Categorie: Weekendjes weg

Ik (Rob) ben onderweg naar Hoorn. Een vriendin, die in Zwaag woont, is jarig en dat is een mooi excuus om erheen te varen. Corry komt met de auto naar de haven zodat we daar de auto hebben.

Het is heerlijk weer. 10 graden, 9 knopen wind met een knikje in de schoot en een waterig zonnetje. Het is net lente.

Bij de sluis hoef ik niet aan te leggen. Ik kan meteen de sluis in. De middenkikkers die we enige tijd geleden hebben geïnstalleerd bewijzen weer een goede dienst. 10 minuten later vaar ik op het Markermeer weer door.

Ik dacht te moeten kruisen, maar het is prima bezeild. Nabij Hoorn veranderd de koers voldoende om de gennaker erop te zetten. De koers is echter niet optimaal en het blijft trimmen en aanklooien. Inmiddels is de wind ook aardig weggevallen.

Als ik op de plotter kijk zie ik tot mijn verbazing dat het al 13:00 is. Met 3 knopen nog 2,5 mijl te gaan wordt dat wel erg krap. Het idee was om rond 14:00 is Zwaag te zijn. Ik heb teveel tijd verloren. Ik zet de motor aan, haal de gennnaker weg en bel Corry dat ik met een klein half uurtje in de haven ben.

Als de boel opgeruimd is, ben ik de havenmeester. Verbaasd kijk ik op mijn telefoon. Het is pas kwart over twaalf. Stom, de plotter staat nog op zomertijd. Ik had gewoon door kunnen zeilen. Enfin… De havenmeester bij WSV Hoorn vraagt of ik met de camper komt. Eh, nee. Gewoon met de boot. ‘Oh ja’, zegt ze ‘dat kan natuurlijk ook’. Er komen duidelijk niet veel bootjes in de winter.

Klein kwartiertje later lig ik in de box. Schoon schip maken, nog een keer terug naar het havenkantoor om ook de stroom aan te laten zetten en dan Corry opvangen bij de parkeerplaats.

We hebben hier twee dagen heerlijk gelegen, maar het is weer tijd om verder te gaan. We gaan richting Scharredijke. Daar lijken ook steigers bij de dijk tussen de Grevelingen en de zee te zijn. Dat lijkt ons wel wat, want daar is ook een doorgang onder de snelweg door. Dan kun je zo doorsteken voor voor een wandeling op het strand aan de zeezijde.

We zeilen met een gestaagd windje de juiste kant op. Na een uurtje moet echter de motor aan omdat de wind geheel is weggevallen. Bij nader inzien gaan we toch maar naar de jachthaven van Scharedijke i.p.v. de setigers aan de dijk. Dan kunnen we ook even water tanken en boodschappen doen. Ook de accu’s kunnen wel wat prik hebben na twee dagen ankeren. Die paar mijl motoren helpen niet zo heel veel. Bovendien verwachten we dat de steigers ook erg vol zullen liggen. Dat is in ieder geval het beeld bij alle steigers die we tot op heden hebben gezien.

De meldsteiger in de jachthaven ligt vol met grote motorboten. Bij de meeste boten is niemand aanwezig. We meren aan bij een van de motorboten. Als rob bij het havenkantoorkomt is er niemand. Volgens het bordje an de deur zouden ze open moeten zijn. Gelukkig staat er een telefoonnummer. Dat brengt uitkomst. De havenmeeste is thuis aan de lunch. Tja, moet ook gebeuren 🙂 Over een kwartiertje is hij er weer.

Als we in onze box liggen, gaat Rob met de fiets naar de supermarkt. Er zit een Plus om de hoek en dat is een mooie grote, nieuwe, winkel. Op de fiets is het nog geen vijf minuten en dus is hij al snel weer terug met volle tassen. Hij wilde eigenlijk nog wel meer meenemen, maar dat pastte niet op de fiets. Dat kan altijd morgenochtend nog.

Het is warm en hoewel het best een eind lopen is, besluiten we naar het strand te lopen. Het is o.a. een behoorlijk eind omdat we ook om onze eigen haven heen moeten lopen. Die is best groot en alleen dat stuk duurt al een kwartier. Daarna moeten we verder over de dijk. Er loopt een smal voetpad langs een stenen muur die midden op de dijk staat. Al met al komen we na een kleine 35 minuten aan bij de snelweg. Ervoor liggen de steigers die we op de kaart hadden gezien. Net als op het eilandje is er stampvol en worden de steigers gebruikt als verlengdstuk van de boot. Mensen zitten er op campingstoelen, compleet met tafeltje en parasol. Wel praktisch, maar niet echt ons idee. Blij dat we in de haven liggen en anders voor anker.

Via 3 tunnels steken we onder de snelweg door en komen we in de duinen. Vandaar is het nog een kwartierje lopen via de duinen en een stuk stand naar het eerste terras dat er is Het is ruim 28 graden en we lopen al bijna een uur. We zijn wel even toe aan wat schaduw en wat drinken. Het is een hippe, maar zeker ook gezellige tent. Het is er best druk, maar er is gelukkig nog een plekje vrij op het overdekte terras. Daarvandaan kijken we uit over het strand. Dat is wijds en uitgestrekt. Het verbaasd ons dat het niet helemaal vol ligt met mensen. Er zijn wel mensen, maar ook grote delen zijn vrijwel uitgestorven. Wellicht is het toch nog te vroeg in de vakanties. Het is natuurlijk ook uit de buurt van grote steden. Hier zijn slecht enkele kleine dorpen, met genoeg ander strand, en een aantal vakantieparken.

Na een uurtje houden we het voor gezien en lopen we weer terug naar de haven. Er is voor vanavond licht regen voorspeld en we willen BBQ-en op het strand, dus aan boord zoeken we meteen maar alle spullen bij elkaar. Aan onze kant van de haven is een klein strandje. Het is heel klein en ligt een beetje uit de stuit, dus we hopen dat het er rustig is. Met de Cobb, een kleed, een tas met eten en een fles wijn verkassen we naar het strand. Het is bijna 6 uur en inderdaad lekker rustig.

