Categorie: Weekendjes weg

Dit jaar is de openingstocht van de Kustzeilers met hemelvaart en wel naar Ipswich. Bedoeling is dat iedereen op eigen gelegenheid er naar toe vaart. Hoewel ik (Rob) al jaren lid ben en in meerdere commissies deelneem, heb ik nog nooit een tocht meegevaren. Eenmaal de Driehoek Noordzee in 2010, maar toen was ik nog geen lid.

Dit jaar wordt dus de eerste keer, maar niet met de eigen boot. Samen met goede vriend Kees-Jan, recent ook lid, varen we met zijn boot mee. Corry brengt me in de ochtend naar Stellendam, waar we direct afvaren. Het is 11:30.

We weten van andere kustzeilers dat die pas bijna 12 uur later willen vertrekken. Om 23:00. Wij vinden het echter wel prettig om morgen in de middag aan te komen. Dan kun je nog even de stad in en eventueel met andere leden een steigerborrel organiseren.

We kunnen vlot door de sluis en motoren het eerste stuk tegen de wind in. De vaargeul is hier smal en ernaast is het ernstig ondiep… beter om niet te kruisen. Aan het einde van de geul kan het zeil op en hebben we redelijke wind, 7 tot 9 knopen. De voorspelling is dat de wind eruit zakt, de vraag is hoelang we kunnen zeilen. In de loop van de avond/nacht moet de wind weer terugkomen. Tegen… dat dan weer wel 😉

We zijn een uur of twee onderweg als we vinden dat het roer wat bewegelijk in zijn koker zit. Bij inspectie krijgt Kees-Jan het voor elkaar om zijn reddingsvest op te blazen. Het touwtje was niet goed in zijn vest opgeborgen en bleef achter iets hangen. Als een vis op het droge zit hij vervolgens in de kuip. Gelukkig zijn er vesten genoeg aan boord 🙂

Twee uur later hebben we twee dolfijnen (of bruinvissen?) naast de boot. Zeker een minuut of vijf blijven ze in de buurt. Ze duiken op naast de boot en schieten onder water door voorlangs. Een uur later duikt er ook nog een zeehond op en twee keer een Jan van Gent. Het lijkt de dierentuin wel . Ondertussen varen we op de motor. De wind is vrijwel weg en we hebben een lange weg te gaan. Afwachten en dobberen is er niet bij.

Kees-Jan maakt pasta en ik was af. Eigenlijk hadden we bedacht om wachten te draaien van 3 uur te starten om 21:00. Om 20:00 stel ik voor om nu alvast te starten met de wacht. Dan heb je niet wacht van 00:00 tot 03:00, maar van 23:00 tot 02:00 en de volgende vervolgens tot 05:00. Dat breekt net het diepste van de nacht wat beter. Kees-Jan deelt mijn mening en vervolgens doen we vijf minuten moeilijk over wie de eerste wacht neemt. Het maakt mij niet uit, dus beslis jij maar, roepen we beiden. Uiteindelijk hakken we de knoop maar door. Kees-Jan duikt als eerste zijn kooi in.

Ik verkleed me alvast naar thermo- en fleece kleding. Een half uurtje later gaat ook de muts op. Het warme weer van de afgelopen dagen is helaas ten einde gekomen. Om 21:30 kan de motor uit en zeilen we weer. Een uur later houdt Kees-Jan zijn rust voor gezien en duik ik er in.

We doen het rustig aan. Het is wel zondagochtend :-). Met versgebakken broodjes ontbijten we uitgebreid. Gaan om 11:00 nog eens douchen en rond 12:30 zijn we eens klaar om te vertrekken. Alle andere passanten zijn al lang weg.

Er is heel weinig wind. Het ziet er wel grauw uit. Hm, wat nu. Motor of spi? Zonde om een dag te verspillen met motorgeronk. 5 minuten later staat de spi erop. 5 minuten later regent het ook. Dat blijft zo tot in Enkhuizen.

We kunnen wel mooi spi-en. Het blijft continue regenen, maar het wisselt van miezer tot flinke buien. Bij de buien trekt de wind tot een knoop of 15-16, maar draait ook naar voren. net echt ideaal voor een spi. Corry moet (figuurlijk) alle zeilen bij zettten om de boot niet uit het roer te laten lopen. Een half uur voor Enkhuizen halen we de spi weg. Met grootzeil erbij varen we evengoed nog steeds tegen de 6 knopen.

Als we de haven invaren wordt het droog. We ruimen alles op. Rob gooit de spi alvast in de auto. Dan kunnen we die thuis laten drogen.  De zon komt door en het wordt zowaar nog lekker.

