Auteur: Rob en Corry

Vandaag is het in tegenstelling tot gisteren een prachtige dag. Het is meteen in de ochtend al warm en de lucht is helder blauw. We hebben twee vouwfietsjes gekocht en die gaan we vandaag uitproberen.

Eerst moet Rob nog met een fietsje langs het benzine station. Het eerste fietsje hadden we al gebruikt en daar zijn de banden hard van,  maar de tweede is nieuw. En uit de verpakking komen ze helaas niet met harde banden. We hadden er niet aan gedacht om een pompje mee te nemen. Staat ook weer op het lijstje.

Bij vertrek gaan we eerst nog even langs de havenmeester, maar die is nergens te vinden. Dan doen we dat vanmiddag wel. We fietsen via Tacozijl, Sondel en Wijckel naar Sloten. Onderweg blijkt er een step race te zijn. Honderden mensen op een step komen ons tegemoet. Waarschijnlijk een lokaal evenement.

De route van de steppers gaat dwars door het kleine centrum van Sloten. Het is dringen in de kleine straatjes. We parkeren de fiets en gaan lekker aan de vaart zitten voor de lunch. Daarna fietsen we door richting Lemmer. Onderweg gaan we over een ‘fietsen’ pont. Gelukkig hadden we nog wat klein geld bij ons, want daar hadden we niet op gerekend. Toch weer een € 1,- per persoon :-).

Eenmaal terug in Lemmer fietsen we door naar het centrum. We maken een korte wandeling, drinken wat aan de bekende gracht en vertrekken dan naar de supermarkt. Op de haven gaan we weer op zoek naar de havenmeester, maar die is weer niet te vinden. Morgen dan maar weer.

We eten lekker in de kuip en genieten van het mooie weer. Eindelijk!

Maandag is een vrije dag dus we hebben een lang weekend. We vertrekken begin van de middag naar Lemmer. Daar zijn we al enige tijd niet meer geweest. Er staat weinig wind. We kunnen een uurtje spi-en, maar dan valt de wind weg. Compleet weg. En wind weg = vliegen erbij…. grrr!

De motor staat en we moeten uiteindelijk maar op het voordek gaan zitten om de beestenbende een beetje van ons af te houden. De hele boot (en wij) zijn vergeven van zwarte vliegen. Op dit soort momenten heb je er spijt van dat we de Afsluitdijk gebouwd hebben. Op zout water heb je hier geen last.

Na twee uur vliegen bijten zijn we dan in Lemmer. We meren af achter het industriegebied. Niet de meeste inspirerende plaats, maar wel oké en lekker rustig. We beginnen met het schoon boenen van de hele boot want het ziet er niet uit en je kunt nergens fatsoenlijk zitten. Hoezo… lekker vrij weekend?

Er was een prachtig weekend voorspeld, vooralsnog merken we er niet veel van. Het was overdag al niet warm, maar de temperatuur daalt nu naar het niveau dat de ijsmeesters nerveus worden. Als ik Peter en Monica van de Dancing Queen (die nu in Medemblik liggen) een app stuur geven ze aan dat daar de wedstrijden op natuurijs in voorbereiding zijn 🙂

Ondanks de kou blijven we lang buiten in de kuip buiten zitten. Daarna binnen lekker warm Netflix kijken.

Om middernacht neem ik het over van Kees-Jan. Vlak daarna kan ik overstag met een koers direct op Stellendam. We varen dwars door een ankergebied met hels verlichte schepen. Hoewel ze stilliggen, maakt de stroming het altijd spannend. Iedere keer lijken ze tot leven te komen en op ons af te varen. Omdat ze dat ook wel eens echt doen (ze liggen er immers niet voor altijd), blijft het echt opletten.

Het is weer een prachtige nacht. Ik vaar door tot 03:00 waarna Kees-Jan de wacht overneemt. Als het mijn tijd weer is voor de wacht zijn we al bij de sluis van Stellendam. Als de brug/sluiswachter vraagt of we onder de brug doorkunnen (14,50m) twijfelt Kees-Jan. Hij weet niet exact wat de hoogte is. Het zou moeten kunnen… toch? Hmm. Toch maar de brug open. Op de laatste mijl je mast verspelen is ook zo dom.

Even later liggen we in de box. 10 minuten later is de boot opgeruimd en staan de tassen op de kade. Kees-Jan brengt me naar centraal station in Rotterdam waar ik op de trein stap naar Enkhuizen. Corry heeft vanochtend nog een zeilwedstrijd met Dancing Queen en daarna bardienst dus ze kan me niet ophalen. Althans, niet in Stellendam. Ik kom 10 minuten voor 11 aan in Enkhuizen. Precies genoeg tijd voor haar om me op te halen en alsnog op tijd te zijn voor het palaver om 11:00. Ik ga lekker naar huis om te douchen.

