Auteur: Rob en Corry

Vandaag varen we naar Enkhuizen. Het is zoals de hele vakantie. Vrijwel geen wind. Met net geen 5 knopen van achteren wordt zeilen een langdurige aangelegenheid. Daar hebben we geen zin. Sponky ruikt de stal al. Die paar motoruren kunnen er nu ook nog wel bij.

Wel is het weer even slikken als we op het IJsselmeer komen. Vliegjes! Dat waren we na 3 weken zout water weer vergeten. Handdoeken om en doorbijten maar.

Aangekomen in de haven hebben we eigenlijk alles al klaar staan. Wel spuiten we eerst heel de boot uitgebreid af. Het zout druipt overal vanaf. Ook de high aspect krijgt een flinke spoelbeurt. Eigenlijk is er een oproep om weinig water te gebruiken. Zolang is het al droog. Zal best, maar dit zout moet er echt van af.

Twee uur later zijn we thuis. Spullen naar boven, dat komt later wel. Kussen op de tuinmeubels, scherm uit en parasol op. Even genieten van een uitzicht zonder water 🙂

Peter en Monica appen of we zin hebben om in Enkhuizen mee te gaan de Dijk op. Er is daar een foodfestifal. We hebben echter al een borrel op en op de fiets terug lijkt ons geen goed plan. Zeker met deze 35 graden niet. We spreken af om morgen bij de Bok te gaan eten. Lekker even bijkletsen.

We slapen lekker uit en doen het rustig aan. Er lopen op het strand kort een paar mensen, maar daarna is het weer volkomen leeg. Rob blaast de bijboot op en de buitenboord motor gaat erop. Het lukt alleen niet om te starten. ‘Zeg liefje, ik durf het bijna niet te vragen…. maar heb je de benzinekraan open gezet?’ Grrr! Even later varen we het strand op. 

Tja.. werd het nu juist laag of hoog water. Gezien het natte zand waarschijnlijk laag, maar zeker weten doen we het niet. Voor de zekerheid trekken we de boot toch maar flink het strand op. Met de motor erop valt dat toch nog niet mee. Best zwaar.

Daarna lopen we eerst een lang stuk de ene kant op, daarna de andere kant. Het valt ons op dat het vol ligt met dode krabbetjes. Ondertussen zijn er twee boten bij komen liggen. Ze liggen echter ver van ons vandaan. Je hebt nauwelijks in de gaten dat ze er zijn.

Ondertussen hebben we besloten dat we niet naar Oudeschild gaan. Het is daar nu waarschijnlijk ongeveer een kindercamping. Zitten we niet echt op te wachten. We gaan wel naar Den Oever. Daar is tegenwoordig een buitenhaven en daar zal het minder druk zijn.

Het wordt weer grotendeels motoren, al kunnen we een uurtje lekker zeilen. Wel stroom tegen, dus we zijn uiteindelijk drie en een half uur onderweg. En dat voor 10 mijl…

We dachten een biertje te gaan drinken op een terras op een van de welgeteld twee terrassen van Den Oever, maar ze zijn beide dicht. Gezellig dorp…. Eigenlijk is alles dicht. We lopen dan maar naar de Deka markt die wel open is. Daarna terug langs de bezienswaardigheid van Den Oever. De Molen. Ze zijn er trots op. Het hele dorp is uitgestorven (3 mensen gezien, één winkel die open was), maar er is wel iemand druk om de heggen rondom de molen strak en netjes te houden. Dorps trots moet er natuurlijk wel netjes bij staan anders krijg je nooit toeristen .

Terug bij de haven blijkt een van de terrassen nu toch open te zijn. De barkeepster is zeer verbaasd dat we binnenlopen (zijn de enigen), maar al snel hebben we twee koude witbiertjes voor ons staan. Bij betalen willen we pinnen, maar bijna verbaasd worden we aankeken. ‘Neuh, dat kennen we hier niet’. We spreken ons noodfonds voor contante betalingen maar weer aan .

In de haven gaat Rob eerst de bijboot maar eens schoonmaken en de achterkant van de Sponky. Op het strand was Corry in iets gestapt, waar we pas achterkwamen toen ze al in de bijboot zat. We denken iets van een klodder gestolde stookolie vermengd met zand. Het is niet weg te krijgen. Met cleaner van International is het gelukkig wel zo weg. Er blijven hele lichte bruine vlekken achter, maar die zijn bijna niet te zien.

