Categorie: Weekendjes weg

In de ochtend stroomt de sluis leeg met passanten die in het dorp hebben overnacht. Het lijkt wel of ze uitgespuugd worden zo snel en met velen komen ze eruit. Diverse leggen ook direct aan alsof hun vertrek uit het dorp niet uit vrije wil was. Ook komt er een historisch bootje uit (zonder motor) en dat is ploeteren zonder wind. Ze bomen wat, maar echt vlot gaat het niet.

Wij moeten nog boodschappen doen, dus we vertrekken lopend weer richting centrum. We twijfelen even wat de snelste route is. De restauranthouder loopt voorbij en wijst ons de weg. Niet buitenom, gewoon door het dorp. Het is er nog steeds gezellig. We belanden bij de Poetze supermarkt en doen inkopen. Terug bij de boot zijn alle (tijdelijke) buren al vertrokken en gaan wij als laatste.

We vertrekken richting Andijk. Dat was althans het plan . Maar nadat we ons door de diverse zeilwedstrijden heen hebben kunnen worstelen is de wind al weer op. Ook neemt de zon wat af en daarmee ook de warmte. Als we overstag gaan voor de volgende slag, recht richting Andijk, zitten we in de schaduw van het grootzeil. Het gaat langzaam en het is koud. Na een half uur zijn we het zat. Roer om richting Stavoren. Halve wind gaat ineens een stuk(je) sneller en vooral warmer. We zitten nu in de zon!

De vorige keer dat we gingen varen misten we De Potvis in Stavoren. We waren er speciaal naar toe gevaren, maar helaas (vooral voor hen) was hij vorig jaar in juli afgebrand. Ondertussen staat er een nieuw gebouw en daar moeten we toch even naar toe. Dus we meren weer -net als de vorige keer- af in de buitenhaven.

Dit keer is er wel een havenmeester en krijgen we een box toegewezen. Probleem is alleen… Als we aankomen ligt er al iemand in. Niemand te zien en de havenmeester neemt de telefoon niet op. Je kunt ook wat problemen hebben in dit deel van de wereld :-). Iets terug is nog een lege box en we leggen daar maar aan. Dat gaat echter ook niet zonder slag of stoot.

Normaal leggen we altijd de stootwillen aan dek als we een box invaren. Hier zijn we echter gewend dat de boxen vrij breed zijn en dat we met stootwillen buitenboord erin kunnen varen. Nu echter niet. Als Corry de box binnen vaart liggen we direct met een klap stil. Rob die op de punt staat schikt zich een ongeluk omdat hij denkt dat een septer blijft hangen achter de paal. Zo erg is het niet. Met de stootwillen erbij passen we gewoon niet in de box. En aan de paal zit een gammele metalen haak die door het zwiepen van de klap kabaal geeft. Niet aan de hand dus. Corry vaart wat terug en met de stootwillen naar binnen leggen we weer aan. De buren zullen wel denken…Heb je weer zo’n Bavaria. Oh, kijk. Die hebben zij ook. Niet zeuren dus 🙂

Rob gaat naar de havenmeester. Die begint al meteen te zuchten. Ondanks alle borden zijn er toch continu zeilers die niet eerst naar de havenmeester gaan, maar meteen een box uitkiezen. Voor hetzelfde geld is de box helemaal niet vrij en komt de eigenaar met een uurtje terug. Enfin, wij kunnen blijven liggen waar we liggen. Klaar. We maken schoon schip en zakken af naar de Potvis.

Die is inderdaad wel wat groter geworden. Veel glaswerk en aanzienlijk groter terras. We zoeken een plekje uit de zon, maar verkassen al snel naar een plekje in de zon. Het wil nog steeds niet echt zomer worden. Het ziet er allemaal leuk uit. Het is wel duidelijk dat het personeel nog even moet wennen. Het is oud en nieuw personeel. Ze zijn natuurlijk de hele winter dicht geweest (open sinds 3 dagen) en hebben een compleet nieuwe indeling. Dat wreekt zich. We zien personeel van hot naar her rennen.

Borden en glazen belanden op de verkeerde tafel. Duizendmaal excuses en weer naar de volgende (verkeerde) tafel. We krijgen gewoon medelijden met ze. Onze setje bier wisselde maar van twee tafels voor het bij ons was 🙂 De bestelde tortillachips hebben we helaas nooit gezien. Het doet ons besluiten dat we hier maar niet gaan eten. Sommige mensen blijken al ruim een uur op hun eten te wachten. We hebben vast ook wat lekkers aan boord.

Goede vrijdag is een vrije dag bij Rob op kantoor dus kunnen we mooi drie dagen op pad. Het weer ziet er redelijk uit. We mogen niet klagen. Er staat een bleek zonnetje en een kleine 3 bft. Heerlijk zeilen. We gaan richting Workum en dat is net niet bezeild. We maken een paar flinke klappen en na een uur of twee passeren we Stavoren. Voor Hindeloopen is het loeidruk op het water. Er is een WK voor kleine bootjes (type onbekend), maar er varen er honderden op het water.

