Rob en Corry zeilen

We doen het rustig aan in de ochtend en vertrekken rond een uur of 12:00. Er staat een mooi drie-tje en we zeilen aan de wind richting Andijk en zakken daar met ruime wind af naar de haven. Eenmaal in de haven maken we snel schoon schip en genieten we van de zon in de kuip. Zo uit de wind en in de zon is het prima te doen.

Rond half twaalf vertrekken we uit de Compagnieshaven. Er staat een dikke drie/kleine vier Beaufort . Het doel is Medemblik. Het liefst zouden we daarvoor anker gaan, maar de wind is al weken pal noord en dan is dat geen plezier. De golven lopen direct van Makkum naar Medemblik en daar voor anker gaan betekent de hele nacht rollen achter het anker.

Het is een kleine drie uur zeilen. Frisjes, maar zeker niet koud. Rob heeft boterhamworst gekocht omdat het samen met iets anders in de supermarkt in de aanbieding was. Waarschijnlijk is het meer dan 20 jaar geleden dat we dat gegeten hebben. Rob is er best tevreden over. Niet dat de kans groot is dat hij het nog een keer koopt, maar toch 🙂

In de Oosterhaven in Medemblik is een deel van de haven gereserveerd. Het blijkt te zijn voor de Winner club. Wel bijzonder gezien het feit dat je geen evenementen mag organiseren. Blijkbaar denkt die vereniging daar anders over en ook de havendienst vond het blijkbaar geen probleem. Gezien het feit dat ze netjes alles hebben afgezet. Praktisch hoeft dat ook geen probleem te zijn. Iedereen blijft op zijn eigen boot, ligt naast elkaar en kan zo prima met huishoudens gescheiden contact hebben. Uiteindelijk bleek er later toch gewoon een steigerborrel op de kade te zijn waar de 1,5 meter afstand echt niet gehandhaafd werd. Aldus alsnog bevestigend waarom je geen evenementen moet en mag organiseren op dit moment.

Enfin, wij hadden ons eigen evenement door samen een wandeling te maken van een uur door Medemblik. Uiteraard niet op 1,5 meter. Maar dat is dan weer toegestaan 🙂 Tussendoor bezochten we de Deen voor een paar hamburgers (hele winkel door voor broodjes die uiteindelijk bij de ingang lagen) en daarna lekker naar de boot. Het is druk en gezellig met de vele boten die binnenkomen. Het voelt als er geen Corona is.

Uiteindelijk krijgen we nog een 44 voeter (bijna 1,5x onze lengte) langszij, maar dat gaat prima. Hoewel hij solo is, weet hij wat hij doet en komt een vriend van hem nog helpen. Onze stootwillen gillen en krijsen van de druk die op ze staat, maar ze lijken het wel te redden. Voor de zekerheid krijgen we nog een extra stootwil van de buurman te leen om te voorkomen dat we dadelijk tegen de kade schuren.

We ontbijten in de kuip. Mooi uitzicht op de haven van Volendam dat rustig begint op te starten. Gistermiddag was het erg druk op de dijk. De handhavers hadden het er maar druk mee. Al zagen ze niet alles. Aan de kade lagen twee boten met ieder drie mannen aan boord. Ze hadden eten afgehaald en wilde bij elkaar aan boord eten. Op het moment dat twee van de zes terugkwamen met het afgehaalde eten liepen de handhavers net voorbij. Terwijl de vier anderen aan boord zich zo klein mogelijk maakte, stapten de twee andere noodgedwongen maar aan boord van het andere schip. Ongetwijfeld met de gedachte dat de twee handhavers zo weer weg waren. Dat duurde alleen ruim 25 minuten… Ze kwamen een bekende tegen en stonden uitgebreid bij te praten net voor de twee boten 🙂 Zodra ze eenmaal weg waren liepen de anderen alsnog snel over. Op weg naar ongetwijfeld koud eten 🙂

Bij vertrek hebben we halve wind (pal van opzij) richting Enkhuizen. Rob wil de gennaker proberen die hij vorige week op de kop getikt heeft. Het zeil ziet er als nieuw uit, maar het is nog even zoeken naar de juist trim. Uiteindelijk is de wind toch iets te zwak en te veel van voren voor het zeil om goed uit vorm te krijgen. We gaan daarom maar verder op de vertrouwde setting van fok en grootzeil.

Na drie uur lekker zeilen naderen we de sluizen van Enkhuizen. Hoewel we als 12e aankomen liggen we uiteindelijk in de sluis vooraan omdat iedereen treuzelde of direct aanmeert zodra ze de sluis in zijn. We zijn dan ook vrijwel als eerste de sluis weer uit. In de haven meren we af in onze mooie box direct voor het havenkantoor. Zonnetje in de kuip, weinig wind en een koud biertje. Lijkt wel vakantie 🙂 We blijven aan boord slapen en in de ochtend gaan we snel naar huis want Rob moet weer aan het werk.

We vertrekken rond een uur of 11:00. We liggen lagerwal, maar de wind is aanmerkelijk minder dan gisteren. Rob gooit alleen los en vaart weg. Corry is nog bezig met haar make-up binnen. Je moet er op deze dagen natuurlijk wel op zijn paasbest uitzien 😉

Op de hi-aspect (voorzeil) varen we rustig aan richting de Houtribsluizen. Buiten blijkt het toch nog aardig door te waaien. Op het kleine zeil varen we evengoed nog bijna zes knopen. Bijna normale kruissnelheid.

Samen met één andere zeilboot liggen we in de sluiskolk. Er wordt direct gestart met schutten en na een kleine 20 minuten varen we onder de brug door waar Rob vrijwel iedere werkdag overheen rijdt. Tegenwoordig bijna geruisloos met zijn Tesla die hij nu enkele maanden heeft. Het zou ook wel een uitkomst zijn aan boord, maar het zal nog wel even duren voor zeilboten elektrisch worden uitgerust. Hier op het IJsselmeer is dat nog wel prima te doen, maar als je ineens 50 of 100 mijl (12 tot 24 uur) moet motoren op zee wordt dat toch wat bewerkelijk.

