is het anders niet te doen. Het geultje is krap en zo te zien onduidelijk betond. We zijn blij dat we voor de marina hebben gekozen. Het haventje is trouwens niet veel soeps. De bijbehorende jachtclub is prima. We drinken er wat op het terras en lopen terug. We hebben in ieder geval onze beweging weer gehad.

Terug op de haven drinken we wat bij het restaurant. Het is best groot en helemaal vol. Als we er aan het begin van de avond terugkomen krijgen we te horen dat ze zo sluiten. Echt vriendelijk zijn ze ook niet. Whatever. Geen terras zo goed als onze kuip. Hoewel?

De kranten schrijven al dagen over een komende hitte, maar hier is het best fris. Daarnaast staat er sinds het einde van de ochtend een pittige windkracht 5. Het is op het randje van guur. We spannen een zeiltje, maar dat werkt matig. We hadden de zeilmakers gevraagd om een kuiptent, maar door omstandigheden konden ze daar niet aan voldoen. Juist nu was dat lekker geweest. Volgend jaar dan maar. Na het eten zitten we al snel binnen.

Vandaag doen we een dagje klussen. Rob gaat op de fiets boodschappen doen. Als we water willen tanken komen we er achter dat we de lange slang, met bijbehorende hulpstukken, zijn vergeten. De meegenomen uittrekbare slang van 10 meter is sowieso te kort en we missen het koppelstuk om hem op de kraan aan te sluiten.

De havenmeester en watersportwinkel bieden geen uitkomst. Uiteraard zal een van de buren dat wel kunnen, maar Rob doet toch boodschappen en na de hele lokale Aldi binnenstebuiten gekeerd te hebben vindt hij de allerlaatste tuinslang. Inclusief bijbehorende koppelstukken. Zo beschikken we weer over een slang van totaal 20 meter. Lang niet altijd voldoende, maar vaak wel.

Verder doen we de was. De machines en drogers zijn hier mega groot. Alles in een keer schoon en droog!

Ook gaan we met de bijboot de kreek verkennen. Er staat flink wat wind, dus het wordt een natte aangelegenheid. Het wordt nu eindelijk warm, dus dat is geen straf. Veel is er niet te zien. Vooral veel modder en bootjes aan moorings. We drinken ’s middags nog wat in het restaurant (nu veel vriendelijker) en eten lekker aan boord. We twijfelen waar nu heen. Verder naar de River Crouch (zuidelijker) of terug naar de River Deben c.q. River Ore/Alde. We besluiten om terug te gaan. Willen we daarna zuidelijker dan maakt dat qua mijlen ook niet zoveel uit.

Het is om 17:00 hoog water bij de ingang van de Deben. We willen er daarom pas om 15:30 aankomen. De rivier is behoorlijk ondiep, zeker op het einde, en voldoende water is een pre. Aan het einde ligt Woodbridge waar de haven een drempel heeft zodat het water in de marina blijft staan als de rivier droog valt bij eb. Er moet voldoende water staan willen we erin kunnen. Rond hoog water moet dat lukken.

Rob spreekt nog een ander Nederlands stel. Zijn varen vandaag ook naar Woodbridge, maar vertrekken ruim 2 uur eerder. Rob vergeet te vragen naar hun diepgang, maar heeft wel zo zijn twijfels of dat niet wat te vroeg is. Het is een Winner 10.10 en die steken meestal toch net zo diep als wij.

Overigens zie je in dit soort havens niet veel Nederlanders. Als er nog één of twee Nederlandse boten liggen is het veel. Belgen, Duitsers of Fransen zie je al helemaal niet. Zo behoud je nog wel een beetje het “buitenland” gevoel. Op de Orwell met Pin Mill en Ipswich is dat al veel anders. Daar varen bijna net zoveel Nederlanders als Engelsen…

Voordat we vertrekken koopt Corry nog een kunstwerk bij de Chandlery. Een houten muisje. Behalve bootspullen hebben ze ook veel lokale kunst. Met name nautische schilderijen. We zien enkele leuke, maar we hebben thuis ook nog het een en ander staan en tot op heden er voor gekozen om nog niets op te hangen… laten we daar eerst maar eens naar kijken.

We tanken nog even. Rode diesel weliswaar, want andere hebben ze niet. Goed om de bon te bewaren want echt leuk vinden ze dat niet als ze het in Nederland in je tank aantreffen.

Vandaag is het voor het eerst echt heet. Bloedheet om zo te zeggen en natuurlijk ook vrijwel geen wind. Handig met zo’n zeilvakantie 😉

De aanloop van de Deben vraagt wat voorkennis en de download van een actuele kaart. Direct bij de ingang ligt een gevaarlijke grindbank die tevens continu verschuift. Met rustig weer is het goed te doen. De drie tonnen bij de ingang strak volgen, daarna de zuidzijde (tot op enkele meters van het strand) aanhouden en halverwege direct strak naar de overkant. Als het flink waait zal het best spannend zijn, maar nu varen we er kalmpjes door.