Bij het binnenvaren in het kanaal stuiven de RIBs en waterscooters aan alle kanten om ons heen. Voorbij de camping wordt het rustiger. We waren eigenlijk van plan om door de sluis te gaan en in de stad aan te leggen. Bij de sluis is echter een mooi plekje aan de kade vrij en we besluiten daar te blijven liggen. Scheelt ook weer sluisgeld, wachten en onduidelijk of er wel plek is. Achteraf een goed besluit want in het dorp zelf lag het stampvol en was geen plekje meer te vergeven.

We wandelen door het dorp waar een markt gaande is. Het is gezellig druk. We bezoeken het Jopie Huisman museum en dat is een aanrader. Mooi schilderen, leuk verhaal en mooie locatie. We waren er een uurtje voor sluitingstijd en mogelijk daarom is het erg rustig. Ideaal.

Corry heeft een zonnebril in bestelling, maar dat duurt nog 3 weken. Dus gaan we aansluitend op zoek naar een ouderwetse opzetbril. Zo’n ding waar je vroeger iedereen mee zag lopen. De opticien heeft ze wel, maar geen enkele past. Best duur trouwens ook. We vinden er toch een… bij Kruidvat. Nog geen 5 euro…

Bij de sluis is een restaurant met uitzicht op de kom. Daar willen we eten. Kunnen we mooi ons eigen boot zien. Als we om 18:00 aankomen zijn ze net open. Veel tafels zijn er niet, dus zekerheidswege gaan we meteen maar aan tafel. De eigenaar is een aardige vent en hij heeft veel lokale spullen. Hij importeert ook eigenhandig de wijn en die smaakt uitstekend. Een blend van twee (voor ons) onbekende wijnsoorten. Het eten is verder ook uitstekend. Aanrader om hier te gaan eten.

Het is zonnig en helder blauw. Met een mooi windje, maar echt warm is het nog niet. We varen met een kleine windkracht 3 op de kont terug. We zijn vergeten de spinnaker mee te nemen (zoals gezegd, we zijn nog maar half ingericht), dus we varen wat trager terug dan normaal met deze windrichting).

Niettemin is het lekker varen. Halverwege valt echter de wind helemaal weg. We hebben geen haast en en laten de boot wat voorsukkelen op het water. Gelukkig zijn er nog maar weinig muggen en is het uit te houden. Anderhalf uur en 0,5 mijl verder starten we toch maar de motor. Je kunt ook overdrijven. Een uur later zijn we terug in de haven en in onze nieuwe woonplaats… 🙂

Vandaag vertrekken we voor ons eerste keer dit jaar. De boot is nog maar half ingericht, dus we houden bij een korte tocht. Rob heeft de middag vrij genomen en dus vertrekken we rond 15:00 richting Stavoren. In het zonnetje is het goed varen, maar echt warm is het nog niet.

We leggen aan in de buitenhaven omdat we bij restaurant de Potvis willen gaan eten. We drinken eerst nog wat in de kuip (in jas en met fleecedeken) en dan vraagt Rob zich af waarom er graafmachines bij de Potvis rondrijden. De contouren van het gebouw zien er eigenlijk ook wel wat anders uit.

Een beetje googlen biedt uitkomt. Afgebrand vorig jaar. Gelukkig is het wel herbouwd en meteen wat groter en moderner. Maar wel pas vanaf volgende week open.. Dat wordt wandelen naar de binnenstad. Hadden we net zo goed meteen in het kommetje kunnen gaan liggen.

Enfin, vlak bij de jachthaven moet je eerst de sluis over om naar de binnenstad te gaan. Daar zat altijd een armzalig cafetaria, maar blijkbaar heeft daar ook wat verandering plaatsgevonden. Het heet nu ‘De Kruitmolen’. Misschien heette het eerst ook wel zo, maar dat is ons niet opgevallen. Het ziet er nu in ieder gevallig gezellig (en warm!) uit. Naar binnen dus maar.

Het is in ieder geval een leuke tent geworden. Aanrader. We eten pittige spareribs, die zelf voor ons doen, best heet zijn. Zelfs onze lippen branden ervan. Wel lekker!

Terug op de boot gaat het elektrische kacheltje nog even aan. De uitlaat van de nieuwe diesel kachel is nog niet aangesloten. Dat komt in de komende weken nog.

Eigenlijk hadden we gepland om de boot morgen (zaterdag) naar Yacht Service Medemblik (MYS) te brengen. Morgen is namelijk de laatste dag dat de sluis richting de werf nog wordt bediend. Je moet dat 24 uur van te voren aankondigen en Corry dacht (gelukkig) beter te vroeg dan te laat en belde op woensdag.

“Sorry, mevrouw. Vrijdag is echt de laatste dag.” Op stel en sprong dus een vrije ochtend geregeld en contact opgenomen met MYS. Rob moest er wel een zakelijke afspraak voor afzeggen. ’s Avond toch nog eens op de website gekeken. Daar staat toch heel duidelijk “tot en met” zaterdag 1 december. Lekker handig… Rob stuurt maar een mailtje . Zet er dan tot 1 december. Vergissen andere mensen zich ook niet.

Volgende dag meteen de havendienst aan de lijn. : Excuus, excuus. Jullie hebben helemaal gelijk. Zaterdag zijn jullie welkom.” Bedank, maar nu hebben we het al geregeld. Zodoende vaart Rob ’s ochtend om 08:00 weg uit de Compagnieshaven. Corry gaat met de auto naar Medemblik.