Uit de sluis gaat de high-aspect weer op en direct na de hurkende man slaan we stuurboord uit het Markermeer op. Een kleine 13 mijl op koers 260 graden scheidt ons nog van de bestemming Volendam.

Het wordt een fantastische tocht. Na een klein uurtje zetten we stukje grootzeil erbij omdat de wind iets terug neemt in kracht. Van een kleine 5 bft naar een dikke 4 bft. We varen heerlijk halve wind (wind van opzij) met een mooi zonnetje en rond de 6 knopen snelheid. Zeilen zoals zeilen moet zijn.

In het kommetje van Volendam is nog plek aan de kade, maar als we net liggen komt de havenmeester aanlopen. Hij wil deze ruimte vrijhouden, samen met nog vrije stuk kade achter ons, voor een grote boot die nog komt. Hij verwijst ons naar een steiger voor het havenkantoor en de ‘dijk’. Pal voor de ingang van de haven. Top plekje!

Als we hebben aangelegd, merken we dat er daar geen water op de steiger is. Hadden we dat geweten, dan kunnen tanken op de plek waar we zojuist lagen. Om nu weer terug te gaan, weer aan te leggen, dan weer terug varen en opnieuw aanleggen. Dat is niet ingewikkeld, maar ook niet onze hobby…. Het is wel goed. De tank moet nog minstens een derde of meer vol zijn. Dan maar voorzichtig zijn met douchen.

In Lelystad wilde we voor vertrek al tanken, maar ook dat lukte niet. We hadden weliswaar een wateraansluiting direct voor de boot, maar een buurman verderop had net bedacht dat hij zijn boot ging schoon spuiten met een hoge druk. We hadden uiteraard wel kunnen vragen om te stoppen en ons te laten tanken, maar gingen er vanuit dat we dat wel in Volendam konden.

Enfin, het is mooi geweest. We halen op de kade een patatje en eten het in de kuip op. Ondertussen komt de grote boot waar de havenmeester het over had binnen. Het is inderdaad een joekel en zo lelijk als de nacht. Geld en smaak tegelijkertijd hebben is niet vanzelfsprekend 🙂 Het aanleggen gaat ook niet vanzelf, na drie keer, waarvan ook een poging op een andere plek liggen ze dan toch. Duurde slecht hooguit een half uur…

We zetten de kuiptent op, want het begint inmiddels toch wel frisjes te worden. in tegenstelling tot op het water is er hier weinig zon. De buurman voor ons ligt er sinds gisteren en had zich al verbaasd dat wij wel zon hebben gehad. Hier had de zon zich vandaag nog niet laten zien. Tja, dan moet je ook maar het water opgaan 😉 Als de tent staat doet Rob nog even boodschappen. Vanaf deze plek is dat heerlijk dichtbij. Daarna houden we het voor gezien. Vandaag geen lange wandeling.

Het is goede vrijdag, maar het weer denkt daar anders over. Afgelopen woensdag was het ruim 20 graden, nu nog maar 10. In plaats van een zwoel nauwelijks voelbaar windje staat er een straffe windkracht vijf die de gevoelstemperatuur nog wat lager maakt.

Niettemin vertrekken we rond 11:00. We zijn het thuis zijn zat en weer of geen weer… we gaan de haven uit. Op het water is het zoals altijd beter dan dat je aan de kant verwacht. Dik aangekleed, dat uiteraard wel, met mutsjes, sjaalen en dubbele fleecetruien is het goed te doen. We steken kortstondig aan de wind op naar de kardinaal en slaan dan halve wind af richting Lelystad. Een haven waar we nooit komen, maar ze schijnen er een sauna te hebben en dat klinkt aantrekkelijk 🙂

Drie uur later leggen we aan bij de meldsteiger. De privebadkamers en sauna zijn gesloten i.v.m. corona, maar niet getreurd. Er ligt dichtbij een leuk bos (zuigerplasbos) en we maken een fijne wandeling van ruime anderhalf uur. Aan boord drinken we nog een glaasje rose, maar met de wind vol in de kuip (inmiddels dik 6 beaufort) houden we het bij één glas in de buitenlucht. Daarna lekker naar binnen waar de kachel al aanstaat.

We ontbijten in het zonnetje in de kuip (wel onder de kuiptent 😉 ). Rond een uur of half elf zien we langzaam de boel dichttrekken. Er komt toch geen mist? We kijken het even aan, maar het lijkt net als gistermiddag alleen op de wal te zijn. Op het water ziet er nog helder uit.

Beter toch maar op te schieten. Direct buiten de pieren kunnen de zeilen op en varen we, scherp aan de wind, net 3 knopen. Bij de vaargeul ter hoogte van de prinses Margrietsluis begint het toch dicht te trekken. Rob kijkt snel op de webcam in Stavoren. Daar willen we vandaag heen en daar is het helder. We gaan er maar vanuit dat het tijdelijk is. Na het oversteken van de vaargeul hebben we ook vrijwel geen beroepsvaart meer. Hooguit andere recreanten.

Vooralsnog zien we alleen maar minder en minder. Na een half uur hebben we nog geen 50 meter zicht. Tja… wat is wijsheid? Doorgaan of teruggaan? Officieel moeten we voor anker, maar dat voelt ook niet echt goed. We besluiten door te varen, uitgaande dat het straks opklaart. We checken om de 10 minuten de webcam in Stavoren en daar blijft het helder. Des te dichterbij we komen, des te eerder moet het toch opklaren? We varen vlak langs de afbakening van ondiep water bij de Friese kust aan. Dat klinkt dicht bij de kust, maar praktisch gezien is dat al bijna een mijl uit de kant.