We dekken de tafel op ons kleed en steken de Cobb aan. Blijft een ideaal apparaat. Binnen 5 minuten is het gereed om te BB-en. Behalve ons is er een gezin met kind van een jaar of 8. Blijkbaar is die niet helemaal tof want hij ligt continue in het water vreemde harde geluiden te maken. We dachten eerst even dat het gewoon even lol maken was, maar na een half uur denken we daar toch anders over 😉 Wat ons betreft mag hij voorlopig wel even aan de andere kant van de dijk gaan spelen.

Inmiddels is er ook een buitenlands gezin met ook twee kinderen in de leeftijd van rond de 8 jaar. Ze spreken arabisch en hebben blijkbaar nog nooit zoveel water gezien. De twee kinderen proberen eerst aarzelend het water aan te raken met hun handen, maar als snel komt van het een en het ander. Na het nodige zeuren mogen ze in stapjes eerst de schoenen sokken uit, dan de broek en uiteindelijk liggen ze schaterlachend in hun onderbroek in het water. Wat een lol kunnen die kinderen hebben. Grappig om te zien.

Uiteindelijk komt ook de regen. Althans, als je die paar druppels zo zou willen nemen. We maken ons er dan ook niet druk om en blijven lekker zitten. Als we klaar zijn gooien we alles wat weg meteen in de vuilniszak die we hebben meegenomen. Die kan meteen onderweg in de container. Dat ruimt lekker op 🙂

Vandaag blijven we lekker voor anker liggen op deze stek. We slapen uit, zwemmen, lezen en rommelen de hele dag wat aan. Lekker niets doen.

Onze overburen wonen op een boot. Althans, deels van de tijd. Normaal liggen ze dan thuis bij ons voor de deur, maar de Oosterhaven wordt deze winter gereoganiseerd en daarom liggen ze in een andere haven. Rob heeft gisteren contact met ze gehad en zij komen vandaag richting Stavoren. We nemen daarom ochtend’s de tijd want de verwachting is dat ze rond 11:00 vertrekken. Dan zijn ze rond 13:00 hier en kunnen we gezamelijk nog even koffie doen.

Het loopt echter anders, want om 12:30 zien we op de AIS ze nog steeds in Enkhuizen liggen. We gooien daarom de trossen maar los en dan zwaaien we wel onderweg. Ook mooi voor een foto momentje.

De verwachting was 15 tot 20 knopen (5 BFT), maar buiten staat er nog geen 10 knopen. En dat pal van achteren. Niet de beste manier om vaart te maken. Rob twijfelt om de gennaker erop te zetten, maar dan zal je net zien. Staat die, moet die er weer vanaf. Enfin, zo sukkelen we richting Enkhuizen. Onderweg op twee derde zien we Matthijs en Gerie. Zij aan het roer, hij met smartphone voorop. Tja, foto’s maak niet vanuit de stuurhut 😉 Wij kunnen echter, zo pal voor de wind, niet echt van koers veranderen. Voor hun als motorboot wat makkelijker, maar ze passeren toch vrij ver van ons af. Prima om te zwaaien, maar de camera’s van onze smartphone zijn allemaal groothoeklezen. Dus het wordt wat veraf allemaal.

Na de ontmoeting is het nog een uurtje zeilen. De zon is helaas was minder dan de vorige dagen, maar opnieuw doet een koppie warme soep een hoop. Eenmaal in de haven zetten we echter snel de kuiptent erop. Hier is het best wel fris.

Om 08:00 zitten we lekker in de kuip(tent). Kacheltje aan en genieten maar. Rond 11:00 gooien we de trossen los en hijsen al in de haven de zeilen. De wind staat wat minder gustig dan verwacht waardoor het kruisen wordt naar Stavoren. Ook geen ramp. Er staat minder wind dan gisteren en daardoor verwachten we dat de temperatuur ook beter zal zijn dan gisteren. Dat valt uiteindelijk nog wel tegen, maar met een graad of 6 in de zon mogen we niet klagen.

Wanneer de vingertoppen langzamerhand toch richting gevoelloos gaan doet een warme kop chineese tomensoep wonderen. Rond 13:30 valt de wind weg en zetten we met enige tegenzin de motor aan. Het is nog een klein uurtje varen, maar nu wel in een rechte lijn naar Stavoren. Gezien het mooie weer vragen we ons af of we nog een plekje aan de kade kunnen krijgen en dat lukt… Sterker nog, de totale kade is leeg. We zijn natuurlijk ook wel vroeg. Dit keer gaan we meteen aan de wandel, zij het niet al te lang. We maken een rondje door het dorp (in de zomer al niet veel, in de winter op het droevige af) en gaan daarna naar de supermarkt om boodschappen te doen.

Onderweg komen we nog langs voorheen Cafe Max. Bekend bij vele zeilers op het IJsselmeer. Wij zijn er één keer geweest, eind november vorig jaar, drie dagen voordat het definitief sloot. Gelukkig maar… kunnen we toch nog meepraten over “vroeger” 😉

In de kuip is het opnieuw heerlijk zitten. Inmiddels liggen een aantal boten en komen nog diverse aan. Het loopt niet vol, maar de kade wordt redelijk bezet. Ook de havendienst van Medemblik heeft inmiddels gereageerd op de review van Rob. Ze zijn zeer vereerd met de 5 sterren. Of ze weten of de review in eerste instantie met 2 sterren was geplaatst verteld het verhaal niet.