Het is heerlijk weer. 3 tot 4 bft. Zonnetje erbij. Temperatuur rond de 10 graden. Prima te doen. Rob schikt zich wel rot als er ineens een 40 footer vlak langs vaart. Uitgaande dat er niemand op het water was zat hij lekker te appen, maar je moet wel op blijven letten. Ook in de winter!

Twee uur later vaart hij de haven van Medemblik in. De brug gaat meteen open en een kwartiertje later vaart hij de sluis in. Daar zijn ze druk met voorbereidingen bezig. De sluis worden enkele maanden gesloten om gerenoveerd te worden.

Na de sluis kan de Sponky direct onder kraan worden gelegd. We hebben nog twee dingen te doen. Eén is winterklaar maken van de motor, twee is spullen aan boord brengen die we net een week van te voren van boord hadden gehaald…. grrr.

We hebben namelijk tamelijk onverwachts om naar Enkhuizen te verhuizen en makelaars houden van een leeg huis. Dus opruimen… We kunnen thuis een hoop opbergen achter de schotten, maar er zijn grenzen. Fietsen, gasflessen en zeilen dus maar weer aan boord gesleept. Die moeten hier maar overwinteren.

Een half uur later gaat Sponky de kant op. We kijken even tot hij netjes op de bok staat en dan vertrekken we. 5 maanden zonder boot. Het zal wel even wennen worden…

Vandaag zou het stevig waaien. Hier in Urk merken we er vooralsnog niets van. We liggen mooi in de luwte van de noord-oosten wind. De zon schijnt en het is rustig wakker worden.

Rond half twaalf vertrekken we. Gezien de windverwachtingen zetten we alleen het grootzeil, maar al snel blijkt dat echt te weinig. De fok gaat erbij en met een dikke 6 tot 7 knopen scheuren we naar Enkhuizen.

Eigenlijk komen we weinig in Urk. Te dichtbij wellicht. Toch blijft het best een aardige stadje. Vroeger een eiland, maar als lange tijd nu onderdeel van de Noordoostpolder. Als je er eens bent, bezoek dan het museum en bekijk de film die ze er gemaakt hebben over het “onteilanden” van Urk.

Onderweg is het fris. In de zon blijft het goed te doen. Als we een mijl of twee voor Enkhuizen zijn, begint het echter stevig door te waaien. We reven het grootzeil met 60% terug, maar al snel moeten we het helemaal wegdraaien. We varen nu inmiddels op het laatste stuk en vol voor de wind. We zitten het lekker uit.

Eenmaal terug in Enkhuizen maken we nog een wandeling van anderhalf uur. Corry haar voet is daarna zo dik dat hij bijna niet meer in de schoen past. We skippen voor één keer het clubgebouw en gaan direct naar huis.

Vandaag is het nog mooier dan gisteren. De wind is gedraaid en opnieuw kan de spi erop. Rob is nu wel voorzichtig met het zetten van de spiboom. In ieder geval geen blote armen bij het plaatsen en het gijpen.

Nu hij erover nadenkt heeft hij al eerder last gehad van de irritatie. Ook in de vakantie. We hebben hem toen niet veel gebruikt vanwege de afwezigheid van wind.

We varen, heel langzaam, maar in de zon, terug naar Enkhuizen. De wind is vrijwel geheel weggevallen, maar de spi blijft net staan. Na een uur of vier (6 mijl verder…) is de wind echt op. Het laatste stuk dan maar op de motor. In de box is het nog lange tijd lekker in de kuip. We gaan nog even naar het clubgebouw en dan lekker snel naar huis.

Corry is inmiddels al weer enige tijd uit het gips, maar het lopen gaat nog steeds niet van harte. Van zeilen komt dan ook niet veel. Dit weekend willen we toch even weg. Als is het maar voor het gevoel dat Sponky de box uit is geweest.

Het is heerlijk zonnig en er staan een klein twee tot drie. Het gaat niet hard, maar het is heerlijk varen. Direct bij uitvaren bij het Krabbersgat gaat die spi erop en die blijft staan tot aan de ingang van de haven in Stavoren.

Onderweg heeft Rob zware irritatie aan zijn arm. Er lijken duizenden kleine splinters in zijn armen te zitten. Hij moet ergens met zijn blote arm tegenaan geschuurd hebben wat dat heeft veroorzaakt. We verdenken zowel de spi-boom als de oude spinnaker schoten. Morgen maar eens goed naar kijken.

We besluiten om naar buitenhaven te gaan. Dat is dan wel 10 minuten lopen naar het centrum, maar zo blijven ook nog wat in beweging 🙂

Met haar bergwandelschoenen is het redelijk te doen om naar het centrum te lopen. We rustig aan. Wel raar dat het na 5 weken nog steeds zo zeer doet. Op het terras in de oude haven is het heerlijk in de nazomer zon. Het is gewoon warm.

Terug op de haven inspecteert Corry de spi-boom. Ze heeft alleen haar vinger er maar overeen te halen om direct te zien en te voelen dat de spiboom de boosdoener is. Ze veegt direct een laag stof eraf dat bestaat uit kleine carbonvezels. Die zitten nu ook allemaal in Rob zijn arm. Wellicht toch door de vele zon deze zomer?

