Vandaag blijven we in Strijensas. Rob heeft vrij genomen en zo hebben we de tijd om bekend te raken met Sponky. We besluiten om ook komende nacht te blijven. Rob heeft dinsdagavond een zakelijke bespreking en die uren neemt hij morgenochtend op.
De eerste nacht aan boord was heerlijk. De Sponky heeft ook een achterkajuit en die gebruiken we als slaapkamer. Hier hebben we een twee persoons bed waar Rob, in tegenstelling tot op de Goya, wel volledig languit kan liggen.
In de middag gaan we samen naar Dordrecht. We kopen een Chromecast voor de TV aan boord (jawel, tv!) . Bij terugkomst hebben we een tegenvaller. Edwin, verkoper van de Sponky en inkoper van de Goya, heeft de Goya verlegd en geconstateerd dat de dynamo gebroken is en dat er veel olie onder de motor staat. We zijn onaangenaam verrast. We hebben er nooit eerder problemen mee gehad en we wilden de Goya uiteraard zonder problemen afleveren.
We spreken af met Edwin dat hij kijkt wat er aan gedaan kan worden. Hij heeft altijd een garagebedrijf gehad en is, in tegenstelling tot ons, daar goed thuis in (gelukkig blijkt later die week dat Edwin, zeer coelant, bereid is om de problemen tegen kostprijs op te lossen).
Rond een uur of 17:00 vinden we het wel weer mooi. We trekken een fles bubbels open en eten daarna aan boord. Daarna proberen we Chromecast uit en dat werkt prima. Terwijl Frank en Claire het White House onveilig maken eten we piza uit de oven en doezelen we daarna langzaam in. Al met al toch wel weer een lange dag. We gaan daarom op tijd naar bed.
Vanochtend vaart Rob de Goya naar Steijensas, terwijl Corry in Stellendam blijft. Ze gaat later met de auto naar Strijensas. Er staat weinig wind dus opnieuw de motor aan. Voordeel is wel dat Rob daarmee de brug van 12:00 haalt en zo rond 13:00 de haven van Strijensas invaart. Daar wordt hij opgewacht door Corry, Edwin de nieuwe eigenaar en Kees-Jan die daar zijn boot heeft.
Sponky, de nieuwe boot, moet eerst nog naar een andere box gebracht worden en dan begint het grote verhuizen… we hadden alle grote en zware spullen aan boord van de Goya gebracht zodat dat niet met de auto hoefde.
De Sponky blijft hier tot a.s. zaterdag liggen waarna we de vakantie hier willen beginnen. Rob doet in de middag wat boodschappen in Dordrecht om zo alvast proviand in te slaan voor de komende vakantie.
Ons bestaande reddingsvlot blijkt echter niet goed te passen op de nieuwe boot. Het is een container en onze nieuwe zee-reling hangt licht naar buiten. Het voelt niet goed om het daar aan op te hangen. Voor de buiskap, wat veel mensen doen, is ook geen optie, want daar liggen reeds zonnepanelen. Wellicht kan Kees-Jan het vlot gebruiken. Op zijn boot past het wel en dan kunnen wij later een vlot in een tas kopen. Die kan goed op het zwemplatform gemonteerd worden en eventueel, als we we eventueel willen zwemmen, makkelijk opzij in de kuip gezet worden.
Een nieuwe boot is altijd zoeken. Waar laat je wat en wat is de handigste indeling. Uiteindelijk ben je dan toch weer langer bezig dan verwacht. Om een uur om 18:00 vinden we het wel mooi. We drinken een glaasje wijn aan boord en gaan daarna mosselen eten in het restaurant. Ze hebben blijkbaar haast daar, want we hebben ons glas wijn, bij binnenkomst besteld, nog niet half leeg als de mosselen al geserveerd worden. Ze smaken heerlijk!
Om 04:45 gaat de wekker en 10 minuten later is de Goya weer onderweg. Buiten kan net gezeild worden, maar het schiet niet op. Dan maar motorzeilen. Aangekomen bij de Maasgeul is het even zoeken om tussen de grote schepen over te steken. De marifoon is van boord gehaald i.v.m. de verkoop, dus de centrale meldpost oproepen is er niet bij. Het is ook niet nodig. Oversteken gaat zonder probleem.