We bellen ook met de Compagnieshaven. We hebben besloten om richting huis te gaan. We kunnen nog naar Medemblik of Stavoren gaan, maar daar komen we al vaak genoeg en we hebben ook nog een najaar. We zijn drie en een halve week onderweg. Het is mooi zo. Wellicht blijven we in Enkhuizen, of niet. Dat gaan we daar besluiten.

Om twaalf uur kentert het tij. We vertrekken om 11:30 uit de marina. Doel ergens in de buurt van Oudeschild te gaan ankeren. Zodoende kunnen we woensdag dan tijdig de haven in (als andere vertrekken) om zo verzekerd te zijn van een plekje. We willen een dagje blijven om te fietsen. Het is nu echt vakantie en dan zijn de waddeneilanden eigenlijk nauwelijks meer te bereiken. Veel mensen blijven er rustig weken liggen zonder te varen. Texel mag dan wel hiervoor de minst aantrekkelijk zijn, ook deze haven ligt steeds vaker overvol.

Buiten staat net te weinig wind om goed te zeilen. Het is halve wind, eigenlijk niet ideaal voor de spi, maar we zetten hem toch. Er vaart een heel veld boten richting het noorden, maar als enige met een spi varen we iedereen eruit. Na 3 uur draait de wind iets verder naar het noorden en moeten wij ook gewoon weer gebruik maken van de fok. De wind is gelukkig wat aangetrokken en we blijven rond de 6 knopen varen.

Rond een uur of vijf gaat de wind er dan toch uit. We starten de motor en varen het laatste stukje op de motor. Corry appt met Cora voor een mooi ankerplekje. We dachten zelf aan de oostzijde van Texel bij Oudeschild, maar ze verwijst ons naar het Marsdiep voor Den Hoorn. We zouden net de kerktoren moeten kunnen zien. Het is bijzonder mooi plekje. Voor een lang leeg strand, zeehonden op het strand en net diep genoeg water. Ideale plek voor een mooie zonsondergang.

Er liggen een paar motorboten die een tent op het strand hebben gezet waar ze BBQ-en. Het ziet er gezellig uit. Wij vinden het wel mooi en blijven lekker aan boord. Om een uur of zeven is iedereen weg en liggen we heerlijk alleen.

Om 5 uur gaat de wekker. Rob klopt aan bij de buren en binnen enkele minuten staan de twee heren, op en top gekleed en zo fris als een hoentje, op het dek om ons de ruimte te geven weg te varen. We vonden ze gisteren al English style. Wordt nu alleen maar bevestigd. Leuk om te zien.

We varen naar de Roompotsluizen. Daar zien we de lichten op twee keer rood staan. Ofwel, wordt niet bediend. Huh? Dat is niet de bedoeling. We leggen aan bij een boot waarvan de bemanning ligt te slapen. Eerst maar even ontbijten. Onderwijl komt een andere boot bij ons aanleggen. De schipper heeft gebeld met de sluis en er blijkt een storing te zijn. De monteur is onderweg. Oké. Weinig aan te doen. Rob gaat dan maar alvast onder de douche. Zo snel zal de monteur niet hier zijn. Maar hij is nog maar net klaar als de lichten op groen springen. Snel in de kleding en de sluis in.

Na de sluis richten vrijwel alle boten, op ons en twee anderen na, hun boeg richting de Belgische kust. Het tij is daar het meest gunstigst voor. Wij hebben bewust gekozen om nu tij tegen te hebben, zodat we vanmiddag tij mee hebben. Niets zo irritant om de haven in zicht te hebben en dan nauwelijks vooruit te komen. Bovendien varen we de eerste twintig mijl over de platen voor de Zeeuwse kust. Dat is ondiep  (soms maar net aan 2 meter), maar dan heb je ook aanzienlijk minder last van de stroom.

De twee andere boten durven het niet aan en varen om de platen heen. Dat kost ze uiteindelijk minimaal 10 mijl meer varen, in dieper water, dus meer stroom. Ofwel, minimaal twee uur extra varen. Toegegeven, we moeten wel goed opletten. Een paar keer gaan we zelfs stapvoets over een ondiepte met een nauwgezet oog op de diepte meter. Het ondiepste was 2,5 meter. We steken 1,8 dus echt veel hou je dan niet over. Maar met dit lichte weer kan er ook niet echt veel gebeuren en het scheelt flink in afstand.