Oplossing is om hem van de winter kaal te halen en in de twee componentenlak te zetten. De klauwen (waar de lijnen doorheen gaan) waren ook al toe aan revisie dus dat wordt een totaal projectje…

We blijven heerlijk op bed liggen tot een uur of 10. Daarna rustig opstarten met een brunch om een uur of twaalf. In het begin van de ochtend is het grauw en somber, maar om een uur of 11:00 ontstaat een bleek zonnetje. Het is sowieso zachter dan je verwacht als je naar buiten kijkt. We hebben vandaag niets anders op de planning staan dan terugvaren naar Enkhuizen, dus geen reden om te haasten.

We douchen beiden op ons gemak en installeren ons daarna weer in de kuip. De zon breekt verder door en het wordt zowaar warm! Om half twee houden we het voor gezien en gaan anker op. Het hele voordek ligt vervolgens onder de modder… dat ruimen we in Enkhuizen wel weer op. De wind is nog steeds stevig (5 bft) en het wordt pal voor het lapje. We kiezen ervoor om alleen het grootzeil te zetten en knallen evengoed direct weg met 6 knopen. Gisteren gingen we heen in record tijd. Zo snel ook retour. In 2,5 uur zijn we terug.

We doen nog snel een paar klusjes. Een scharnier van de bastkist was verbogen en piepte erbarmelijk bij het open en dichtgaan. Rob gaat ermee naar de watersportwinkel op de haven. In geen enkele catalogus is de juiste maat te vinden. bestellen is er dus niet bij. Rob zet hem vervolgens maar in de bankschoef en krijgt het zowaar behoorlijk recht. Na installeren is er ook geen geluidje meer te horen. Ook de gaten van het oude kompas  worden netjes gekit. Daar zat al een jaar tape op geplakt… en we kopen een extra hoor voor een van de ramen. Het is een all-fit hor van Waterline. Het ziet er wat simpel uit, maar het werkt. Al hebben we wat twijfelt of het ook werkt met veel wind. Dan heb je overigens weer geen muggen.. ook weer waar 🙂

De zon is inmiddels weer vertrokken en het wordt kil. We besluiten maar door te gaan naar huis. Het clubgebouw gaat inmiddels ook al weer dicht, dus daar hoeven we ook niet heen. Snel nog even schoon schip maken (behalve de buitenkant. We hopen maar dat de voorspelde regen van morgen de modder weg gaat spoelen) en wegwezen.

Vandaag varen we naar een leuk stekje dichtbij. De vooroever van Medemblik. Een stukje natuur met strand. Het is maar een maar een mijl of 15 en met een stevige 4 zijn we er in no-time.

Het is even zoeken met ankeren. We moeten twee keer anker op voordat we stevig liggen. Ook bij de laatste keer bleven we krabben (d.w.z. dat het anker niet houd). Als we bovenop de 10 meter ketting ook nog 15 meter verzwaarde lijn zetten wordt de boel stabiel. Het waait inmiddels dik 5 met uitschieters tot 7 bft. De twee boten die vlak na ons aankomen hebben ook last van krabben. De modder zal wel erg los zijn hier 🙂

Eigenlijk waren we van plan de bijboot op te blazen en daarmee naar de wal te gaan. Of naar het strandtentje dat sinds vorig jaar hier gevestigd is in het baaitje hiervoor. De wind maakt het echter onaantrekkelijk. We moeten evengoed de bijboot nog wel even testen voor we eind volgende week richting Engeland vertrekken. Rob dacht met het aan boord brengen een scheurtje te zien. We willen dat wel voortijdig controleren en eventueel oplossen. Het zou wel vreemd zijn overigens, want de boot is net een jaar oud.

Het poetsen van de boot (hard nodig) schiet er ook bij in. Met dikke 6 bft op het dek poetsen is weinig aantrekkelijk. We installeren ons lekker in de kuip en houden het vandaag bij lekker lezen en genieten van de omgeving. Wat dat betreft is en blijft het een mooi plekje. Je waant je zo in Engeland.

Vandaag is het een stuk mooier dan gisteren. Het is minder dik bewolkt en de temperatuur is beduidend hoger. We vertrekken rond 11:00 met weinig wind. Op het water is het zeiltje op, zeiltje af. Uiteindelijk besluiten we om 14:00 om de motor maar aan te laten staan. We willen nog e.e.a. aan de boot doen en anders wordt het wel erg laat. Hadden  we bij vertrek nog een lange broek aan (Rob zelfs nog ook een truitje), inmiddels zitten we in korte broek en met slippers aan.

Om drie uur liggen we in de box. Corry rijdt naar huis om de schroefmachine te halen terwijl Rob alvast aan de slag gaat. Vorige week hebben we het oude zonnepaneel eraf gehaald. Het functioneerde prima, maar het was nog een ouderwets paneel dat dik en zwaar is. We hebben een nieuwe gekocht dat slecht enkele millimeters dik is. Dit ziet er niet alleen beter uit, maar geeft ons ook de mogelijkheid om bij een oversteek naar Engeland hierop het reddingsvlot te plaatsen. Dat konden we nergens echt goed kwijt.