Eenmaal varend onder de Maasvlakte werp Rob toevallig een blik op de diesel. het lijkt wel of de meter het niet doet. Hij staat op nul. Huh? Dat is raar. Zeker draadje los…
Hoewel? Gisteren fors gevaren op de motor in het kanaal. Vandaag ook al uren lang. Snel even in de bakkist kijken. Gelukkig hebben we tegenwoordig een dieseltank die min om meer doorzichtig is. Slik… nog 2 cm diesel! Direct de motor in zijn vrij en een jerrycan van 20 liter erin. Het zweet staat hem op het voorhoofd. Aan lage wal en op 50 meter afstand van de nieuwe dijk van de Maasvlakte de motor ontluchten stond niet op het programma van vandaag.
Om kwart over drie loopt Rob de vissershaven van Stellendam binnen. Terwijl hij de sluiswachter oproept ontvangt hij een foto van zichzelf varend in de haven van Kees-Jan, een goede vriend van hem. Die wist dat Rob kwam en wachtte hem in de haven op. Na de sluis meert Rob af in de jachthaven van Stellendam, waar Kees-Jan en hij borrelen en bijpraten.
Aankomst in Stellendam
Om 16:00 komt Corry met de auto aan en vertrekt Kees-Jan. Vannacht slapen we samen aan boord. Is wel toepasselijk, want deze haven was ook onze eerste nacht op de boot toen we de Goya kochten. Er stond toen nog heel groot Jack & Jones als naam op en hangend over de reling met een biertje hebben we toen op die koude voorjaarsavond de letters van de boot getrokken. Vandaag 8 jaar later nemen we afscheid. We eten lekker in het restaurant, maar de bediening laat de wensen over. Het restaurant is enige tijd geleden overgenomen en dat helaas is te merken.
We hebben een nieuwe boot. Ging best snel. Drie weken geleden bedachten we ons dat het best aardig zou zijn om een iets grotere boot te hebben. We gingen voorzichtig eens kijken. Dat resulteerde in o.a. een bezichtiging afgelopen zondag op een Bavaria 31 in Bruinisse. De boot was eigendom van Saleboot.nl die ook eventueel inruilt. Maandag avond is de eigenaar Edwin komen kijken bij onze boot, dinsdag zijn we nog een keer gaan kijken en woensdagochtend waren we eruit.
Probleemtje alleen… volgend weekend zouden we op vakantie gaan. Dus vaart Rob dit weekend alleen de Goya naar Strijensas waar Edin standaard zijn boten heeft liggen en waar de Bavaria deze week ook heen gaat.
Om 15:00 is Rob op de haven direct uit een afspraak van zijn werk. Corry heeft de Goya helemaal klaar voor vertrek gemaakt en heeft kleding meegenomen voor Rob om zich om te kleden. 5 minuten later is de Goya onderweg.
Het waait pittig door. Op het markermeer staat het grootzeil maximaal gereefd en ook de fok heeft slechts een puntje. Niettemin stuift de Goya met ruim 6 knopen door het water. Gelukkig is het rustig bij de sluis in Amsterdam. Er ligt één andere boot in de sluis met drie dames die vannacht de staande mast route nemen naar Zeeland.
Om 24:00 gaat Rob door de sluis in IJmuiden. Exact 000:30 ligt hij aan de steiger en gaat het licht uit.
Vandaag vertrekken we om 11:00 richting Almere Haven. De vorige keer (en enige keer met de Goya) dat we daar waren, lagen we voor anker met een schoef vol met wier. De motor was toen letterlijk vastgelopen in de waterplanten. Dit keer blijven we dan ook wijselijk binnen de vaargeul. Met 24 meter diepte loop je daar niet snel vast in bodembegroeiing.
Het is best mooi weer met een dikke 4. We varen zo vlotjes richting en onderdoor de Hollandse brug. We twijfelen of we naar de gemeente haven dan wel de verenigingshaven gaan. We kiezen voor het laatste. Het lukt echter niet om de havenmeester te pakken te krijgen (ook niet via de meldpaal in de haven) maar net voordat we besluiten om dan maar naar de gemeentehaven te gaan, neemt hij alsnog op.