Om 07:00 exact zijn we er beiden direct uit. In 5 minuten hebben we de sluis opgeroepen en nog eens 5 minuten later zijn we al onderweg. Als we door de sluis naar buiten varen ligt er een inkomende Nederlandse boot voor de sluis. We kunnen er maar net langs (het is erg ondiep naast de geul) en als ik daar een voorzichtige opmerking over maak krijgen we een grote mond. Tja, ze zullen wel een zware overtocht achter de rug hebben…

Het is nu prachtig weer. De voorspelling is echter niet al teveel wind en vooral veel regen. Uiteindelijk valt het mee. We zien de hele dag geen regen en de wind is voldoende om deels met de gennaker, deels met de hi-aspect te kunnen varen. Ik vind de gennaker een mooi zeil. Toch weet ik niet of ik hem op mijn boot zou willen hebben. In ieder geval niet in plaats van de spinnaker. Met mijn spi kan ik van 70 tot 180 graden goed varen en op hogere koersen doet de hi-aspect het eigenlijk prima. De gennaker kan bijna tot aan de wind, maar voor de wind en ruime wind doet hij weinig. Toegegeven, spinnaker is wel wat complexer en vindt niet iedereen fijn. Wij kunnen er echter prima mee overweg.

Kees-Jan gaat om 20:00 als slapen. Een uur later roep ik hem om even mee te denken. We liggen op ramkoers met een vrachtschip. Ik wijk altijd maar uit, maar in principe is het ook goed gebruik om ze op te roepen. Omdat ik dat gedoe vind, doe ik het nooit, en weet dus eigenlijk ook niet wat te vragen. Kees-Jan heeft daar meer ervaring in en roept het schip op. ‘What are your intentions?’ levert een duidelijk ‘I keep course and speed’ en een aanvullend (maar ongezegd) ‘f*ck off’ erbij. Voor zover de les van vandaag. Ik blijf wel gewoon uitwijken.

Kees-Jan gaat weer liggen, maar kort erna moet ik hem weer storen. De wind staat inmiddels gemiddeld ruim boven de 20 knopen (5-6 bft) en er moet een rif in. Even later zetten we er nog een rif in. Vervelender is nog dat de wind helemaal naar Oost gedraaid is. Dat betekent kruisen, terwijl een bakstag windje was voorspeld.

We overwegen, gezien de veranderende weersomstandigheden en geen actueel weerbericht, of we niet moeten uitwijken naar de Roompot. Dat is wel bijna bezeild, maar dan moeten we helemaal binnendoor terug. Volgens mij kunnen we beter kruisen, daarnaast vertrouw ik erop dat de wind straks toch wegvalt. Dat was in alle eerdere weervoorspellingen de verwachting. Eerst behouden we maar koers om dit drukke gebied met vrachtschepen (aanloop Maasmond) te verlaten. Om 11:00 duik ik er nog een uurtje in om daarna de wacht van Kees-Jan over te nemen.

Vandaag hebben we een excursie naar Sutton Hoo. We verzamelen (uiteraard) in de andere haven en vertrekken met een gecharterde bus. Mik is de chauffeur en is een grappenmaker. Hij spreekt een beetje Nederlands omdat hij in Nederland een aantal jaren heeft gewerkt als vrachtwagen chauffeur. Leuk is dat we de Ipswich brug overrijden, waar we normaal onderdoor varen. Met een mooi uitzicht op de Orwell.

Sutton Hoo is een plaats waar een (waarschijnlijk) Engelse koning uit de 10e eeuw is begraven. Het graf is pas 60 jaar geleden ontdekt en bestaat uit een aantal grafheuvels. De vermoedelijke koning is begraven (boven op een heuvel) in een compleet schip met veel sieraden en geschenken. Het is heel bijzonder dat het graf ongeschonden hier 1000 jaar heeft gelegen en vergeten is.

Opnieuw voelen we ons een beetje de afvalligen als wij de enigen zijn die niet meegaan met de rondleiding. We bezoeken wel het (piepklein) gebouwtje met replica’s van de gevonden voorwerpen. Daarna gaan we wandelen over het terrein. Er staan twee wandelroutes aangegeven, een van 40 en een van 30 minuten. We doen ze beide in minder dan 40 minuten. Het is een mooi gebied om in te wandelen. Tijdens de wandeling zien we de groep van de rondleiding staan in een afgezet weiland met enkele kleine verhogingen. Er is verder niets te zien, maar blijkbaar wel veel te vertellen… De rondleiding duurt ruim twee uur en blijkt erg langdradig te zijn, hoorden we achteraf. En dat terwijl er bijna niets te zien is. We zijn blij dat we niet meegegaan zijn.

We drinken wat bij het museum en lopen dan weer het wandelpad op. Ik heb een zijpad gezien en ben benieuwd of deze naar de naastgelegen rivier loopt. Volgens mij is dat De Deben en die schijnt erg mooi te zijn. Na een troosteloos begin volgen we een prachtig pad door het bos naast de rivier. We eindigen vlak voor Woodbridge waar je, hoe kan het ook ander, via een houten brug kunt oversteken. We moeten echter terug voor de bus. We hebben hier in ieder geval een bestemming gevonden die zeker niet op al te lange termijn moet worden bezocht per schip.