We hebben ook een nieuwe regelaar gekocht die beter rekening houdt met de staat van de accu. Hierdoor wordt hij efficiënter geladen. Ook het toilet wordt onderhanden genomen. Sinds kort liep de pot langzaam tot halverwege weer vol als je hem gebruikt had. Na het schoonmaken van wat rubbers is het probleem opgelost. Voor de zekerheid maar wat reserve rubbers gekocht. Daarna wordt de wastafel flink onderhanden genomen. Die was behoorlijk voorzien van een kalklaag en glimt nu weer mooi.

Vervolgens zetten we nog een aantal lijndoorvoeren op de boot waarmee we een bulletalie aan beide zijden van de boot kunnen voeren. Dit is een lijn van voren op de boot naar het uiterste puntje van de giek. Als we dan voor de wind varen (wat we veel en langdurig doen als we varen met de spinnaker) dan kunnen we hiermee voorkomen dat de giek per ongeluk een gijp maakt.  Onverwacht een giek over krijgen met alle risico’s van dien wil je immers graag voorkomen. Ook het bovenste blok van de grootschoot krijgt een servicebeurt. Deze kon niet draaien waardoor de schoot vaak gedraaid zat. Kwestie van een palletje eruit halen en het werkt weer zoals het hoort.

Vervolgens poetsen we de hele boot. Dat was hard nodig en het is dus hard schrobben. Uiteindelijk blinkt en glimt alles. Eigenlijk wilden we nog naar het clubhuis, maar we zijn wel een beetje klaar ermee. De zon is inmiddels volledig doorgekomen en het is bloedheet. We installeren ons in de kuip met een koud flesje rose en houden het voor gezien. We blijven vanavond lekker aan boord. Morgenochtend wel weer vroeg naar huis want Rob moet gewoon werken.

Rob is vandaag jarig. Eigenlijk waren we van plan om gisteravond richting Makkum te varen, dan ’s ochtends snel even door naar Harlingen. Daar de stad in en dan zondag retour. Het was gisteravond echter weer voor een bontjas en er was bijna meer water boven dan onder de water spiegel. We zijn maar lekker voor de haard blijven zitten.

De weersvoorspellingen zijn twijfelachtig. uiteindelijk toch vertrokken richting  Stavoren of Hindeloopen. We vertrekken met een dikke vier en het varen is top. We varen halve wind en de boot loopt gemoedelijk een dikke 6 knoop. De temperatuur is een verademing na de warme dagen deze week.

Bij Stavoren houden we het voor gezien. Het is 16:00 en het zal wel snel afkoelen. Na wat twijfel meren we af in de buitenhaven. Beetje saai en wat buiten de stad, maar zo lopen we ook nog wat. Voor het eerst krijgen we telefonisch de havenmeester aan de lijn en kunnen we direct een box in, zonder eerst af te moeten meren.

Die box in ging dit keer niet volgens het boekje. Tja, ze noemen het niets voor niets schipperen…. Corry wilde voor Rob de lijn over de achterpaal leggen, struikelt en mist het paaltje. Dikke wind van opzij, Rob probeert het lijntje alsnog over de paal te gooien, had wel wat afgeremd, maar niet voldoende.  Boem, we raken de steiger. Gelukkig is de boot en de steiger sterk genoeg. Tja, slordig, maar hoort er bij. Wie nooit wat raakt, is zeker de box niet uit geweest.

We lopen daarna de stad in. Drinken wat op een terras en eten aansluitend bij Het Havenhoofd. Niet voor het eten, want het is echt een toeristentent (viel overigens niet tegen). Daar hadden we echter wel mooi uitzicht op het oude kommetje met het bekende vrouwtje van Stavoren. Direct naast het restaurant hebben ze dit jaar een grote oranje vis fontein geplaatst. Het is een kunstwerk van de Amerikaanse kunstenaar Mark Dion. Het is bedoeld als een knipoog naar het vrouwtje van Stavoren en de geschiedenis van Staveren (zoals de vriezen Stavoren noemen). Het is bepaald geen kleintje. Het is wel grappig, maar om het nu kunst te noemen… Over smaak valt niet te twisten denken we dan maar.

Daarna lekker terug naar de boot waar we nog lekker even douchen aan boord (wat blijft dat een luxe aan boord!).

Voordat we vertrekken gaan we maar weer op zoek naar de havenmeester. Hij is alleen nergens te vinden. Rob belt dan maar. Nee, we zijn er niet, maar in de naast gelegen haven kun je ook betalen. Rob erheen. Ook geen havenmeester…

Dan houdt het op. We vertrekken zonder te betalen en sturen een mailtje met de vraag waar we het geld naar over kunnen maken. de volgende dag krijgen we reactie en maken we het keurig over. Wat zijn we toch braaf eigenlijk.

Het is heerlijk varen. De temperatuur is goed en de wind prima. Het eerste half uur varen we halve wind en daarna veranderen we van koers en kan de spi erop. Na twee uur is toch echt de wind op en de rest moeten we motoren. Gelukkig blijven nu de vliegen weg 🙂

Vandaag is het in tegenstelling tot gisteren een prachtige dag. Het is meteen in de ochtend al warm en de lucht is helder blauw. We hebben twee vouwfietsjes gekocht en die gaan we vandaag uitproberen.