Gelukkig hebben we AIS. Iedereen met AIS kan ons zien en wij hen. We worden er echter hardhandig aan herinnert dat niet iedereen dat heeft. De hele tijd staat Rob in de mist te turen, bedacht dat er ieder moment toch een schip kan opdagen. Op de AIS zien we een schip naderen en als het ons gepasseerd is (we kunnen net de contouren zien op een meter of 40) letten we even niet op. Samen checken we nogmaals de webcam in Stavoren en zien ineens een volle geblazen gennaker op nog geen 10 meter van de boot voorbij varen. Zowel zij als wij schrikken ons rot. Ogen op de weg, eh water, houden!

Gespannen varen we door. Zo lijkt het op te lichten en zo trekt het weer dicht. Soms is het zicht ineens 500 meter, zo weer naar enkele tientallen meters. Koud is het niet, ondanks dat het maar 4 graden is. Rob heeft zijn zeilbroek aan, twee fleece truien en daarover een fleecevest. Hij ziet helemaal wit van de fijne mistdruppels die blijven hangen op zijn fleecevest en in zijn haar en wimpers.

Bij het naderen van de kardinaal van het Vrouwenzand, op drie mijl afstand van Stavoren, gebeurt waar we al uren op wachten. We varen de mist van het een op het andere moment uit en koesteren ons daarna in de (voor ons gevoel) warme zon.

Terwijl we koers verleggen naar Stavoren om te overnachten en morgen zondag terug te gaan, bedenken we ons dat we eigenlijk ook nog langs de moeder van Rob moeten. Als we pas morgen terug gaan naar Enkhuizen, wordt het al snel weer pas volgend weekend. We varen net lekker, maar besluiten toch om het roer om te gooien richting Enkhuizen. We kunnen daar altijd nog in het kommetje voor anker gaan en pas morgenochtend de box in te gaan.

Een kleine dertig minuten later zien we contouren van Enkhuizen verdwijnen in de nevel. Hm… dat klinkt als geen goed nieuws. 20 minuten varen we eerst de nevel en daar weer dikke mist in. Nog meer opletten hier dan vanochtend, want hier vaart zeker beroepsvaart. Gelukkig hebben die allemaal AIS en kunnen we ze goed volgen op de plotter.

Aangekomen in Enkhuizen wordt het geen ankeren. Als je toch niets ziet, kun je net zo goed in de box liggen. We blijven slapen aan boord en verkassen de volgende ochtend naar huis.

Het is koud en fris, maar de zon schijnt en er is niet al te veel wind. Geen enkel excuus om niet te gaan zeilen. We zijn er ook wel aan toe na al die donkere sombere dagen rondom de kerst.

2020 heeft niet gebracht wat we er van hadden verwacht. Ik denk dat dat voor iedereen geldt. Vier weken Denemarken hadden we gepland, maar het bleef bij weekenden, een weekje Friesland (nat, koud en miljoen muggen) en een paar mooie dagen op de wadden. Veel zin om te schrijven hadden we echter niet, vandaar dat het wellicht lijkt dat we sinds de eerste lockdown niet meer gezeild hebben.

Niets is minder waar. De boot was juist het perfecte middel om af en toe, volgens de regels, lekker van huis te zijn. Maar om er nu over naar huis te schrijven…

Enfin, nieuwe tijden, nieuwe kansen. Nog steeds midden in een lockdown, maar wat heeft het voor nut om er over te klagen. We zijn lekker onderweg naar Lemmer en het is heerlijk weer. Met alleen een zeilbroek en een fleecetrui is het goed zeilen.

In de buurt van Lemmer halen we de spi binnen en gaan we verder op de motor. De wind is helemaal weggevallen en met nog maar 1 knoop snelheid duurt het anders nog 4 uur voordat we er zijn. Je kunt ook overdrijven.

Als we in de buurt van Lemmer komen zien we langzaam de mist over de dijk stromen. De onderkanten van de windmolens zijn al niet meer te zien. We houden gelukkig goed zicht tot aan de haven. We hebben in Lemmer al in vrijwel alle havens gelegen, maar nog niet in de Jachthaven Lemster Baai. Een klein gemoedelijk haventje vlak bij de sluis.

Het is er leeg. Er liggen maar een stuk of 10 schepen. Fijn is dat de elektra het doet. Zodra we aangemeerd zijn, kijken we elkaar aan. De kant op… of? Ach, daar is toch niets te doen. We hebben min of meer wel voor de Jumbo aangelegd, maar boodschappen hebben we al gedaan.

We zetten de kuiptent op en doen het elektrisch kacheltje aan. Dat is zo in de kuip wel lekker. Rob gaat aan de warme glühwijn en Corry houd het bij een wijntje. Mooi zitten zo in de langzaam ondergaande zon.

Het zou een ongelijke strijd moeten zijn. Een 37 voeter met doorgelat grootzeil en een grote genua (voorzeil) tegen een 31 voeter met een rol grootzeil, een high-aspect fok (klein voorzeil) en een achter de boot aan slepende bijboot. Een grotere boot betekent een hogere mast (meer wind), grotere zeilen meer kracht en geen bijboot uiteraard minder weerstand. Toch houden we de 37-er bij en halen we hem zelfs in. Rob zit met geknepen ogen achter het roer te turen naar de verklikkers in het zeil. Net als de boot voor ons reageert hij op de zwakke vlagen en zucht gelaten als de wind tussen die vlagen wegvalt. Meneer is helemaal in zijn element 🙂

Na een uur gaan we overstag, net op het moment dat we op het punt zijn om de andere boot te passeren. Vooruit ligt echter duidelijk zichtbaar weinig wind en het gaat al langzaam… nog trager is geen optie.

Later zitten we samen naast elkaar in de kuip onder een fleece dekentje. Zelfs Rob heeft zijn korte broek voor een lange broek en zijn slippers voor schoenen verwisseld. De zon mag dan schijnen, het is hartstikke koud! Gelukkig genieten we van warme kroketten die we in de oven hebben gemaakt. Hoe hebben we jaren zonder oven kunnen doen! De wind is inmiddels (tijdelijk) aangetrokken tot wel zeven knopen en we ‘scheuren’ met 4 knopen langs het vogeleiland :). Een kunstmatig aangelegd eiland hier in het IJsselmeer. Er staan geen bomen op, dus je ziet er eigenlijk weinig van. Pas dichtbij zie je een stroom riet boven het water.