De rivier kronkelt zich door het landschap en het is goed opletten waar de tonnen liggen. Hier geen bakboord en stuurboord tonnen, maar af toe alleen een stuurboord ton dan wel alleen een bakboord ton. Of gewoon even niets (in bochten dan maar de buitenzijde aanhouden) of bij dorpjes het “pad” tussen de boten gelegen aan moorings. Je plotter (de boot TomTom) kun je het best negeren, want de rivier verandert regelmatig. Leuk voor het algemene beeld, maar niet om nauwkeurig op te varen.

We passen onze snelheid nog wat aan. Langzamer. Het heeft geen zin om er te vroeg te zijn want dan kunnen we niet over de drempel bij de haven. Geen probleem want het is geen straf om hier te varen. Langs de mooi glooiende oevers liggen leuke dorpjes, duizenden bootjes aan moorings en we genieten van de talloze vergezichten.

Rond 16:00 komen we aan bij Woodbridge. Rob roept de haven op, maar die reageert niet. Hm… vreemd want het is duidelijk dat de boten voor ons wel contact hebben. De marifoon berichten galmen over het water. Oeps… Rob roept Woodbridge marina op, maar het is Tidemill marina. Nu wordt er direct gereageerd.

We kunnen net over de drempel. De pijlschaal geeft 1,85 aan (wij steken 1,75), maar de diepte meter komt niet onder de 2 meter als we er over varen. We leggen aan in de box en gaan op zoek naar een pub. Het was een lange dag in een bloedhete zon en we zijn er wel klaar mee.

Er is niets op de haven. We vinden een pub, maar daar zit je buiten direct aan een drukke weg. We ploffen neer op het terras van de lokale bioscoop. De Engelse buurman in de haven had ons er al op gewezen. Honderden soorten drank, maar slechts 3 soorten bier en alleen pils uit Tsjechië op de tap. Vreemde gewaarwording in het land van de ale’s. Dan maar een Adnams uit de fles…

De bioscoop wordt waarschijnlijk gerund door een Tsjechische familie want iedereen uit de bediening heeft wat oost-Europese trekken. Een andere sfeer dan de gemiddelde pub, maar niet verkeerd. We vertrekken evengoed iets later naar de pub aan de overkant want de parasols zijn hier erg klein en we hebben wel voldoende zon gehad vandaag. Daar drinken we nog een echte pint en zakken weer af naar de boot.

Nog steeds bloody hot gaan we maar met een glas wijn lekker in de bijboot zitten met de pootjes overboord. Zo is het uit te houden :-).

Als het donker wordt lopen we nog even naar de rivier. De drempel van de haven staat droog. In de haven staat nu nog +/- 2 meter water, maar op de rivier stroomt nog slechts een beetje water tussen de drooggevallen boten door.

Rob moet natuurlijk weten tot hoe ver hij kan lopen de rivier op en raakt prompt bijna zijn slippers kwijt. Hij zakt binnen de kortste keren tot ver boven zijn enkels in de modder. Met veel gedoe lukt het hem om zowel niet te vallen als om zijn slippers te behouden. Ziet er wel heel knullig en onbeholpen uit als je hem door de modder ziet strompelen. Even later staat hij zijn voeten en slippers te wassen bij een waterpunt. Waarschuwing voor wie het ook een keer doet. Het duurde meer dan een week vele keren schrobben om de modderkleur definitief van zijn tenen af te krijgen.

Vandaag gaan we het stadje in. Wel aardig, maar we hadden er meer van verwacht. Het helpt ook niet dat je wegbrandt van de straat, zo heet is het. Maar niet gezeurd, weken kwam de temperatuur niet op gang en nu is het warm. Zullen we er van genieten ook ;-).

Hoewel er veel rivier is er niet echt iets als een boulevard. Er loopt een betonnen waterkering en aan het einde daarvan vinden we onder aan het dijkje een theehuisje. We lunchen er (koude cola ipv warme thee) en wandelen weer terug. Nog even langs de supermarkt en dan naar de boot.

Het is nog steeds heet… Dan maar met de bijboot weg voor wat verkoeling. Het water staat inmiddels weer een meter boven de drempel dus we kunnen net met de buitenboordmotor de haven uit. We varen eerst wat stroom opwaarts, maar dat wordt al snel te ondiep. We zitten hier echt aan het einde van de rivier. Wel kunnen we nog het huis op Sutton Hoo zien liggen. Een museum waar Rob vorig jaar samen met zijn vriend Kees-Jan is geweest tijdens de openingstocht van de kustzeilers.