Eerst moet Rob nog met een fietsje langs het benzine station. Het eerste fietsje hadden we al gebruikt en daar zijn de banden hard van,  maar de tweede is nieuw. En uit de verpakking komen ze helaas niet met harde banden. We hadden er niet aan gedacht om een pompje mee te nemen. Staat ook weer op het lijstje.

Bij vertrek gaan we eerst nog even langs de havenmeester, maar die is nergens te vinden. Dan doen we dat vanmiddag wel. We fietsen via Tacozijl, Sondel en Wijckel naar Sloten. Onderweg blijkt er een step race te zijn. Honderden mensen op een step komen ons tegemoet. Waarschijnlijk een lokaal evenement.

De route van de steppers gaat dwars door het kleine centrum van Sloten. Het is dringen in de kleine straatjes. We parkeren de fiets en gaan lekker aan de vaart zitten voor de lunch. Daarna fietsen we door richting Lemmer. Onderweg gaan we over een ‘fietsen’ pont. Gelukkig hadden we nog wat klein geld bij ons, want daar hadden we niet op gerekend. Toch weer een € 1,- per persoon :-).

Eenmaal terug in Lemmer fietsen we door naar het centrum. We maken een korte wandeling, drinken wat aan de bekende gracht en vertrekken dan naar de supermarkt. Op de haven gaan we weer op zoek naar de havenmeester, maar die is weer niet te vinden. Morgen dan maar weer.

We eten lekker in de kuip en genieten van het mooie weer. Eindelijk!

Maandag is een vrije dag dus we hebben een lang weekend. We vertrekken begin van de middag naar Lemmer. Daar zijn we al enige tijd niet meer geweest. Er staat weinig wind. We kunnen een uurtje spi-en, maar dan valt de wind weg. Compleet weg. En wind weg = vliegen erbij…. grrr!

De motor staat en we moeten uiteindelijk maar op het voordek gaan zitten om de beestenbende een beetje van ons af te houden. De hele boot (en wij) zijn vergeven van zwarte vliegen. Op dit soort momenten heb je er spijt van dat we de Afsluitdijk gebouwd hebben. Op zout water heb je hier geen last.

Na twee uur vliegen bijten zijn we dan in Lemmer. We meren af achter het industriegebied. Niet de meeste inspirerende plaats, maar wel oké en lekker rustig. We beginnen met het schoon boenen van de hele boot want het ziet er niet uit en je kunt nergens fatsoenlijk zitten. Hoezo… lekker vrij weekend?

Er was een prachtig weekend voorspeld, vooralsnog merken we er niet veel van. Het was overdag al niet warm, maar de temperatuur daalt nu naar het niveau dat de ijsmeesters nerveus worden. Als ik Peter en Monica van de Dancing Queen (die nu in Medemblik liggen) een app stuur geven ze aan dat daar de wedstrijden op natuurijs in voorbereiding zijn 🙂

Ondanks de kou blijven we lang buiten in de kuip buiten zitten. Daarna binnen lekker warm Netflix kijken.

Om middernacht neem ik het over van Kees-Jan. Vlak daarna kan ik overstag met een koers direct op Stellendam. We varen dwars door een ankergebied met hels verlichte schepen. Hoewel ze stilliggen, maakt de stroming het altijd spannend. Iedere keer lijken ze tot leven te komen en op ons af te varen. Omdat ze dat ook wel eens echt doen (ze liggen er immers niet voor altijd), blijft het echt opletten.

Het is weer een prachtige nacht. Ik vaar door tot 03:00 waarna Kees-Jan de wacht overneemt. Als het mijn tijd weer is voor de wacht zijn we al bij de sluis van Stellendam. Als de brug/sluiswachter vraagt of we onder de brug doorkunnen (14,50m) twijfelt Kees-Jan. Hij weet niet exact wat de hoogte is. Het zou moeten kunnen… toch? Hmm. Toch maar de brug open. Op de laatste mijl je mast verspelen is ook zo dom.

Even later liggen we in de box. 10 minuten later is de boot opgeruimd en staan de tassen op de kade. Kees-Jan brengt me naar centraal station in Rotterdam waar ik op de trein stap naar Enkhuizen. Corry heeft vanochtend nog een zeilwedstrijd met Dancing Queen en daarna bardienst dus ze kan me niet ophalen. Althans, niet in Stellendam. Ik kom 10 minuten voor 11 aan in Enkhuizen. Precies genoeg tijd voor haar om me op te halen en alsnog op tijd te zijn voor het palaver om 11:00. Ik ga lekker naar huis om te douchen.