Na drie uur naderen we de Ven. Een stukje waar we meestal nog geen uur over doen vanuit Medemblik. We moeten eigenlijk overstag. Weer 30 tot 40 minuten de andere kant op voor we de juiste koers weer kunnen zetten. We smokkelen en zetten de motor aan. Een kleine mijl verder zouden we weer koers kunnen zetten. 10 minuten motoren versus een uur kruisen met deze wind. Moet kunnen met een Bavaria 🙂

Van lui wordt je echter moe, dus motoren we ook de laatste twee mijl. Heel even hadden we toch nog het zeil uitgezet, maar met een nog verder draaiende wind tegen van 3-4 knopen (1 bft) hadden we er geen zin meer in.

Eenmaal aangelegd in de haven stikken we zowat in kleding die we aanhebben. Toch maar weer snel die korte broek aan. We waren eigenlijk van plan de Cobb mee naar huis te nemen en in de tuin te BBQ-en. De enorme hoeveelheid vliegjes in de haven doet ons anders besluiten. Hier vliegjes betekent thuis omkomen in de vliegjes. We blijven dus gezellig hier (in de zon) om pas naar huis te gaan als het buiten niet meer lekker is.

We varen rond half twaalf uur uit de Compagnieshaven. We zijn net een half uurtje onderweg als we een uitnodiging krijgen voor een 1,5 meter borrel deze avond. “Sorry, onderweg naar Medemblik. Morgen? – Lukt niet, kunnen jullie dan maandag. – Jawel, maar in de middag gaat Rob met een goede vriend zeilen. Rond 18:00 kan. – Beter dan om 19:00. Ook oké? – Prima. Tot dan! ”

Hemelsbreed is het 30 meter, maar we moeten wel omlopen. Johan en Miranda wonen tegenover ons op een boot en voor zwemmen is het echt te koud. 🙂 Bovendien sjouwen we dan ook een kratje bier mee want de recent geïnstalleerde lier op onze boot hebben we van hen gekregen. 40 jaar oud, maar werkt nog perfect.

We zeilen een klein uurtje. De wind is tegen en minder dan 5 knopen (1-2bft) en er staan nog behoorlijke golfjes. We liggen continue stil. Omdat we in Medemblik graag in de Oosterhaven aan de kade willen liggen, maken we vaart met de motor. Dubbel liggen in deze tijd klinkt niet echt logisch en dat maakt het aantal plekken beperkt. We willen dus niet te laat aankomen.

In Medemblik aangekomen zijn er nog 5 plekken beschikbaar. We leggen aan de noordzijde aan. Als we ons melden bij het havenkantoor geven ze aan dat het tegenwoordig helemaal digitaal gaat. Niet via een app zoals Blue Water App, maar via een formulier op de website. Ze reageren niet op onze opmerking dat op de website nadrukkelijk staat vermeld dat je daar alleen gebruik van kan maken als je je minimaal een dag van te voren meldt. Enfin, na invullen krijgen we binnen 5 minuten keurig een factuur en betalingslink via de mail. Ook weer geregeld. Helaas krijgen we niet zoals in Urk korting omdat het sanitair is gesloten. Staat weer tegenover dat we hier vaak in de winter gratis hebben mogen overnachten. Dus klagen doen we niet.

We waren in de haven gaan liggen i.p.v. voor anker omdat we een eind wilde gaan lopen. Het was grijs en grauw, maar als we van boodschappen doen terugkomen schijnt de zon volop. Toch maar eerst even late lunch aan boord? Vroeg wijntje erbij? Uiteindelijk blijft de zon vrijwel de hele middag schijnen en wij zitten dus in de kuip:). Van lopen komt niet veel 🙂 Het is de hele middag een komen en gaan van boten. Op een enkeling na die een verlaten boot dubbel gaat liggen, verkassen ze allemaal naar een andere haven. Gelukkig waren we hier op tijd.

Als de zon ondergaat twijfelen we. Wel of geen kuiptent? Het is hier wel gezellig. We zetten hem snel op. Met een boekje en een elektrische kacheltje erbij is het goed toeven in de kuip. Daarna binnen Netflixen en wat TV kijken. Het wordt uiteindelijk nog laat. Pas om 00:30 liggen we in bed.

We ankeren aan het einde van de dag in de kom van de Compagnieshaven. Rob heeft van de week 40 meter 8 mm ketting aangeschaft en geïnstalleerd. Nu is het moment om te testen of het ook allemaal werkt. Dat gaat meer dan uitstekend. Het grote voordeel van de lier is dat hij nu de ketting niet door zijn handen hoeft te laten glijden en de ketting eenvoudig op de stop kan zetten terwijl de boot naar achteren vaart. Op deze manier kun je beter en gecontroleerder het anker laten ‘ingraven’.

Er gaat ruim 20 meter ketting uit. Althans dat denken we. We moeten nog markeringen in de ketting maken zodat we weten hoeveel ketting we steken. Klusje voor volgende week. Voldoende ketting is echter wel nodig want er staat duidelijk meer dan de voorspelde 4 bft. De meter geeft ruim 20 knopen aan. Nog net geen zes bft. Dat maakt het ook koud! Brrr! Na een half uur kou kleumen zetten we toch maar de kuiptent erop.

We hebben vanmiddag een Cobb’s BBQ gekocht en die willen we natuurlijk wel uit proberen. Kuiptent of geen kuiptent. Met de achterzijde open en de zijkanten voor de helft gaat het prima. De speciale briketten branden binnen enkele minuten. We hebben een hele kip gekocht en die moet circa 1,5 uur braden. Het is even wachten, maar het resultaat is perfect! Mooie aankoop. Kost wat (al met al 280 euro), maar dan heb je ook wat!