Het water is spiegelglad. Het stikt hier van de zeehonden en we zien ze overal rondom ons heen opduiken. Als het water wat dieper wordt zien we ook regelmatig bruinvissen. Heb je ook wat om naar te kijken. Veel meer is er immers niet te doen. 

We gaan vlotjes langs de Maasgeul en motoren gestaag door naar IJmuiden. We arriveren er ook 17:00. Best nog snel eigenlijk. 73 mijl in 10 uur, inclusief de storing bij de Roompotsluizen. Geen mijl gezeild. Dat dan weer wel…

We drinken wat bij Zilt aan Zee. Een strandtent. Daar is een oude man die mensen overduidelijk lastig valt. De bediening maant hem wel een paar keer aan, maar wij zouden hem al lang weggestuurd hebben. Een jong stel met een baby wordt heel erg lastig gevallen. Uiteindelijk stuurt de bediening hem weg, maar het stel krijgt geen woord excuus. Dit ondanks dat hun avond verpest is en de man zelf nog voor elkaar gekregen heeft om de jongen van het stel een gekneusde/bloedende hand te bezorgen. Hij deed alsof hij, toen hij weggestuurd werd, excuses wilde maken en vervolgens keihard kneep met iets scherps in zijn handen.

We willen de brug nemen van 11:15. De warmte speelt waarschijnlijk op, want de brug wil niet open. De havenmeester adviseert ons om maar even aan te leggen. Vijf minuten later probeert ze weer en dan lukt het wel. We varen naar de sluis van het Veerse meer en dan door naar de sluis die naar de Oosterschelde voert. Onderweg komen we twee zwemmers midden in een drukke vaargeul tegen. Een vader en zijn zoon van een jaar of zestien. Ongelooflijk. Ze zijn bijna niet te zien terwijl er tientallen motorbootjes loeihard rondscheuren. Die spelen met hun leven, maar realiseren doen ze dat blijkbaar niet.

Onderweg konden we soms zeilen, veelal ook weer motoren. Bovendien hebben we nog een stuk te gaan. We willen eigenlijk nog door de Roompotsluizen dus de gang moet erin blijven. Als we op de Oosterschelde zijn, is de brug van de Zeelandbrug bij Zierikzee net bezeild. Dat is weer meegenomen. Ondertussen waait het ook weer 12 knopen. Lekker zeilen!

Als we de brug door zijn zetten we in eerste instantie door op de route naar de Roompotsluizen. Dat is echter nog een mijl of 10 kruisen. Weliswaar met het tij mee, maar toch. Het is nu al bijna zes uur. Daar hebben we eigenlijk geen zin in. We halen de zeilen in en varen het kanaal van Zierikzee in. Dat is ongeveer 2 mijl, dus ruim 20 minuten varen. We bellen de watersportvereniging voor een box. Die liggen vol, dus varen we door naar de gemeentehaven. Daar ligt het al dubbel en driedubbel dik, maar de voorste boot ligt nog enkel. Mooi plekje voor ons!

We gaan langs het havenkantoor, maar dat is dicht. Morgen dan maar weer. We hebben geen zin om de stad in te gaan en strijken neer op het eerste terras dat we tegenkomen. Dat wil zeggen. Het terras is vol, maar ze hebben nog een tafeltje tegen het restaurant aan op de stoep. Op zich niet slecht, lekker in de schaduw, maar wel erg krap. We zitten niet alleen leuning aan leuning met elkaar, maar ook met het tafeltje ernaast. Prima voor een biertje, maar niet om te eten. We verkassen naar het terras ernaast van het eetcafe. Hmm.. mosselen. Hebben we zeker al twee dagen niet meer gegeten.

Onderwijl bedenken we dat we morgen eigenlijk maar in een keer door naar IJmuiden gaan. 73 mijl en waarschijnlijk geheel motoren, maar de dagen erna wordt noordoosten wind voorspeld en dan is het alles kruisen. Ook niet echt een plezier.

Terug bij de haven haalt Rob alvast de stroomkabel weg. We willen morgen om 5 uur weg en stroom hebben we verder ook niet nodig nu. Aldoende wordt Rob aangesproken door de iemand op de kade. Of we weg willen? Rob realiseert zich meteen dat dit de nieuwe buurman is die bij ons heeft aangelegd toen we zaten te eten. Als hij hoort wanneer we wegwillen roept hij de schipper om te overleggen of ze niet ergens anders moeten gaan liggen. Die gelooft het wel. Gewoon flink kloppen morgenochtend.