Bij het invaren van de box jagen we een fuut op de vlucht die in de box naast ons op een nest zit te broeden. Kwakend zwemt hij rond totdat hij weer voldoende vertrouwen heeft om weer op zijn nest te gaan zitten. Dan gaan we op zoek naar de havenmeester (niet te vinden) en lopen we aansluitend het centrum in. Daar is niets te doen. Ook bij de havenkom is het akelig stil en bar ongezellig. We besluiten om boodschappen te gaan doen. Wellicht dat het later wat drukker en gezelliger wordt.
We doen boodschappen bij de Deen. Terug op de haven treffen we de havenmeester aan, al kunnen we niet betalen. De pin doet het niet. We krijgen evengoed een pas voor het sanitair. Morgen dus afrekenen.
Voordat we terug naar de stad gaan lopen we eerst door naar het strandje dat iets verder op ligt. Er staat een strandtent en aangezien er auto’s staan is het wellicht open. Het blijkt “Strandbrasserie De Jutter” te zijn. Nog nauwelijks binnen worden we meteen overvallen of we wel gereserveerd hebben. Als we aangeven dat we alleen iets komen drinken, blijkt dat we daar rustig twee uur de tijd voor kunnen nemen. En als we willen kunnen we dus ook nog wel eten…
Dat laatste doen we niet, maar het is wel een leuk klein tentje direct aan het strand. Het is goed voor te stellen dat het hier zomers met openslaande deuren en het terras voor zeer goed toeven is. We nemen ons voor om met beter weer nog eens terug te komen.
Teruglopend naar de boot lijkt het weer aardig op te knappen. Uit de wind is het niet koud en de zon komt ook weer te voorschijn. Terwijl Corry de boot klaar maakt, haal ik (Rob) twee pizza’s bij Domino’s. Nooit eerder gedaan, maar vers gemaakt en zeer lekker. We eten lekker in de kuip, met alleen een extra fleece deken erbij. Bijna zomer 😎
Voor het eerst sinds 4 december vorig jaar gaan we weer onderweg. Twee weken geleden wilde we ook al een lang weekend weg, maar de temperatuur en het slechte weer hielden ons toen thuis.
Ook nu zijn de voorspellingen niet al te best, maar daar de ervaring leert dat het meestal wel meevalt vertrekken we toch. En meevallen doet het zeker. Gezien de windvoorspelling hadden we al een rif in het zeil gezet, maar nadat we in Enkhuizen door de sluis zijn gegaan liggen we al snel te dobberen. Geen zuchtje wind… Na een kwartiertje gaat de motor aan.
Op de route naar Lelystad komen we langs de Markerwadden die worden aangelegd. Omdat het allemaal nog steeds erg vlak is valt er weinig te zien. Wel zien we de modderzuiger, maar veel spannender wordt het niet.
Uiteindelijk trekt de wind toch aan en blazen we met een gemiddelde van 6 kn richting Lelystad haven. Wanneer we de havenkom invaren bel ik de havenmeester. Tot twee keer toe. Hij neemt niet op. We hopen maar dat hij er wel is op Koningsdag, en dat blijkt. Hij belt zelfs terug uit eigen beweging! Dat gebeurt toch niet vaak…
Komend weekend vertrekt de 50 mijls hiervandaan (met 107 boten) en de havenmeester zucht en steunt om een box te vinden. Of we het dan erg vinden om in een grote box te liggen. Geen probleem. De landvasten zijn lang genoeg. Eenmaal in de box snappen we het niet helemaal. De box is precies op maat. Kleiner had zeker niet gemoeten. Hoe dan ook… we liggen.
We inspecteren nog even het sanitair (prima geregeld) en maken daarna een wandeling naar Batavia haven en drinken daar wat bij De Rede. Teruglopen is een dikke 40 minuten, waarna we meteen aan tafel gaan. Het is maar goed dat we van te voren hebben gereserveerd bij de “Jachtclub Lelystad”, want het is druk en zonder reservering kom je niet eens binnen om wat te drinken. Het aantal tafels is beperkt en de plek is ook erg populair bij de lelystadse bevolking.
De nieuwe kajuitluiken die we hebben laten maken zorgen dat we een groot raam erbij hebben. Ideaal!
Bij het vertrekken uit de haven hebben we maar beperkt zicht. Buiten de haven zien we echt helemaal niets meer. Mist, mist en nog eens mist. Er is wel een licht windje en zo varen we gestaag richting Enkhuizen.