Om 16:00 gaan Rob naar het clubgebouw. Hij heeft een afspraak samen met Frans, de voorzitter van de vereniging, voor een overleg met twee leden van de zeilvereniging uit Hoorn. Om 17:30 komt Corry ook. Omdat het weer beter is geworden besluiten we aan boord te blijven. We gaan niet met de andere mee om te eten bij Cafe Bok, maar besluiten aan boord te gaan eten. Puntje bij paaltje hebben we daar eigenlijk ook geen zin in en schuiven we aan bij de Mastenbar. Twee keer uit eten in een weekend. Het kan weer niet op 🙂

Eigenlijk waren we van plan drie dagen te gaan varen met Koningsdag op vrijdag. De weersvoorspellingen waren niet om enthousiast van te worden, dus waren we thuis gebleven. Vrijdags was echter best mooi weer. Zaterdagochtend besloten we toch te gaan varen. Klein stukje, dat wel. Naar de buitenhaven van Stavoren. Daar zit het restaurant de Potvis en daar is het altijd gezellig. We zijn er al heel lang niet meer geweest, dus een goede reden om af te varen.

Het weer is redelijk. We krijgen twee keer een bui over ons heen, maar verder is het goed te doen. Met de zon in de kuip erbij is het bij tijd en wijle gewoon lekker. Na twee uur leggen we aan bij de meldsteiger. Bij de meeste havens kun je gewoon bellen en dan vaar je direct door naar de toegewezen box. Hier is het echter nog gewoon aanleggen.

Als we net in de box liggen komt er een forse stortbui over. We moeten de stroom nog aansluiten, maar daar wachten we maar even mee tot het droog is. We waren even bang dat we helemaal alleen in het midden van een steiger lagen, maar als snel liggen er andere boten naast ons. Dat is wel zo prettig want het begint toch wat door te waaien en als we zo open liggen (en de wind komt van achteren/opzij) dan kan het s’nachts vervelend hard klotsen in de achterkajuit. Dat slaapt uiteraard niet fijn…

We hadden gereserveerd om 18:30, maar om 18:00 gaan we al op pad. Reserveren doen we niet vaak, maar de Potvis is niet groot en met dit weer is de kans groot dat de meeste zeilers lekker in het restaurant gaan ipv aan boord (in de kuip). Als gevolg van het reserveren hebben we een mooi plekje aan het raam. Het is druk.

We gaan allebei voor de dag vis, schartong. Wel lekker, maar jammer dat de vis van Rob voor een deel niet gaar is. We wijzen de bediening er nog op, maar hangen er verder geen consequenties aan. Het was lekker en gezellig. Niet zeuren dus.

Aan boord kunnen we nog net even in de kuip zitten met een fleece deken, maar al snel besluiten we toch maar om binnen te gaan zitten.

Ook vandaag is het weer prachtig weer. Rob heeft om 11:00 een afspraak in de regatta haven voor de Vereniging van Kustzeilers en probeert ons nieuwe vouwfietsje uit. We hebben er nu een en we zitten al een tijdje te twijfelen waar we deze nu aan boord moeten opbergen.

Er past er een in de bakskist, maar een tweede erbij gaat zeker niet lukken. De andere zou wel in de voorpunt kunnen (we slapen normaal gesproken in de hut achter), maar het is niet echt fijn om de fiets binnendoor naar buiten te brengen. Je stoot zo ergens tegen aan en het houtwerk is zacht. Voor je het weet is het interieur overal beschadigd. Een medelid adviseert Rob om te proberen het fietsje door het voorluik (in de voorhut) naar buiten te brengen. Als Rob terug is proberen we het meteen. Het is millimeter werk, maar het werkt! Dat is prettig want dan kunnen we een, of zelfs beide, fietsjes voortaan in het vooronder plaatsen.

Om 12:30 vertrekken we. Er staat niet te veel wind en we moeten kruisen. Dat wordt nog opschieten want we moeten om 16:00 in Enkhuizen zijn. Om 15:00 zet Rob de motor aan. Anders komen we nooit op tijd. We scheuren de box in en maken snel schoon schip. Toevallig kijken we nog even op de klok. Hè? Rob heeft verkeerd gekeken en zich een uur vergist. Het is nu net voor drieën i.p.v. bijna vier uur.

Een uurtje later de prijsuitreiking. We zijn een na laatste. Krijg je ervan als je geen liedje wil zingen :-).

Vandaag is de openingstocht van de Enkhuizer Watersport Vereniging Almere. Met een twaalftal boten gaat we naar Medemblik. Peter, waarmee we de verenigingswedstrijden varen op zijn boot de Dancing Queen, heeft de tocht georganiseerd. Om 11:00 hebben we palaver.

We worden verwacht om 12:00 uit te varen en dan via een aantal vooraf afgesproken punten naar Medemblik te varen. Bij ieder punt wachten we tot alle boten er zijn voordat we naar het volgende punt varen. Het eerste punt is de EZ-B. Circa 2 mijl vanaf Enkhuizen. Onderweg hebben we nog een aantal opdrachten. We moeten knopen oefenen voor een wedstrijd in de avond (koud kunstje, die kennen we al), een apenvuistje maken (geknoopte bal) en een liedje bedenken (echt niet).