Terug in de haven is het wachten tot 20:00. Dan hebben we een gezamenlijk diner in het restaurant in de jachthaven waar de rest ligt (uiteraard). In de tussentijd gaan we aan de slag om de bovenkant van het roer vast te zetten. Op de heenweg hadden we wat speling opgemerkt. Ook wordt de diesel bijgevuld. Kees-Jan weet niet exact hoe groot zijn dieseltank is, maar hij gokt op 40 liter. Hij had 20 liter extra meegenomen en die past er precies in.

We gaan een uur eerder naar het restaurant. We gaan er vanuit dat we daar wel wat kunnen drinken. Op de boot hebben we nu wel lang genoeg gezeten. Helaas zijn ze in het restaurant druk met de voorbereidingen. Direct voor het restaurant zijn onze mede-kustzeilers bezig met een tweede steigerborrel. We staan ook hier weer met lege handen, dus we lopen maar door. Na een ongeplande wandeling van een uur mogen we dan toch naar binnen. Naast onze groep Kustzeilers is er ook een tafel met zo’n 20 Engelse meiden. Echt zoals het Engelse dames betaamd… over de top, beetje ordinair en zonder schaamte .

We dachten eerst dat het een bruiloft was, maar tijdens de avond komt er een grote taart met sterretjes en wordt er happy birthday gezongen. Uiteraard krijgen ze uitbundig bijval door ruim 50 aangeschoten Kustzeilers die na het gejuich, ook nog even ‘lang zal ze leven’ inzetten. Het dak gaat eraf .

Al met al was het supergezellig. Tot mijn verbazing is ook Andre, bestuurslid bij de Kustzeilers, en zijn goede vriend Peter aanwezig. Ik ken ze beiden, maar ook zij lagen ergens anders en hadden de steigerborrel en de excursie gemist. Ze zitten aan een andere tafel, dus tot veel meer dan elkaar goede reis voor morgen te wensen komt het niet.

Na het eten gaan we op tijd weer terug. We willen morgen om 07:00 vertrekken en het is wel lekker om dan fris te zijn. We hebben zelf weinig gedronken, maar we vermoeden dat er morgen wel een aantal met een stevige kater wakker worden.

Ik was van plan om 01:00 er weer uit te gaan. Het wordt echter een half uur later doordat het geluid van de telefoon uit stond. Het is een prachtige nacht en het is genieten om te zeilen. De schepen zijn goed te zien in deze heldere nacht. Om 03:30 zet ik de motor bij. De accu staat op 35% en veel lager is niet goed. Voordeel is dat we motor zeilend ook hoger kunnen varen. We varen nu af op een ondiepte in de zee en we moeten bovenlangs. Met de huidige koers gaat dat niet. Kees-Jan wordt wakker van de motor en neemt om 04:00 het stokje over. Ik kruip nog even in mijn slaapzak tot 05:30. Tegen die tijd staat de wind inmiddels vol tegen en we houden de motor aan. We willen zo snel mogelijk bij de monding van de Orwell zijn omdat dadelijk de wind fors toeneemt en de stoom ook gaat kenteren. Niet ideaal om voortgang te behouden. Dan maar motoren.

Bij Harwich volgen we netjes de aanbevolen jachtroute en zijn gepland netjes op tijd. De wind neemt nu fors toe en ondanks de buiskap is het guur op het water. Kees-Jan vaart hier voor het eerst en wat hij ziet bevalt hem wel. De Orwell is ook gewoon mooi. Als we door de sluis in Ipswich zijn weten we niet in welke jachthaven we moeten zijn. We hebben de berichtgeving van de zeezeilcommissie nog een keer doorgenomen, maar vinden niet in welke jachthaven we verzamelen. We roepen beide jachthavens, maar die zijn allebei niet geïnformeerd. We besluiten voor de Neptune haven te gaan, daar hebben Corry en ik al eerder gelegen.

Na betaling van het havengeld (30 pond per dag voor een 32f boot ☹!) gaan we nog even de stad in. Daarna even douchen en nog een uurtje slapen. We vragen ons af waar de andere Kustzeilers blijven. We hebben twee boten met de clubwimpel zien varen, maar dat was het. Op de AIS zien we een van de deelnemers voor de sluis liggen. Via de marifoon kunnen we hem niet bereiken, maar we hebben een telefoonlijst. Telefoontje is snel gedaan. Van hen horen we in ieder geval dat we in de verkeerde haven liggen. Vervelend, maat we hebben al betaald, dus we blijven maar liggen.

Om 18:00 lopen we naar de andere jachthaven. Er was een steiger borrel gepland, maar met 3 boten gaan we er vanuit dat dat niet door gaat. Dat hebben we verkeerd ingeschat. Er liggen ruim 10 schepen en de borrel is al flink aan de gang. De meeste boten blijken de clubwimpel niet te voeren waardoor we ze niet hadden herkend. Daar staan we dan. Niet alleen liggen we ergens anders, we komen ook nog aan met lege handen. Plus dat we eigenlijk niemand kennen. Beetje knullig wel.