We varen de andere kant weer op en laveren door de bootjes aan moorings We passeren de roeivereniging en moeten om de wedstrijdkano’s heen manoeuvreren die aan het trainen zijn. Ze gaan sneller dan wij op de motor.. Eenmaal wat lager op de rivier gaan we weer terug. We zetten de motor uit en laten ons op de vloedstroom terug drijven naar de haven. Beetje bijsturen met de peddels, maar veel meer hoeven we niet te doen.

Terug aan boord zetten we een zeiltje tegen de zon en zitten de middag lekker uit. Rob gaat nog langs de havenmeester. Gisteren moesten we 64 pond afrekenen voor 2 nachten. Volgens ons was het tarief 28 pond per nacht. We hebben geen bon gekregen, dus we weten niet exact waar de 8 pond extra voor is en gaan er maar vanuit dat dat de borg is voor de verloopstekker voor de stroom (andere stekkers hier). Als Rob echter aankomt met het verloopstuk denkt de havenmeester dat we nu willen vertrekken en dat we een dag liggeld wil terugvragen. Nee, graag alleen de borg. Hoezo? Welke borg? Wat blijkt. De 8 pond was niet voor de verloopstekker, maar voor de stroom die er door heen gaat…. 4 pond (5 euro) per nacht voor stroom. Fijn dan. Nou, we hadden al betaald dus sluit Rob de stroom maar weer aan. Voor dat geld mag het dan wel hopelijk op zijn minst groene stroom zijn. Vergeten te vragen trouwens.

Tja, zeilen op stroom is zelden lekker uitslapen. Het is hoogwater om 05:50 en we willen bij het verlaten van de Deben niet te laag water. De grindbanken zijn wel goed te zien met laag water, maar je houdt ook weinig over om te manouvreren. Dus gaat de wekker om 05:30 en vertrekken we om 06:00. Het begint een gewoonte te worden. Rob had de stroom gisteravond al afgekoppeld en het verloopstuk maar alvast in de brievenbus bij de havenmeester gedaan. We kunnen zo uitvaren.

Het is net licht en de kleuren op de rivier komen mooi uit. Het waait niet te hard en we hebben stroom mee. Zeilen is er echter niet bij. Dan zijn we niet op tijd bij de monding. Sowieso zeilen we deze vakantie niet veel. Of er is geen wind of we varen op een stuk waar zeilen niet verstandig is (geen diepte). Nou ja, hoort er soms ook bij.

Na 2 uur bereiken we de monding van de Deben. De grindbanken beginnen al aardig zichtbaar te worden. We houden netjes de aangegeven boeien aan en bereiken vrij water. Het beetje wind dat er was is inmiddels verdwenen. Nog 2 tot 4 knopen wind en 2 knopen stroom tegen :-(. We motoren maar weer door.

We waren aanvankelijk van plan om aan het einde van de Deben te ankeren of een mooring te pakken om dan aan het einde van de dag de rivier Ore c.q. Alde op te varen. De rivier met twee namen heet in het begin de Ore en later de Alde. Dit is ontstaan omdat twee rivieren door het verschuiven van de grindbanken samengevoegd zijn tot één rivier. De voorspelling voor vanavond is echter 40 tot 45 knopen wind (bft 8) en precies wanneer we zouden aankomen. Niet de ideale situatie om aan te leggen bij een mooring of te gaan ankeren (er zijn geen jachthavens daar). We verkassen daarom naar Shotley, beter bekend van Harwich dat direct daartegenover ligt. We kunnen dan morgen naar de Ore of, ook een optie, oversteken naar Belgie of Nederland. We moeten langzamerhand toch gaan nadenken over de tocht terug.

Bij Slotley gaan we door de sluis en meren af in de toegewezen box. We maken nog een wandeling langs de Rivier Stour, maar eigenlijk is het gewoon te warm. Bij de haven schuiven we aan bij de pub lekker in de schaduw. Daar bedenken we dat we morgen toch maar oversteken naar Blankenberge. Terug op de boot halen we de bijboot uit het water, maken hem zo goed als mogelijk schoon en hangen hem in de mast om te drogen. Eenmaal droog rollen we hem op. Rob hoopt eigenlijk dat hij hem in de natte cel (badkamer) kan opbergen in de extra ruimte die we daar hebben. Kansloze actie. Dan maar gewoon in het vooronder. De bakskist is nu zo’n puinzooi, daar beginnen we maar niet aan.

Rond 18:00 gaan we eten in de pub op de haven. Niet slecht, ook niet bijzonder. Voor het eten hoef je niet naar Engeland te gaan. Gelukkig hebben ze lekker bier :-). Daarna spoedig terug want we verwachten slecht weer. De vraag is, gaat dat ook gebeuren?