Rob heeft om 12:00 echter nog een telefonisch overleg staan met een iemand die wil toetreden tot zijn website commissie voor de kustzeilers vereniging. Hij belt hem 10 minuten eerder, maar vergeet evengoed de tijd. Om twintig over twaalf hangt hij op en schieten we collectief in de stress. Oeps. We zouden om twaalf uur uitvaren en iedereen zou op elkaar wachten bij het eerste punt. We gaan vast geen beste beurt maken zo.

Als we in de buurt van de EZ-B komen is iedereen al vertrokken. Alleen Peter die er voor anker lag komt ons tegemoet varen. We snappen de boodschap en gooien het roer om richting het volgende ontmoetingspunt. Daar aangekomen is iedereen ook al verder. We geloven het wel en varen rechtstreeks naar Medemblik.

Daar aangekomen zijn we de vierde boot. Rob heeft morgenochtend in een andere haven van Medemblik om 11:00 nog een afspraak, dus het liefst liggen we aan de kant en niet aan een andere boot dubbel. Peter, als wal kapitein, vindt het niet zo’n goed idee. Er komen nog grotere boten dan ons en het is handiger dat die aan de kant liggen. We puzzelen even hoe en wat en bedenken dat het wel kan. Daarna gaan we de stad in waar Corry een mooi ondershirt en een zonnehoed op de kop tikt.

Teruggekomen ligt de Scapa naast ons. We klimmen bij hen aan boord waar het bier en de wijn al rijkelijk vloeit. Na een half uur starten we officieel de steigerborrel. We zetten ons JBL speaker op de kant, Spotify aan, hapje en drank alom. Het is weer gezellig!

We boffen echt met het weer. De hele dag schijnt de zon uitbundig en hier op de kade is ronduit warm. Er gaan zoveel hapjes rond dat ik betwijfel of er straks nog gegeten wordt bij het diner :-).

Rond een uur of zes gaan we richting cafe Brakeboer. We worden naar de achterkamer gemanoeuvreerd omdat er in het voorcafe een feest gehouden wordt. Na het eerste drankje (de zoveelste van de dag) wordt er een Indonesisch buffet geserveerd. Volgens ons heeft Jacques (de eigenaar) wat te krap gerekend, maar het gaat net.

Na het eten gaan er een aantal tafels aan de kant. Agnes had de opdrachten bedacht en neemt de regie. Rob had er bijzonder weinig van verwacht (houdt helemaal niet van dit soort zaken), maar al met al was het bijzonder leuk.

Eerst wordt er van iedere boot één iemand geblinddoekt. Daarna moeten ze gezamenlijk zo snel mogelijk een knoop uitvoeren. Corry neemt de honneurs voor ons boot waar. Er moeten in totaal 5 knopen gedaan worden. Semi officieel wordt de punten bijgehouden. De jury heeft echter ook al het nodige op, dus we twijfelen wat over hoe zuiver er geteld wordt 🙂

Daarna moet iedere boot een eigen ingestudeerd liedje zingen. Wij doen niet mee, want Rob is echt niet zo ver te krijgen. De andere boten hebben echt verrassend leuke liedjes bedacht en we hebben reuze lol.

Daarna gaan de apenvuistjes rond. Corry had een hele mooie geknoopt en had ook de opdracht met knopen best aardig gedaan. We staan echter ver achter omdat we geen liedje hebben gezongen. We worden dan ook een na laatste 🙂

Rond een uur of elf vinden we het wel mooi geweest. Met twee vrienden van ons, Cora en Peter (van de Carino) zakken we af naar onze boot. Buiten is het inmiddels koud, maar in de kajuit is het zo warm met de kachel aan. Na een uurtje houden we het voor gezien. Zij gaan weer aan boord van de Carino en wij duiken ons bed in.

Als we vertrekken uit Muiden regent het nog niet, maar aan de lucht is al te zien dat dat niet lang gaat duren. Enkhuizen is makkelijk bezeild. 20 nautische mijlen halve wind. Na een half uur begint het te regenen. Niet overdreven hard. Onder de buiskap kunnen we net enigszins droog en uit de wind zitten. Rob is voor de kustzeilers vereniging de website aan te passen en kan prima werken met de laptop op schoot.

Bij de sluis van Enkhuizen  zien we zowaar een paar andere zeilboten. Als de kolk open gaat wachten we braaf op het groene licht. Dat gebeurt echter maar niet. We liggen vooraan in de kolk als eerste dus de drie andere boten kijken verwachtingsvol naar ons. Wat gaan we doen?

Na een paar minuten is het mooi geweest. De sluiswachter is chagrijnig omdat het seizoen is gestart, in slaap gevallen of van de trap gevallen. Wat dan ook. Wij kunnen er in ieder geval niets mee doen. We gooien los en varen door rood. Tien minuten later liggen we weer in de box. Koude dagen geweest, maar toch een mooi begin van het seizoen.

