Auteur: Rob en Corry

De planning was om rond 06:00 weer te vertrekken. We zijn echter best moe en Navionics geeft aan dat de stroming nog wel tegenstaat tot 09:00. Hoewel we steeds meer twijfels hebben over de stroming informatie van de Navionics app is het toch een goede reden om te blijven liggen ??.

We gaan er om 08:00 uit, ontbijten, douchen en willen ankerop. Probleempje is dat de stroming al is gekenterd. En het stroomt flink. We hebben al dagen het idee dat de Navionics app, die in de basis superhandig is, de tijden van de stroming verkeerd weergeeft. Er lijkt een gap van twee uur in te zitten. Probleempje met de omrekening ofzo. Soms klopt het echter weer wel, ook hoog en laag water klopt altijd. We weten niet wat het nu exact is.

In ieder geval liggen we nu half gedraaid door de wind en tegenovergestelde stroming. En het stroomt hard. De ankerlijn loopt schuin langs het schip, onder de boot door. We kunnen niet op de motor draaien, want dan lopen we het risico dat de ankerlijn in de schroef komt. Dan hebben we of geen werkende schroef meer, of een doorgesneden ankerlijn en dus geen anker meer. Wat nu?

Uiteindelijk kan Rob op de hand net voldoende lijn binnenhalen om het restant van de lijn op de lier in de kuip te zetten. Op die manier kunnen we nog een meter of 15 extra indraaien. We kunnen net voldoende snelheid maken om de boot te draaien en dan komt de ankerlijn los van de boeg. Snel de motor bij en we hebben de lijn vrij. De rest met de hand op, maar ons gym-uurtje hebben we wel weer gehad… De lijn stond zo strak op de boeg dat er een forse schuurplek over de boeg loopt. In de volgende haven maar eens kijken of dat nog weg te poetsen is.

Eerst maar eens bedenken waar we heen gaan. Doorkruisen naar Dover of naar Frankrijk. We besluiten het kanaal over te steken. Richting Calais of Duinkerken. Een paar uur later zijn we bij de rand van het verkeersscheidingsstelsel. Dat moeten we recht (op de vaarrichting) oversteken. Gelukkig staan de wind prima. De oversteek van het deel dat naar het zuiden gaat is circa een uur varen, dan een stukje niemandsland en dan de noordelijke route. Dat is circa 1,5 uur.

Het waait inmiddels stevig door. Ruim 20 kn ware wind op de meter en we scheuren het verkeersscheidingsstelsel over. Best bijzonder wat alle voorspellingen waren voor vandaag geen tot zeer weinig wind…. Nu staat er gewoon 5 tot 6 bft. En Noord West. Pal tegen als we richting Calais willen. Het is wel mooi zo. We gaan richting Boulogne. Dat is 10 mijl en we varen het ondanks de stroom tegen in 2 uur.

Om 18:00 leggen we aan tussen twee andere boten. Die horen bij elkaar en staan daar niet om te springen. Het is vlak voor de wal en ze zijn bang dat ze morgenochtend, met de wind dan niet goed kunnen draaien als ze weg willen. Dat begrijpen we wel, maar wij moeten toch ook weg als zij weg willen… We liggen immers niet aan een steiger, maar aan hen beide. Dus dat gaat vanzelf gebeuren. Als het nodig is willen we ze ook wel naar buiten slepen. Die opmerkingen geven voldoende vertrouwen.

Voor het eerst deze vakantie gaan we uit eten. Best bijzonder. Normaal vind je ons al snel in een restaurant of terras. Geen bewuste keuze geweest. We hadden er geen behoefte aan. Het goede weer speelt ook een rol. Het is gewoon lekker toeven in de kuip. De buurman raadt Chez Jules aan. Het is nationale feestdag in Frankrijk en direct voor het terras staat een podium waar net een optreden begint. We kiezen dus voor een ander tentje 100 meter verderop. Een verstandige keuze, want zelfs daar kunnen we elkaar maar moeilijk verstaan. We eten lekker mosselen. We hebben tijden gehad dat we minimaal één keer per week mosselen aten, maar nu kunnen we ons niet meer herinneren wanneer het de laatste keer was. In de komende dagen gaan we dat overigens aardig inhalen zal blijken.

In de avond is er vuurwerk. Het is immer een feestdag, maar we blijven lekker aan boord.

Zeilers die willen vertrekken, vertrekken eigenlijk altijd vroeger dan gepland. Schijnbaar hebben we allemaal de behoefte om reservetijd in te bouwen voor als iets tegenzit. De negen uur van de buurman wordt dan ook tien over acht. Prima. Toen we aan de koffie zaten bedachten we dat we, afgezien van het eiland Wight, alles wel gezien hebben wat we wilden zien in de Solent. Waarom dan blijven liggen in deze herrie? We besluiten om ook te gaan. Eerst naar Dover en dan zien we wel weer.

We starten op de motor. Mooi weer, weinig wind. Bekende indeling van de dag ondertussen. Tegen de avond naderen we Beachy Head. Dan begint het ook ineens te waaien. Eindelijk. Helaas wel tegen… Hebben wij dat.

We kruisen door tot 03:00. Dan maken we totaal geen vordering meer tegen de stroom in. We kruipen tot dicht onder de kust om voor anker te gaan.
Iets terug is het strand van Hasting. Daar is alles fel verlicht. Hier zijn echter hoge krijtrotsen en het is pikdonker. Het is best eng om op die donkere kust af te varen. We horen de golven onder aan de rotsen op de kust slaan, maar zien niets. Met onze ogen strak op de diepte meter varen we door totdat we 8 meter water onder de kiel hebben. Dit moet het maar worden. 20 meter ketting en 30 meter verzwaarde ankerlijn moet ons op onze plek hebben. Anker alarm aan en nog 5 minuten later liggen we in ons mandje.

We gaan om een uur of 10:00 ankerop. Rob heeft eerst nog vanuit de bijboot foto’s van de Sponky gemaakt. Het is 10 mijl naar Cowes en we hebben stroom tegen. We kunnen wel op het juiste tij wachten, maar dat duurt net zo lang als gewoon gaan varen. We gaan dus gewoon.