We maken evengoed een praatje en drinken een biertje. Dan zie ik Klaas-Jan komen aanvaren. Hij is de voorzitter dan het 24uurs race commité waar ik de afgelopen twee jaar aan deelnam en vorig jaar zeilden we beiden mee in de Singlehanded. We helpen even met aanleggen en zeggen gedag. Daarna vertrekken we toch maar. We eten in een hotel aan de kade en zakken vervolgens af naar de boot. Om 23:00 Engelse tijd hebben we het wel gezien en duiken we de kooi in.

Dit jaar is de openingstocht van de Kustzeilers met hemelvaart en wel naar Ipswich. Bedoeling is dat iedereen op eigen gelegenheid er naar toe vaart. Hoewel ik (Rob) al jaren lid ben en in meerdere commissies deelneem, heb ik nog nooit een tocht meegevaren. Eenmaal de Driehoek Noordzee in 2010, maar toen was ik nog geen lid.

Dit jaar wordt dus de eerste keer, maar niet met de eigen boot. Samen met goede vriend Kees-Jan, recent ook lid, varen we met zijn boot mee. Corry brengt me in de ochtend naar Stellendam, waar we direct afvaren. Het is 11:30.

We weten van andere kustzeilers dat die pas bijna 12 uur later willen vertrekken. Om 23:00. Wij vinden het echter wel prettig om morgen in de middag aan te komen. Dan kun je nog even de stad in en eventueel met andere leden een steigerborrel organiseren.

We kunnen vlot door de sluis en motoren het eerste stuk tegen de wind in. De vaargeul is hier smal en ernaast is het ernstig ondiep… beter om niet te kruisen. Aan het einde van de geul kan het zeil op en hebben we redelijke wind, 7 tot 9 knopen. De voorspelling is dat de wind eruit zakt, de vraag is hoelang we kunnen zeilen. In de loop van de avond/nacht moet de wind weer terugkomen. Tegen… dat dan weer wel 😉

We zijn een uur of twee onderweg als we vinden dat het roer wat bewegelijk in zijn koker zit. Bij inspectie krijgt Kees-Jan het voor elkaar om zijn reddingsvest op te blazen. Het touwtje was niet goed in zijn vest opgeborgen en bleef achter iets hangen. Als een vis op het droge zit hij vervolgens in de kuip. Gelukkig zijn er vesten genoeg aan boord 🙂

Twee uur later hebben we twee dolfijnen (of bruinvissen?) naast de boot. Zeker een minuut of vijf blijven ze in de buurt. Ze duiken op naast de boot en schieten onder water door voorlangs. Een uur later duikt er ook nog een zeehond op en twee keer een Jan van Gent. Het lijkt de dierentuin wel . Ondertussen varen we op de motor. De wind is vrijwel weg en we hebben een lange weg te gaan. Afwachten en dobberen is er niet bij.

Kees-Jan maakt pasta en ik was af. Eigenlijk hadden we bedacht om wachten te draaien van 3 uur te starten om 21:00. Om 20:00 stel ik voor om nu alvast te starten met de wacht. Dan heb je niet wacht van 00:00 tot 03:00, maar van 23:00 tot 02:00 en de volgende vervolgens tot 05:00. Dat breekt net het diepste van de nacht wat beter. Kees-Jan deelt mijn mening en vervolgens doen we vijf minuten moeilijk over wie de eerste wacht neemt. Het maakt mij niet uit, dus beslis jij maar, roepen we beiden. Uiteindelijk hakken we de knoop maar door. Kees-Jan duikt als eerste zijn kooi in.

Ik verkleed me alvast naar thermo- en fleece kleding. Een half uurtje later gaat ook de muts op. Het warme weer van de afgelopen dagen is helaas ten einde gekomen. Om 21:30 kan de motor uit en zeilen we weer. Een uur later houdt Kees-Jan zijn rust voor gezien en duik ik er in.

We doen het rustig aan. Het is wel zondagochtend :-). Met versgebakken broodjes ontbijten we uitgebreid. Gaan om 11:00 nog eens douchen en rond 12:30 zijn we eens klaar om te vertrekken. Alle andere passanten zijn al lang weg.

Er is heel weinig wind. Het ziet er wel grauw uit. Hm, wat nu. Motor of spi? Zonde om een dag te verspillen met motorgeronk. 5 minuten later staat de spi erop. 5 minuten later regent het ook. Dat blijft zo tot in Enkhuizen.

We kunnen wel mooi spi-en. Het blijft continue regenen, maar het wisselt van miezer tot flinke buien. Bij de buien trekt de wind tot een knoop of 15-16, maar draait ook naar voren. net echt ideaal voor een spi. Corry moet (figuurlijk) alle zeilen bij zettten om de boot niet uit het roer te laten lopen. Een half uur voor Enkhuizen halen we de spi weg. Met grootzeil erbij varen we evengoed nog steeds tegen de 6 knopen.