Later komen de beide heren weer aan boord. Ze zijn net als wij ook naar noord Frankrijk en de Solent geweest. Ze hadden eigenlijk ook nog naar de Kanaaleilanden gewild. Maar net als wij hebben zij uiteraard ook nauwelijks wind gehad en hebben er daarom maar vanaf gezien. Morgen moeten ze naar Wemeldinge, daar kunnen ze alleen op het tij al naar toe drijven. Hun boot heet Captain Jack, officieel naar de schipper, maar de J is geschreven in de vorm van een roverszwaard. De link met de film is snel gelegd.

Eigenlijk wilden we gaan ankeren op het Veerse meer. Maar ja, er moet ook wat was worden gedaan en hier hebben we onbeperkt water. Weet je wat. We doen de was en gaan dan een dagje fietsen.  Zo gezegd, zo gedaan. Wel wat irritant, heel de vakantie geen wind, ga je fietsen. Windkracht 4. Grrr! Om 13:30 hangt de belangrijkste was weer te drogen in de kuip en heeft Rob de fietsjes aan de wal gebracht en klaar gemaakt. We hebben een fietsroute van 29 km gevonden die er leuk uitziet. Eerst fietsen we naar Veere. Daar blijkt een zeilwedstrijd met historische schepen bezig te zijn. Er zijn kraampjes en een marktje aan het water. Best leuk, evenals het stadje. De Veerse meren zien er leuk uit, maar ook erg krap en erg druk. We waren van plan om hier morgen te ankeren, maar zo hebben we het wel gezien.

Daarna fietsen we door naar Arnemuiden. Bekende naam, maar het stelt verder weinig voor. Ondertussen hebben we er al 20 km opzitten. Wat doen we? Doorfietsen voor de rest van de route (minimaal nog 15 km) of binnendoor terug naar Middelburg. Rob is er wel klaar mee. We gaan binnendoor terug. Dat is 5 km. Al met al toch nog 25 km gefietst.

Om iets voor 10:42 melden we ons bij de brug. Er liggen al een boot of vijftien te wachten. De brug gaat iets later open en in konvooi gaan we er door. De havenmeester had ons gisteren gewaarschuwd dat je wel door moet varen want anders heb je kans dat ze de brug voor je sluiten. Het merendeel van de boten maakt zich daar blijkbaar niet druk om want het vaart met een slakkengang. Als gevolg dat de volgende brug behoorlijk lang open moet staan. Via luidsprekers worden de boten gemaand om sneller te gaan varen, maar lang niet iedereen geeft daaraan gehoor. Bij de volgende brug wacht de brugwachter dan ook tot iedereen er is. Maar ook dat werkt niet, want in plaats van aaneen te sluiten blijven de achterblijven ver uit de buurt wachten. De opmerking van de havenmeester lijkt ons hier gepast. Gewoon de brug dichtgooien voor de achterblijvers. Dat leert ze wel.

Probleem is blijkbaar dat de meesten het eng vinden om dicht bij elkaar te varen. Daar valt zeker wat voor te zeggen want daar komt immers de meeste schade uit. Zeker als het flink waait. Er staat nu echter nog geen 5 knopen wind, ofwel 2 bft. Nou ja, we moeten het er maar mee doen, maar het duurt zo allemaal wel lang.

In Middelburg moet we wachten tussen de laatste twee bruggen. Wellicht neemt de brugwachter hier wraak, want hier is weinig ruimte en de wind steekt net een beetje op. Niet iedereen wordt daar enthousiast en we moeten om onduidelijke reden ruim 25 minuten wachten .

Daarna verkassen we naar de binnenhaven. We hebben mazzel. De havenmeester staat klaar om ons een box toe te wijzen en de brug gaat open om ons door te laten. Goed geregeld!

Daarna gaan we de stad in. Het is een vestingsstadje waar veel oude gebouwen bewaard zijn gebleven. We zijn verwend met Hoorn en Enkhuizen naast de deur, maar dit is ook zeker de moeite waard. De huizen zijn hier hoger en imposanter dan in Noord Holland. Zo zuinig waren de Zeeuwen dus ook weer niet. We hebben onze museumkaart bij ons, maar het is veel te warm om het Zeeuws museum te bezoeken. We wandelen op ons gemak de stad door en doen boodschappen bij de Albert Heijn. Daarna bezoeken we de watersportwinkel van Jos Boone (mooie slippers voor Rob gescoord) en dan is het tijd voor de kuip borrel. Wandelen maakt dorstig. 