Er staat een licht windje. Kruisend goed te doen en we zeilen al zo weinig. Na anderhalf uur stoppen we er toch mee. De stroom verzet ons zoveel dat we nauwelijks vooruit komen. Opnieuw dan maar motoren.

Bij Cowes kiezen we voor de Shepard Warf Marina. Dat is de tweede marina aan de zuidoever. We worden gedirigeeerd naar het noordelijke bassin en mogen aanleggen bij een Nederlandse boot. Ook een kustzeiler zo te zien aan het verenigingsvlaggetje.

Bassin klinkt groot, maar het is best krap. We besluiten om de boot nog om te leggen zodat we morgen vooruit weg kunnen varen. Achteraf een goede beslissing. We liggen nog niet goed en wel vast als het ineens volloopt. Lagen we net nog met een boot of 4, 30 minuten later liggen we volkomen ingebouwd tussen pakweg 20 schepen.

Cowes is het zeilers Mekka en dat is te merken. Het is een komen en gaan van boten. Onderwijl varen ook drie verschillende ponten af en aan. Hoewel we hier redelijk rustig liggen qua golfslag is het verder een ongelooflijke herrie. Dat zijn we niet meer gewend. We gaan op zoek in de stad naar een leuk terrasje aan het water. Dat is hier toch wel lastig te vinden. Er zijn sowieso weinig terassen. Zeilers zitten veelal aan boord. Geen boterham aan te verdienen. Uiteindelijk vinden we een pub die uitkijkt over een parkeerplaats met daarachter zicht over de Solent. Met wat fantasie zit je aan het water. Op de terugweg doen we boodschappen bij de M&S foodmarkt. In Nederland kun je er alleen kleding kopen, maar hier is het ook een supermarkt.

We zitten nog steeds te twijfelen over wat we gaan doen morgen. Fietsen of met de bus het eiland rond. Rond een uur of zes komen de eigenaren van de boot naast ons terug. Ze balen ervan dat ze ingebouwd zijn want ze wilden morgen om 05:00 vertrekken richting Eastbourne. Om zo vroeg in de ochtend vrijwel alle boten vragen te verkassen is niet echt opportuun. We doen de suggestie om het dan nu te doen. Dat vinden ze wel een idee en hij overlegt met de andere boten die in de weg liggen. Uiteindelijk komt hij terug en zegt dat ze rond een uur of negen vanavond willen wisselen van positie. Dan zou iedereen die moet meewerken er zijn.

Wellicht hadden we beter ons mond kunnen houden. Dat betekent hooguit een glaasje rose bij het eten, want om met drank op te gaan manoeuvreren gelijktijdig met een stuk of tien boten in deze kleine ruimte is niet echt handig. Mocht er schade komen dan vinden ze dat vast niet fijn bij de verzekering. Na een uurtje melden de buren dat ze toch maar een dag later vertrekken. Iedereen zit nu maar te wachten. Ze begrijpen dat dat niet handig is. Ze willen wel graag morgen om een uur of negen vertrekken. Dan gaan ze naar de marina in Portsmouth om de dag erna zonder problemen richting Eastbourne te kunnen vertrekken.

We maken nog een praatje met ze. Ze hebben vandaag de route over het eiland met de bus gedaan. Lastig omdat niet alle bussen op elkaar aan sluiten. Ze adviseren om te gaan fietsen. Er zijn best goede fietspaden. Overigens echt niet zo vlak als de beweringen op de website van het eiland. Het is af en toe best aanpoten. Klinkt als een goed idee. Aan de andere kant zitten we ons af te vragen of we morgenochtend ook niet eerst naar een andere marina willen. Enerzijds omdat wij overmorgen niet hetzelfde probleem van vertrekken willen hebben, anderzijds omdat we hier erg moe van alle herrie worden.

De hoeveelheid (motor)boten en ferry’s maken al veel kabaal. Aanvullend komen er regelmatig groepen dronken toeristen langs van rondvaartboten die iets verder op de steiger hen ophalen en afzetten. Engelse vrouwen en drank staan garant voor veel geschreeuw en het is even leuk, maar het moet niet te lang duren. Verkassen is wel een ingreep op het programma. In de nieuwe haven kun je niet voor een uur of 11:00 aankomen en voordat je ligt, fietsen uitgepakt hebt enz. We kijken het nog maar even aan.

We hebben de keuze om in de ochtend om +/- 05:00 te vertrekken of in de middag rond 15:00 als we het tij goed willen hebben. We houden het maar op 12:00. Rustig de baai uit, en dan op het gemak met stroom tegen terug naar de Needles. Als het mee zit, kentert dan net de stroom en kunnen we zonder al te veel gedoe het Needles kanaal door. Bestemming is terug naar de Solent. In dit geval de Newton river. Die schijnt erg mooi te zijn en ligt beschut.

We hebben nog getwijfeld om hier vandaan over te steken naar de kanaal eilanden. We hebben er echter geen papieren kaarten van en we hebben ons er ook verder niet in verdiept. Uiteindelijk besluiten we ons aan ons eerdere plan te houden. Sec solent, met een uitstapje naar Poole.

We kunnen heerlijk zeilen tot aan de Needles. Dan krijgen we flink stroom mee en moeten we voor de wind gaan varen. De combinatie ervan is destrateus voor de laatste paar knopen wind die nog stond.  Dat geeft ons wel de mogelijkheid om vlak langs de Needles te varen. Corry schiet een honderd of zo foto’s met de spiegelreflex en daarna richten we ons op de aankomst bij Newton river. Het is daar smal en erg ondiep. In de tijd van geen apparatuur en onduidelijke kaarten moet dit een ware uitdaging zijn geweest. Zelf nu met plotter, gps en duidelijke kaarten is het spannend. De doorgang is hooguit 15 meter breed en de grindbanken lopen flauw, maar duidelijk zichtbaar, het water in. Onze ogen wijken geen seconde van de diepte meter af.