Als we de haven invaren wordt het droog. We ruimen alles op. Rob gooit de spi alvast in de auto. Dan kunnen we die thuis laten drogen.  De zon komt door en het wordt zowaar nog lekker.

Om 16:00 gaan Rob naar het clubgebouw. Hij heeft een afspraak samen met Frans, de voorzitter van de vereniging, voor een overleg met twee leden van de zeilvereniging uit Hoorn. Om 17:30 komt Corry ook. Omdat het weer beter is geworden besluiten we aan boord te blijven. We gaan niet met de andere mee om te eten bij Cafe Bok, maar besluiten aan boord te gaan eten. Puntje bij paaltje hebben we daar eigenlijk ook geen zin in en schuiven we aan bij de Mastenbar. Twee keer uit eten in een weekend. Het kan weer niet op 🙂

Eigenlijk waren we van plan drie dagen te gaan varen met Koningsdag op vrijdag. De weersvoorspellingen waren niet om enthousiast van te worden, dus waren we thuis gebleven. Vrijdags was echter best mooi weer. Zaterdagochtend besloten we toch te gaan varen. Klein stukje, dat wel. Naar de buitenhaven van Stavoren. Daar zit het restaurant de Potvis en daar is het altijd gezellig. We zijn er al heel lang niet meer geweest, dus een goede reden om af te varen.

Het weer is redelijk. We krijgen twee keer een bui over ons heen, maar verder is het goed te doen. Met de zon in de kuip erbij is het bij tijd en wijle gewoon lekker. Na twee uur leggen we aan bij de meldsteiger. Bij de meeste havens kun je gewoon bellen en dan vaar je direct door naar de toegewezen box. Hier is het echter nog gewoon aanleggen.

Als we net in de box liggen komt er een forse stortbui over. We moeten de stroom nog aansluiten, maar daar wachten we maar even mee tot het droog is. We waren even bang dat we helemaal alleen in het midden van een steiger lagen, maar als snel liggen er andere boten naast ons. Dat is wel zo prettig want het begint toch wat door te waaien en als we zo open liggen (en de wind komt van achteren/opzij) dan kan het s’nachts vervelend hard klotsen in de achterkajuit. Dat slaapt uiteraard niet fijn…

We hadden gereserveerd om 18:30, maar om 18:00 gaan we al op pad. Reserveren doen we niet vaak, maar de Potvis is niet groot en met dit weer is de kans groot dat de meeste zeilers lekker in het restaurant gaan ipv aan boord (in de kuip). Als gevolg van het reserveren hebben we een mooi plekje aan het raam. Het is druk.

We gaan allebei voor de dag vis, schartong. Wel lekker, maar jammer dat de vis van Rob voor een deel niet gaar is. We wijzen de bediening er nog op, maar hangen er verder geen consequenties aan. Het was lekker en gezellig. Niet zeuren dus.

Aan boord kunnen we nog net even in de kuip zitten met een fleece deken, maar al snel besluiten we toch maar om binnen te gaan zitten.

Ook vandaag is het weer prachtig weer. Rob heeft om 11:00 een afspraak in de regatta haven voor de Vereniging van Kustzeilers en probeert ons nieuwe vouwfietsje uit. We hebben er nu een en we zitten al een tijdje te twijfelen waar we deze nu aan boord moeten opbergen.

Er past er een in de bakskist, maar een tweede erbij gaat zeker niet lukken. De andere zou wel in de voorpunt kunnen (we slapen normaal gesproken in de hut achter), maar het is niet echt fijn om de fiets binnendoor naar buiten te brengen. Je stoot zo ergens tegen aan en het houtwerk is zacht. Voor je het weet is het interieur overal beschadigd. Een medelid adviseert Rob om te proberen het fietsje door het voorluik (in de voorhut) naar buiten te brengen. Als Rob terug is proberen we het meteen. Het is millimeter werk, maar het werkt! Dat is prettig want dan kunnen we een, of zelfs beide, fietsjes voortaan in het vooronder plaatsen.

Om 12:30 vertrekken we. Er staat niet te veel wind en we moeten kruisen. Dat wordt nog opschieten want we moeten om 16:00 in Enkhuizen zijn. Om 15:00 zet Rob de motor aan. Anders komen we nooit op tijd. We scheuren de box in en maken snel schoon schip. Toevallig kijken we nog even op de klok. Hè? Rob heeft verkeerd gekeken en zich een uur vergist. Het is nu net voor drieën i.p.v. bijna vier uur.

Een uurtje later de prijsuitreiking. We zijn een na laatste. Krijg je ervan als je geen liedje wil zingen :-).

Vandaag is de openingstocht van de Enkhuizer Watersport Vereniging Almere. Met een twaalftal boten gaat we naar Medemblik. Peter, waarmee we de verenigingswedstrijden varen op zijn boot de Dancing Queen, heeft de tocht georganiseerd. Om 11:00 hebben we palaver.