Het is rustig als we vertrekken uit Volendam. We varen hoog aan de wind richting het paard van Marken, vallen af en zetten de spi. We zien een enkel bootje, maar slechts één zeilboot. Na twee uur dobberen moet echt het zeil eraf en de motor aan. Overdag is het prima te doen, maar richting het einde van de middag wordt het steeds wel koud. Dan willen we er liever zijn.

Twee uur later zijn we in Muiden. De havenmeester is er niet, maar er hangt een 06 nummer. Als ik hem bel zie ik iemand verderop de in haven een telefoon opnemen. “Kies maar een box uit. Ik zie jullie zo”.

Als ik later afreken en opmerk dat het wel erg stil is, komt er een grote zucht uit. “Afgelopen jaren was het rond deze tijd aanzienlijk drukker. Natuurlijk hadden we toen winters die warmer dan ooit waren, maar je went er snel aan.”

Voor de verandering drinken we wat bij Floris V. Enigszins geërgerd door een stel naast ons dat continue films zit te bekijken op hun telefoon met het geluid op maximaal. De hele tent is overigens afgeladen met Engelsen. Wellicht iets met een evenement of een Engels reisbureau heeft Muiden ontdekt :-).

Daarna gaan we eten bij de Poort van Muiden. Aan de naam zie je het niet af, maar het is een Indonesisch restaurant. Er zijn maar twee andere mensen als we binnenkomen. Later komt er nog een tafeltje bij, maar het is evengoed gezellig. Het is niet zo groot en het personeel doet erg zijn best.

We zijn mooi op tijd aan boord, kijken nog even Netflix en op tijd naar bed.

De ochtend begint veel belovend met zon. Halverwege richting Volendam betrekt de lucht, maar het blijft droog. Het wordt nu wel frisjes en we kruipen onder de buiskap. We besluiten in de Marina te gaan liggen omdat het kommetje behoorlijk vol ligt. Waarschijnlijk werd ons beeld versterkt door de wens om uitgebreid te kunnen douchen, want later blijkt er nauwelijks iets in de oude haven te liggen.

Lopend naar het centrum komen we uiteraard langs de onvermijdelijke watersportwinkel. We gaan vooruit en geven niets uit. Een wat nieuwe boot betaalt zich blijkbaar ook uit aan minder onderhoud.

We drinken wat in de stad, doen boodschappen en wandelen weer terug. We verbazen ons hoe rustig het is in de haven. Het is wel vroeg in het seizoen, wat frisjes, maar verder goed te doen. Onderweg vandaag hebben we 2 boten gezien. Iets drukker zou wel mogen.

Afgelopen maanden hebben we nog menig weekend gevaren. Het is er echter niet van gekomen om hier nog verslag van te maken. Het was in ieder geval wel een koud en winderige winter. Zelfs in de thuishaven lagen we regelmatig fors te klotsen in de box. Koude oosten wind in combinatie met een lege haven is niet ideaal. We gaan er vanuit dat het nu alleen maar beter wordt!

Vandaag vertrekken we een paasweekendje. Rob is ook op de vrijdag vrij, dus we hebben 4 dagen voor onszelf. Eerst gaan we maar eens tanken want de kachel heeft een forse wissel getrokken op de dieseltank. Voor het eerst moeten we serieus tanken (70 liter op een tank van 90 liter). Daarna vertrekken we richting sluis waar we direct kunnen aansluiten. In know time zijn we door de sluis en hijsen we de zeilen.

Er staat weinig wind, maar gelukkig hadden we een van de spi’s van zolder weer mee naar de boot genomen. De zon breekt door en het wordt zowaar warm in de kuip. Dat wil zeggen met alle kleding die we aan hebben 🙂 Met 6 knopen vaart zijn we in 1,5 uur in Hoorn en leggen aan bij de verenigingshaven.

Als het aan de havenmeester ligt, blijven we liggen op het einde van de passantensteiger. Dat is bijna 5 minuten lopen naar het havenkantoor! Lopen is gezond, maar in dit geval met een zowat lege haven wel wat onzin. Na enig aandringen krijgen we een box vlak voor het kantoor. Omdat we graag de zon in de kuip hebben leggen we achteruit aan in. Doen we eigenlijk nooit, dus dan is het ondanks de weinige wind toch nog even zoeken hoe dat het handigst gaat.

We gaan de stad in op zoek naar een fietsslot. Rob heeft een vouwfiets voor aan boord gekocht, maar vergeten een fietsslot mee van huis te nemen. Gelukkig biedt de Hema raad. Voor € 8,- toch weer een mooi slot. Daarna lekker in de zon (en warmtelamp) op de Rode steen op het terras. Het is gezellig druk en we zitten er mooi bij.

Terug in de haven wordt het bewolkt en begint het te dreigen. Eigenwijs als we zijn gaan we toch in de kuip zitten. We hebben geluk. De zon breekt nog even door en we zitten uit de wind met de laatste zonnestraaltjes nog bijna een uur in de kuip. Onder een fleece deken, dat dan weer wel.