Op de kaart zag het er al erg krap uit, maar in werkelijkheid staat er nauwelijks een slootje breed water. Er liggen zoveel boten dat je van boot naar boot kan hoppen naar het einde van de rivier. Net als de Yar is deze in werkelijkheid veel minder lang dan hij op de kaart lijkt. We hoeven maar 2 seconden te overleggen. Weg hier. Veel te krap. We ankeren buiten op de Solent. Daar is het wel rustig. Er liggen maar twee andere schepen.

Ook daar willen we wat rustig liggen, dus we ankeren wat op afstand van de andere boten. Daarmee liggen we helaas wat voor de ingang van de Newton rivier, maar we gaan er vanuit dat het er niet zo druk zal zijn. Uiteindelijk moeten we toch nog ankerop. Er komen en gaan toch nog wat redelijk wat schepen tot onze verbazing. Eén iemand komt, terecht, ook klagen dat we op de ‘leadline’ liggen. We verkassen 300 meter en liggen niemand meer in de weg. 

Het is een prachtige avond, maar we gaan toch niet veel later naar binnen om een filmpje te kijken. We merken dat de temperatuur is gezakt. Zowel overdag, als in de avond. Prima eigenlijk. Het was eerder gewoon veel te warm met overdag 30 graden, maar het is wel weer even wennen. Ook is het voor het eerst in twee weken af en toe bewolkt en dat merk je meteen. Wel zo fijn.

Vandaag vertrekken we naar Poole Harbour. Een binnenzee, een kleine 25 mijl varen. We hadden gepland om 09:30 te gaan, want dan zou het tij kenteren. Om 08:30 zien we echter diverse boten, los van elkaar, die richting op vertrekken. We laten de koffie even voor wat het is. Lokale kennis moet je niet onderschatten. En ze hebben gelijk. Er staat al forse stroom. Goed dat we onderweg zijn. Vooral omdat er nu ook wind staat en deze later zal weg vallen, maar nog belangrijker…. We moeten door het Needles kanaal en daar wil je, ondanks het rustige weer, liever de maximale stroom vermijden. Dat kan erg onrustig zijn.

Met de stroom knallen we door het kanaal. Erg veel last hebben we niet van stroomwervelingen, maar het kolkt hier en daar wel flink. De Needles zelf zijn een uitloper van de krijtkust van Wight. Het merendeel is weggesleten door erosie en een dunne rots staat er nog. Geen tientallen jaren meer. Dat is wel te zien.

Zodra we het Needle kanaal uit zijn, zetten we de spi. We kunnen een uur of twee varen, maar dan valt ook hier de wind volledig weg. De rest varen we op de motor. Bij de ingang van de binnenzee van Poole vaart een kettingpont. Hij vaart net weg als we aankomen en we zien de kettingen voor en achter de pont boven het water uitkomen. Hier blijven we toch maar even wachten tot hij aan de overkant ligt. Het lijkt er niet op dat ze snel naar beneden zakken zoals we in Cowes gezien hebben.

De binnenzee is veel groter dan we hadden verwacht. Diverse grote eilanden liggen er en grote maisons liggen langs de kust. Velden met honderden moorings liggen verspreid door het hele gebied. We wilden eigenlijk voor anker en met de bijboot naar de kant. Maar het is zo groot en zo vol met moorings dat we betwijfelen of we wel een ankerplek kunnen vinden die op enige praktische afstand van de kant ligt. Dan toch maar een marina.

Eerst roepen we de Poole Yacht Club op. We krijgen box B15 toegewezen, maar daar aangekomen is B15 nergens te vinden. We roepen de havenmeester meer malen op, maar hij reageert niet meer. Dan bellen we maar. Rob krijgt een dame aan de lijn die weer verwijst naar het marifoon kanaal. Prima, maar dan moet hij wel reageren. Nog een keer proberen. Weer niets. Bekijk het dan maar. Dan gaan we wel ergens anders heen. We bellen Poole Quay Boat Haven en krijgen direct een box toewezen. 10 minuten later liggen we in het centrum van Poole. Niet verkeerd.

De kade hier is duidelijk een van de belangrijkste plekjes in de stad. Het is vol met pubs, restaurants en kleine winkeltjes. We lopen de kade af en binnendoor naar de winkelstraat en het grote overdekte winkelcentrum. Corry scoort daar nog een mooie rode jurk en dan gaan we terug naar de haven. Op de kade drinken we nog een pint dan is het wel mooi geweest. We doen nog snel even boodschappen bij de carfour express. Pal voor de boot. Wat een luxe!

Vandaag is de grote tocht. We steken over naar Yarmouth. Een tocht van meer dan 2 mijl en we doen er 35 minuten over. Zeilend , dat gelukkig weer wel. Deze vakantie is er weinig wind. Het aantal motoruren loopt gestaag op. Ze noemen het in Yarmouth een jachthaven, maar veel meer dan een paar drijvende steigers is het niet. Maar hoeveel heb je nodig? Het is er gezellig en er gebeurt veel. 

Door de ‘berthmanager’ worden we naar een 34 footer gedirigeerd. Hij blijft in zijn bootje erbij als we aanleggen. Schijnbaar gaat het ook vaak niet goed. We krijgen een uitgebreid compliment over hoe we aanleggen. Ach, toch aardig. Na betalen van het liggeld bij het havenkantoor gaan we de stad in. Super klein, maar erg leuk. Diverse pubs en kleine oude straatjes. Het is er erg toeristisch en met 20 minuten ben je er doorheen, maar de sfeer is goed.

Eigenlijk wordt de haven gedomineerd door de forse pont die ieder half uur aanlegt en wegvaart en de rijen met auto’s op de kade. Er zijn twee ponten. ze vertrekken ieder van één kant (Lymington en Yarmouth) en passeren elkaar in het midden van de rivier. Er legt dus echt vaak een pont aan. We storen ons er niet aan. Het brengt ook wat levendigheid.