De hele dag volgen we al twee app’s. Weatherpro en Windfinder. Eerstgenoemde voorspelt in de avond half bewolkt en windkracht 2. Windfinder voorspelt 40 tot 45 knopen en regen. We gokken op de Windfinder, maar toegegeven ziet het er momenteel niet slecht uit. Als we aan boord stappen voelen we ineens een windvlaag. In de verte komen donkere wolken aangesneld. Bij diverse boten in de haven zien we de was buiten hangen. Die gaan niet blij zijn.

We gaan lekker binnen zitten met Netflix aan. Even later horen we een boot naast ons aanleggen en bijna gelijktijdig een eerste donderklap in de verte. “You’re just in time! Yes, we definitely do!” De laatste landvast ligt nog niet vast of de hemelsluizen gaan leeg. Dan begint het geraas van de wind. De boot rammelt in zijn box en de hemel wordt verlicht door continue bliksems. Een kwartiertje volgen we het en maken foto’s en video’s maar uiteindelijk is regen ook maar regen, bliksem ook maar bliksem en wind komen we wel vaker tegen :-). We kijken lekker Netflix af en gaan vroeg naar bed. Morgen vertrekken we weer om 06:00…

Gaap. Alweer de wekker die gaat om 05:30. Hoezo uitslapen op vakantie? Enfin, na een paar snelle Nespresso’s roepen we de sluis op en varen we de box uit. Rob had voor de zekerheid gisteravond nog de sluis opgeroepen en gemeld dat we rond deze tijd wilden vertrekken. Daar in ieder geval geen verrassingen. De sluis ligt al klaar en als we liggen schiet Rob nog even de kant op om de verloopstekker retour te brengen. Wellicht handig om er zelf een aan te schaffen. In best veel havens heb je die toch nodig. Je krijgt ze standaard aangereikt, maar dat scheelt in terug brengen.

Opnieuw staat er weinig wind….Voor de komende twee dagen is er echter slecht weer voorspeld dus we vertrekken toch maar vandaag. We modderen even wat aan met zeilen, maar het schiet niet op. We hebben nog 80 mijl te gaan en de wind valt nu helemaal weg, dus dan toch maar de motor aan. De wind zien we bijna de hele dag niet meer terug. Wat dat betreft een kalm en rustig overtochtje. Bij de Belgische kust komt er ineens wel wind en stevig ook. Zo kunnen we toch nog een aantal uren zeilen.

We verwachten rond een uur of negen bij Blankenberge te zijn. Rond een uur of vijf in de middag hebben we ineens bereik op onze mobiels. We varen dan op een mijl of twaalf uit de kust bij Nieuwpoort. Rob krijgt een ingeving en belt met een jachthaven in Blankenberge. We willen daar toch twee dagen blijven en het is wel lekker als we nu direct een box weten. Anders wordt het ongetwijfeld vandaag dubbel liggen en morgen weer verkassen. De havenmeester is niet erg enthousiast. Moeilijk, moeilijk, alles is vol. We kunnen dubbel liggen aan de kade. Ja, dat hadden wij ook al bedacht. Als de havenmeester onze gegevens wil hebben bedankt Rob hem en zegt dat we dan ter plekke wel kijken wat we gaan doen. Oh, maar wacht even. Kijk, nu is er ineens wel een box beschikbaar.

Volgens planning komen we rond negen uur in de avond bij Blankenberge aan. De ingang daar is niet al te breed en ook niet al te diep. Niet echt ideaal daar het nu laag water is en we harde wind van achteren hebben met forse golven. Hierdoor worden we alle kanten opgeworpen. Gelukkig staan de golven net iets schuin op de wal. Hierdoor neemt de golfslag vrijwel direct af als we een tiental meters binnen de pieren zijn. Binnen kunnen we mooi doorvaren naar onze gereserveerde box :-). We hebben geen zin meer om de kant op te gaan. Het begint inmiddels te regenen, het wordt koud en donker en we hebben trouwens ook geen pasje om terug het terrein op te kunnen. Maar binnen zitten we ook heerlijk. Wel gaat voor het eerst in weken weer de kachel aan.

Van onze vrienden in Enkhuizen horen we dat de mussen daar nog steeds van het dak vallen vanwege de hitte, maar hier in Belgie is het definitief over. De hele dag regen dan wel miezer en waait het daarbij flink.

We vullen de voorraad weer wat aan middels een bezoek aan de Delhaize. Als we terugkomen van de supermarkt vluchten we ‘De Sloepe’ in als er een mega stortbui aankomt. De Sloepe is de bar/bistro van de plaatselijke watersportvereniging en best gezellig. We besluiten meteen om daar vanavond te gaan eten. We hebben al tijden geen mosselen meer gegeten. Waar beter dan hier!