’s avond met pizza uit de oven Netflix kijken.

In de loop van de nacht trekt de wind aan naar 35 tot 40 knopen (8 beaufort). De boot stampt zo in de haven dat er van slapen weinig komt. De verwachting is dat in de loop van de ochtend de wind wat afneemt. Een goede reden om niet te veel haast te maken met ontbijt.

Hoewel het flink klotst ligt de boot in ieder geval niet tegen de kade. Een aantal andere boten liggen daar wel en worden direct van recht opzij tegen de kade geblazen. We zijn benieuwd hoe ze daar weg willen komen. Ze liggen allen kop-staart, dus ruimte om vooruit of achteruit te varen is er niet. Er ligt een Bavaria 42 met een solo zeiler aan boord en de hele haven loopt uit om hem te helpen. Lijnen worden gelegd en adviezen worden gegeven. De schipper en omstanders hebben er uiteindelijk toch geen vertrouwen in.

Een van de andere schippers besluit wel te vertrekken en maakt een manoeuvre uit het boekje. Er wordt een lange lijn van de midden bolder naar de kade gelegd. Eerst draait de boot, middels een dikke fender op het achterschip en strak vastgezette lijnen, de boot met zijn boeg tegen de wind in. Eenmaal daar wordt de lange lijn van midscheeps naar de kade strakgetrokken en gaat de motor vol aan. Alle andere lijnen los en de boot komt keurig van de kant af. En ruim vrij van de kade maakt iemand de lijn op de wal los en weg zijn ze.

Als goede schippers vertrekken ze niet, maar varen een rondje en gooien een lijn over naar de Bavaria 42. Ook deze wordt midscheeps vastgemaakt en ze trekken de boot, tegen onze verwachtingen in, heel gemakkelijk haaks tegen de wind in van de kade af. Twee boten vrij.

Ook wij besluiten maar eens te gaan. Wij hebben het gelukkig makkelijker. We hoeven alleen recht naar achter en kunnen dan zo vrij weg varen. Wel even vaart houden, maar verder geen probleem.

De wind staat nog regelmatig boven de 35 knopen. We besluiten om het rustig aan te doen. Stukje fok uit en afsturen maar. Naar mate we van de kust af komen neemt de golfhoogte toe en wordt het flink surfen van de golven. Verder is het prima te doen. Na 2,5 uur varen zijn we weer in Enkhuizen.

Er wordt nog wat gedronken en gegeten bij de Mastenbar waarna Kees-Jan vertrekt richting huis. Rob gaat naar het clubhuis waar Corry wordt ingewerkt voor de bardiensten. Een van de leden geeft daar een presentatie over wedstrijdregels en de zaal zit vol met toehoorders. Ze zijn al ruim 2 uur bezig en diep in de materie, dus het valt niet mee om het laatste uurtje nog bij te houden.

Vandaag vertrekt Rob met zijn vriend Kees-Jan voor een weekendje. Er is flinke wind voorspeld, maar de heren malen er niet om. De doelstelling was eigenlijk Lemmer, maar Kees-Jan wil graag even zien hoe de boot zich houdt aan de wind. Dus wordt er koers gezet richting Medemblik.

De boot loopt lekker, maar eenmaal vuurtoren De Ven gepasseerd komen ze vol in de hoge golven vanuit Medemblik te liggen. Het gaat wel, maar het is hakken en hakken. Wellicht dan maar een stukje lager varen, achter het vogeleiland voor Andijk langs en dan een mooie slag naar Medemblik.

Goed bedacht, maar het werkt niet. De golven rollen om het eiland heen en liggen opnieuw recht op de boeg. Hm… in Stavoren is het ook vast goed vertoeven. Zo gezegd, zo gedaan. Nu met ruime koers lopen ze na 1,5 uur de haven van Hindelopen binnen. Gezien de wind zoeken ze een plekje zo diep mogelijk de haven in. Het gaat vannacht nog harder waaien en ze liggen hier aan lager wal. Dat is stampen tegen de kant.

Dan komt de havenmeester langs en wijst ze op een plekje, welliswaar vol in de wind, maar wel aan een steiger aan de lage zijde. De kant waar de wind niet op staat. Dat betekent van de kant afwaaien in plaats er tegen aan. Klinkt niet slecht. Eerst gezellig aan de borrel in cafe De Visserman, een wandeling door het dorp en daarna lekker eten bij Stadscafe de Posthoorn. Die laatste lopen we eigenlijk altijd voorbij, maar het eten valt niet tegen en er is ook nog wat lokale bevolking zodat het wat minder uitgestorven lijkt :-).

Er is vandaag weinig wind, dus we willen op tijd terug naar Enkhuizen. We gaan onder de douche en rob haalt verse broodjes bij de Jumbo om de hoek. Direct buiten de haven hijsen we het grootzeil en de spinnaker.