Weer terug op de boot besluiten we een stukje te gaan varen met de bijboot. We hadden in een blog gelezen dat de Yar een mooi stuk natuur was. We zijn benieuwd. Helaas valt dat wat tegen. De rivier is veel korter dan we hadden verwacht. Een huis, veel gras en een rand met bomen, te ver weg om eigenlijk iets van te zien. Evengoed een leuk uurtje varen, van begin tot eind en terug. Maar niet echt bijzonder.

Terug in de haven zijn de Engelse buren, waar wij bij hebben aangelegd, aan boord. We spreken ze kort. Daarna komt hij nog melden dat Boris Jonhson gisteravond laat is afgetreden uit boosheid over de zachte aanpak van premier May met betrekking tot de Brexit. Sinds het referendum twee jaar geleden is het land wat hem betreft in crisis. Hij is ook duidelijk tegen de Brexit. En geef hem ongelijk…

Vandaag blijven we ook in Lymington. Het is de duurste haven die we konden vinden (£ 45,- per nacht), dus waarom ook niet. Laat de ponden maar rollen, dat gaat hier bijna als vanzelf. Wel moeten we naar een andere box verkassen. De eigenaar van de huidige box komt vandaag terug. We liggen meteen op een wat levendiger plek, dat komt mooi uit.

Volgens de plaatselijke VVV loopt er een prachtig wandelpad door natuur en stad. Op pad dus. Zo’n brochure is natuurlijk wel opgesteld door een marketingman en moet je per definitie dus eigenlijk wantrouwen. Dat blijkt nu ook weer 😉

Het begint zeker mooi. Dwars door struikgewas en glooiend landschap. Voor ongeveer 100 meter dan. Daarna is het gewoon een dijk langs het water. Het volgende deel door de stad kan wellicht wel mooi zijn. Er staan mooie huizen, althans dan menen we. Helaas zien we ze niet. Want ze liggen allemaal verscholen achter huizenhoge muren en heggen 🙁

Het stadje heeft ook geen uitnodigende terrasjes, dus we lopen maar terug richting de haven. Voor onze haven ligt het clubgebouw van de Royal Lymington Yacht Club. Dat heeft een mooi terras op de eerste verdieping. We nodigen onszelf uit en gaan naar binnen. Binnen is het chic en met de bekende houten borden waar de namen van winnaars van belangrijkste wedstrijden, en uiteraard de voorzitters, van de afgelopen 100 jaar in goud staan vermeld. Het is best groot en we moeten ons een weg naar het terras vinden. Het clubgebouw in Enkhuizen steekt er zo gezien toch wat karig bij af. 

We melden ons keurig en nadat we aangegeven hebben in Nederland bij 3 zeilclubs lid te zijn, mogen we ons inschrijven in een groot met leer ingebonden boek. Voor de komende honderd jaar zullen we hier terug gevonden kunnen worden in het archief. Daarna mogen we ook wat bestellen. Na een drankje vertrekken we. Ergens voelen we ons toch een beetje een indringer. En bovendien, bij ons aan boord is het ook gezellig.

Vandaag zijn we officieel een week onderweg. Nog 3 weken te gaan 🙂 we hebben strikte orders om uiterlijk om 12:00 vertrokken te zijn. Als brave burgers houden we ons uiteraard daar aan. Vooral omdat het dan laag water is en gezien de dieptes hier willen we ietsje speling houden. Rond 11:00 willen we weg. Rob probeert ondertussen de buitenboordmotor met het dodemanskoord en deze start direct. Tja, zeilen en motoren zijn toch twee verschillende dingen 😉

We varen op ons gemak de rivier af. Daarna is het kruisen. We willen naar Lymington. Iets zuidelijker gelegen. Dat kruisen lijkt prima te gaan tot de overliggende wal van Wright. Als we overstag gaan blijkt de stroming zo hard dat als we doorvaren we noordelijker uitkomen dan waar gestart bij het uitvaren van de rivier. Hm… dan toch maar tegen de stroom in motoren. We varen wel veel op de motor momenteel. Nou ja, mag met een Bavaria zullen we maar zeggen 😉

Rob reserveert onderweg een box voor komende nacht in de jachthaven. Later bedenken we dat we eigenlijk twee nachten willen blijven. Dat regelen we wel ter plekke. Bij de haven is het typische Solent. Een weerwar van boten, smal vaarwater, vol met boten aan moorings en iedere 30 minuten knalt een mega pont er dwars doorheen. In Nederland zouden de bureaucraten rillingen over hun rug krijgen en direct alles verplicht van elkaar scheiden. Hier kan iedereen gewoon zijn gang gaan. En het werkt toch. Prima zo.

We leggen aan in de toegewezen box en gaan naar het havenkantoor. Als we betalen en gelijk de volgende nacht reserveren kijken we even het restaurant in. Iedereen zit hutje mutje op elkaar voor de tv geplakt. Oh ja, er bestaat ook nog zoiets als het WK. Engeland speelt tegen Zweden. We overwegen om aan te sluiten, maar gaan toch maar lopend naar de stad. Hoe het afloopt gaan we ongetwijfeld onderweg horen.

Net naast de jachthaven is een zwembad met zeewater. Er ligt een soort hindernissenbaan in en iedereen heeft plezier voor 10. Aan de rand zit een ijs/patattent waar zowel de bezoekers binnen als mensen buiten kunnen bestellen. Terwijl we ons patatje opeten gaat de kok binnen totaal uit zijn dak. Ook in het zwembad stijgt gejuich op. ‘England has probebly a point, but i’ll have to say that is a wild guess’, merkt een van een bejaarde mannen die naast ons zitten gevat op. Waarschijnlijk Schotten en daardoor meer geinteresserd in hun patat dan het resultaat van Engeland. 

We lopen door naar de stad. Een klein kwartiertje lopen. Corry scoort een rokje bij een Henry Lloyd store en daarna houden we het voor gezien. We vinden geen leuk terras en lopen terug naar de jachthaven. Daar blijkt de wedstrijd net afgelopen te zijn. Gewonnen met 2-0. Iedereen is uitgelaten. We drinken er een pint, maar er is erg veel herrie. We gaan daarom daarna weer lekker aan boord.