We worden verwacht om 12:00 uit te varen en dan via een aantal vooraf afgesproken punten naar Medemblik te varen. Bij ieder punt wachten we tot alle boten er zijn voordat we naar het volgende punt varen. Het eerste punt is de EZ-B. Circa 2 mijl vanaf Enkhuizen. Onderweg hebben we nog een aantal opdrachten. We moeten knopen oefenen voor een wedstrijd in de avond (koud kunstje, die kennen we al), een apenvuistje maken (geknoopte bal) en een liedje bedenken (echt niet).

Rob heeft om 12:00 echter nog een telefonisch overleg staan met een iemand die wil toetreden tot zijn website commissie voor de kustzeilers vereniging. Hij belt hem 10 minuten eerder, maar vergeet evengoed de tijd. Om twintig over twaalf hangt hij op en schieten we collectief in de stress. Oeps. We zouden om twaalf uur uitvaren en iedereen zou op elkaar wachten bij het eerste punt. We gaan vast geen beste beurt maken zo.

Als we in de buurt van de EZ-B komen is iedereen al vertrokken. Alleen Peter die er voor anker lag komt ons tegemoet varen. We snappen de boodschap en gooien het roer om richting het volgende ontmoetingspunt. Daar aangekomen is iedereen ook al verder. We geloven het wel en varen rechtstreeks naar Medemblik.

Daar aangekomen zijn we de vierde boot. Rob heeft morgenochtend in een andere haven van Medemblik om 11:00 nog een afspraak, dus het liefst liggen we aan de kant en niet aan een andere boot dubbel. Peter, als wal kapitein, vindt het niet zo’n goed idee. Er komen nog grotere boten dan ons en het is handiger dat die aan de kant liggen. We puzzelen even hoe en wat en bedenken dat het wel kan. Daarna gaan we de stad in waar Corry een mooi ondershirt en een zonnehoed op de kop tikt.

Teruggekomen ligt de Scapa naast ons. We klimmen bij hen aan boord waar het bier en de wijn al rijkelijk vloeit. Na een half uur starten we officieel de steigerborrel. We zetten ons JBL speaker op de kant, Spotify aan, hapje en drank alom. Het is weer gezellig!

We boffen echt met het weer. De hele dag schijnt de zon uitbundig en hier op de kade is ronduit warm. Er gaan zoveel hapjes rond dat ik betwijfel of er straks nog gegeten wordt bij het diner :-).

Rond een uur of zes gaan we richting cafe Brakeboer. We worden naar de achterkamer gemanoeuvreerd omdat er in het voorcafe een feest gehouden wordt. Na het eerste drankje (de zoveelste van de dag) wordt er een Indonesisch buffet geserveerd. Volgens ons heeft Jacques (de eigenaar) wat te krap gerekend, maar het gaat net.

Na het eten gaan er een aantal tafels aan de kant. Agnes had de opdrachten bedacht en neemt de regie. Rob had er bijzonder weinig van verwacht (houdt helemaal niet van dit soort zaken), maar al met al was het bijzonder leuk.

Eerst wordt er van iedere boot één iemand geblinddoekt. Daarna moeten ze gezamenlijk zo snel mogelijk een knoop uitvoeren. Corry neemt de honneurs voor ons boot waar. Er moeten in totaal 5 knopen gedaan worden. Semi officieel wordt de punten bijgehouden. De jury heeft echter ook al het nodige op, dus we twijfelen wat over hoe zuiver er geteld wordt 🙂

Daarna moet iedere boot een eigen ingestudeerd liedje zingen. Wij doen niet mee, want Rob is echt niet zo ver te krijgen. De andere boten hebben echt verrassend leuke liedjes bedacht en we hebben reuze lol.

Daarna gaan de apenvuistjes rond. Corry had een hele mooie geknoopt en had ook de opdracht met knopen best aardig gedaan. We staan echter ver achter omdat we geen liedje hebben gezongen. We worden dan ook een na laatste 🙂

Rond een uur of elf vinden we het wel mooi geweest. Met twee vrienden van ons, Cora en Peter (van de Carino) zakken we af naar onze boot. Buiten is het inmiddels koud, maar in de kajuit is het zo warm met de kachel aan. Na een uurtje houden we het voor gezien. Zij gaan weer aan boord van de Carino en wij duiken ons bed in.

Als we vertrekken uit Muiden regent het nog niet, maar aan de lucht is al te zien dat dat niet lang gaat duren. Enkhuizen is makkelijk bezeild. 20 nautische mijlen halve wind. Na een half uur begint het te regenen. Niet overdreven hard. Onder de buiskap kunnen we net enigszins droog en uit de wind zitten. Rob is voor de kustzeilers vereniging de website aan te passen en kan prima werken met de laptop op schoot.

Bij de sluis van Enkhuizen  zien we zowaar een paar andere zeilboten. Als de kolk open gaat wachten we braaf op het groene licht. Dat gebeurt echter maar niet. We liggen vooraan in de kolk als eerste dus de drie andere boten kijken verwachtingsvol naar ons. Wat gaan we doen?