Rob dooft de briketten in het water waardoor we daarna meteen de tent dicht kunnen doen. Het was inmiddels wel behoorlijk koud geworden. Het duurt dan ook niet lang voor de kachel aan gaat. Zo is het wel uit te houden. Voor onze doen liggen we daarna vroeg op bed, al rond 09:30.

We ontbijten lekker aan boord en klimmen rond het middaguur van boord. De tent hebben we dan al weggehaald. De zon straalt volop, er is geen wolk te zien, maar het waait flink door. 18 tot 20 knopen, ofwel windkracht 5, maar koud is het niet. Zo druk als het gisteren was, zo rustig is het nu. Tja, voor ruimte in Urk moet je op zondag zijn. Wat zouden ze dan nu doen met al die kerken dicht? Voor de TV naar de EO kijken? Enfin, wij kunnen een mooie wandeling maken.

Ergens midden in het dorp komen we een kroeg tegen verstopt tussen de woonhuizen. Die ziet er niet echt gesloten uit (nu wel om 12:00). Op de deur hangt een briefje met aangepaste openingstijden (7 dagen in de week) en het krijtbord voor de deur met de lokale aanbiedingen ziet er wel heel fris uit. Ook geen enkele aankondiging dat ze dicht (moeten) zijn. Aan de andere kant, de bezoekers van deze kroeg komen ongetwijfeld allemaal uit deze straat. Als ze echt dicht zijn dan weet iedereen dat ook wel.

Na een uurtje wandelen komen we weer aan boord en vertrekken meteen. In de haven hijsen we het grootzeil. Er staat redelijk wat wind en we denken dat dit wel voldoende is, maar na een kwartiertje zetten we toch ook de fok maar bij. Varen grotendeels met de wind van schuin van achteren merken we niet al te veel van de wind. Genieten van wind en zon.

Aanmerkelijk sneller dan gisteren zijn we weer terug in Enkhuizen. Rob heeft in de afgelopen weken een ankerlier geïnstalleerd en die hebben we nog niet getest. Daarom kieperen we in het kommetje nog even het anker over boord. Aan ons anker zit momenteel alleen een voorloopketting van 20 meter en de rest is lijn. Dat is echter voldoende om de lier te testen.

De ankerlier is eigenlijk bedoeld om op het dek te staan, maar wij hebben hem in het ankerluik geplaatst. Hierdoor staat de lier lager dan het punt waarop de ketting aan boord komt. Dat is eigenlijk niet goed, want de ketting moet recht op de lier aanlopen. Om die reden heeft Rob de fundering waarop de lier staat schuin gemaakt zodat de ketting alsnog goed aanloopt.

Het zakken werkt voortreffelijk. Niet verwonderlijk 🙂 Ook het ophalen van het anker lijkt goed te gaan. De 20 meter bestaat echter uit twee keer tien meter verschillende soorten ketting. Het ene deel gaat goed, het andere deel slipt overduidelijk. Waarschijnlijk is dit deel ketting niet ‘gesynchroniseerd’, wat wil zeggen dat iedere schakel dezelfde maat heeft. Op zich prima, want er moet toch een geheel nieuwe komen. Dan wel wat langer (40 meter) en uit een deel.

We twijfelen of we wel of niet zullen gaan zeilen. Het uitgangspunt is immers zo weinig mogelijk reizen. Echter, als je iedere dag al die zeiltjes over het IJsselmeer ziet gaan voelt dat ook ongemakkelijk. Ook ongemakkelijk is dat Rob als verantwoordelijk bestuurder van de Enkerhuizer Watersport Vereniging Almere de verenigingsvloot van circa 20 schepen om dezelfde reden heeft stilgelegd.

Dubbel. Maar varen op je eigen boot met eigen gezin is toch anders dan boten beschikbaar stellen en waarop normaal gesproken samengestelde teams varen. Dus we gaan lekker weg. Niet ver, want we weten ook niet precies waar we terecht kunnen. Vrijwel alle jachthavens zijn gesloten voor passanten. Het lijkt er echter op dat de gemeente haven van Urk open is. Mochten we daar niet terecht kunnen dan gaan we ergens voor anker.

Het is mooi weer en het is net bezeild (kunnen zeilen zonder dan je de zeilen een keer aan de andere kant van de boot moet zetten). Zo varen we in twee en een half uur naar Urk. Aangekomen zien we de haven vol met masten liggen en gelijktijdig met ons varen zeker nog 8 schepen erheen. Ze zijn ongetwijfeld open :).

Als we de haven binnen varen zien we aan de lange kade op het eind lege plekken. De meeste andere boten schieten direct naar de kant om aan te leggen. Twijfel of ze er mogen liggen of bang dat het laatste plaatsje vergaat? Wij varen door tot aan de kade en vinden een mooie plek met uitzicht over de hele haven en op de kade.

We leggen aan en blijven aan boord. De zon staat in de kuip en het is goed toeven. Even later komt de havenmeester langs in zijn bootje en excuseert zich voor het feit dat het sanitair gesloten is. We krijgen 25% korting :). Komt mooi uit. Dat sanitair zouden we toch niet gebruiken.

Corry ziet een losgeslagen dobber van een visnet vlakbij in de haven drijven en wordt er volkomen door in beslag genomen. Met de weinige wind drijft hij links, dan weer rechts, gestuwd door het vlaggetje bovenop. Een uur later ligt hij eindelijk voldoende dichtbij en gaat ze aan de slag met de pikhaak. Met gevaar voor eigen leven 🙂 wordt de buit alsnog binnenboord gehaald.

Na een uur of twee wordt het frisjes en zetten we de kuiptent op. We eten buiten en blijven ons verbazen over de drukte in en op de haven. Jeugd vaart rond in bootjes, jachten komen en gaan. Tientallen fietsers en veel wandelaars op de kade. Gelukkig met de nodige afstand. Het meest opvallende is tot heel laat in de avond de stoeten met langsrijdende auto’s. Sommige zien we wel vijf of zes keer langskomen. Het lokale uitje is duidelijk hier in de haven.