Vandaag is het feest. We zijn 19 jaar getrouwd. Best lang al eigenlijk. We hebben lekkere gamba’s voor vanavond aan boord. Nu nog een leuk plekje vinden. We besluiten naar Bucklers Hard te gaan op de Beaulieu rivier. Dat zou een charmant plekje moeten zijn. Rob scoort eerst nog twee nieuwe vuldoppen. Ook koopt hij twee shirt. Een polo voor Corry en een synthetisch t-shirt voor zichzelf. Hij neemt alleen voor Corry de verkeerde maat mee en kan weer terug om te ruilen. Als hij nu ook eerst de vuldop had geprobeerd, dan had hij geweten dat deze niet paste. Nu merken we dat pas als we willen vertrekken. Gelukkig had hij al de bijboot opgeblazen, zodat het vooronder een stuk leger is. We zoeken onze reserve dop op en gebruiken die. Wat we met de twee nieuwe moeten weten we niet, maar Rob heeft geen zin om weer terug te gaan naar de winkel. Gaan ongetwijfeld ooit wel ergens van pas voor komen.

Ander punt van zorg is dat Rob geprobeerd heeft de buitenboord motor te starten. Die doet het echter niet. Hij probeert nog om de boogie eruit te draaien, maar hij heeft geen passende sleutel. Ook is de benzine uit een kan van vorig jaar. Zou dat het probleem kunnen zijn? Nou ja, we zien wel. Vast wel ergens iemand te vinden die er naar kan kijken. Hier willen we in ieder geval vertrekken.

We houden geen rekening met de stroom, daar het een klein stuk varen is.  Circa 16 NM. Normaal 2,5 uur varen. Het worden er nu toch dik vier. Er staat te weinig wind om te zeilen, maar zelf op de motor komen we nauwelijks aan de 4 kn. Voortaan wellicht toch maar iets meer rekening mee houden. Halverwege belt Rob om te reserveren. Eerder hebben we gelezen dat dit verstandig is. Het kan er erg druk zijn. We mogen gelukkig komen. Wel dubbel liggen. 

De rivier is smal, maar goed te doen. We meren af bij een 34 footer, met iemand aan boord die niet weet hoe hij een lijn moet vastleggen. Bij voorkeur onder de railing door en niet er overheen. Kleinigheidje. Blijkt achteraf een gast van de eigenaren te zijn.

Het is een mooi plekje. Dat is zeker. Ondanks de kosten.  £ 45,- voor een nachtje dubbel liggen noemen we in Nederland gewoon duur! We overwegen om naar het dorp te lopen, maar dat is bijna een uur lopen en het is bloody hot. 5 minuten naar Bucklers Hard klinkt aantrekkelijker. Een ‘dorpje’ dat bestaat uit één straat. Erg aandoenlijk. Nou ja, straat. Het bestaat eigenlijk alleen uit de kroeg, het restaurant en een winkeltje 🙂

Als we teruglopen vraagt Rob bij de chandlery of ze tijd hebben om naar de motor te kijken. Over +\- anderhalve weekhebben ze wel tijd. Nou, we gaan wel ergens anders heen. We eten heerlijk gamba’s uit de oven en genieten van het uitzicht. Waarom we nu perse dubbel moesten liggen weten we niet, want de rest van de steiger blijft leeg. Pas aan het eind van de avond komen er nog 3 boten aan en is de steiger net aan gevuld.

Terwijl we nagenieten van het eten ziet Rob het licht. Bij het starten van de buitenboordmotor heeft hij het koord van de dodemansknop er niet op gedaan. Die zorgt er voor dat de motor uitgaat als je overboord valt. Zonder dat kan je starten tot je een ons weegt… morgen maar een nieuwe poging. 

Rob is een ochtendmens, maar slaapt voor zijn doen uit tot 07:30. Daarna gaat hij genieten van het prachtige uitzicht in de kuip. We blijken een fantastisch plekje te hebben opgezocht vannacht. We liggen vlak voor het stand van Nettlestone en het uitzicht op het dorpje is magnifiek. Er is weinig wind en je hoort de mensen en de spelende kinderen op het stand letterlijk praten.

Om 09:30 komt Corry er ook bij. De Nespresso doet het prima op de omvormer en we drinken koffie en maken ontbijt. We overleggen wat we gaan doen. De voorspellingen zijn voor komende dagen prima. Zon, lichte winden en hoge temperatuur. Heerlijk!

Het is wel handig om naar een marina te gaan. Om water en diesel te tanken. Gosport c.q. Portsmouth ligt voor de deur dus gaan we daar maar heen. We gaan anker op en motoren langs de twee bekende forten de haven van Portsmouth in. De Reeds benadrukt om de verplichte route aan te houden en ver weg te blijven van alles wat er militair uitziet. Er staat letterlijk ‘not responding to warnings will be seen as hostile activity’. In de haven ligt o.a. een vliegdekschip en ze houden er niet van als je je daar mee bemoeit. Strikt koers houden, niet zeilen en motor aan.

Keurig volgens de aanwijzingen varen we de haven in. Als enige. Dat wil zeggen de enige… die de aanwijzingen volgt. Het blijkt een gezellige heksenketel te zijn waarbij tientallen jachten, ponten, motorboten en grote vaart elkaar verdringen om elkaar nog beter in de weg te zitten. Kriskras overstekend, midden in de vaargeul, schuin kruisen, vol onder zeil zonder motor (strikt verboden), enz. Er wordt wat afgetoeterd door de ponten om veilig aan de overkant te komen 🙂

We tanken bij de Gosport Marina en nemen daar een box. Prima haven. Nette faciliteiten, al maken we daar eigenlijk nooit meer gebruik van. We hebben een prima badkamer en een vuilwatertank, waarom dan nog met je handdoekje over de steiger te gaan? We meren af en gaan de stad in. Bij de watersport winkel kopen we voor Corry warme handschoenen. Ze zullen daar wel denken… het is buiten 30 graden. Maar superhandig zodra het weer even omslaat en er ‘s nachts gevaren moet worden.