Overigens is het tarief hier in Stavoren wel anders. Op de aansluitingen van de stroom zijn briefjes geplakt. € 2,50 als je stroom wilt gebruiken en € 3,50 als je een electrisch kacheltje aan boord hebt. Graag in een enveloppe in de brievenbus bij het havenkantoor. Kijk, dat zijn nog eens wintertarieven! We vragen ons wel af hoeveel boten er nog rondvaren met een setje enveloppe aan boord. Gelukkig had Corry de vorige keer als een praktisch oplossing bedacht. Geld in een boterhamzakje (vaker aan boord dan enveloppen), briefje erbij, dichtknopen en op de post (in de brievenbus). Postzegel niet verplicht 😉

De komende dagen zijn de voorspellingen top. De Corona maatregelen zijn van tafel en de boot ligt nog steeds in het water. Alle ingrediënten voor een top weekend. Rob moest in de ochtend eerst nog even naar de opticien (lekker dichtbij… uur heen en uur terug). Enfin, rond 12:00 zijn we aan boord. Eerst nog even water en diesel tanken en dan vertrekken we.

Het is fris, maar goed te doen. Rob blijft eerst stoer doen, maar na een uurtje trekt ook hij dankbaar zijn muts en handschoenen aan. Het is wel heerlijk onbewolkt en de zon is goed te voelen. Het lente gevoel is groot. Rond 15:00 varen we Medeblik binnen. We leggen aan aan de zuidzijde van de Oosterhaven waar we uit de win en in de zon liggen. Plan was te gaan wandelen, maar dit is te lekker om niet van te gaan genieten. Glaasje bubbels erbij en lekker zitten.

Na een uurtje besluiten we toch maar om wat te gaan doen. Eerst gaan we langs het havenkantoor. Daar rekenen we € 27,01 af. Een beetje verbaasd vragen we of de tarieven zo sterk zijn gestegen. De dame van de havendienst beaamt dat. Volgend maand wordt het zomertarief van toepassing en dat is nog hoger. Ok. Maar € 27,01 voor een nacht aan een kale kade waarvoor je voor stroom ieder half uur uit de warme kuiptent moet om op een knoje te drukken, zonder water op de kade (en blijft achteraf geen afval voorzieningen). Is dat niet wat veel?

Uiteraard weet de havendienst ook niet beter. De gemeente bepaalt de tarieven niet zijn. Enfin, we lopen de stad in, maar Rob zit het niet helemaal lekker. Dit soort bedragen betaal je nergens in de winter. Terwijl we in de Hema staan staat hij te tikken op zijn iPhone. Toch even een review plaatsen op google. Wellicht leert de gemeente ervan..

Na wat winkelen lopen we naar de Deen, oh nee, tegenwoordig de AH (veel beter 😉 ). Als we terug komen bij de haven ligt er een verassing. Er ligt een enveloppe op de kajuitingang. Er was toch een fout in het kassasysteem en ze hebben ons teveel in rekening gebracht. In de enveloppe zit een tientje retour. Waarschijnlijk te veel. Beetje gokken, maar waarschijnlijk had er geen BTW (extra) gerekend moeten worden. Dus € 22,- ipv € 27,- Wel zo netje. Rob past meeteen de review aan. Ook wel zo netjes toch…?

We doen het rustig aan in de ochtend en vertrekken rond een uur of 12:00. Er staat een mooi drie-tje en we zeilen aan de wind richting Andijk en zakken daar met ruime wind af naar de haven. Eenmaal in de haven maken we snel schoon schip en genieten we van de zon in de kuip. Zo uit de wind en in de zon is het prima te doen.

Rond half twaalf vertrekken we uit de Compagnieshaven. Er staat een dikke drie/kleine vier Beaufort . Het doel is Medemblik. Het liefst zouden we daarvoor anker gaan, maar de wind is al weken pal noord en dan is dat geen plezier. De golven lopen direct van Makkum naar Medemblik en daar voor anker gaan betekent de hele nacht rollen achter het anker.

Het is een kleine drie uur zeilen. Frisjes, maar zeker niet koud. Rob heeft boterhamworst gekocht omdat het samen met iets anders in de supermarkt in de aanbieding was. Waarschijnlijk is het meer dan 20 jaar geleden dat we dat gegeten hebben. Rob is er best tevreden over. Niet dat de kans groot is dat hij het nog een keer koopt, maar toch 🙂

In de Oosterhaven in Medemblik is een deel van de haven gereserveerd. Het blijkt te zijn voor de Winner club. Wel bijzonder gezien het feit dat je geen evenementen mag organiseren. Blijkbaar denkt die vereniging daar anders over en ook de havendienst vond het blijkbaar geen probleem. Gezien het feit dat ze netjes alles hebben afgezet. Praktisch hoeft dat ook geen probleem te zijn. Iedereen blijft op zijn eigen boot, ligt naast elkaar en kan zo prima met huishoudens gescheiden contact hebben. Uiteindelijk bleek er later toch gewoon een steigerborrel op de kade te zijn waar de 1,5 meter afstand echt niet gehandhaafd werd. Aldus alsnog bevestigend waarom je geen evenementen moet en mag organiseren op dit moment.

Enfin, wij hadden ons eigen evenement door samen een wandeling te maken van een uur door Medemblik. Uiteraard niet op 1,5 meter. Maar dat is dan weer toegestaan 🙂 Tussendoor bezochten we de Deen voor een paar hamburgers (hele winkel door voor broodjes die uiteindelijk bij de ingang lagen) en daarna lekker naar de boot. Het is druk en gezellig met de vele boten die binnenkomen. Het voelt als er geen Corona is.

Uiteindelijk krijgen we nog een 44 voeter (bijna 1,5x onze lengte) langszij, maar dat gaat prima. Hoewel hij solo is, weet hij wat hij doet en komt een vriend van hem nog helpen. Onze stootwillen gillen en krijsen van de druk die op ze staat, maar ze lijken het wel te redden. Voor de zekerheid krijgen we nog een extra stootwil van de buurman te leen om te voorkomen dat we dadelijk tegen de kade schuren.