Vandaag is het rustig weer. We varen snel naar huis al vroeg in de ochtend.

De keutels waaien van de dijk. Zo hard waait het. We slapen uit en doen rustig aan. Vanmiddag zou het wat rustiger worden, maar de verwachtingen zijn inmiddels bijgesteld. Niet dus. Waai, waai en zo door. Ondertussen is Rob druk met zijn werk. Veel makelaars en taxateurs weten niet precies hoe ze moeten handelen in deze crisis rondom Corona. Rob heeft samen met zijn team richtlijnen opgesteld om ze handvatten te geven. Op bestuurlijk niveau wordt echter eerst onderhandeld met de twee andere belangenorganisaties of er niet een gemeenschappelijk advies moet komen. Rob bereidt alles voor dat als die samenwerking er niet komt hun organisatie direct kan schakelen.

Tussen mailen en bellen door maken we een lange wandeling en drinken wat bij het strandpaviljoen naast de buitenhaven. We hebben inmiddels besloten morgenochtend terug te varen. Het is dan rustig weer en geeft Rob de kans om zijn werk te doen. Met windkracht zes/zeven gaat dat vandaag onderweg niet lukken.

Als we nog zitten te twijfelen of we wel of niet bij een restaurant hier aan de haven zullen gaan eten, komt het bericht dat alle horeca per 18:00 deze avond verplicht gesloten wordt. Die discussie is bij deze dus gesloten. Een zware maatregel, maar waarschijnlijk zeer terecht. We gaan bijzondere tijden tegemoet en we denken dat dat ook nog wel even gaat duren. Onze geplande vakantie naar Denemarken deze zomer kunnen we waarschijnlijk wel op onze buik schrijven. Al is dat weliswaar nog 4 maanden weg.

We kopen dus maar stokbrood en kaasjes bij de supermarkt en installeren ons comfortabel in de kajuit aan het einde van de middag. Ook prima! Rond 20:00 wordt duidelijk dat er geen gemeenschappelijk advies komt van de gezamenlijke organisaties. De twee andere partijen durven het niet aan c.q. zijn er niet uit wat het advies moet zijn. Rob geeft een teamlid opdracht om het advies te versturen aan alle aangesloten kantoren. Done. Nu even tijd voor onszelf.

We vertrekken met mooi, maar fris weer. Tot aan de Ven (de oude vuurtoren bij Enkhuizen) varen we grotendeels met de wind van achteren. Met niet al te veel wind gaat het niet hard, maar is het wel t-shirt weer in de kuip. Lekker! Het lijkt wel lente. Later wordt het half en uiteindelijk aan de wind. Meteen is het ook een stuk frisser. Tegen de tijd dat we bij Medemblik aankomen is de zon grotendeels achter de wolken en zitten we dik ingepakt in de kleding.

We leggen in de Oosterhaven aan. Dit maal aan de zuidzijde vlak voor de Kwikkelbrug. Terwijl we aanleggen wordt voor een andere boot de brug geopend door de brugwachter/havenmeester. Die zijn er tenminste. Maar als Rob direct na aanleggen en het aansluiten van de stroom naar het havenkantoor loopt, is de havenmeester echter al vertrokken. Het is ook net over 16:00 constateert Rob. Wellicht ook de sluitingstijd…? Voor de zoveelste keer (in de winter weliswaar) kunnen we niet betalen.

We gaan nog even de stad in en drinken wat bij Locals. Eerste keer dat we hier komen en het is een prima tent. We leven inmiddels Coronatijdperk en op een kaartje op de tafel staat keurig aangegeven wat ze doen om de boel schoon te houden en te ontsmetten. We drinken een lokale IPA en genieten van de gezelligheid. Hier durven mensen nog te komen, al is het zeker niet druk.

Aansluitend maken we nog een ommetje door de winkelstraat en doen we boodschappen bij de Spar. Aan boord twijfelen of we de kuiptent opzetten. We zijn de enige passant in de haven, dus echt veel is er niet te zien is. We vinden het wel prima en installeren ons lekker in de kajuit. Boekje lezen, filmpje kijken en op tijd naar bed.

We slapen lekker uit. Het is zondag tenslotte. Je moet ook niet overdrijven. Na het ontbijt gaat Rob op zoek naar een havenmeester. Nergens te vinden uiteraard. Het is niet alleen winter, maar ook nog tussen kerst en oud & nieuw. Ik zou ook lekker thuis voor de kachel gaan zitten 🙂

Bij het zoeken vergeet hij echter nog te kijken naar de sauna die ze blijkbaar in het sanitair gebouw hebben. Dat zou zeker een reden zijn om weer terug te komen. Voor de volgende keer dan maar. Wel constateert hij dat het waarschijnlijk mogelijk is om te tanken. Dat zou wel fijn zijn, want het is maar weer de vraag wanneer je de volgende keer kan tanken zo in de winter.

Bij de Compagnieshaven kun je ook tanken, maar daar zijn ze de komende twee maanden bezig met het vervangen van de damwand en daar leggen we liever niet opnieuw aan. Bij vertrek hebben we daar water getank/ We moesten echter met handen en voeten de boot van de kant houden omdat de oude damwand losgewrikt is en vol met scherpe metalen uitsteeksel zit. Bovendien kun je alleen overdag door de weeks tanken en dan kunnen wij weer niet.

We kunnen inderdaad tanken. Het is wel GTL. Een zeer schone vorm van diesel, maar die niet helemaal goedgekeurd is voor de motor. Nou ja, het zal wel loslopen. Het is in ieder geval wel beter voor de winter want in GTL zit minder water dan in gewone diesel. Dat laatste is tegenwoordig een probleem omdat er vanuit overheidswege steeds meer biodiesel gemengd wordt. Biodiesel en water is een combi die kan leiden tot bacterie groei in de tank waardoor filters en spoeiers verstopt raken. Vooral in tanks waar diesel lang in blijft staan… zoals meestal bij zeilboten.

