Corona?

Rond half twaalf vertrekken we uit de Compagnieshaven. Er staat een dikke drie/kleine vier Beaufort . Het doel is Medemblik. Het liefst zouden we daarvoor anker gaan, maar de wind is al weken pal noord en dan is dat geen plezier. De golven lopen direct van Makkum naar Medemblik en daar voor anker gaan betekent de hele nacht rollen achter het anker.

Het is een kleine drie uur zeilen. Frisjes, maar zeker niet koud. Rob heeft boterhamworst gekocht omdat het samen met iets anders in de supermarkt in de aanbieding was. Waarschijnlijk is het meer dan 20 jaar geleden dat we dat gegeten hebben. Rob is er best tevreden over. Niet dat de kans groot is dat hij het nog een keer koopt, maar toch 🙂

In de Oosterhaven in Medemblik is een deel van de haven gereserveerd. Het blijkt te zijn voor de Winner club. Wel bijzonder gezien het feit dat je geen evenementen mag organiseren. Blijkbaar denkt die vereniging daar anders over en ook de havendienst vond het blijkbaar geen probleem. Gezien het feit dat ze netjes alles hebben afgezet. Praktisch hoeft dat ook geen probleem te zijn. Iedereen blijft op zijn eigen boot, ligt naast elkaar en kan zo prima met huishoudens gescheiden contact hebben. Uiteindelijk bleek er later toch gewoon een steigerborrel op de kade te zijn waar de 1,5 meter afstand echt niet gehandhaafd werd. Aldus alsnog bevestigend waarom je geen evenementen moet en mag organiseren op dit moment.

De Winnerclub met 15 boten aan de overzijde.

Enfin, wij hadden ons eigen evenement door samen een wandeling te maken van een uur door Medemblik. Uiteraard niet op 1,5 meter. Maar dat is dan weer toegestaan 🙂 Tussendoor bezochten we de Deen voor een paar hamburgers (hele winkel door voor broodjes die uiteindelijk bij de ingang lagen) en daarna lekker naar de boot. Het is druk en gezellig met de vele boten die binnenkomen. Het voelt als er geen Corona is.

Uiteindelijk krijgen we nog een 44 voeter (bijna 1,5x onze lengte) langszij, maar dat gaat prima. Hoewel hij solo is, weet hij wat hij doet en komt een vriend van hem nog helpen. Onze stootwillen gillen en krijsen van de druk die op ze staat, maar ze lijken het wel te redden. Voor de zekerheid krijgen we nog een extra stootwil van de buurman te leen om te voorkomen dat we dadelijk tegen de kade schuren.