We hadden gehoopt op iets meer wind in de ochtend, maar dat zit er helaas niet in. Zo dobberen we een aantal uren in de richting van Enkhuizen. De carbon boom die we met een vriend van Rob hebben geruild tegen ons oude reddingsvlot is perfect. Heerlijk licht!

Om drie uur besluiten we om de motor aan te zetten. We moeten nog ruim 10 mijl varen en uiteindelijk liggen we om 17:30 in de box. Eigenlijk hebben we het wel even gehad. We slaan het clubgebouw over, doen boodschappen en genieten thuis nog even van de laatste zon in de tuin.

Vandaag varen we naar Lemmer, daar zijn we al even niet meer geweest. Er staat een knoop of 15 schuin op de kont en met de golven erbij wiebelen we aardig voort. Na een uurtje valt Rob’s oog ineens op de klem van de neerhouder en hij gooit die in een keer helemaal los. Meteen staat er een mooie twist in het zeil en is er rust aan boord.

Op de Goya hadden we altijd de neerhouder los staan, alleen met pal voor de wind, maar op de Sponky stonden we er niet bij stil door de ophouder die erbij zit.

In de afgelopen twee weken dat we met de Sponky vaarden kregen we maar geen rust in de boot, achteraf zo eenvoudig als wat en bijna raar dat we daar niet bij stil stonden. Hoe ervaren je dan ook bent, simpelweg omdat je met zo veel nieuwe dingen bezig bent (en door het slechte weer nauwelijks gezeild hebt), duurt het zo maar een paar weken voordat je er bij stil staat.

In Lemmer leggen we aan in de Buiten Jachthaven. De havenmeester is nergens te vinden, maar na een telefoontje komt hij aangefietst. Na het afmeren gaan we de stad in. Er blijkt een jaarmarkt te zijn en met het mooie weer is het super gezellig. Bij de Britste pub drinken we Guinness en bestellen we een borrelplank. Het was niet de bedoeling, maar het was zoveel dat het meteen ons avond eten werd…

We zitten eerst binnen (wel voor de opengeslagen ramen) en daarna gaan we nog even buiten zitten. Je merkt dat het in de middag met de zon best lekker is maar aan het einde van de middag en in de schaduw is het al snel koud.  Wat dat betreft hebben we geen beste zomer. Het is pas begin augustus, maar het voelt als eind september.

Vandaag vertrekken we om 11:00 richting Almere Haven. De vorige keer (en enige keer met de Goya) dat we daar waren, lagen we voor anker met een schoef vol met wier. De motor was toen letterlijk vastgelopen in de waterplanten. Dit keer blijven we dan ook wijselijk binnen de vaargeul. Met 24 meter diepte loop je daar niet snel vast in bodembegroeiing.

Het is best mooi weer met een dikke 4. We varen zo vlotjes richting en onderdoor de Hollandse brug. We twijfelen of we naar de gemeente haven dan wel de verenigingshaven gaan. We kiezen voor het laatste. Het lukt echter niet om de havenmeester te pakken te krijgen (ook niet via de meldpaal in de haven) maar net voordat we besluiten om dan maar naar de gemeentehaven te gaan, neemt hij alsnog op.

Bij het invaren van de box jagen we een fuut op de vlucht die in de box naast ons op een nest zit te broeden. Kwakend zwemt hij rond totdat hij weer voldoende vertrouwen heeft om weer op zijn nest te gaan zitten. Dan gaan we op zoek naar de havenmeester (niet te vinden) en lopen we aansluitend het centrum in. Daar is niets te doen. Ook bij de havenkom is het akelig stil en bar ongezellig. We besluiten om boodschappen te gaan doen. Wellicht dat het later wat drukker en gezelliger wordt.

We doen boodschappen bij de Deen. Terug op de haven treffen we de havenmeester aan, al kunnen we niet betalen. De pin doet het niet. We krijgen evengoed een pas voor het sanitair. Morgen dus afrekenen.

Voordat we terug naar de stad gaan lopen we eerst door naar het strandje dat iets verder op ligt. Er staat een strandtent en aangezien er auto’s staan is het wellicht open. Het blijkt “Strandbrasserie De Jutter” te zijn. Nog nauwelijks binnen worden we meteen overvallen of we wel gereserveerd hebben. Als we aangeven dat we alleen iets komen drinken, blijkt dat we daar rustig twee uur de tijd voor kunnen nemen. En als we willen kunnen we dus ook nog wel eten…

Dat laatste doen we niet, maar het is wel een leuk klein tentje direct aan het strand. Het is goed voor te stellen dat het hier zomers met openslaande deuren en het terras voor zeer goed toeven is. We nemen ons voor om met beter weer nog eens terug te komen.