We ontbijten in de kuip. Mooi uitzicht op de haven van Volendam dat rustig begint op te starten. Gistermiddag was het erg druk op de dijk. De handhavers hadden het er maar druk mee. Al zagen ze niet alles. Aan de kade lagen twee boten met ieder drie mannen aan boord. Ze hadden eten afgehaald en wilde bij elkaar aan boord eten. Op het moment dat twee van de zes terugkwamen met het afgehaalde eten liepen de handhavers net voorbij. Terwijl de vier anderen aan boord zich zo klein mogelijk maakte, stapten de twee andere noodgedwongen maar aan boord van het andere schip. Ongetwijfeld met de gedachte dat de twee handhavers zo weer weg waren. Dat duurde alleen ruim 25 minuten… Ze kwamen een bekende tegen en stonden uitgebreid bij te praten net voor de twee boten 🙂 Zodra ze eenmaal weg waren liepen de anderen alsnog snel over. Op weg naar ongetwijfeld koud eten 🙂

Bij vertrek hebben we halve wind (pal van opzij) richting Enkhuizen. Rob wil de gennaker proberen die hij vorige week op de kop getikt heeft. Het zeil ziet er als nieuw uit, maar het is nog even zoeken naar de juist trim. Uiteindelijk is de wind toch iets te zwak en te veel van voren voor het zeil om goed uit vorm te krijgen. We gaan daarom maar verder op de vertrouwde setting van fok en grootzeil.

Na drie uur lekker zeilen naderen we de sluizen van Enkhuizen. Hoewel we als 12e aankomen liggen we uiteindelijk in de sluis vooraan omdat iedereen treuzelde of direct aanmeert zodra ze de sluis in zijn. We zijn dan ook vrijwel als eerste de sluis weer uit. In de haven meren we af in onze mooie box direct voor het havenkantoor. Zonnetje in de kuip, weinig wind en een koud biertje. Lijkt wel vakantie 🙂 We blijven aan boord slapen en in de ochtend gaan we snel naar huis want Rob moet weer aan het werk.

We vertrekken rond een uur of 11:00. We liggen lagerwal, maar de wind is aanmerkelijk minder dan gisteren. Rob gooit alleen los en vaart weg. Corry is nog bezig met haar make-up binnen. Je moet er op deze dagen natuurlijk wel op zijn paasbest uitzien 😉

Op de hi-aspect (voorzeil) varen we rustig aan richting de Houtribsluizen. Buiten blijkt het toch nog aardig door te waaien. Op het kleine zeil varen we evengoed nog bijna zes knopen. Bijna normale kruissnelheid.

Samen met één andere zeilboot liggen we in de sluiskolk. Er wordt direct gestart met schutten en na een kleine 20 minuten varen we onder de brug door waar Rob vrijwel iedere werkdag overheen rijdt. Tegenwoordig bijna geruisloos met zijn Tesla die hij nu enkele maanden heeft. Het zou ook wel een uitkomst zijn aan boord, maar het zal nog wel even duren voor zeilboten elektrisch worden uitgerust. Hier op het IJsselmeer is dat nog wel prima te doen, maar als je ineens 50 of 100 mijl (12 tot 24 uur) moet motoren op zee wordt dat toch wat bewerkelijk.

Uit de sluis gaat de high-aspect weer op en direct na de hurkende man slaan we stuurboord uit het Markermeer op. Een kleine 13 mijl op koers 260 graden scheidt ons nog van de bestemming Volendam.

Het wordt een fantastische tocht. Na een klein uurtje zetten we stukje grootzeil erbij omdat de wind iets terug neemt in kracht. Van een kleine 5 bft naar een dikke 4 bft. We varen heerlijk halve wind (wind van opzij) met een mooi zonnetje en rond de 6 knopen snelheid. Zeilen zoals zeilen moet zijn.

In het kommetje van Volendam is nog plek aan de kade, maar als we net liggen komt de havenmeester aanlopen. Hij wil deze ruimte vrijhouden, samen met nog vrije stuk kade achter ons, voor een grote boot die nog komt. Hij verwijst ons naar een steiger voor het havenkantoor en de ‘dijk’. Pal voor de ingang van de haven. Top plekje!

Als we hebben aangelegd, merken we dat er daar geen water op de steiger is. Hadden we dat geweten, dan kunnen tanken op de plek waar we zojuist lagen. Om nu weer terug te gaan, weer aan te leggen, dan weer terug varen en opnieuw aanleggen. Dat is niet ingewikkeld, maar ook niet onze hobby…. Het is wel goed. De tank moet nog minstens een derde of meer vol zijn. Dan maar voorzichtig zijn met douchen.

In Lelystad wilde we voor vertrek al tanken, maar ook dat lukte niet. We hadden weliswaar een wateraansluiting direct voor de boot, maar een buurman verderop had net bedacht dat hij zijn boot ging schoon spuiten met een hoge druk. We hadden uiteraard wel kunnen vragen om te stoppen en ons te laten tanken, maar gingen er vanuit dat we dat wel in Volendam konden.

Enfin, het is mooi geweest. We halen op de kade een patatje en eten het in de kuip op. Ondertussen komt de grote boot waar de havenmeester het over had binnen. Het is inderdaad een joekel en zo lelijk als de nacht. Geld en smaak tegelijkertijd hebben is niet vanzelfsprekend 🙂 Het aanleggen gaat ook niet vanzelf, na drie keer, waarvan ook een poging op een andere plek liggen ze dan toch. Duurde slecht hooguit een half uur…

We zetten de kuiptent op, want het begint inmiddels toch wel frisjes te worden. in tegenstelling tot op het water is er hier weinig zon. De buurman voor ons ligt er sinds gisteren en had zich al verbaasd dat wij wel zon hebben gehad. Hier had de zon zich vandaag nog niet laten zien. Tja, dan moet je ook maar het water opgaan 😉 Als de tent staat doet Rob nog even boodschappen. Vanaf deze plek is dat heerlijk dichtbij. Daarna houden we het voor gezien. Vandaag geen lange wandeling.