Op de ais doemt vlak achter ons een schip op. We horen hem niet, maar de veerboot Friesland van Theo Gebhart vaart hooguit 300 meter achter ons. We sturen hem een appje om niet over ons heen te varen 🙂 Dat was niet nodig uiteraard, hij had ons al allang op de AIS gezien.
Na twee uur klaart het op en plotseling varen we in de zon met een heerlijk windje. Helaas wel uit de verkeerde hoek, kruisen dus. Later draait de wind, neemt flink toe en verdwijnt ook de zon. Brrr, nu is het ineens toch wel merkbaar winter zo slechts enkele graden boven nul. We zetten de kachel aan en Corry gaat in de kajuitengang zitten. Zo blijft ze nog een beetje warm.
Na het aanleggen gaan we eerst naar huis om de spullen thuis te brengen, maar keren weer terug naar het clubgebouw op de haven. Het is best druk zo op een zondagmiddag met een man of twintig. Gewoon gezellig ouwehoeren en een potje poolen. Een aantal gaan daarna nog eten bij café Bok, maar wij besluiten om naar huis te gaan. We hebben gisteren al buiten de deur gegeten en je kunt niet bezig blijven…
Vandaag is het opnieuw kruisen, kruisen en kruisen. Wel zijn de slagen groter dan gisteren waardoor het minder zwaar is. Het waait echter pittig en de stuurautomaat heeft het zwaar. Het duurt echt uren voor ik uiteindelijk in Enkhuizen ben. Ik was om 05:35 vertrokken uit Hindeloopen en ik ben pas om 10:28 bij de Krabbegatssluizen. Met een lopend windje is het normaal 3 uur varen.
Bij het inlopen van de sluis komen er nog een aantal singledhanders aan vanuit de oude haven. Die hebben waarschijnlijk vannacht lang doorgevaren, maar konden uiteindelijk niet eerder vertrekken omdat we ieder etmaal minimaal 8 uur verplicht rust moeten houden. Ik ben blij dat ik die gisterenavond genomen heb. Ben niet zo avond mens.
In de sluis leg ik een tweede rif in het grootzeil. Een beslissing waar ik later zeer blij om ben. Het gaat steeds harder waaien en de fok moet ik tot een puntje wegdraaien om niet steeds uit het roer te lopen.
De wind zou in de loop van de middag draaien naar het west en om die reden blijf ik aan de west kant van het Markermeer. Als de wind tijdig draait scheelt dit een hoop kruisen naar Volendam. De wind neemt wel toe, maar draaien doet hij niet.
Bij Volendam waait het dusdanig hard dat ik het niet verantwoord vind om volgens de regels op zeil naar binnen te varen. Ik zie twee andere singlehanders eenzelfde besluit nemen en we varen op de motor naar binnen met de zeilen gezakt.
In de haven liggen nog een stuk of 6 singlehanders. Ze helpen ons met aanleggen, want de wind wakker steeds verder aan. Ook dreigt er een flinke bui. Als ik samen met een andere boot aanleg komt de havenmeester aangestormd. Hebben we dat boord “Gereserveerd” niet gezien. Eh, ja. En?
Enfin, we mogen overal liggen, maar niet daar. Als ik aangeef dat ik alleen een stempel wil en dan weg ben slaakt hij eerst een diepe zucht om vervolgens te wenken, kom maar mee. Met zijn allen stormen we naar het havenkantoor en krijgen we onze gewenst stempels.
De andere blijven de bui afwachten, maar ik besluit meteen weg te gaan. Ik wil in ieder geval vanavond in Lelystad finischen en heel misschien wel voldoende tijd hebben om direct door te varen naar Enkhuizen.
Als ik alle zeilen net weer geheven heb krijg ik een mega bui over mij heen. De regen slaat horizontaal over het water en de wind is zo hard dat de golven plat slaan. De boot overigens ook en de Goya ligt ruim met haar gangborden in het water.
Met veel moeite kan ik de fok uiteindelijk wegrollen, maar de wind heeft alleen al op het losse grootzeil en de tuigage zoveel grip dat we niet overeind komen. Met veel moeite krijg ik uiteindelijk de boot voor de wind waardoor we stabiliseren. Na circa 10 minuten is de bui over en is het bijna wind stil. De wind is nu ook volledig, zoals voorspeld, gedraait naar het westen.