We eten spareribs uit de oven. Gekocht in Belgie en verdraaid goed. Mooi dik stevig vlees om de botten. Dat kennen we in Nederland bijna niet.  De wifi in de haven is ook prima. Alles is weer up-to-date en de nodige Netflix afleveringen zijn weer gedownload.

We zijn er nog steeds niet uit wat we willen gaan doen. We besluiten om in ieder geval niet naar Antwerpen te gaan. Kan wel, maar het is wat krap. We gaan naar Vlissingen en dan via het kanaal van Walcheren naar het Veerse meer. Daar zijn we nog nooit geweest.

We kunnen, hiep hoi!, mooi zeilen naar Vlissingen. We skippen de Michel de Ruiterhaven en gaan via de sluis naar binnen. Daar meren we af bij V.V.W. Schelde. Een klein haventje, maar eigenlijk best charmant. Niet vanwege de omgeving, want dat is allemaal industrieel. Maar de mensen zijn er aardig en ze hebben een leuk clubgebouw waar je prima kunt eten. Dit keer maar geen mosselen. Overdrijven kan ook weer.

We informeren nog even bij de havenmeester naar de Blauwe golf die we morgen moeten hebben om naar Middelburg te gaan. Er moeten 5 bruggen worden gepasseerd en de Blauwe golf is een afspraak voor plezierboten dat deze vlot in konvooi kan worden gepasseerd. Moeten we ons melden? Nop. Gewoon voor de brug gaan liggen op het gewenste startmoment. 08:42 of iedere twee uur daarna de rest van de dag. Ok. We gaan het zien.

In de ochtend haalt Rob cleaner en wax en behandelt de streep. Er blijkt toch een beschadiging in de gelcoat te zitten, maar wel precies op de punt van de boeg. Typische plek voor een beschadiging zullen we maar denken. Onderaan de boeg loopt ook een streep die we nu niet wegkrijgen. Hier zit kalkaanslag en de ankerlijn heeft daar wat van weggesleten. Dat kunnen we alleen oplossen door alle kalk weg te halen. Dat vraagt echter een speciaal middel en dat staat voor het najaar op het programma.

Verder sopt Rob de boot helemaal af. Het resultaat is oogverblindend en heeft tot gevolg dat we dagenlang steeds de boot voorbij lopen in de haven. Misschien moeten we dat toch maar iets vaker doen ??.

Daarna lopen we om de haven heen, door een ‘natuurgebied’. Ze zijn er in ieder geval voorzichtig mee. Het is volledig afgezet met hekken. Ook een manier om natuur toegankelijk te maken. We moeten naar de overkant van de haven en dat kan makkelijk, want er vaart een pontje. Bij het oplopen van de steiger stoot Corry haar teen en haalt hem lelijk open. Het complete vel is op een plek weg. Bloeden als een rund uiteraard. Geen pleisters bij ons, handig. Dan maar een zakdoek eromheen. Aan de overkant is vast wel een drogist te vinden. Er mogen maar 50 mensen mee op de pont en het is al druk. Gelukkig mogen we net als laatste passagiers aan boord.

Aan de andere kant van de haven is alles volledig nieuw opgebouwd de laatste jaren. Er loopt een grote winkelstraat met iedere modewinkel die je maar kunt bedenken. We vinden een Kruitvat en kopen water om de wond te spoelen en vinger- (in dit geval teen-)pleisters. Als alles weer bloeddicht en de slippers ook weer schoon zijn lopen we verder de winkelstraat uit. Terug over de boulevard. Uiteraard nog een pintje bij een standtent en dan weer terug via de pieren richting het centrum.

Halverwege is nog een watersport winkel. Aanbevolen door de havenmeester vanwege zijn uitgebreide assortiment. Op zich wel redelijk, maar eigenlijk is het een kledingwinkel voor het merk Saint James met wat bootspullen erbij. We staan al snel weer buiten. Het is nog steeds, zoals de hele vakantie, bloody hot al waait het vandaag wel flink. Minstens 5 bft. In het centrum zoeken we dus snel een terras op. Je moet met dit weer wel regelmatig bijtanken…

We laten daarna het historische centrum voor wat het is en doen boodschappen bij de Carrefour. 15 minuten daarna zijn we weer aan boord (na eerst weer die mooi gepoetste boot voorbij gelopen te zijn. Oh? Wat die van ons?).