Het is goede vrijdag, maar het weer denkt daar anders over. Afgelopen woensdag was het ruim 20 graden, nu nog maar 10. In plaats van een zwoel nauwelijks voelbaar windje staat er een straffe windkracht vijf die de gevoelstemperatuur nog wat lager maakt.

Niettemin vertrekken we rond 11:00. We zijn het thuis zijn zat en weer of geen weer… we gaan de haven uit. Op het water is het zoals altijd beter dan dat je aan de kant verwacht. Dik aangekleed, dat uiteraard wel, met mutsjes, sjaalen en dubbele fleecetruien is het goed te doen. We steken kortstondig aan de wind op naar de kardinaal en slaan dan halve wind af richting Lelystad. Een haven waar we nooit komen, maar ze schijnen er een sauna te hebben en dat klinkt aantrekkelijk 🙂

Drie uur later leggen we aan bij de meldsteiger. De privebadkamers en sauna zijn gesloten i.v.m. corona, maar niet getreurd. Er ligt dichtbij een leuk bos (zuigerplasbos) en we maken een fijne wandeling van ruime anderhalf uur. Aan boord drinken we nog een glaasje rose, maar met de wind vol in de kuip (inmiddels dik 6 beaufort) houden we het bij één glas in de buitenlucht. Daarna lekker naar binnen waar de kachel al aanstaat.

We ontbijten in het zonnetje in de kuip (wel onder de kuiptent 😉 ). Rond een uur of half elf zien we langzaam de boel dichttrekken. Er komt toch geen mist? We kijken het even aan, maar het lijkt net als gistermiddag alleen op de wal te zijn. Op het water ziet er nog helder uit.

Beter toch maar op te schieten. Direct buiten de pieren kunnen de zeilen op en varen we, scherp aan de wind, net 3 knopen. Bij de vaargeul ter hoogte van de prinses Margrietsluis begint het toch dicht te trekken. Rob kijkt snel op de webcam in Stavoren. Daar willen we vandaag heen en daar is het helder. We gaan er maar vanuit dat het tijdelijk is. Na het oversteken van de vaargeul hebben we ook vrijwel geen beroepsvaart meer. Hooguit andere recreanten.

Vooralsnog zien we alleen maar minder en minder. Na een half uur hebben we nog geen 50 meter zicht. Tja… wat is wijsheid? Doorgaan of teruggaan? Officieel moeten we voor anker, maar dat voelt ook niet echt goed. We besluiten door te varen, uitgaande dat het straks opklaart. We checken om de 10 minuten de webcam in Stavoren en daar blijft het helder. Des te dichterbij we komen, des te eerder moet het toch opklaren? We varen vlak langs de afbakening van ondiep water bij de Friese kust aan. Dat klinkt dicht bij de kust, maar praktisch gezien is dat al bijna een mijl uit de kant.

Gelukkig hebben we AIS. Iedereen met AIS kan ons zien en wij hen. We worden er echter hardhandig aan herinnert dat niet iedereen dat heeft. De hele tijd staat Rob in de mist te turen, bedacht dat er ieder moment toch een schip kan opdagen. Op de AIS zien we een schip naderen en als het ons gepasseerd is (we kunnen net de contouren zien op een meter of 40) letten we even niet op. Samen checken we nogmaals de webcam in Stavoren en zien ineens een volle geblazen gennaker op nog geen 10 meter van de boot voorbij varen. Zowel zij als wij schrikken ons rot. Ogen op de weg, eh water, houden!

Gespannen varen we door. Zo lijkt het op te lichten en zo trekt het weer dicht. Soms is het zicht ineens 500 meter, zo weer naar enkele tientallen meters. Koud is het niet, ondanks dat het maar 4 graden is. Rob heeft zijn zeilbroek aan, twee fleece truien en daarover een fleecevest. Hij ziet helemaal wit van de fijne mistdruppels die blijven hangen op zijn fleecevest en in zijn haar en wimpers.

Bij het naderen van de kardinaal van het Vrouwenzand, op drie mijl afstand van Stavoren, gebeurt waar we al uren op wachten. We varen de mist van het een op het andere moment uit en koesteren ons daarna in de (voor ons gevoel) warme zon.

Terwijl we koers verleggen naar Stavoren om te overnachten en morgen zondag terug te gaan, bedenken we ons dat we eigenlijk ook nog langs de moeder van Rob moeten. Als we pas morgen terug gaan naar Enkhuizen, wordt het al snel weer pas volgend weekend. We varen net lekker, maar besluiten toch om het roer om te gooien richting Enkhuizen. We kunnen daar altijd nog in het kommetje voor anker gaan en pas morgenochtend de box in te gaan.

Een kleine dertig minuten later zien we contouren van Enkhuizen verdwijnen in de nevel. Hm… dat klinkt als geen goed nieuws. 20 minuten varen we eerst de nevel en daar weer dikke mist in. Nog meer opletten hier dan vanochtend, want hier vaart zeker beroepsvaart. Gelukkig hebben die allemaal AIS en kunnen we ze goed volgen op de plotter.

Aangekomen in Enkhuizen wordt het geen ankeren. Als je toch niets ziet, kun je net zo goed in de box liggen. We blijven slapen aan boord en verkassen de volgende ochtend naar huis.

Het is koud en fris, maar de zon schijnt en er is niet al te veel wind. Geen enkel excuus om niet te gaan zeilen. We zijn er ook wel aan toe na al die donkere sombere dagen rondom de kerst.