De middag komen we verder door met lekker lezen aan boord en in de avond eten we aan hetzelfde tafeltje als waar we in de middag zaten.

Het is nog steeds grauw en koud, maar het waait wat minder en daarmee is de temperatuur ook beter. De voorspelde onweersbuien zijn uitgebleven. Wat dat betreft lijken de weersvoorspellingen toch allemaal erg overdreven.

We kopen een dagkaart voor de kusttram. Deze is geldig van De Panne tot aan Knokke en zo kun je eenvoudig langs de gehele Belgische kust op-en-neer. Ze rijden bijna om het kwartier dus het is eenvoudig op- en afstappen. We rijden naar het eindstation in Knokke en wandelen daar via de hoofdstraat naar het strand. Ondanks dat het zondag is en matig weer is het er afgeladen. We waren er nog nooit geweest, maar het viel niet tegen. Binnen de categorie Belgische toeristenplaatsjes dan. Want meer moet je er niet van verwachten. Beetje Zandvoort, maar dan groter en betere winkels. Maar uiteindelijk puur toeristisch.

Daarna stappen we weer op de tram terug. We hebben een dagkaart, dus het lijkt ons niet logisch dat je ook moet stempelen. Dat blijkt echter wel te moeten. Heen hebben we het niet gedaan en terug gaat ook niet lukken want alle stempel apparaten zijn kapot. De chauffeur is weinig behulpzaam. Als mensen hem komen vragen wat ze dan nu moeten doen is zijn antwoord steevast “Staan of zitten. Wat je wilt.” Niet iedereen begrijpt zijn humor en het wordt ook niet echt vriendelijk gebracht. Dit ritje zal niet goede positieve recensies opleveren voor het trambedrijf. Dat terwijl het dus wel gratis is :-).

We blijven zitten als we Blankenberge bereiken. Eigenlijk waren we van plan om door te gaan naar Oostende. We zitten echter niet echt lekker en een aantal dames die in Blankenberge waren ingestapt zijn zo overdadig voorzien van parfum dat we maar uitstappen in De Haan. Dat zag er vanuit de tram erg leuk uit, maar ter plekke valt het toch wat tegen. We halen een patatje en tuffen weer retour naar Blankenberge. Oostende is bijna nog een uur met de tram en zo lekker zit je er ook weer niet.

In de stad gaan we nog even winkelen en halen stokbrood met lekkere kaasjes voor als eten aan boord. Eerst gaan we nog een pintje halen op de haven en daarna verkassen we naar de kajuit. Kachel aan, wijntje en kaasje erbij. Prima zo!

Corry mag uitslapen. We vertrekken pas om 06:30 :-). De wekker staat dus om 06:00, maar we zitten dan al aan de koffie. Het is laag water als we vertrekken en de haveningang staat erom bekend om ondiep te zijn. Er staat echter ruim voldoende volgens de dieptemeter en zonder problemen varen we uit. Er is een zuidelijk 3 tot 4 bft voorspeld en dat is mooi voor de spi. Daar wachten we nog even mee want we moeten eerst nog langs de haven van Zeebrugge en daarna de vaargeul naar Antwerpen oversteken. Over het algemeen kunnen we daar meestal redelijk vlotjes langs, maar vandaag is het erg druk. We moeten meerdere keren wijken en al met al zijn we er twee uur druk mee.

Om 08:30 gaat de spinnaker erop. Inmiddels staat er tussen de 15 en 20 knopen wind (5 bft) en we scheuren letterlijk van Belgie naar Nederland. Corry staat aan het roer en moet hard werken om de boot op koers te houden. We varen bijna continue in ruim 8 en soms zelfs 9 knopen door het water. Zo hard hebben we nog nooit gevaren. Dat houden we vol tot half één en dan is de wind inmiddels zo ver afgenomen dat de motor toch echt aan moet. We zijn lekker opgeschoten ondanks dat we stroom tegen hadden. Nu is de wind weg, maar hebben we inmiddels stroom mee dus houden we vaart.

De harde wind is weg, maar toch nog bijna 8 knopen door het water 🙂

Bij de Maasvlakte melden we ons keurig aan en kunnen zonder te hoeven wijken tussen de ingaande en uitgaande schepen door oversteken. Rond 17:00 meren we af in de haven van Scheveningen. De passantensteigers liggen al flink vol en we hebben dan ook twee boten tussen ons en de steiger.

De boot waar we bij aanleggen geeft aan dat ze morgen om 06:00 vertrekken. Hm.. alsnog vroeg op. Dit ondanks dat wij pas rond 12:00 hoeven te vertrekken. Afhankelijk of je naar het noorden of naar het zuiden wil (naar een haven die in minder dan 8 uur te bezeilen is) is het zinvol om met het tij mee te varen. En die wisselt iedere zes uur. Dus zie je op gezette tijden de haven leeg stromen.

