We doen het rustig aan. Het is wel zondagochtend :-). Met versgebakken broodjes ontbijten we uitgebreid. Gaan om 11:00 nog eens douchen en rond 12:30 zijn we eens klaar om te vertrekken. Alle andere passanten zijn al lang weg.
Er is heel weinig wind. Het ziet er wel grauw uit. Hm, wat nu. Motor of spi? Zonde om een dag te verspillen met motorgeronk. 5 minuten later staat de spi erop. 5 minuten later regent het ook. Dat blijft zo tot in Enkhuizen.
Best nat. Gelukkig hebben we goede kleding!
We kunnen wel mooi spi-en. Het blijft continue regenen, maar het wisselt van miezer tot flinke buien. Bij de buien trekt de wind tot een knoop of 15-16, maar draait ook naar voren. net echt ideaal voor een spi. Corry moet (figuurlijk) alle zeilen bij zettten om de boot niet uit het roer te laten lopen. Een half uur voor Enkhuizen halen we de spi weg. Met grootzeil erbij varen we evengoed nog steeds tegen de 6 knopen.
Als we de haven invaren wordt het droog. We ruimen alles op. Rob gooit de spi alvast in de auto. Dan kunnen we die thuis laten drogen. De zon komt door en het wordt zowaar nog lekker.
Om 16:00 gaan Rob naar het clubgebouw. Hij heeft een afspraak samen met Frans, de voorzitter van de vereniging, voor een overleg met twee leden van de zeilvereniging uit Hoorn. Om 17:30 komt Corry ook. Omdat het weer beter is geworden besluiten we aan boord te blijven. We gaan niet met de andere mee om te eten bij Cafe Bok, maar besluiten aan boord te gaan eten. Puntje bij paaltje hebben we daar eigenlijk ook geen zin in en schuiven we aan bij de Mastenbar. Twee keer uit eten in een weekend. Het kan weer niet op 🙂
Eigenlijk waren we van plan drie dagen te gaan varen met Koningsdag op vrijdag. De weersvoorspellingen waren niet om enthousiast van te worden, dus waren we thuis gebleven. Vrijdags was echter best mooi weer. Zaterdagochtend besloten we toch te gaan varen. Klein stukje, dat wel. Naar de buitenhaven van Stavoren. Daar zit het restaurant de Potvis en daar is het altijd gezellig. We zijn er al heel lang niet meer geweest, dus een goede reden om af te varen.
Het weer is redelijk. We krijgen twee keer een bui over ons heen, maar verder is het goed te doen. Met de zon in de kuip erbij is het bij tijd en wijle gewoon lekker. Na twee uur leggen we aan bij de meldsteiger. Bij de meeste havens kun je gewoon bellen en dan vaar je direct door naar de toegewezen box. Hier is het echter nog gewoon aanleggen.
Als we net in de box liggen komt er een forse stortbui over. We moeten de stroom nog aansluiten, maar daar wachten we maar even mee tot het droog is. We waren even bang dat we helemaal alleen in het midden van een steiger lagen, maar als snel liggen er andere boten naast ons. Dat is wel zo prettig want het begint toch wat door te waaien en als we zo open liggen (en de wind komt van achteren/opzij) dan kan het s’nachts vervelend hard klotsen in de achterkajuit. Dat slaapt uiteraard niet fijn…
We hadden gereserveerd om 18:30, maar om 18:00 gaan we al op pad. Reserveren doen we niet vaak, maar de Potvis is niet groot en met dit weer is de kans groot dat de meeste zeilers lekker in het restaurant gaan ipv aan boord (in de kuip). Als gevolg van het reserveren hebben we een mooi plekje aan het raam. Het is druk.
We gaan allebei voor de dag vis, schartong. Wel lekker, maar jammer dat de vis van Rob voor een deel niet gaar is. We wijzen de bediening er nog op, maar hangen er verder geen consequenties aan. Het was lekker en gezellig. Niet zeuren dus.
Aan boord kunnen we nog net even in de kuip zitten met een fleece deken, maar al snel besluiten we toch maar om binnen te gaan zitten.
Ook vandaag is het weer prachtig weer. Rob heeft om 11:00 een afspraak in de regatta haven voor de Vereniging van Kustzeilers en probeert ons nieuwe vouwfietsje uit. We hebben er nu een en we zitten al een tijdje te twijfelen waar we deze nu aan boord moeten opbergen.