2020 heeft niet gebracht wat we er van hadden verwacht. Ik denk dat dat voor iedereen geldt. Vier weken Denemarken hadden we gepland, maar het bleef bij weekenden, een weekje Friesland (nat, koud en miljoen muggen) en een paar mooie dagen op de wadden. Veel zin om te schrijven hadden we echter niet, vandaar dat het wellicht lijkt dat we sinds de eerste lockdown niet meer gezeild hebben.

Niets is minder waar. De boot was juist het perfecte middel om af en toe, volgens de regels, lekker van huis te zijn. Maar om er nu over naar huis te schrijven…

Enfin, nieuwe tijden, nieuwe kansen. Nog steeds midden in een lockdown, maar wat heeft het voor nut om er over te klagen. We zijn lekker onderweg naar Lemmer en het is heerlijk weer. Met alleen een zeilbroek en een fleecetrui is het goed zeilen.

In de buurt van Lemmer halen we de spi binnen en gaan we verder op de motor. De wind is helemaal weggevallen en met nog maar 1 knoop snelheid duurt het anders nog 4 uur voordat we er zijn. Je kunt ook overdrijven.

Als we in de buurt van Lemmer komen zien we langzaam de mist over de dijk stromen. De onderkanten van de windmolens zijn al niet meer te zien. We houden gelukkig goed zicht tot aan de haven. We hebben in Lemmer al in vrijwel alle havens gelegen, maar nog niet in de Jachthaven Lemster Baai. Een klein gemoedelijk haventje vlak bij de sluis.

Het is er leeg. Er liggen maar een stuk of 10 schepen. Fijn is dat de elektra het doet. Zodra we aangemeerd zijn, kijken we elkaar aan. De kant op… of? Ach, daar is toch niets te doen. We hebben min of meer wel voor de Jumbo aangelegd, maar boodschappen hebben we al gedaan.

We zetten de kuiptent op en doen het elektrisch kacheltje aan. Dat is zo in de kuip wel lekker. Rob gaat aan de warme glühwijn en Corry houd het bij een wijntje. Mooi zitten zo in de langzaam ondergaande zon.

Het zou een ongelijke strijd moeten zijn. Een 37 voeter met doorgelat grootzeil en een grote genua (voorzeil) tegen een 31 voeter met een rol grootzeil, een high-aspect fok (klein voorzeil) en een achter de boot aan slepende bijboot. Een grotere boot betekent een hogere mast (meer wind), grotere zeilen meer kracht en geen bijboot uiteraard minder weerstand. Toch houden we de 37-er bij en halen we hem zelfs in. Rob zit met geknepen ogen achter het roer te turen naar de verklikkers in het zeil. Net als de boot voor ons reageert hij op de zwakke vlagen en zucht gelaten als de wind tussen die vlagen wegvalt. Meneer is helemaal in zijn element 🙂

Na een uur gaan we overstag, net op het moment dat we op het punt zijn om de andere boot te passeren. Vooruit ligt echter duidelijk zichtbaar weinig wind en het gaat al langzaam… nog trager is geen optie.

Later zitten we samen naast elkaar in de kuip onder een fleece dekentje. Zelfs Rob heeft zijn korte broek voor een lange broek en zijn slippers voor schoenen verwisseld. De zon mag dan schijnen, het is hartstikke koud! Gelukkig genieten we van warme kroketten die we in de oven hebben gemaakt. Hoe hebben we jaren zonder oven kunnen doen! De wind is inmiddels (tijdelijk) aangetrokken tot wel zeven knopen en we ‘scheuren’ met 4 knopen langs het vogeleiland :). Een kunstmatig aangelegd eiland hier in het IJsselmeer. Er staan geen bomen op, dus je ziet er eigenlijk weinig van. Pas dichtbij zie je een stroom riet boven het water.

Na drie uur naderen we de Ven. Een stukje waar we meestal nog geen uur over doen vanuit Medemblik. We moeten eigenlijk overstag. Weer 30 tot 40 minuten de andere kant op voor we de juiste koers weer kunnen zetten. We smokkelen en zetten de motor aan. Een kleine mijl verder zouden we weer koers kunnen zetten. 10 minuten motoren versus een uur kruisen met deze wind. Moet kunnen met een Bavaria 🙂

Van lui wordt je echter moe, dus motoren we ook de laatste twee mijl. Heel even hadden we toch nog het zeil uitgezet, maar met een nog verder draaiende wind tegen van 3-4 knopen (1 bft) hadden we er geen zin meer in.

Eenmaal aangelegd in de haven stikken we zowat in kleding die we aanhebben. Toch maar weer snel die korte broek aan. We waren eigenlijk van plan de Cobb mee naar huis te nemen en in de tuin te BBQ-en. De enorme hoeveelheid vliegjes in de haven doet ons anders besluiten. Hier vliegjes betekent thuis omkomen in de vliegjes. We blijven dus gezellig hier (in de zon) om pas naar huis te gaan als het buiten niet meer lekker is.

We varen rond half twaalf uur uit de Compagnieshaven. We zijn net een half uurtje onderweg als we een uitnodiging krijgen voor een 1,5 meter borrel deze avond. “Sorry, onderweg naar Medemblik. Morgen? – Lukt niet, kunnen jullie dan maandag. – Jawel, maar in de middag gaat Rob met een goede vriend zeilen. Rond 18:00 kan. – Beter dan om 19:00. Ook oké? – Prima. Tot dan! ”

Hemelsbreed is het 30 meter, maar we moeten wel omlopen. Johan en Miranda wonen tegenover ons op een boot en voor zwemmen is het echt te koud. 🙂 Bovendien sjouwen we dan ook een kratje bier mee want de recent geïnstalleerde lier op onze boot hebben we van hen gekregen. 40 jaar oud, maar werkt nog perfect.

We zeilen een klein uurtje. De wind is tegen en minder dan 5 knopen (1-2bft) en er staan nog behoorlijke golfjes. We liggen continue stil. Omdat we in Medemblik graag in de Oosterhaven aan de kade willen liggen, maken we vaart met de motor. Dubbel liggen in deze tijd klinkt niet echt logisch en dat maakt het aantal plekken beperkt. We willen dus niet te laat aankomen.