Binnen is alles drijfnat. De regen die horizontaal over het water ging, ging ook horizontaal de boot in, dwars door de kajuit, zelfs tot in hut voorin. De regen zit zelfs op het plafond.
Na 10 minuten aankijken besluit ik da de fok wel weer uit kan. De lucht klaart op en de wind blijft een rustig drietje. Dan blijkt er een grote scheur in de fok te zitten. Dat is niet best en het is maar de vraag of we er mee door kunnen varen. Als ik echter koers naar Pampus zet wordt duidelijk dat we niet heel scherp aan de wind hoeven te varen en dan staat er minder druk op dat deel van het zeil. Ik vind dat het wel kan. Van Pampus naar lelystad is sowieso voor de wind en dat kan zeker.
Na het rond van Pampus besluit ik de Westland/Utrecht weer te zetten. Maar als ik na 15 minuten weer buien boven Amsterdam zie verschijnen haal ik het voor de zekerheid maar weer weg. In zo’n bui wil je niet zo’n groot zeil hebben staan, dan wordt het zeker gevaarlijk. Bovendien wordt het donker ook en dat is ook niet handig.
Soep met ballen onderweg
Om 20:00 dobber ik een mijl of drie voor de sluis. Er is nog maar weinig wind en ik tel mijn knopen. Ik kan rustig blijven dobberen richting sluis en daarna verder dobberen richting de jachthaven voor de sluis. Maar dan ben ik er pas om een uur of 23:00 en morgen is het ook niet echt prettig weer.
Voor mij is het geen wedstrijd, maar juist gewoon een mooie tocht. Ik had al besloten om mij wel aan de regels te houden en de stempels te halen, maar alle andere opdrachten zoal het bijhouden van het journaal, de foto wedstrijd enz. te negeren. Een prijs zou ik dus toch al niet krijgen en het finishen was ook geen doel op zich. Wat mij betreft heb ik alles gedaan wat ik wilde toen en die drie uur dobberen kan ik eigenlijk wel missen.
Ik besluit de motor te starten. Als het even meezit ben ik dan om 23:00 in Enkhuizen ipv van Lelystad. Bovendien voorkom ik dan ook dat de fok nog verder uitscheutr, want in het afgelopen uur is die ook een meter verder gescheurd met al dat geklapper.
Ik meld me af via de whatsapp en kan gelukkig snel door de sluis. Al met al duurt het dan toch langer dan je denkt, maar om 00:15 leg ik aan in de box. Om 00:35 loop ik thuis door de voordeur, nog wel compleet aangekleed in zeilpak met reddingsvest en muts.
Vandaag kan ik niet vroeg vertrekken. Ik moet eerst tanken en de havenmeester is er pas om 08:00. Het waait pittig door en ik moet aan hoge wal aanleggen aan een klein steigertje, maar het gaat goed. De havenmeester voorziet me van een mooie stempel en suggereert dat ik de nieuwe korte route naar Vlieland neem via het Schuitengat. Dat is rechtstreeks van Terschelling naar Vlieland over een ondiepte die dit jaar voor het eerst (weer) betond is. Klinkt wel spannend na het vastliggen op de Meep, maar volgens de havenmeester staat er zeker 3 meter water. We wagen het er maar op.
Via het Schuitengat, wat idd zeer goed te doen was, ben ik in 1,5 uur in Vlieland. Zo snel heb ik het nog nooit gedaan. Normaal moet je omvaren via de Slenk en dat heb je altijd op een stuk stroom tegen waardoor je niet alleen extra mijlen maakt, maar ook behoorlijk belemmert wordt in je snelheid. Binnen 30 minuten ben ik weer onderweg, nu terug naar Kornwederzand.
Het wordt kruisen, kruisen en kruisen. Vooral in de boontjes, een smalle geul van Harlingen naar Kornwederzand, is het hard werken. Op sommige plekken is het maar 100 meter breed, het is best druk, ook nog eens laag water zodat je niet buiten de geul kan en de wind staat pal tegen. Aangekomen in Kornwederzand heb ik het gevoel alsof ik de hele ochtend in de sportschool heb doorgebracht. Eigenlijk is dat ook zo.