Buiten de haven hijsen de zeilen ern koersen naar Enkhuizen. Er staat een kleine 5 beaufort, maar de wind komt van achteren en het is goed toeven in de kuip. Een kleine 3 uur later zijn we in Enkhuizen.

We ruimen op en zitten nog even in de kuip met de kuiptent op. Het is al weer snel donker. Wel gezellig zo voor de laatste keer nog met de kerstboom erbij.

We gaan weer richting huis. Er is weinig wind voorspeld. Dus slaat Rob in de box de spinnaker alvast aan en legt de boom klaar. Dan kan die spi er met het eerste beste vleugje wind direct uit. Hij moet wel oppassen want het ijs staat op het voordek. Dat was vanochtend ook wel te merken. Het duurde wel even voordat alles binnen warm en comfortabel was. Goede reden om dus langer in bed te blijven liggen. 😉

De havenmeester heeft nog steeds niet gereageerd en verder was er ook niemand. Betalen was er dus niet bij. Nu is dat in de winter vaak zo, maar toch. Als je daar twee nachten ligt met gebruik van elektra en water voelt dat toch wat ongemakkelijk. Er komt vast wel een keer dat we ze een mooie donatie kunnen doen. Aanbevelen doen we ze uiteraard sowieso.

Buiten staat er wel erg weinig wind. We varen eerst Pampus voorbij en hijsen dan, bij het eerste vlaagje dat we zien, de spi. We dobberen, dobberen en dobberen… Vooruit zit er echter niet in. Dan de boel maar weer inpakken en de motor aan.

Een paar mijl verder komt de wind alsnog opzetten. We kunnen nu ook wat meer richting het noordoosten varen en hebben de wind van opzij. Acht knopen wind en glad water. We glijden er doorheen. Mooi varen!

Het ijs aan dek had er wel voor gezorgd dat we ons extra hadden ingepakt. Rob heeft thermo kleding aan, daarover twee fleecebroeken en twee fleecetruien, dan nog een fleecejack, zeilkleding en nog een fleecekraag en fleecemuts. De stoom komt bijna uit zijn oren. 🙂

In enkele uren varen we naar Lelystad. We doen ons uiterste best om de zuidelijke haveningang zeilend in te gaan, maar eenmaal binnen is er nauwelijks meer wind. We halen de zeilen in en varen het laatste stuk op de motor. Ook nu reageert de sluis direct op onze oproep en kunnen we direct de kolk in. We wachten nog even op een andere zeilboot (zowaar) en kunnen daarna door het IJsselmeer op.

Vannacht waren we van plan om voor anker te gaan. Tussen de twee jachthavens is een kom en daar denken we mooi te kunnen liggen. Tot twee keer echter leggen we het anker uit en het wil maar niet pakken. Heel veel wind is er niet voorspeld, maar hier lig je direct tegen de dijk aan. Als het anker gaat krabben, hebben we meteen een probleem. Dat gaan we dus niet doen.

We varen door naar de ingang van de Flevo marina. Daar zouden we ook net uit de wind moeten kunnen liggen met de zuidelijke wind die voorspeld is. Het ziet er echter zo krap uit dat we het niet verstandig vinden. De enige plek is recht voor de haveningang. Niet dat het daar zo druk is deze dagen., Maar toch. We varen daarom de haven in en zoeken een lege box uit bij het havenkantoor. Voordeel hier: ook weer stroom. Even overwegen we om naar het restaurant te gaan (dat is open in de winter), maar we besluiten uiteindelijk om aan boord te eten.

Vandaag blijven we in Muiden. We gaan met de taxi naar de sauna in Weesp, badderen daar een paar uur en gaan ook met de taxi weer terug. Hoewel de taxi’s uit Amsterdam komen zijn ze er zowel heen als terug in minder dan 15 minuten. Keurige service en alles via sms te regelen. Top service!

Als we terug zijn schuiven we bij de bar aan in café Ome Ko. Het is er gezellig druk en volop versierd. Rond een uur of zes verschijnt een van de bedienden met een grote schaal met wel 40 broodjes kroket en een forse kom met mosterd. Hij gaat het hele café af en iedereen wordt getrakteerd op een broodje kroket. Kijk, daar maak je nog eens vrienden mee. We drinken er dus maar een extra biertje bij :-).

We slapen heerlijk lekker uit. Nergens zo lekker als op een schommelende boot voor anker. Na een uitgebreid ontbijt maken we het binnen vaarklaar en zetten vervolgens koers richting Muiden. De gele tonnen die een verboden gebied markeren bij de haven van Lelystad komen niet meer helemaal overeen met de kaart. Toch maar even Navionics op de iPhone controleren. Die is volledig up to date.

We wilden onderlangs langs de kust gaan, maar dat lijkt nu afgesloten. Binnendoor via de havens kan ook, maar dan moeten we weer naar binnen. Dan dus maar verder naar buiten. Dat is echter wel een mijl extra naar het westen. Aangezien we wind tegen hebben komt dat qua route niet ideaal uit. De wind staat echter gunstiger dan voorspeld en uiteindelijk is Muiden zelfs bezeild.

Wel valt na een uur of twee de wind weg. We proberen het nog even, maar moeten dan constateren dat, als we voor half vijf in Muiden willen zijn, de motor echt aan moet. Dat heeft ook voordelen. We hebben van gisteren half vijf tot vanochtend twaalf uur voor anker gelegen. Het ankerlicht, de verwarming, binnenverlichting, enz. doen dan wel een aanslag op de accu’s. Die staan nu op 71%. Dat kunnen ze wel aan (tot +/-40%), maar als we in Muiden geen stroom hebben (om de accu’s te laden) dan hebben we wel een probleem. Een nacht extra kan wel, maar twee nachten wordt wat lastig.