We moeten nog naar de havenmeester om te betalen. Maar Rob had gezien dat je hier ook kon betalen met de Blue Water app. Zeg niet tegen Rob dat iets digitaals kan want dan moet het ook meteen. Even later is de app gedownload en 30 seconden later is het liggeld betaald en hebben we een code om de steiger op en af te komen. Toch wel handig.

We lopen om de haven heen en gaan op het terras bij een Grieks restaurant zitten. Het is hier in tegenstelling tot Belgie weer flink heet en de koele tzatziki ziet er te heerlijk uit om te laten staan. Het is nog erg rustig, maar langzamerhand loopt het terras verder vol. We blijven er uiteindelijk ook eten, maar gaan daarvoor wel naar binnen. Het plekje waar we zitten is niet meer in de schaduw en buiten is er verder geen plek meer. We hebben al genoeg zon gezien vandaag en binnen is het ook koeler. Daarna terug aan boord en nog even Netflix kijken.

Om kwart voor zes zijn we eruit. Even kijken of de buren ook echt wakker zijn en willen vertrekken? Jazeker. Oké. Koffie dan maar. Er zijn al veel andere boten vertrokken. We hoorden de eerste om half vijf vertrekken. Voordeel is dat er een plekje aan de steiger is vrijgekomen. Daar kunnen wij mooi tijdelijk naar toe verkassen. Kunnen de buren weg wanneer ze willen en weten wij zeker dat we niet weer aan een boot liggen die ook weg wil.

Slaap hebben we niet meer en het is heerlijk weer dus nemen we lekker plaats in de kuip. Rond 10:00 gaat Rob boodschappen doen bij de Jumbo en als hij terug komt legt er net een andere boot bij ons aan. Als hij meldt dat we over een kwartier weggaan ziet hij bekende gezichten. He, hadden we jullie ook niet vorige week gezien bij Walton-on-the-naze en Woodbridge? Klopt inderdaad. We praten even kort bij en dan vertrekken we richting IJmuiden.

Eenmaal buiten de haven gaat direct de spinnaker erop. Net als wij vertrekken er nog een hoop boten die kant op. Er staat weinig wind, maar met de spinnaker erbij is het goed te doen. Als we boot na boot voorbij lopen zien we achter ons steeds meer boten toch ook besluiten de spinnaker of genaker te hijsen. Uiteindelijk wordt het een colonne van gekleurde zeiltjes van Scheveningen naar IJmuiden.

Vlak voor IJmuiden halen we de spi weg. De wind is fors naar het westen gedraaid en we kunnen de boom nauwelijks meer van de voorstag afhouden. Beter nu dan nadat er iets kapot is. Bovendien varen we met het grootzeil en de hi-aspect (fok) evengoed bijna 6 knopen.

Als we aanleggen in IJmuiden zien we ook hier overal het logo van de blue water app. Nog voor we op de steiger staan heeft Rob het liggeld betaald. Scheelt weer een loopje naar het havenkantoor. Op naar het strand :-).

We zakken neer bij Zilt aan Zee in de schaduw. Op het strand is het afgeladen en net voor het strand liggen diverse bootjes voor anker een beetje te klotsen want er staat een aardige golfslag. We benijden ze niet, maar het ziet er puur als dagrecreatie uit. Die zullen straks vast terug naar de haven gaan.

Eigenlijk eten we altijd minimaal 1 keer per vakantie bij The Dutch Admirals, het restaurant boven het havenkantoor. De laatste jaren zijn we steeds iets minder gecharmeerd van de uitbaters. Het “jachtclub” gevoel is daar nu weg. We besluiten boodschappen te doen bij de supermarkt en eten aan boord.

Vandaag zouden we eigenlijk verkassen naar Marina Amsterdam. Hoewel we tegenwoordig altijd douchen aan boord en dus nooit meer bij het sanitaire gedeelte van de jachthaven komen was dit nu juist wel de bedoeling. Bij deze marina hebben ze namelijk twee badkamers met ieder een bad dat middels een groot raam uitkijkt op het IJ. Het raam zelf kun je met een druk op de knop ondoorzichtig maken. Zo kun je op je gemak lekker in bad stappen en als je eenmaal lekker ligt druk je nogmaals op de knop en geniet je van het uitzicht.

Dat hadden we al eerder willen doen, maar alle eerdere keren was het steeds bezet. Ook dit keer gaat het aan ons voorbij, maar nu omdat we besluiten toch in IJmuiden te blijven. De keutels waaien van de dijk en dat is ook een mooi moment voor een strand wandeling. En dat hebben we wel hier en niet in Amsterdam. Gezien het slechte weer is de kans op een wachtrij in Amsterdam voor het bad erg groot.