Ik heb net de brug gemist en moet 3 kwartier wachten. Na de brug en sluis vaar ik om pakweg 18:30 het IJsselmeer op. Ik wilde eigenlijk naar Enkhuizen, maar na enkele uren kruisen valt de wind weg en lijkt het erop dat ik daar niet ga komen voor 24:00. Ik besluit uit te wijken naar Hindeloopen. Morgen is er meer wind en dan zal ik er uiteindelijk sneller zijn.
Om 07:30 vertrek ik weer uit Hindeloopen. Het is een prachtige ochtend met redelijk wat wind. Achter mij aan komen al direct andere singehanders en ik wordt al snel ingehaald. Ze zijn wellicht niet groot, maar er doen de nodige waarschepen en semi wedstrijdachtige boten mee die ons toerschip zo voorbij knallen. De luxe van een buiskap, kachel en fatsoenlijk fornuis hebben ze meestal echter weer niet. Dat kan ze in zwaar weer nog wel opbreken. Goed eten, warm uitzitten en in een droog bed slapen is zo in het najaar echt wel prettig met zo’n meerdaagse tocht. Ik zou ook niet met ze willen ruilen.
Gisteren heb ik voor het eerst gevaren met de Utrecht/Westland. Een zeil dat ik gekregen heb van de schipper waar we de verenigingswedstrijden mee varen. Het is een z.g.n. “Bolle Jan”. Eigenlijk een gennaker, maar dan van zwaarder doek. Dat blijkt met weghalen ook wel een gedoe. Er zat een slurf bij waardoor je heel makkelijk kunt strijken en hijsen, maar eigenwijs als ik was had ik deze weggelaten. Bij een spinnaker vind ik het een onding, maar ik kom er al snel achter dat ik hem er hier beter op had kunnen laten zitten. Deze blijft veel te veel wind vangen bij strijken waardoor het uitwaait en sterk klappert. Hierdoor ligt hij ook regelmatig in het water bij strijken.
Bollejan de “Westland/Utrecht”
Na de sluis bij Kornwederzand gaan we door de boontjes richting de Meep. Het wad is altijd verraderlijk doordat de bodem verandert, maar in de praktijk heb ik goede ervaringen als je maar de kaart goed aanhoudt. Dit keer dus niet. Ik probeer af te steken wat volgens de kaart zou moeten kunnen. Ik twijfel al als ik er heen vaar want het water bruist al een gek. Twijfel, twijfel, ach wat, op hoop van zegen.
Nou niet dus. Moervast. Een half uur lang probeer ik los te komen tot ik de moed opgeef. Het is ook niet echt duidelijk waar ik heen moet en de boot beweegt steeds minder. Het is twee uur voor laag water dus ik kom steeds vaster te liggen.
In de whatsapp groep meld ik dat ik vast lig. Iedereen complimenteert me met het mooie plekje en dat is waar, maar het helpt niet echt. De boot komt steeds schuiner te ligggen naarmate het water zakt, maar helemaal droog valt het niet.
Verderop zijn nog twee boten vastgelopen. Deze vaarde echter in de vaargeul en niet zoals ik er buiten. Overal opletten dus. In de uren en dagen er na wordt er in de whatsapp groep veelvuldig geklaagd over vastlopen op dat stuk.
Nog ff en dan kan ik bijna afstappen.
Ruim 4,5 uur later kom ik los om na 10 minuten meteen opnieuw vast te lopen. Nu midden in de vaargeul. Met de motor kom ik gelukkig weer los.
De twee andere boten die vlakbij vastlagen komen ook los. De een heeft blijkbaar panne want deze wordt weggesleept door de KNRM. De andere is het zo zat dat hij besluit er mee te stoppen. Ik vaar echter door en kan rond 21:30 aanleggen in de haven van Terschelling.
De haven is bomvol, maar op de allerlaatste steiger vind ik nog een plekje waar ik kan liggen aan de steiger. Het is op zich ook prima om dubbel te liggen, maar rechtstreeks aan de steiger is toch prettiger met op- en afstappen, stroom, enz. Na een welverdiende douche is het vervolgens snel slapen.