In Medemblik aangekomen zijn er nog 5 plekken beschikbaar. We leggen aan de noordzijde aan. Als we ons melden bij het havenkantoor geven ze aan dat het tegenwoordig helemaal digitaal gaat. Niet via een app zoals Blue Water App, maar via een formulier op de website. Ze reageren niet op onze opmerking dat op de website nadrukkelijk staat vermeld dat je daar alleen gebruik van kan maken als je je minimaal een dag van te voren meldt. Enfin, na invullen krijgen we binnen 5 minuten keurig een factuur en betalingslink via de mail. Ook weer geregeld. Helaas krijgen we niet zoals in Urk korting omdat het sanitair is gesloten. Staat weer tegenover dat we hier vaak in de winter gratis hebben mogen overnachten. Dus klagen doen we niet.

We waren in de haven gaan liggen i.p.v. voor anker omdat we een eind wilde gaan lopen. Het was grijs en grauw, maar als we van boodschappen doen terugkomen schijnt de zon volop. Toch maar eerst even late lunch aan boord? Vroeg wijntje erbij? Uiteindelijk blijft de zon vrijwel de hele middag schijnen en wij zitten dus in de kuip:). Van lopen komt niet veel 🙂 Het is de hele middag een komen en gaan van boten. Op een enkeling na die een verlaten boot dubbel gaat liggen, verkassen ze allemaal naar een andere haven. Gelukkig waren we hier op tijd.

Als de zon ondergaat twijfelen we. Wel of geen kuiptent? Het is hier wel gezellig. We zetten hem snel op. Met een boekje en een elektrische kacheltje erbij is het goed toeven in de kuip. Daarna binnen Netflixen en wat TV kijken. Het wordt uiteindelijk nog laat. Pas om 00:30 liggen we in bed.

We ankeren aan het einde van de dag in de kom van de Compagnieshaven. Rob heeft van de week 40 meter 8 mm ketting aangeschaft en geïnstalleerd. Nu is het moment om te testen of het ook allemaal werkt. Dat gaat meer dan uitstekend. Het grote voordeel van de lier is dat hij nu de ketting niet door zijn handen hoeft te laten glijden en de ketting eenvoudig op de stop kan zetten terwijl de boot naar achteren vaart. Op deze manier kun je beter en gecontroleerder het anker laten ‘ingraven’.

Er gaat ruim 20 meter ketting uit. Althans dat denken we. We moeten nog markeringen in de ketting maken zodat we weten hoeveel ketting we steken. Klusje voor volgende week. Voldoende ketting is echter wel nodig want er staat duidelijk meer dan de voorspelde 4 bft. De meter geeft ruim 20 knopen aan. Nog net geen zes bft. Dat maakt het ook koud! Brrr! Na een half uur kou kleumen zetten we toch maar de kuiptent erop.

We hebben vanmiddag een Cobb’s BBQ gekocht en die willen we natuurlijk wel uit proberen. Kuiptent of geen kuiptent. Met de achterzijde open en de zijkanten voor de helft gaat het prima. De speciale briketten branden binnen enkele minuten. We hebben een hele kip gekocht en die moet circa 1,5 uur braden. Het is even wachten, maar het resultaat is perfect! Mooie aankoop. Kost wat (al met al 280 euro), maar dan heb je ook wat!

Rob dooft de briketten in het water waardoor we daarna meteen de tent dicht kunnen doen. Het was inmiddels wel behoorlijk koud geworden. Het duurt dan ook niet lang voor de kachel aan gaat. Zo is het wel uit te houden. Voor onze doen liggen we daarna vroeg op bed, al rond 09:30.

We ontbijten lekker aan boord en klimmen rond het middaguur van boord. De tent hebben we dan al weggehaald. De zon straalt volop, er is geen wolk te zien, maar het waait flink door. 18 tot 20 knopen, ofwel windkracht 5, maar koud is het niet. Zo druk als het gisteren was, zo rustig is het nu. Tja, voor ruimte in Urk moet je op zondag zijn. Wat zouden ze dan nu doen met al die kerken dicht? Voor de TV naar de EO kijken? Enfin, wij kunnen een mooie wandeling maken.

Ergens midden in het dorp komen we een kroeg tegen verstopt tussen de woonhuizen. Die ziet er niet echt gesloten uit (nu wel om 12:00). Op de deur hangt een briefje met aangepaste openingstijden (7 dagen in de week) en het krijtbord voor de deur met de lokale aanbiedingen ziet er wel heel fris uit. Ook geen enkele aankondiging dat ze dicht (moeten) zijn. Aan de andere kant, de bezoekers van deze kroeg komen ongetwijfeld allemaal uit deze straat. Als ze echt dicht zijn dan weet iedereen dat ook wel.

Na een uurtje wandelen komen we weer aan boord en vertrekken meteen. In de haven hijsen we het grootzeil. Er staat redelijk wat wind en we denken dat dit wel voldoende is, maar na een kwartiertje zetten we toch ook de fok maar bij. Varen grotendeels met de wind van schuin van achteren merken we niet al te veel van de wind. Genieten van wind en zon.

Aanmerkelijk sneller dan gisteren zijn we weer terug in Enkhuizen. Rob heeft in de afgelopen weken een ankerlier geïnstalleerd en die hebben we nog niet getest. Daarom kieperen we in het kommetje nog even het anker over boord. Aan ons anker zit momenteel alleen een voorloopketting van 20 meter en de rest is lijn. Dat is echter voldoende om de lier te testen.

De ankerlier is eigenlijk bedoeld om op het dek te staan, maar wij hebben hem in het ankerluik geplaatst. Hierdoor staat de lier lager dan het punt waarop de ketting aan boord komt. Dat is eigenlijk niet goed, want de ketting moet recht op de lier aanlopen. Om die reden heeft Rob de fundering waarop de lier staat schuin gemaakt zodat de ketting alsnog goed aanloopt.