Teruglopend naar de boot lijkt het weer aardig op te knappen. Uit de wind is het niet koud en de zon komt ook weer te voorschijn. Terwijl Corry de boot klaar maakt, haal ik (Rob) twee pizza’s bij Domino’s. Nooit eerder gedaan, maar vers gemaakt en zeer lekker. We eten lekker in de kuip, met alleen een extra fleece deken erbij. Bijna zomer 😎

Voor het eerst sinds 4 december vorig jaar gaan we weer onderweg. Twee weken geleden wilde we ook al een lang weekend weg, maar de temperatuur en het slechte weer hielden ons toen thuis.

Ook nu zijn de voorspellingen niet al te best, maar daar de ervaring leert dat het meestal wel meevalt vertrekken we toch. En meevallen doet het zeker. Gezien de windvoorspelling hadden we al een rif in het zeil gezet, maar nadat we in Enkhuizen door de sluis zijn gegaan liggen we al snel te dobberen. Geen zuchtje wind… Na een kwartiertje gaat de motor aan.

Op de route naar Lelystad komen we langs de Markerwadden die worden aangelegd. Omdat het allemaal nog steeds erg vlak is valt er weinig te zien. Wel zien we de modderzuiger, maar veel spannender wordt het niet.

Uiteindelijk trekt de wind toch aan en blazen we met een gemiddelde van 6 kn richting Lelystad haven. Wanneer we de havenkom invaren bel ik de havenmeester. Tot twee keer toe. Hij neemt niet op. We hopen maar dat hij er wel is op Koningsdag, en dat blijkt. Hij belt zelfs terug uit eigen beweging! Dat gebeurt toch niet vaak…

Komend weekend vertrekt de 50 mijls hiervandaan (met 107 boten) en de havenmeester zucht en steunt om een box te vinden. Of we het dan erg vinden om in een grote box te liggen. Geen probleem. De landvasten zijn lang genoeg. Eenmaal in de box snappen we het niet helemaal. De box is precies op maat. Kleiner had zeker niet gemoeten. Hoe dan ook… we liggen.

We inspecteren nog even het sanitair (prima geregeld) en maken daarna een wandeling naar Batavia haven en drinken daar wat bij De Rede. Teruglopen is een dikke 40 minuten, waarna we meteen aan tafel gaan. Het is maar goed dat we van te voren hebben gereserveerd bij de “Jachtclub Lelystad”, want het is druk en zonder reservering kom je niet eens binnen om wat te drinken. Het aantal tafels is beperkt en de plek is ook erg populair bij de lelystadse bevolking.

Bij het vertrekken uit de haven hebben we maar beperkt zicht. Buiten de haven zien we echt helemaal niets meer. Mist, mist en nog eens mist. Er is wel een licht windje en zo varen we gestaag richting Enkhuizen.

Op de ais doemt vlak achter ons een schip op. We horen hem niet, maar de veerboot Friesland van Theo Gebhart vaart hooguit 300 meter achter ons. We sturen hem een appje om niet over ons heen te varen 🙂 Dat was niet nodig uiteraard, hij had ons al allang op de AIS gezien.

Na twee uur klaart het op en plotseling varen we in de zon met een heerlijk windje. Helaas wel uit de verkeerde hoek, kruisen dus. Later draait de wind, neemt flink toe en verdwijnt ook de zon. Brrr, nu is het ineens toch wel merkbaar winter zo slechts enkele graden boven nul. We zetten de kachel aan en Corry gaat in de kajuitengang zitten. Zo blijft ze nog een beetje warm.

Na het aanleggen gaan we eerst naar huis om de spullen thuis te brengen, maar keren weer terug naar het clubgebouw op de haven. Het is best druk zo op een zondagmiddag met een man of twintig. Gewoon gezellig ouwehoeren en een potje poolen. Een aantal gaan daarna nog eten bij café Bok, maar wij besluiten om naar huis te gaan. We hebben gisteren al buiten de deur gegeten en je kunt niet bezig blijven…

Vandaag gaat de gerepareerde genua er weer op. De Vries Sails heeft goed werk gedaan. Het gehele achterlijk is iets ingekort, maar per saldo valt het niet op. Voordat we vertrekken tanken we even water vooraan in de haven bij het tankstation. De wateraansluitingen op de steigers zijn al afgesloten en vers water aan boord is toch wel zo prettig.

Op het water staat er nauwelijks wind. Na 10 minuten dobberen rollen we de genua in en starten we de motor. Het is wel heerlijk weer. Zonder jas is het evengoed heerlijk in de zon. Het water is zo stil dat het spoor dat we trekken mijlen ver achter ons te zien.

Ter hoogte van de Ven lijkt er een ietsje pietsje wind te zijn. Met de Utrecht/Westland op varen we uiteindelijk net 2,5 kn. Twee uur lang is het lekker genieten. Daarna starten we de motor voor de laatste mijl. We willen wel voor het donker binnen zijn.