Vandaag start de Singlehanded 2016. Dit is een tocht van 4 tot 5 dagen solo op het Markermeer, IJsselmeer en de wadden. Rob heeft hem al een keer of 4 gevaren en gaat ook dit jaar weer.
Om 8 uur in de ochtend vertrekt ik naar de start in Lelystad. Dit jaar doen er ruim 80 boten mee en dat is bijna het dubbele van vorig jaar. Het leuke aan deze tocht is dat het geen wedstrijd is, maar wel zo wordt gevaren en dat er in tegenstelling tot de meeste wedstrijden juist veel kleinere boten mee doen.
Om 11:00 is er palaver. Henk de Velde is er al mystery gast en hij is onder de indruk van de hoeveelheid zeiler die bereid zijn om solo te gaan varen. Hij sluit niet uit dat hij wellicht volgend jaar ook mee gaat doen…
Henk de Velde tijdens palaver
Na de nodige erwtensoep en roggebrood met spek ga ik snel naar de boot. Bij aankomst wilde de motor niet stoppen middels de stopknop. Ik kon de motor wel stoppen met de hand, maar dat is niet hoe het moet. Ik kan maar niet vinden wat het probleem is. Uiteindelijk vind ik de kabelbreuk. Precies 5 minuten voor de start ben ik klaar 😅 en kan ik toch nog op tijd starten. Henk de Velde geeft de tocht briefing af terwijl wij langs varen met onze boot.
Pas buiten de haven mag je kijken wat de opdrachten zijn. Dit jaar geen grote verassingen. Medeblik, Hindelopen, Terschelling, Vlieland en een rondje om de Meep (bij Terschelling), om Pampus en om het vogeleiland de Kreupel. Bij het laatste moeten we ook nog twee uur voor anker.
Prachtige avond onderweg naar Hindeloopen
De wind is matig en de lucht is grijs en grauw. Via Medemblik, rondje om de Kreupel (incl 2 uur ankeren) bereik ik rond 11:15 Hindelopen. Ik zoek een plekje in de jachthaven en haast me naar restaurant de Hinde. In iedere plaats die je aandoet moet je een stempel halen en die hebben ze daar. Het restaurant is al dicht, maar ik mag nog naar binnen en krijg keurig om 11:45 nog een stempel. Top!
Op de zondagochtend is er een extra programma voor de Lustrum bezoekers. Wij hebben gekozen voor het varen met een fluisterbootje door de polder. Lopend gaan we naar het vakantiepark in Medemblik waar de boten liggen. We zijn met een groep waar 5 boten voor klaar liggen. Ruim 2 uur varen we door de polder met een man of 8 in de boot. Gezellige manier om kennis met elkaar te maken.
In de middag vertrekken we. Volgens afspraak verzamelen alle NVVK boten zich buiten de haven om het energie neutrale zeiljacht de Ya uit te zwaaien. met zijn allen vormen we een ere boog waardoor de Ya vaart. met een hoop getoeter wensen we ze een goede vaart toe. Hierna zeilen we op ons gemak terug naar Enkhuizen.
Vandaag vertrekken we naar Medemblik voor het 70 jarige bestaan van de Vereniging van Kustzeilers. Officieel is dat al bezig sinds gisteren middels een excursie in de avond op het vogeleiland de Kreupel. Wij hadden al eerder besloten echter pas vandaag richting Medemblik te gaan.
Het idee nu was dat iedereen die vanaf het eiland kwam Medemblik zou aanvaren onder storm fok. Niet vanwege de wind (3 bft), maar met de verwachting dat een opvallende stoet boten met oranje stormfok zich zou aandienen. Helaas heeft de meerderheid (net als wij) gewoon een mooie witte (nooit gebruikte) stormfok. In Medemblik leggen we aan bij de Oosterhaven in gezelschap van ruim 70 kustzeilers boten. Het is direct gezellig en we zien veel bekende gezichten.
In de middag is er het Symposium van de zee. Gerrit Hiemstra geeft ook acte de presance met toch een wel zorgwekkend verhaal over het klimaat. Ook een zeebioloog die zowel historisch als actueel laat zien hoe leeg de zee is geworden (met name de bodem) is al even zorgelijk. Gelukkig is er wel steeds meer aandacht voor en blijken reservaten op zee en oude boortoren de oude habitat redelijk te herstellen.