Na een paar minuten is het mooi geweest. De sluiswachter is chagrijnig omdat het seizoen is gestart, in slaap gevallen of van de trap gevallen. Wat dan ook. Wij kunnen er in ieder geval niets mee doen. We gooien los en varen door rood. Tien minuten later liggen we weer in de box. Koude dagen geweest, maar toch een mooi begin van het seizoen.

Het is rustig als we vertrekken uit Volendam. We varen hoog aan de wind richting het paard van Marken, vallen af en zetten de spi. We zien een enkel bootje, maar slechts één zeilboot. Na twee uur dobberen moet echt het zeil eraf en de motor aan. Overdag is het prima te doen, maar richting het einde van de middag wordt het steeds wel koud. Dan willen we er liever zijn.

Twee uur later zijn we in Muiden. De havenmeester is er niet, maar er hangt een 06 nummer. Als ik hem bel zie ik iemand verderop de in haven een telefoon opnemen. “Kies maar een box uit. Ik zie jullie zo”.

Als ik later afreken en opmerk dat het wel erg stil is, komt er een grote zucht uit. “Afgelopen jaren was het rond deze tijd aanzienlijk drukker. Natuurlijk hadden we toen winters die warmer dan ooit waren, maar je went er snel aan.”

Voor de verandering drinken we wat bij Floris V. Enigszins geërgerd door een stel naast ons dat continue films zit te bekijken op hun telefoon met het geluid op maximaal. De hele tent is overigens afgeladen met Engelsen. Wellicht iets met een evenement of een Engels reisbureau heeft Muiden ontdekt :-).

Daarna gaan we eten bij de Poort van Muiden. Aan de naam zie je het niet af, maar het is een Indonesisch restaurant. Er zijn maar twee andere mensen als we binnenkomen. Later komt er nog een tafeltje bij, maar het is evengoed gezellig. Het is niet zo groot en het personeel doet erg zijn best.

We zijn mooi op tijd aan boord, kijken nog even Netflix en op tijd naar bed.

De ochtend begint veel belovend met zon. Halverwege richting Volendam betrekt de lucht, maar het blijft droog. Het wordt nu wel frisjes en we kruipen onder de buiskap. We besluiten in de Marina te gaan liggen omdat het kommetje behoorlijk vol ligt. Waarschijnlijk werd ons beeld versterkt door de wens om uitgebreid te kunnen douchen, want later blijkt er nauwelijks iets in de oude haven te liggen.

Lopend naar het centrum komen we uiteraard langs de onvermijdelijke watersportwinkel. We gaan vooruit en geven niets uit. Een wat nieuwe boot betaalt zich blijkbaar ook uit aan minder onderhoud.

We drinken wat in de stad, doen boodschappen en wandelen weer terug. We verbazen ons hoe rustig het is in de haven. Het is wel vroeg in het seizoen, wat frisjes, maar verder goed te doen. Onderweg vandaag hebben we 2 boten gezien. Iets drukker zou wel mogen.

Afgelopen maanden hebben we nog menig weekend gevaren. Het is er echter niet van gekomen om hier nog verslag van te maken. Het was in ieder geval wel een koud en winderige winter. Zelfs in de thuishaven lagen we regelmatig fors te klotsen in de box. Koude oosten wind in combinatie met een lege haven is niet ideaal. We gaan er vanuit dat het nu alleen maar beter wordt!

Vandaag vertrekken we een paasweekendje. Rob is ook op de vrijdag vrij, dus we hebben 4 dagen voor onszelf. Eerst gaan we maar eens tanken want de kachel heeft een forse wissel getrokken op de dieseltank. Voor het eerst moeten we serieus tanken (70 liter op een tank van 90 liter). Daarna vertrekken we richting sluis waar we direct kunnen aansluiten. In know time zijn we door de sluis en hijsen we de zeilen.

Er staat weinig wind, maar gelukkig hadden we een van de spi’s van zolder weer mee naar de boot genomen. De zon breekt door en het wordt zowaar warm in de kuip. Dat wil zeggen met alle kleding die we aan hebben 🙂 Met 6 knopen vaart zijn we in 1,5 uur in Hoorn en leggen aan bij de verenigingshaven.

Als het aan de havenmeester ligt, blijven we liggen op het einde van de passantensteiger. Dat is bijna 5 minuten lopen naar het havenkantoor! Lopen is gezond, maar in dit geval met een zowat lege haven wel wat onzin. Na enig aandringen krijgen we een box vlak voor het kantoor. Omdat we graag de zon in de kuip hebben leggen we achteruit aan in. Doen we eigenlijk nooit, dus dan is het ondanks de weinige wind toch nog even zoeken hoe dat het handigst gaat.

We gaan de stad in op zoek naar een fietsslot. Rob heeft een vouwfiets voor aan boord gekocht, maar vergeten een fietsslot mee van huis te nemen. Gelukkig biedt de Hema raad. Voor € 8,- toch weer een mooi slot. Daarna lekker in de zon (en warmtelamp) op de Rode steen op het terras. Het is gezellig druk en we zitten er mooi bij.