We lopen heel even Gosport in, maar dat is net IJmuiden. Niets dus. Dan maar over met de pont naar Portsmouth. Tochtje van 1 minuut, 8 pont armer (retourtje, dat dan weer wel). We negeren het luxe winkelcentrum en lopen er omheen richting het oude centrum. Dat is erg klein, maar we vinden een leuk terras aan de punt van het oude centrum met uitzicht op de haven. 5 pond voor een pint guinness, maar meer dan waard!

We genieten van het uitzicht, maar besluiten wel op tijd weer retour te gaan. We willen nog even boodschappen doe bij de Aldi die vlak bij de haven is. Ook willen we  een extra waterslang. We hebben de twee oude slangen van ieder 20 meter weggedaan toen we een zelf krimpende waterslag hadden gekocht. Deze is echter 20 meter en op de haven vonden we de eerste wateraansluiting vrij ver weg staan. De boot is al 10 meter, dus op de steiger kom je met de resterend 10 meter ook niet erg ver. Bij de watersport winkel op de haven hadden ze niets, maar onderweg naar de Aldi zien we een andere watersport winkel. Ze zijn net gesloten, maar we treffen ze met afsluiten van de deur. Please…? We mogen nog snel even naar binnen en scoren een extra waterslang. 10 meter weliswaar, maar voorlopig voldoende. Iets verderop doen we boodschappen bij de Aldi. Als we terugkomen op de haven staat de eigenaar van de boot tegenover ons zijn boot af te spuiten. Als we kijken naar zijn slang blijkt er een wateraansluiting pal voor onze box te staan. Volledig over het hoofd gezien… de kraan zat ondersteboven! Daardoor niet gezien. Nou, die extra slang hadden we toch nodig.

Bij het tanken valt de vuldop spontaan overboord. Deze zit vast aan een kettingtje, maar die heeft het blijkbaar begeven. We hebben wel een reserve dop, maar die ligt in het vooronder onder alle spullen, zoals de fietsjes en de bijboot. We doen er een boterhamzakje  op, die we bevestigen met een  elastiekje. Kopen we morgen wel een nieuwe.

De wekker gaat om 05:00 en we vertrekken strak om half zes. We hebben licht het tij mee en zijn vlotjes de haven uit. Hier in het kanaal ligt een verkeersscheidingsstelsel voor de grote vrachtschepen die naar Antwerpen, Rotterdam of Hamburg gaan. Dit moeten we recht oversteken. Wat onhandig voor de koers. We varen hierdoor feitelijk een stuk terug. 

We hadden nauwelijks wind verwacht, maar we kunnen mooi varen. Als de wind wat terugloopt proberen we de WestlandUtrecht (onze bollejan, een grote fok), maar dat wil niet echt. De koers is net te hoog voor het zeil. Met alleen grootzeil en fok varen we evengoed nog net bijna 5 knopen. Onze minimale snelheid die we op langere tochten aanhouden.

We steken eerst de oostelijke geul over (verkeer richting noorden) en manoeuvreren  tussen de diverse schepen door. Met rustig weer en een plotter met AIS waarmee je precies kunt zien of je wel of niet op aanvaringskoers zit is dit tegenwoordig ook een makkie. Nu weet je al een half uur van te voren dat je een schip op 500 meter gaat passeren. Mits hij uiteraard zijn koers niet wijzigt 🙂 Vroeger zat je tot het laatste moment te  tobben wat er ging gebeuren.

Na de oostelijke geul komen dan in een breed stuk niemandsland. Daar kunnen we weer richting de ons gewenste koers sturen. In de westelijke geul is het aanvankelijk rustig, maar dan wordt het onverwachts druk en om de een of andere reden liggen we iedere keer op ramkoers. Door wat te spelen met de snelheid glippen we er steeds tussendoor, maar bij een schip wordt het toch wat spannend. We gooien uiteindelijk alle zeilen maar los en sturen op naar de wind om de snelheid er volledig uit te halen als het schip drastisch zijn koers wijzigt. We maken gauw weer snelheid en varen door. Als hij ons voorbij is, verlegt hij zijn koers weer. Best vriendelijk… hij had zeker niet hoeven te wijken.

De wind draait ondertussen verder naar het noorden en de laatste mijl (1,8 km) van de geul oversteek zetten we de motor erbij. We maken te weinig snelheid. Zodra we de geul overgestoken zijn, verleggen we de koers richting Beachy Head en hijsen we de spinnaker. Nog 70 mijl te gaan naar de Solent.

Bij Beachy Head halen we alle zeilen binnen. Er is geen wind van betekenis en de voorspelling is dat die er ook niet meer gaat komen. Motoren dan maar. 6 jaar geleden voeren we hier de mist uit en werden we onverwachts getrakteerd op prachtig zonnig zeilweer en vooral dit magnifieke uitzicht. Nu weten we wat er komt, maar het blijft mooi.

We realiseren ons ineens dat we het gastenvlaggetje nog moeten hijsen (deze hebben we wel). Hij blijkt wel wat aan de zware kant zoals je in onderstaande video kan zien 🙂

Voor Brighton blijkt dat ze een windmolenpark hebben aangelegd. Die stond wel op de kaart, maar dan zie je weer dat gebruik van digitale kaarten toch beperkend is. Een blik op een gewone kaart is voldoende om het park op te merken. Op een digitaal kaart moet je eerst inzoomen om het te zien. Op die afstanden doe je dat eigenlijk nooit en zie je het dus niet. Nu moeten er 3 mijl extra worden omgevaren. Valt nog mee, maar als we het eerder hadden gezien hadden we de koers maar minimaal hoeven te verleggen.

Nadeel van geen wind is dat je niet kunt zeilen. voordeel is dat je gewoon in de kuip op de laptop Netflix kan kijken. We doen wild en drinken er één glaasje rose bij.  Lekker gezellig. We kunnen anderhalve aflevering van Suits kijken voordat we het begin van de Solent naderen. Daar is het best druk met groot verkeer en we ruimen de boel maar op.