We leggen aan in de Oosterhaven. Ondertussen een bekend plekje na recent de 24 uurs race en het Lustum van de Kustzeilers. In beide gevallen lagen we hier meerdere dagen aan de kade. Ook hier is het water afgesloten, maar elektra is er wel. We zetten de kachel aan en gaan even winkelen in de hoofdstraat. Aansluitend borrelen we in het hotel.

Na het aan boord brengen van de boodschappen gaan we naar cafe Brakeboer. Het is weliswaar pas 5 uur, maar het is erg stil. Slechts drie stamgasten en de altijd bekende praatgrage kastelein Jack. Om zes uur is iedereen weg, maar wij krijgen van Jack, keurig aan een tafel, ons diner geserveerd. home made saleda volgens oma’s recept, twee forse sliptongs voor Rob en Indische sate spiesjes voor Corry. Lekker eten, met het gevoel van thuis zijn.

Op de zondagochtend is er een extra programma voor de Lustrum bezoekers. Wij hebben gekozen voor het varen met een fluisterbootje door de polder. Lopend gaan we naar het vakantiepark in Medemblik waar de boten liggen. We zijn met een groep waar 5 boten voor klaar liggen. Ruim 2 uur varen we door de polder met een man of 8 in de boot. Gezellige manier om kennis met elkaar te maken.

In de middag vertrekken we. Volgens afspraak verzamelen alle NVVK boten zich buiten de haven om het energie neutrale zeiljacht de Ya uit te zwaaien. met zijn allen vormen we een ere boog waardoor de Ya vaart. met een hoop getoeter wensen we ze een goede vaart toe. Hierna zeilen we op ons gemak terug naar Enkhuizen.

Vandaag vertrekken we naar Medemblik voor het 70 jarige bestaan van de Vereniging van Kustzeilers. Officieel is dat al bezig sinds gisteren middels een excursie in de avond op het vogeleiland de Kreupel. Wij hadden al eerder besloten echter pas vandaag richting Medemblik te gaan.

Het idee nu was dat iedereen die vanaf het eiland kwam Medemblik zou aanvaren onder storm fok. Niet vanwege de wind (3 bft), maar met de verwachting dat een opvallende stoet boten met oranje stormfok zich zou aandienen. Helaas heeft de meerderheid (net als wij) gewoon een mooie witte (nooit gebruikte) stormfok.  In Medemblik leggen we aan bij de Oosterhaven in gezelschap van ruim 70 kustzeilers boten. Het is direct gezellig en we zien veel bekende gezichten.

In de middag is er het Symposium van de zee. Gerrit Hiemstra geeft ook acte de presance met toch een wel zorgwekkend verhaal over het klimaat. Ook een zeebioloog die zowel historisch als actueel laat zien hoe leeg de zee is geworden (met name de bodem) is al even zorgelijk. Gelukkig is er wel steeds meer aandacht voor en blijken reservaten op zee en oude boortoren de oude habitat redelijk te herstellen.

Ook is er een lezing van de Ya, een duurzaam zeiljacht dat zonder fossiele brandstoffen de wereld om wil varen. De eigenaren hebben weinig of geen ervaring en er is dan voldoende septic vanuit de zaal. Opmerkingen als “Als we stroom te kort hebben dan doen we er gewoon langer over. Dat is gewoon een mindset” maken vele ervaren zeilers zeer kritisch. Mindset of niet, een week klapperen brengt niet alleen je humeur naar een dieptepunt, maar maakt vooral veel kapot op je boot is een veel gehoorde opmerking. Het komt echter niet echt aan bij de vertrekkers. Zij zien alleen de positieve kanten. De toekomst zal waarmaken wie er gelijk heeft. In ieder geval gaan we ze morgen met zijn alleen uitzwaaien en goede wensen meegeven.

Na de lezing is er een borrel en BBQ. Heel gezellig, maar onverwachts vallen we ook nog eens in de prijzen. Vorige week hebben we een uur voor de deadline nog twee foto’s ingestuurd voor de foto wedstrijd. Uit de honderden inzendingen wint Corry de eerste prijs (publieksprijs) en wordt Rob derde (vakjury). Niet alleen mooie eer, maar ook nog eens samen € 125,- aan cadeaubonnen bij Dekker Watersport.

Om 09:00 starten we al weer met opruimen. Samen met Dinant, die voor Klaas-Jan voorzitter was van de 24 uurs commissie, rijd Rob naar het regatta centrum om een van de drie uitslagenschermen op te halen. Nu rijden ze wel met de auto direct het terrein op naar de havenmeester. Even handiger dan twee dagen geleden. Toen werd er buiten het terrein geparkeerd en het zware scherm en de computer er naar toe getilt.

Rond 12:30 is iedereen klaar. Na een half uur bonsen op de deur bij Brakeboer wordt er eindelijk eens open gedaan en drinken we met alle vrijwilligers nog een laatste borrel. Met een stevige wind in de rug blazen we terug naar Enkhuizen. Mooi weekend geweest, ondanks dat we niet (weinig) hebben gezeild!