Vandaag doen we een kort dagje naar Nieuwpoort. Het tij staat ongunstig, maar we kachelen er rustig tegen in. We hebben geen haast. Er staat niet veel wind. Niet geschikt voor de spi, maar wel voor de Westland-Utrecht. Een soort grote fok. Zo behouden we een snelheid over de grond van circa 3 knopen. We doen in 5 uur 15 mijl in plaats van 45 gisteren in dezelfde tijd. Je kunt het ook niet altijd mee hebben…

Als we betaald hebben bij de havenmeester willen we de stad ingaan. Je kunt hier best een leuk stukje lopen, maar dan wordt het allemaal wel kort dag. Dagje blijven dan maar? Weer terug naar de havenmeester om een dagje bij te boeken. Daarna strijken we lekker op het terras voor een mooie belgische pint. Je moet het er natuurlijk wel van nemen als je er bent.

Als we terug op de boot zijn beoordelen we nog even de kras die op de boot zit naar aanleiding van het via de lier optrekken van het anker. Het ziet er naar uit dat het wel weggepoetst kan worden. In de categorie het is vakantie hebben we, afgezien van bootshampoo, niets meegenomen. Morgen bij de watersportwinkel maar een cleaner kopen.

Oh jee, de Nespesso doet het niet meer. Hoop herrie, maar geen koffie. Hm. Andere cup proberen. Ook niet. Wat nu? We hebben wel oploskoffie, maar hé, daar heb je geen wintervoorraad aan cups voor aan boord. Rob snapt er niets van. Corry komt ook maar even kijken. ‘Zeg liefje, heb je er wel water in gedaan?’ Grrr! Twee minuten later zitten we alsnog aan de koffie.

Wat later vertrekken we met de gedachte nog iets van tij tegen te hebben. Er staat weinig wind, dus weer motoren. Het idee is om wat verderop voor de krijtkust voor anker te gaan. We blijken echter al stroom mee te hebben. In plaats van drie uur zijn we in één uur bij de geplande krijtkusten. Beetje vroeg om voor anker te gaan. Dan dus door naar Calais of Duinkerken.

Als we de kaap passeren, komt de stroom echt op gang. We varen uren lang met minimaal 9 knopen. Af en toe passeren we een zandbank en zie je de stroomrafels bruisen. Calais trekt ons niet echt en we hebben nog iets van stroom mee. We gaan door naar Duinkerken.

Bij voorkeur willen we voor anker gaan. We liggen dan echter aan lage wal (waar de wind heen waait) en ondanks dat er weinig wind is, liggen we dan waarschijnlijk erg te klotsen. We gaan de haven van Duinkerken in. De passantensteiger ligt vol, dus we meren af bij een belgische Hanse 40.

Vlak voor het aanleggen realiseerden we ons dat Frankrijk vandaag moest voetballen. We dachten de halve finale, maar het bleek de finale zelf te zijn. Net als we aangelegd hebben, klinkt het eindsignaal. Die hebben wij uiteraard niet gehoord, maar wel de rest. Frankrijk ontploft. We liggen minimaal een kilometer van het centrum, maar de herrie is oorverdovend.

We gaan de stad in. Met de nodige voorzichtigheid. Overduidlijk donken jongeren scheuren toeterend door straten en snijden af over stoepen. Er wordt vuurwerk op straat afgestoken en iedereen is op straat. Het verkeer staat helemaal vast en een bus afgeladen met uitzinnige fans valt bijna om zo hard wordt er binnen gehost. Het is vooralsnog wel een vriendelijke bende, maar we sluiten niet uit dat het zo omslaat. Als we een terrasje aan het water bij de binnenhaven zien kiezen we toch snel daarvoor en gaan niet verder de stad in.

Iedereen is buiten aan het feesten met als voordeel dat er plaats is op het terras. Wat gaan we eten? Mosselen? Lekker! Het getoeter en gefeest gaat ondertussen vrolijk door. Gelukkig hebben we nu wel een corridor van 150 meter water voor ons. Veilig voor vuurwerk, rondvliegende glazen bier en over stoepen scheurende motoren. Pas na een uur kunnen we min of meer normaal een gesprek voeren. Terug in de haven blijven we het getoeter tot ruim na twaalven horen. Gisteren nationale feestdag, vandaag wereldkampioen. Morgen zullen wel wat mensen brak op hun werk zitten. Als ze er al zijn…