Rob had al de havenmeester van de KNRZ gebeld, maar die neemt niet op. De andere haven in Muiden is altijd in de winter dicht en heeft dan sowieso geen stroom. De KNRZ is onze beste kans. Walstroom is ook prettig omdat we dan ons 220V kacheltje kunnen gebruiken. We hadden toch minder diesel in de tank dan we dachten. De meter geeft inmiddels nog maar 2/5 aan. Dat is ongeveer 40 liter. Als daar nog ruim 30 uur kachel op moet branden, naast het eventuele motoren, dan wordt het wel krap.

We hebben al gekeken op internet of we ergens in de buurt kunnen tanken. Alles blijkt echter dicht te zijn. Niet alleen vandaag op 2e kerstdag, maar ook in de dagen erna. In Muiden hebben ze helaas ook geen benzinestation voor auto’s. Dan hadden we nog iets met een jerrycan kunnen regelen.

Enfin, je kunt je zo druk maken als je wilt. Puntje bij paalje is er altijd een oplossing. We zien het daar wel. De laatste anderhalf uur varen we op de motor en als we aankomen, staan de accu’s al weer op 80%. Als het echt moet komen we daar wel twee dagen mee rond. Voor de kachel vinden we ook wel een oplossing.

We varen eerst richting de sluis in het centrum. Als we aan de kade kunnen liggen (en er onverhoopt toch stroom is) dan is dat wel leuker dan achter in een lege jachthaven. Het is echter krapper dan in onze gedachte en het ligt ook vol met vaste bootliggers. We varen daarom terug en meren af bij de KNRZ.

Om daar te komen moeten we wel keren. Het is nogal krap hier, maar we hebben een boot met een bijzonder korte draaicirkel. Rob gooit het roer om en we draaien meteen 180 graden. Oh, jee. Gaat dat wel goed? We draaien kort, maar de spiegel (achterkant van de boot) zwiept nog wel door. Krak… Ja, hoor. De vlaggenstok was net gerepareerd, maar nu is hij weer kapot. Nu gebroken aan de onderkant. Nou ja, boten en kluslijst zijn synoniem. Komt ook wel weer goed.

We hebben mazzel! Er is gewoon stroom en bovendien ook nog water bij de KNZR. Ook niet geheel onbelangrijk. We maken op ons gemak toilet, nemen een douche (er is toch water) en dan slaat de stop door. Tja… Corry is aan het föhnen, de acculader staat op volle toeren en het elektrische kacheltje staat ook aan. Gelukkig is de stop zo gevonden en na het uitzetten van de kachel kan Corry verder met het föhnen.

We hebben al een paar dagen geleden gereserveerd bij Floris V. om 18:00. Als we komen blijkt er gedekt te zijn aan een tafel voor twee keer twee personen. Gewoon een tafel voor vier gesplitst in twee keer twee…

We nemen de beste kant van de tafel. Voordeel om er als eerste te zijn. Uiteindelijk komt er niemand bij zitten. Het was wellicht bedoeld voor een enkeling die zonder reservering binnen zou komen. Voor de rest zijn alle tafels in gebruik en het is lekker druk, gezellig, maar toch met weinig lawaai. Gewoon super leuk. We eten lekker en gaan op tijd weer bootwaarts.

Het weer ziet er de komende dagen mooi uit. Wat ons betreft wordt het dan ook een kerst op het water. We hebben bedacht dat we langzaam afzakken naar Muiden. Daar een dagje blijven. Lekker naar de sauna in Weesp en dan weer rustig terug. De planning is om zondag weer in Enkhuizen te zijn.

Als we rond halfeen wegvaren staat er een knoop of 12. Het is een mijl of 15 varen en dat betekent rond de 3 uur varen. We willen in Lelystad voor anker, maar wel na de sluis. Daar moeten we ook nog wat tijd voor inruimen en het is wel handig om voor anker te liggen voordat het donker is.

De wind staat gunstig dus de spi staat al snel. Na drie kwartier zien we echter een forse regenbui aankomen en twijfelen over wat te doen. Niet alleen vanwege mogelijke vlagen wind. Een drijfnatte spi aan boord is ook niet alles. Als we de eerste druppels voelen halen we hem daarom maar snel weg. Achteraf bleef het bij die paar druppels en ging de bui net achter ons langs.

Rob heeft geen zin om hem weer te zetten dus we gaan door op het grootzeil en de fok. We maken evengoed nog 5 knopen snelheid. Daar is geen man mee overboord. Als we de ondiepte tot Trintelhaven, een vluchthaven halverwege de dijk Enkhuizen-Lelystad, voorbij zijn veranderen we fors van koers. Dan varen we vrijwel aan de wind richting de sluizen.

Eenmaal daar aangekomen roept Rob de sluizen op. Ze reageren meteen en de sluisdeuren openen zich. In de kolk staat nauwelijks wind en met losse lijnen liggen we eenzaam te wachten in de 190 meter lange sluis. Al met al liggen we er ruim een kwartier. De sluizen staan inmiddels al weer wijd open, maar de brug is nog dicht. Rob maakt ondertussen het anker maar alvast klaar.

Eenmaal door de brug varen we om naar de spuigaten onder de ‘hurkende man’. In de volksmond ook wel poepende man genoemd. Een mooi kunstwerk op de dijk dat geheel bestaat uit buizen. Als het anker eenmaal ligt zet Corry Sponky nog even flink in zijn achteruit om zeker te weten dat we vast liggen. Het anker geeft geen krimp. Niet dat er veel wind is voorspeld, maar zo bij de spuigaten kun je beter het zekere voor het onzekere nemen.

Binnen stond de kachel al aan en snel trekken we de vele lagen zeilkleding, fleece truien, fleece broeken en warme sokken uit. 15 minuten later is het buiten pikdonker. Mooie timing!

’s avond eten we zalm en gestoofde aardappel uit de oven. De 500 gram zware moot is veel te veel voor ons beiden, maar wel een kerstmaal als niet te versmaden.