We wandelen ruim een uur over het strand en kijken naar de tientallen kite surfers. Sommige maken sprongen van tientallen meters terwijl andere duidelijk nog beginners zijn. We verbazen ons dat niemand met elkaar botst of dat lijnen in de knoop raken. Ze gaan soms razendsnel langs elkaar heen met die kites aan die lange lijnen. Vlak voordat we het strand afgaan ziet Rob nog iemand een flinke smak maken. Zeker 10 meter in de lucht raakt de kite’r uit balans, raakt zijn bord kwijt en tuimelt om zijn as rollend naar beneden. Hij is vlak bij het strand in heel ondiep water. We blijven even kijken of het wel goed komt en hij weer opstaat. Blijkbaar was het diep genoeg want even later staat hij al weer op zijn bord. Hij lijkt het nu toch wel even rustiger aan te doen.

We lopen via een ander pad terug en komen bij een andere strandtent terecht. Die kenden we niet, maar hoewel anders, zeker even leuk als Zilt aan Zee. We blijven er een uurtje hangen en besluiten toch maar wel te gaan eten bij The Dutch Admirals. Het is er erg stil. Van enige sfeer is geen sprake, maar we hebben er prima gegeten. Ook wat waard.

We zitten ons af te vragen of we morgen alsnog naar Amsterdam gaan. De komende dagen is het weer echter niet zo best. Vooral vrijdag wordt er de hele dag onweer voorspeld. Hoewel? Die voorspellingen hebben we al vaker gezien. Meestal kwam er weinig van. Hoe dan ook. We besluiten toch maar direct door te varen. Naar Muiden of Volendam. Dat besluiten we als we morgen door de sluizen in Amsterdam zijn.

We vertrekken rond 8 uur naar de sluizen van IJmuiden. Daar kunnen we meteen door en we motoren door naar de Oranjesluizen in Amsterdam. Sommige boten in het kanaal proberen te zeilen. Er staan wind genoeg (5 bft), maar wij beginnen er niet aan. Door de vele bebouwing heb je zo wel wind en zo weer niet. Dat schiet bepaald niet op en zo mooi is het Noordzee kanaal ook weer niet.

Bij de sluizen in Amsterdam kunnen we meteen door. Daarna 20 minuten wachten op de Schellinghouterbrug. Want die ging net dicht toen wij de sluis uitkwamen…. Wachten betekent daar dobberen want aanleggen kun je daar niet. Maar 20 minuten is zo voorbij. Direct na de brug is het zeilen hijsen en richting Markermeer.

Altijd oppassen voor tegenliggers in het kanaal 🙂

Met de 20 kopen wind op de kont varen we bijna 7 knopen door het water. Wetende dat het Markermeer aan het dichtgroeien is met Fonteinkruid blijven we dicht tegen de vaargeul aan. Het helpt niet. Zodra we het IJ uitkomen zien we de snelheid,ondanks dezelfde wind, steeds verder terug lopen. Als we nog maar 3,5 knoop varen zetten we de motor aan en varen we schuin op de wind naar achteren. Er komt een compleet eiland van wier onder de boot vandaan. Grrr! Tot aan het Paard van Marken (vuurtoren) moeten we dit nog zeker twee keer herhalen. Ondertussen begint het steeds harder te waaien en moeten we reven. Hoe hard het ook waait, qua snelheid wordt het niet beter.

Na het Paard dachten we van de waterplanten af te zijn. Het lijkt hier echter juist erger! Terwijl we van het Paard naar Volendam varen komen we vrijwel tot stilstand. Diverse keren slaan we achteruit. Heel even maken we dan weer snelheid om vervolgens vrijwel weer tot stilstand te komen. We wijken steeds verder uit richting het IJsselmeer, maar het lijkt niets te helpen. Ondertussen zie je overal de waterplanten boven het water uitsteken. Ondanks dat het 3,5 meter diep is.

Uiteindelijk hebben we geen andere keus dan met de motor op vol vermogen met maximaal 2 kn snelheid naar de vaargeul bij Volendam te varen. Daar slaan we nog een keer achteruit en kunnen we weer normaal snelheid maken. Hier komen we echt niet meer voordat het oktober is en de planten weer afsterven.

Bij het invaren van de haven sukkelt er een ander schip voor ons. Als we langs varen meldt de Duitser dat hij motorproblemen heeft. Wij denken dat hij net als wij gewoon een tapijt onder zijn boot heeft hangen en melden dat in het Engels inclusief dat hij even achteruit moet varen. Hij lijkt het echter niet te begrijpen of verstaat het niet in de inmiddels 25 knopen wind. Enfin, hij vaart nog. In de haven hoort hij vast van iemand anders of heeft hij geluk en slaat hij zelf achteruit bij een box in of uit varen.