Het zakken werkt voortreffelijk. Niet verwonderlijk 🙂 Ook het ophalen van het anker lijkt goed te gaan. De 20 meter bestaat echter uit twee keer tien meter verschillende soorten ketting. Het ene deel gaat goed, het andere deel slipt overduidelijk. Waarschijnlijk is dit deel ketting niet ‘gesynchroniseerd’, wat wil zeggen dat iedere schakel dezelfde maat heeft. Op zich prima, want er moet toch een geheel nieuwe komen. Dan wel wat langer (40 meter) en uit een deel.

We twijfelen of we wel of niet zullen gaan zeilen. Het uitgangspunt is immers zo weinig mogelijk reizen. Echter, als je iedere dag al die zeiltjes over het IJsselmeer ziet gaan voelt dat ook ongemakkelijk. Ook ongemakkelijk is dat Rob als verantwoordelijk bestuurder van de Enkerhuizer Watersport Vereniging Almere de verenigingsvloot van circa 20 schepen om dezelfde reden heeft stilgelegd.

Dubbel. Maar varen op je eigen boot met eigen gezin is toch anders dan boten beschikbaar stellen en waarop normaal gesproken samengestelde teams varen. Dus we gaan lekker weg. Niet ver, want we weten ook niet precies waar we terecht kunnen. Vrijwel alle jachthavens zijn gesloten voor passanten. Het lijkt er echter op dat de gemeente haven van Urk open is. Mochten we daar niet terecht kunnen dan gaan we ergens voor anker.

Het is mooi weer en het is net bezeild (kunnen zeilen zonder dan je de zeilen een keer aan de andere kant van de boot moet zetten). Zo varen we in twee en een half uur naar Urk. Aangekomen zien we de haven vol met masten liggen en gelijktijdig met ons varen zeker nog 8 schepen erheen. Ze zijn ongetwijfeld open :).

Als we de haven binnen varen zien we aan de lange kade op het eind lege plekken. De meeste andere boten schieten direct naar de kant om aan te leggen. Twijfel of ze er mogen liggen of bang dat het laatste plaatsje vergaat? Wij varen door tot aan de kade en vinden een mooie plek met uitzicht over de hele haven en op de kade.

We leggen aan en blijven aan boord. De zon staat in de kuip en het is goed toeven. Even later komt de havenmeester langs in zijn bootje en excuseert zich voor het feit dat het sanitair gesloten is. We krijgen 25% korting :). Komt mooi uit. Dat sanitair zouden we toch niet gebruiken.

Corry ziet een losgeslagen dobber van een visnet vlakbij in de haven drijven en wordt er volkomen door in beslag genomen. Met de weinige wind drijft hij links, dan weer rechts, gestuwd door het vlaggetje bovenop. Een uur later ligt hij eindelijk voldoende dichtbij en gaat ze aan de slag met de pikhaak. Met gevaar voor eigen leven 🙂 wordt de buit alsnog binnenboord gehaald.

Na een uur of twee wordt het frisjes en zetten we de kuiptent op. We eten buiten en blijven ons verbazen over de drukte in en op de haven. Jeugd vaart rond in bootjes, jachten komen en gaan. Tientallen fietsers en veel wandelaars op de kade. Gelukkig met de nodige afstand. Het meest opvallende is tot heel laat in de avond de stoeten met langsrijdende auto’s. Sommige zien we wel vijf of zes keer langskomen. Het lokale uitje is duidelijk hier in de haven.

Vandaag is het rustig weer. We varen snel naar huis al vroeg in de ochtend.

De keutels waaien van de dijk. Zo hard waait het. We slapen uit en doen rustig aan. Vanmiddag zou het wat rustiger worden, maar de verwachtingen zijn inmiddels bijgesteld. Niet dus. Waai, waai en zo door. Ondertussen is Rob druk met zijn werk. Veel makelaars en taxateurs weten niet precies hoe ze moeten handelen in deze crisis rondom Corona. Rob heeft samen met zijn team richtlijnen opgesteld om ze handvatten te geven. Op bestuurlijk niveau wordt echter eerst onderhandeld met de twee andere belangenorganisaties of er niet een gemeenschappelijk advies moet komen. Rob bereidt alles voor dat als die samenwerking er niet komt hun organisatie direct kan schakelen.

Tussen mailen en bellen door maken we een lange wandeling en drinken wat bij het strandpaviljoen naast de buitenhaven. We hebben inmiddels besloten morgenochtend terug te varen. Het is dan rustig weer en geeft Rob de kans om zijn werk te doen. Met windkracht zes/zeven gaat dat vandaag onderweg niet lukken.

Als we nog zitten te twijfelen of we wel of niet bij een restaurant hier aan de haven zullen gaan eten, komt het bericht dat alle horeca per 18:00 deze avond verplicht gesloten wordt. Die discussie is bij deze dus gesloten. Een zware maatregel, maar waarschijnlijk zeer terecht. We gaan bijzondere tijden tegemoet en we denken dat dat ook nog wel even gaat duren. Onze geplande vakantie naar Denemarken deze zomer kunnen we waarschijnlijk wel op onze buik schrijven. Al is dat weliswaar nog 4 maanden weg.

We kopen dus maar stokbrood en kaasjes bij de supermarkt en installeren ons comfortabel in de kajuit aan het einde van de middag. Ook prima! Rond 20:00 wordt duidelijk dat er geen gemeenschappelijk advies komt van de gezamenlijke organisaties. De twee andere partijen durven het niet aan c.q. zijn er niet uit wat het advies moet zijn. Rob geeft een teamlid opdracht om het advies te versturen aan alle aangesloten kantoren. Done. Nu even tijd voor onszelf.