Om 07:00 exact zijn we er beiden direct uit. In 5 minuten hebben we de sluis opgeroepen en nog eens 5 minuten later zijn we al onderweg. Als we door de sluis naar buiten varen ligt er een inkomende Nederlandse boot voor de sluis. We kunnen er maar net langs (het is erg ondiep naast de geul) en als ik daar een voorzichtige opmerking over maak krijgen we een grote mond. Tja, ze zullen wel een zware overtocht achter de rug hebben…

Het is nu prachtig weer. De voorspelling is echter niet al teveel wind en vooral veel regen. Uiteindelijk valt het mee. We zien de hele dag geen regen en de wind is voldoende om deels met de gennaker, deels met de hi-aspect te kunnen varen. Ik vind de gennaker een mooi zeil. Toch weet ik niet of ik hem op mijn boot zou willen hebben. In ieder geval niet in plaats van de spinnaker. Met mijn spi kan ik van 70 tot 180 graden goed varen en op hogere koersen doet de hi-aspect het eigenlijk prima. De gennaker kan bijna tot aan de wind, maar voor de wind en ruime wind doet hij weinig. Toegegeven, spinnaker is wel wat complexer en vindt niet iedereen fijn. Wij kunnen er echter prima mee overweg.

Kees-Jan gaat om 20:00 als slapen. Een uur later roep ik hem om even mee te denken. We liggen op ramkoers met een vrachtschip. Ik wijk altijd maar uit, maar in principe is het ook goed gebruik om ze op te roepen. Omdat ik dat gedoe vind, doe ik het nooit, en weet dus eigenlijk ook niet wat te vragen. Kees-Jan heeft daar meer ervaring in en roept het schip op. ‘What are your intentions?’ levert een duidelijk ‘I keep course and speed’ en een aanvullend (maar ongezegd) ‘f*ck off’ erbij. Voor zover de les van vandaag. Ik blijf wel gewoon uitwijken.

Kees-Jan gaat weer liggen, maar kort erna moet ik hem weer storen. De wind staat inmiddels gemiddeld ruim boven de 20 knopen (5-6 bft) en er moet een rif in. Even later zetten we er nog een rif in. Vervelender is nog dat de wind helemaal naar Oost gedraaid is. Dat betekent kruisen, terwijl een bakstag windje was voorspeld.

We overwegen, gezien de veranderende weersomstandigheden en geen actueel weerbericht, of we niet moeten uitwijken naar de Roompot. Dat is wel bijna bezeild, maar dan moeten we helemaal binnendoor terug. Volgens mij kunnen we beter kruisen, daarnaast vertrouw ik erop dat de wind straks toch wegvalt. Dat was in alle eerdere weervoorspellingen de verwachting. Eerst behouden we maar koers om dit drukke gebied met vrachtschepen (aanloop Maasmond) te verlaten. Om 11:00 duik ik er nog een uurtje in om daarna de wacht van Kees-Jan over te nemen.

Vandaag hebben we een excursie naar Sutton Hoo. We verzamelen (uiteraard) in de andere haven en vertrekken met een gecharterde bus. Mik is de chauffeur en is een grappenmaker. Hij spreekt een beetje Nederlands omdat hij in Nederland een aantal jaren heeft gewerkt als vrachtwagen chauffeur. Leuk is dat we de Ipswich brug overrijden, waar we normaal onderdoor varen. Met een mooi uitzicht op de Orwell.

Sutton Hoo is een plaats waar een (waarschijnlijk) Engelse koning uit de 10e eeuw is begraven. Het graf is pas 60 jaar geleden ontdekt en bestaat uit een aantal grafheuvels. De vermoedelijke koning is begraven (boven op een heuvel) in een compleet schip met veel sieraden en geschenken. Het is heel bijzonder dat het graf ongeschonden hier 1000 jaar heeft gelegen en vergeten is.

Opnieuw voelen we ons een beetje de afvalligen als wij de enigen zijn die niet meegaan met de rondleiding. We bezoeken wel het (piepklein) gebouwtje met replica’s van de gevonden voorwerpen. Daarna gaan we wandelen over het terrein. Er staan twee wandelroutes aangegeven, een van 40 en een van 30 minuten. We doen ze beide in minder dan 40 minuten. Het is een mooi gebied om in te wandelen. Tijdens de wandeling zien we de groep van de rondleiding staan in een afgezet weiland met enkele kleine verhogingen. Er is verder niets te zien, maar blijkbaar wel veel te vertellen… De rondleiding duurt ruim twee uur en blijkt erg langdradig te zijn, hoorden we achteraf. En dat terwijl er bijna niets te zien is. We zijn blij dat we niet meegegaan zijn.

We drinken wat bij het museum en lopen dan weer het wandelpad op. Ik heb een zijpad gezien en ben benieuwd of deze naar de naastgelegen rivier loopt. Volgens mij is dat De Deben en die schijnt erg mooi te zijn. Na een troosteloos begin volgen we een prachtig pad door het bos naast de rivier. We eindigen vlak voor Woodbridge waar je, hoe kan het ook ander, via een houten brug kunt oversteken. We moeten echter terug voor de bus. We hebben hier in ieder geval een bestemming gevonden die zeker niet op al te lange termijn moet worden bezocht per schip.

Terug in de haven is het wachten tot 20:00. Dan hebben we een gezamenlijk diner in het restaurant in de jachthaven waar de rest ligt (uiteraard). In de tussentijd gaan we aan de slag om de bovenkant van het roer vast te zetten. Op de heenweg hadden we wat speling opgemerkt. Ook wordt de diesel bijgevuld. Kees-Jan weet niet exact hoe groot zijn dieseltank is, maar hij gokt op 40 liter. Hij had 20 liter extra meegenomen en die past er precies in.