We steken het diep water kanaal over en scharrelen door tot vlak voor de kust van Bembridge. Het is inmiddels donker en we moeten goed uitkijken om hier niet een van de vele wedstrijdboeien te raken. Het is hoog water en we moeten behoorlijk doorvaren richting het strand om water te vinden van maximaal 5 meter diep. Bij eb hebben we dan nog circa 3 meter en bij hoog water niet te veel. Voor vertrek hebben we de ankerketting verlengd van 10 naar 20 meter en dat is een prettig gevoel bij de stroming hier. We zetten de volledige ketting en 15 meter verlengde ankerlijn. Dat moet voldoende zijn. Niettemin laten we de plotter aanstaan met een anker alarm.

We liggen…. 110 mijl afgelegd in 19 uur. Best vlot. We trekken een wijntje open en kijken nog het deel van Suits af. Daarna lekker slapen.

Rob is al om 06:00 zijn bed uit en werkt, email, blog en een aantal zaken voor de Kustzeilers weg. Hij werkt op een hotspot van de telefoon omdat de wifi van de marina om een vouchercode vraagt. Als hij klaar is ziet hij de bon van de marina liggen. De code staat er pontificaal op. Weer een GB’tje voor niks weg. We kunnen de bits en bytes van de telefoon beter gebruiken als we straks voor anker liggen in de Solent, dus als het even kan moeten we de wifi van de haven gebruiken. Die blijkt overigens zeer goed te zijn.

Rond een uur of negen ontbijten we samen en maken we schoon schip. Rob haalt een verloopstekker voor het water om de tanks te vullen. Het is ideaal dat we kunnen douchen aan boord, maar 150 liter gaat er dan toch redelijk snel doorheen. De tanks zijn snel gevuld. We doen nog een controle op de vuilwatertank. De meter geeft vol aan terwijl hij leeg is. Ergens heeft het met spanning te maken. Als we de kraan gebruiken en daardoor daalt kort het spanningsniveau van de accu’s dan loopt de meter terug naar nul. Spanning weer op niveau, loopt de meter weer op. Rob schakelt alle stroom uit en weer in. Daarna lijkt het opgelost. Maar even kijken of het zo blijft.

Met Rob zijn arm gaat het inmiddels beter. De zwelling is niet zo pontificaal meer, maar lijkt uitgevloeid te zijn. Ook lijkt het nu blauw te worden. Toch ergens iets flink geraakt. Het doet nog steeds geen pijn, behalve als hij zijn elleboog ergens tegenaan stoot (sukkel).

We doen nog even een korte was en gaan daarna de stad in. Nu lopen we wel door naar de oude stad. Die is volledig omheind door stadsmuren en heeft een klein kasteeltje. Het is best leuk om te zien. Het kasteel is omgevormd tot museum, maar dat geloven we wel. Bij aankomst blijkt er een expositie te zijn. Kunstenaars hebben tuinen aangelegd die, naar we aannemen, sprookjes of kinderverhalen van vroeger uitbeelden. Het is kunstig gemaakt en leuk om te zien.

Ook de wandeling over de stadsmuren is leuk. Niet al te lang met leuk uitzicht over de oude als de nieuwe stad.

 

Daarna vertrekken we richting de Carfour om boodschappen te doen. We eten nooit diepvries, maar proberen een zak met pasta en schitzel en het is verrassend lekker. Ook snel klaar 🙂 We hadden een zeil gespannen tegen de wind, maar uit de zon merk je dat het nog geen hoogzomer is. In de Times had Rob gelezen dat in Engeland de wegen met water wordt besproeid omdat het asfalt smelt. Hier uit de zon en in de wind is het gewoon koud. Snel naar Engeland dus…

Waarschijnlijk zijn ze ons toch liever kwijt dan rijk. We liggen hier als twee dagen zonder gastenvlaggetje . Het is gebruikelijk om een (kleine) vlag van het gastland aan stuurboord in de mast te hangen. Iedereen heeft dat hier… behalve wij. We hebben er geen en er is ook geen watersportwinkel waar we hem kunnen kopen. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we ook niet hebben gekeken of die er is en ook niet bij het havenkantoor gevraagd hebben of ze ze daar verkopen…

Om acht uur houden we het voor gezien. We gaan lekker douchen en kijken daarna nog een aflevering van Suits op de laptop. Morgen vertrekken we om 05:00 richting Chichester, ruim 100 NM. Dus we liggen er op tijd in.

Rond 14:00 komen we aan in Boulogne. We melden ons keurig bij de havendienst op de marifoon zoals voorgeschreven. Dat viel overigens nog niet mee om daar door te komen. In Nederland en Engeland zijn dit soort kanalen alleen voor formeel gebruik. Hier leek het eerder op een sociaal kanaal. Er werd zoveel gekwebbeld en gelachen dat we maar net een moment vonden om ons te melden zonder iemand af te kappen.

Binnen is het opletten. Hoewel de haven met zijn golfbrekers heel groot is, is het vrijwel overal ondiep. De Reeds schrijft voor ‘langs de zuid golfbreker varen tot aan een witte markering en dan 123 graden aanhouden tot aan de binnenhaven. Dat klopt ook wel, maar we zijn blij dat we een plotter hebben waar je gewoon direct op kunt zien waar je vaart. Want met stroming de smalle diepe doorgang aanhouden zou anders een ware beproeving zijn met de lopende stroom.

Er is een binnenhaven (voor de locals) achter een sluis en een buitenhaven voor visitors die altijd bereikbaar is. De haven is nog open en we worden keurig aangeroepen voor een plek. Bij het aanleggen gaat een alarm af. We hebben geen idee wat het is en waar het vandaan komt. Een korte piep circa iedere 15 seconden. Het stopt als de motor uitgezet wordt, maar er brandde geen alarmlichtje. Ook komt het niet terug als de motor weer gestart wordt. Hmm, toch een dingetje om verder te onderzoeken.

We rekenen af bij de havenmeester en lopen de stad is. Eigenlijk op zoek naar een leuk terrasje, maar er is weinig te vinden. Achteraf gezien haakten we net voor de ‘gefortifeerde stad’ af waar je deze terrasjes dus wel vindt. We dachten dat het een museum was… Tegenover de Sint Nicolas kerk, beschermheilige van de zee, drinken we dan toch wat. Daarna kopen we vers brood, eten lekker aan boord en liggen rond 21:00 in bed.