Terug in de haven wordt het bewolkt en begint het te dreigen. Eigenwijs als we zijn gaan we toch in de kuip zitten. We hebben geluk. De zon breekt nog even door en we zitten uit de wind met de laatste zonnestraaltjes nog bijna een uur in de kuip. Onder een fleece deken, dat dan weer wel.

’s avond met pizza uit de oven Netflix kijken.

In de loop van de nacht trekt de wind aan naar 35 tot 40 knopen (8 beaufort). De boot stampt zo in de haven dat er van slapen weinig komt. De verwachting is dat in de loop van de ochtend de wind wat afneemt. Een goede reden om niet te veel haast te maken met ontbijt.

Hoewel het flink klotst ligt de boot in ieder geval niet tegen de kade. Een aantal andere boten liggen daar wel en worden direct van recht opzij tegen de kade geblazen. We zijn benieuwd hoe ze daar weg willen komen. Ze liggen allen kop-staart, dus ruimte om vooruit of achteruit te varen is er niet. Er ligt een Bavaria 42 met een solo zeiler aan boord en de hele haven loopt uit om hem te helpen. Lijnen worden gelegd en adviezen worden gegeven. De schipper en omstanders hebben er uiteindelijk toch geen vertrouwen in.

Een van de andere schippers besluit wel te vertrekken en maakt een manoeuvre uit het boekje. Er wordt een lange lijn van de midden bolder naar de kade gelegd. Eerst draait de boot, middels een dikke fender op het achterschip en strak vastgezette lijnen, de boot met zijn boeg tegen de wind in. Eenmaal daar wordt de lange lijn van midscheeps naar de kade strakgetrokken en gaat de motor vol aan. Alle andere lijnen los en de boot komt keurig van de kant af. En ruim vrij van de kade maakt iemand de lijn op de wal los en weg zijn ze.

Als goede schippers vertrekken ze niet, maar varen een rondje en gooien een lijn over naar de Bavaria 42. Ook deze wordt midscheeps vastgemaakt en ze trekken de boot, tegen onze verwachtingen in, heel gemakkelijk haaks tegen de wind in van de kade af. Twee boten vrij.

Ook wij besluiten maar eens te gaan. Wij hebben het gelukkig makkelijker. We hoeven alleen recht naar achter en kunnen dan zo vrij weg varen. Wel even vaart houden, maar verder geen probleem.

De wind staat nog regelmatig boven de 35 knopen. We besluiten om het rustig aan te doen. Stukje fok uit en afsturen maar. Naar mate we van de kust af komen neemt de golfhoogte toe en wordt het flink surfen van de golven. Verder is het prima te doen. Na 2,5 uur varen zijn we weer in Enkhuizen.

Er wordt nog wat gedronken en gegeten bij de Mastenbar waarna Kees-Jan vertrekt richting huis. Rob gaat naar het clubhuis waar Corry wordt ingewerkt voor de bardiensten. Een van de leden geeft daar een presentatie over wedstrijdregels en de zaal zit vol met toehoorders. Ze zijn al ruim 2 uur bezig en diep in de materie, dus het valt niet mee om het laatste uurtje nog bij te houden.

Vandaag vertrekt Rob met zijn vriend Kees-Jan voor een weekendje. Er is flinke wind voorspeld, maar de heren malen er niet om. De doelstelling was eigenlijk Lemmer, maar Kees-Jan wil graag even zien hoe de boot zich houdt aan de wind. Dus wordt er koers gezet richting Medemblik.

De boot loopt lekker, maar eenmaal vuurtoren De Ven gepasseerd komen ze vol in de hoge golven vanuit Medemblik te liggen. Het gaat wel, maar het is hakken en hakken. Wellicht dan maar een stukje lager varen, achter het vogeleiland voor Andijk langs en dan een mooie slag naar Medemblik.

Goed bedacht, maar het werkt niet. De golven rollen om het eiland heen en liggen opnieuw recht op de boeg. Hm… in Stavoren is het ook vast goed vertoeven. Zo gezegd, zo gedaan. Nu met ruime koers lopen ze na 1,5 uur de haven van Hindelopen binnen. Gezien de wind zoeken ze een plekje zo diep mogelijk de haven in. Het gaat vannacht nog harder waaien en ze liggen hier aan lager wal. Dat is stampen tegen de kant.

Dan komt de havenmeester langs en wijst ze op een plekje, welliswaar vol in de wind, maar wel aan een steiger aan de lage zijde. De kant waar de wind niet op staat. Dat betekent van de kant afwaaien in plaats er tegen aan. Klinkt niet slecht. Eerst gezellig aan de borrel in cafe De Visserman, een wandeling door het dorp en daarna lekker eten bij Stadscafe de Posthoorn. Die laatste lopen we eigenlijk altijd voorbij, maar het eten valt niet tegen en er is ook nog wat lokale bevolking zodat het wat minder uitgestorven lijkt :-).