We gaan een uur eerder naar het restaurant. We gaan er vanuit dat we daar wel wat kunnen drinken. Op de boot hebben we nu wel lang genoeg gezeten. Helaas zijn ze in het restaurant druk met de voorbereidingen. Direct voor het restaurant zijn onze mede-kustzeilers bezig met een tweede steigerborrel. We staan ook hier weer met lege handen, dus we lopen maar door. Na een ongeplande wandeling van een uur mogen we dan toch naar binnen. Naast onze groep Kustzeilers is er ook een tafel met zo’n 20 Engelse meiden. Echt zoals het Engelse dames betaamd… over de top, beetje ordinair en zonder schaamte .

We dachten eerst dat het een bruiloft was, maar tijdens de avond komt er een grote taart met sterretjes en wordt er happy birthday gezongen. Uiteraard krijgen ze uitbundig bijval door ruim 50 aangeschoten Kustzeilers die na het gejuich, ook nog even ‘lang zal ze leven’ inzetten. Het dak gaat eraf .

Al met al was het supergezellig. Tot mijn verbazing is ook Andre, bestuurslid bij de Kustzeilers, en zijn goede vriend Peter aanwezig. Ik ken ze beiden, maar ook zij lagen ergens anders en hadden de steigerborrel en de excursie gemist. Ze zitten aan een andere tafel, dus tot veel meer dan elkaar goede reis voor morgen te wensen komt het niet.

Na het eten gaan we op tijd weer terug. We willen morgen om 07:00 vertrekken en het is wel lekker om dan fris te zijn. We hebben zelf weinig gedronken, maar we vermoeden dat er morgen wel een aantal met een stevige kater wakker worden.

Ik was van plan om 01:00 er weer uit te gaan. Het wordt echter een half uur later doordat het geluid van de telefoon uit stond. Het is een prachtige nacht en het is genieten om te zeilen. De schepen zijn goed te zien in deze heldere nacht. Om 03:30 zet ik de motor bij. De accu staat op 35% en veel lager is niet goed. Voordeel is dat we motor zeilend ook hoger kunnen varen. We varen nu af op een ondiepte in de zee en we moeten bovenlangs. Met de huidige koers gaat dat niet. Kees-Jan wordt wakker van de motor en neemt om 04:00 het stokje over. Ik kruip nog even in mijn slaapzak tot 05:30. Tegen die tijd staat de wind inmiddels vol tegen en we houden de motor aan. We willen zo snel mogelijk bij de monding van de Orwell zijn omdat dadelijk de wind fors toeneemt en de stoom ook gaat kenteren. Niet ideaal om voortgang te behouden. Dan maar motoren.

Bij Harwich volgen we netjes de aanbevolen jachtroute en zijn gepland netjes op tijd. De wind neemt nu fors toe en ondanks de buiskap is het guur op het water. Kees-Jan vaart hier voor het eerst en wat hij ziet bevalt hem wel. De Orwell is ook gewoon mooi. Als we door de sluis in Ipswich zijn weten we niet in welke jachthaven we moeten zijn. We hebben de berichtgeving van de zeezeilcommissie nog een keer doorgenomen, maar vinden niet in welke jachthaven we verzamelen. We roepen beide jachthavens, maar die zijn allebei niet geïnformeerd. We besluiten voor de Neptune haven te gaan, daar hebben Corry en ik al eerder gelegen.

Na betaling van het havengeld (30 pond per dag voor een 32f boot ☹!) gaan we nog even de stad in. Daarna even douchen en nog een uurtje slapen. We vragen ons af waar de andere Kustzeilers blijven. We hebben twee boten met de clubwimpel zien varen, maar dat was het. Op de AIS zien we een van de deelnemers voor de sluis liggen. Via de marifoon kunnen we hem niet bereiken, maar we hebben een telefoonlijst. Telefoontje is snel gedaan. Van hen horen we in ieder geval dat we in de verkeerde haven liggen. Vervelend, maat we hebben al betaald, dus we blijven maar liggen.

Om 18:00 lopen we naar de andere jachthaven. Er was een steiger borrel gepland, maar met 3 boten gaan we er vanuit dat dat niet door gaat. Dat hebben we verkeerd ingeschat. Er liggen ruim 10 schepen en de borrel is al flink aan de gang. De meeste boten blijken de clubwimpel niet te voeren waardoor we ze niet hadden herkend. Daar staan we dan. Niet alleen liggen we ergens anders, we komen ook nog aan met lege handen. Plus dat we eigenlijk niemand kennen. Beetje knullig wel.

We maken evengoed een praatje en drinken een biertje. Dan zie ik Klaas-Jan komen aanvaren. Hij is de voorzitter dan het 24uurs race commité waar ik de afgelopen twee jaar aan deelnam en vorig jaar zeilden we beiden mee in de Singlehanded. We helpen even met aanleggen en zeggen gedag. Daarna vertrekken we toch maar. We eten in een hotel aan de kade en zakken vervolgens af naar de boot. Om 23:00 Engelse tijd hebben we het wel gezien en duiken we de kooi in.