We vertrekken rond een uur of 11:00. De zwelling bij Rob was vanochtend fors minder, maar toen hij hem één keer stootte (sukkel), was de zwelling in volle glorie weer terug. We besluiten om de route langs de kust te nemen en niet midden over de Noordzee. Dat geeft ons de mogelijkheid, als we zouden willen, om eerder een haven binnen te lopen.

De wind is warrig en blijft dat de hele dag. In begin staat er stevige oosten wind en kunnen we goed doorvaren, maar als snel wordt het noordelijk. Bovendien neemt de wind gemiddeld af, maar blijven er flinke vlagen staan. Te veel om de spi te zetten, te weinig om op het grootzeil alleen te kunnen varen. We schipperen de dag maar door met afwisselend motoren, proberen te zeilen, vlinderen (grootzeil en fok ieder aan een andere kant). Het blijft rommelig zonder een goede zeilvoering en flinke golven van achteren.

We passeren vlotjes de Maasgeul en steken door richting Belgie. Het avond eten bestaat uit pistoletjes met kalkoenworst. Heerlijk! Het is volkomen onbewolkt dus het wordt ook pas rond een uur of half twaalf donker. Voor de Zeeuwse kust is het rustig en pas rond 03:00 als Corry de wacht overneemt van Rob wordt het ineens druk. Voor de kust bij Nieuwpoort is het een komen en gaan van schepen. Rob blijft een uurtje langer op om de drukte samen in de gaten te houden. Daarna slaapt hij nog twee uurtjes. Om 06:00 is het licht alsof het middaguur is en we besluiten beiden om niet meer te gaan liggen.

De Nespresso doet het goed op de omvormer, dus de koffie is zo klaar! Ondertussen hebben we besloten om niet richting Dover, of verder, te gaan. We gaan naar Boulogne sur Mer. We zijn er wel eens met de auto geweest, maar dat is jaren geleden. Daar vandaan is het prima oversteken naar de Solent en dan zien we ook weer wat anders. Dover kennen we nu wel.

Vandaag vertrekken voor een vakantie van 4 weken. We hebben op de planning staan om naar de Solent te gaan. Bij voorkeur zo snel mogelijk erheen, daar lekker scharrelen en dan weer op het gemak terug.

Doel was dan ook om vandaag vanuit Enkhuizen minimaal naar Dover te varen en eventueel daar te besluiten om door te varen naar de Solent. Het wordt echter onverwachts IJmuiden… Ook leuk

We vertrekken om 10:00 uit Enkhuizen. Er staat een dikke 5 BFT en we zijn in no time in Amsterdam. Bij de Oranjewouderbrug is een lompe schipper met een aak aan het manoeuvreren en we maken ons wat zorgen om met hem samen in de sluis te liggen. Dat gaat gelukkig prima en we zijn er vlot door. In het Noord-Holland kanaal is het motoren. Ondanks de stevige wind is daar te veel bebouwing om goed te kunnen zeilen. En we willen door. We hebben nog pakweg 160 NM minimaal te doen. Tempo houden dus.

In het kanaal voor IJmuiden nemen we onze eerste warme maaltijd aan boord. Het idee is dat Corry na de sluizen gaat rusten tot 21:00, zij dan de wacht neemt tot 00:00 en dat Rob het dan weer overneemt tot 03:00 enz.

Eenmaal door de sluizen staat er stevige wind. Dik 6 BFT. We hijsen alleen het grootzeil en varen de pieren uit. De route is gepland om west/zuidwest te varen totdat we de ‘Diep water route’ voorbij zijn (een soort snelweg midden in de Noordzee voor grote schepen) en dan zuid rechtstreeks naar Dover.

Corry probeert te slapen, maar het is een heksenketel binnen. We varen vrijwel pal voor de wind en schommelen alle kanten op. Ook de binnenkant van de kastjes zijn nog niet zeevast ingericht. Het is een kabaal van jewelste doordat losse spullen in kastjes tegen elkaar bonken. Typische eerste dag weer op zee… Corry is er maar druk mee om alles rustig te krijgen.

Als Corry eenmaal ligt, besluit Rob om te gijpen en vergeet dat Corry te melden. Die valt, zeker met deze onrustige golven, dan ook meteen van de bank waar ze lag te slapen. Grrr! We overleggen of we wellicht toch niet beter maar een andere koers moeten gaan varen. Dit is geen fijn begin voor een eerste dag varen. Dan bemerken we ineens dat Rob een zwelling ter grootte van een kippenei heeft bij zijn rechter elleboog.

Hij schrikt en denkt eerst dat zijn arm gebroken is en er bot naar buiten steekt (hij was net tijdens de gijp ook hard gevallen). Het is echter volledig zacht en hij voelt verder geen pijn. Wat het wel is, weten we niet. We gaan in ieder geval terug. Verder zeilen betekent minimaal 26 uur verder onderweg zijn. Dat is niet verstandig.

Rond 21:00 leggen we aan in de jachthaven van IJmuiden. We zijn wat geruster omdat de zwelling niet stijf en/of blauw wordt (geen bloed dus?). Hij heeft er ook geen pijn aan. Maar echt fijn is het natuurlijk niet.

Er is niemand op het havenkantoor en het noodnummer wordt niet opgenomen… We bellen dan maar de huisartsenpost in Haarlem. Die stelt ons wat gerust. Het is waarschijnlijk een ontstoken slijmbeurs in zijn elleboog. Dat kan ook in zeer korte tijd een dergelijke grote zwelling geven. Rust eventueel samen met pijnstillers zou het moeten oplossen. Het blijkt wel mee te vallen dus, maar evengoed zijn we blij dat we teruggegaan zijn. Anders zaten we nog een volledige dag in onzekerheid wat het nu precies was. Overigens denken wij toch meer dat het iets met een val c.q. stoten te maken heeft gehad. Het was er van het een op het andere moment. Hoe dan ook, morgen zien we wel verder.