Ook is er een lezing van de Ya, een duurzaam zeiljacht dat zonder fossiele brandstoffen de wereld om wil varen. De eigenaren hebben weinig of geen ervaring en er is dan voldoende septic vanuit de zaal. Opmerkingen als “Als we stroom te kort hebben dan doen we er gewoon langer over. Dat is gewoon een mindset” maken vele ervaren zeilers zeer kritisch. Mindset of niet, een week klapperen brengt niet alleen je humeur naar een dieptepunt, maar maakt vooral veel kapot op je boot is een veel gehoorde opmerking. Het komt echter niet echt aan bij de vertrekkers. Zij zien alleen de positieve kanten. De toekomst zal waarmaken wie er gelijk heeft. In ieder geval gaan we ze morgen met zijn alleen uitzwaaien en goede wensen meegeven.
“Als alles samen valt” – 1e prijs (publiek)
Na de lezing is er een borrel en BBQ. Heel gezellig, maar onverwachts vallen we ook nog eens in de prijzen. Vorige week hebben we een uur voor de deadline nog twee foto’s ingestuurd voor de foto wedstrijd. Uit de honderden inzendingen wint Corry de eerste prijs (publieksprijs) en wordt Rob derde (vakjury). Niet alleen mooie eer, maar ook nog eens samen € 125,- aan cadeaubonnen bij Dekker Watersport.
” Als de zee weg is” – 3e prijs (vakjury). De jury vond “50 tinten groen” als titel nog beter klinken.
Om 09:00 starten we al weer met opruimen. Samen met Dinant, die voor Klaas-Jan voorzitter was van de 24 uurs commissie, rijd Rob naar het regatta centrum om een van de drie uitslagenschermen op te halen. Nu rijden ze wel met de auto direct het terrein op naar de havenmeester. Even handiger dan twee dagen geleden. Toen werd er buiten het terrein geparkeerd en het zware scherm en de computer er naar toe getilt.
Ingepakt om naar de opslag gebracht te worden tot volgend jaar.
Rond 12:30 is iedereen klaar. Na een half uur bonsen op de deur bij Brakeboer wordt er eindelijk eens open gedaan en drinken we met alle vrijwilligers nog een laatste borrel. Met een stevige wind in de rug blazen we terug naar Enkhuizen. Mooi weekend geweest, ondanks dat we niet (weinig) hebben gezeild!
In de loop van de dag stijgt de spanning. Vanaf een uur of 6 in de middag beginnen de boten binnen te druppelen. Rond 19:00 is het een waterval die niet meer te stoppen valt.
In de avond is het team druk bezig met het scannen terwijl de zeiler buiten feest vieren op de kade. Het is echt beren gezellig, maar het team is vooral hard aan het werk. Evengoed blijft het genieten.
Inscannen van de wedstrijdformulieren
Rond 00:030 hebben we een voorlopige uitslag. We miste eerst nog drie formulieren (waaronder die van de Goudvis) maar die vond ik gelukkig net op tijd terug in de stapel reeds verwerkte formulieren.
Rond 02:30 zijn we er allemaal een beetje klaar mee. Het feest op de kade is inmiddels over en alle zeiler liggen in hun kooi. Wij nemen nog een laatste borrel om ook daarna af te taaien.
Vandaag zijn we druk om het netwerk op te zetten voor de 24 uur race. Samen met Willem en Klaas-Jan sluiten we alles aan. Ondertussen wordt er door vele vrijwillers hard gewerkt om alles voor de finisch morgen in orde te maken. ’s avond eten we met zijn allen bij Brakeboer. Mooie dag om zo wat mede Kustzeilers te leren kennen.
Nu liggen we nog maar met een paar boten in de haven.
Vanavond zijn we vertrokken richting Medemblik. Dit weekend zijn we schipper op de wal bij de 24 uur race. Rob is als lid van de automatiseringcommissie mede verantwoordelijk voor de hoeveelheid laptops, enz die gebruikt worden om de uitslag in te lezen en te berekenen. Morgen is het opbouwen en start de race het echt werk komt zaterdag pas als alle verslagen moeten worden ingelezen en zondag is het weer opruimen.
Het is nu heerlijk weer. We besluiten niet door te varen naar Medemblik, maar lekker voor anker te gaan.