Hier kunnen we niet betalen met de Blue Water app dus maken we ons gangetje naar het havenkantoor. Corry had al vooruit gebeld voor de box dus we zijn bekend. We hebben meteen maar twee nachten geboekt. Doen we eigenlijk de hele vakantie al en met het onweer morgen is dat zeker een goed idee. Van Peter van de Dancing Queen krijgen we een appje met welkom in Volendam. Ook al zit hij uiteraard gewoon in Enkhuizen :-). We worden op de voet gevolgd. Met de AIS van tegenwoordig weet iedereen waar je bent.

We lopen naar de stad en zakken neer bij het ons bekende Café De Molen aan de dijk. Hier begonnen we onze vakantie. Als we daarna boodschappen hebben gedaan en in de haven terug komen zien we een boot die net een box in wil varen. Of hij nu verkeerd aanvaarde of het met opzet deed weten we niet, maar ineens vaart hij vol gas bijna 30 meter achteruit. Onder de boot komt een compleet voetbalveld aan fonteinkruid te voorschijn. Het is nog een wonder dat hij eerder vooruit kwam. Havens als dit gaan het niet overleven als hier niet iets aan wordt gedaan. Dat is inmiddels ook wel te merken. Waren er vroeger altijd ligplaatsen te kort. Nu krijgen ze op het Markermeer de havens niet meer gevuld. In de periode mei t/m september heb je als zeilboot hier eigenlijk niets meer te zoeken. Doodzonde.

We kunnen nog even in de kuip zitten, maar dan begint het toch te regenen. We gaan lekker binnen zitten en eten pizza uit de oven.

Al dagen wordt er de hele dag zware regen en onweer voorspeld. Het is echter mooi blauw als we wakker worden. In de loop van de ochtend betrekt het, maar meer dan een spatje regen valt er niet. In de loop van de dag wordt de periode van het begin van het onweer steeds verzet tot het moment dat er geen onweer meer wordt voorspeld. Heb je ook wat aan 😉

We doen vandaag boodschappen bij Dirk van der Broek. Die blijkt vlak bij de haven te zitten en daar zijn we nog nooit geweest. Handig zo dichtbij, maar een prettige winkel is het niet. Of het nu het moment is, het type klanten dat er komt of de wijze waarop de schappen zijn ingedeeld. Dat weten we niet, maar het was onrustig, mensen liepen tegen je aan en de spullen lagen niet logisch ingedeeld. We waren blij toen we weer buiten stonden.

We overwegen om naar het Volendams museum te gaan maar na een bezoek aan hun website haken we af. Zo te zien gaat het alleen om klederdracht en het ziet er allemaal wel erg commercieel uit. Ook niet zo vreemd natuurlijk hier. Bovendien is Volendam zelf toch een museum. We vertrekken weer naar de Dijk. Op de dijk naar Café de Dijk.

Morgen zijn we weer thuis, maar we gaan niet uit eten en blijven lekker aan boord. Het voorspelde slechte weer laat zich nu volledig afweten en we kunnen nog geruime tijd lekker in de kuip zitten met een zonnetje in onze rug.

Om 11:00 verlaten we de haven. Er staat een dikke 4 en we houden zolang als het kan de vaargeul aan. Gelukkig zien we daarna ook geen waterplanten meer en de snelheid blijft redelijk op peil. Het is een kleine 15 mijl varen en we hebben geen haast. De wind is wat vlagerig en soms liggen we flink op een oor. Uiteindelijk reven we een stukje van het grootzeil weg want binnen kun je niet meer met goed fatsoen staan.

Vijf mijl voor de sluis ontvangen we het eerste app’je al. Ditmaal van Cora. “Welkom in (bijna) Enkhuizen”. We kunnen vlotjes door de sluis. In de haven worden we hartelijk welkom geheten door een van de havenmeesters vanaf de steiger. Bij het afmeren om te tanken neemt Dick, jarenlang commissielid in de wedstrijdcommissie en informeel patroon van de vereniging, de lijnen aan. Thuiskomen is hier ook echt thuiskomen!

Na het tanken schuiven we iets op zodat we nog wel aan de kade liggen, maar niet meer voor de pomp. Zo kunnen we makkelijk spullen van boord halen. Rob haalt een karretje om het reddingsvlot dat we gehuurd hebben bij Joosten meteen terug te brengen. Daarna kunnen we gemakkelijk de spullen overladen van boot naar kar en naar de auto brengen die we voor de vakantie op de haven hadden gezet. In nog geen 10 minuten zijn we klaar. Vooral heel veel wasgoed, de camara’s en nog wat spullen uit de koelkast.

Daarna leggen we Sponky veilig in zijn box, sluiten we de stroom aan en gaat na drie weken de vlag eraf. De vakantie zit erop.