Er past er een in de bakskist, maar een tweede erbij gaat zeker niet lukken. De andere zou wel in de voorpunt kunnen (we slapen normaal gesproken in de hut achter), maar het is niet echt fijn om de fiets binnendoor naar buiten te brengen. Je stoot zo ergens tegen aan en het houtwerk is zacht. Voor je het weet is het interieur overal beschadigd. Een medelid adviseert Rob om te proberen het fietsje door het voorluik (in de voorhut) naar buiten te brengen. Als Rob terug is proberen we het meteen. Het is millimeter werk, maar het werkt! Dat is prettig want dan kunnen we een, of zelfs beide, fietsjes voortaan in het vooronder plaatsen.
Om 12:30 vertrekken we. Er staat niet te veel wind en we moeten kruisen. Dat wordt nog opschieten want we moeten om 16:00 in Enkhuizen zijn. Om 15:00 zet Rob de motor aan. Anders komen we nooit op tijd. We scheuren de box in en maken snel schoon schip. Toevallig kijken we nog even op de klok. Hè? Rob heeft verkeerd gekeken en zich een uur vergist. Het is nu net voor drieën i.p.v. bijna vier uur.
Een uurtje later de prijsuitreiking. We zijn een na laatste. Krijg je ervan als je geen liedje wil zingen :-).
Vandaag is de openingstocht van de Enkhuizer Watersport Vereniging Almere. Met een twaalftal boten gaat we naar Medemblik. Peter, waarmee we de verenigingswedstrijden varen op zijn boot de Dancing Queen, heeft de tocht georganiseerd. Om 11:00 hebben we palaver.
We worden verwacht om 12:00 uit te varen en dan via een aantal vooraf afgesproken punten naar Medemblik te varen. Bij ieder punt wachten we tot alle boten er zijn voordat we naar het volgende punt varen. Het eerste punt is de EZ-B. Circa 2 mijl vanaf Enkhuizen. Onderweg hebben we nog een aantal opdrachten. We moeten knopen oefenen voor een wedstrijd in de avond (koud kunstje, die kennen we al), een apenvuistje maken (geknoopte bal) en een liedje bedenken (echt niet).
Het is prachtig weer…
Rob heeft om 12:00 echter nog een telefonisch overleg staan met een iemand die wil toetreden tot zijn website commissie voor de kustzeilers vereniging. Hij belt hem 10 minuten eerder, maar vergeet evengoed de tijd. Om twintig over twaalf hangt hij op en schieten we collectief in de stress. Oeps. We zouden om twaalf uur uitvaren en iedereen zou op elkaar wachten bij het eerste punt. We gaan vast geen beste beurt maken zo.
Als we in de buurt van de EZ-B komen is iedereen al vertrokken. Alleen Peter die er voor anker lag komt ons tegemoet varen. We snappen de boodschap en gooien het roer om richting het volgende ontmoetingspunt. Daar aangekomen is iedereen ook al verder. We geloven het wel en varen rechtstreeks naar Medemblik.
Daar aangekomen zijn we de vierde boot. Rob heeft morgenochtend in een andere haven van Medemblik om 11:00 nog een afspraak, dus het liefst liggen we aan de kant en niet aan een andere boot dubbel. Peter, als wal kapitein, vindt het niet zo’n goed idee. Er komen nog grotere boten dan ons en het is handiger dat die aan de kant liggen. We puzzelen even hoe en wat en bedenken dat het wel kan. Daarna gaan we de stad in waar Corry een mooi ondershirt en een zonnehoed op de kop tikt.
Afgemeerd in Medemblik
Teruggekomen ligt de Scapa naast ons. We klimmen bij hen aan boord waar het bier en de wijn al rijkelijk vloeit. Na een half uur starten we officieel de steigerborrel. We zetten ons JBL speaker op de kant, Spotify aan, hapje en drank alom. Het is weer gezellig!
We boffen echt met het weer. De hele dag schijnt de zon uitbundig en hier op de kade is ronduit warm. Er gaan zoveel hapjes rond dat ik betwijfel of er straks nog gegeten wordt bij het diner :-).
Rond een uur of zes gaan we richting cafe Brakeboer. We worden naar de achterkamer gemanoeuvreerd omdat er in het voorcafe een feest gehouden wordt. Na het eerste drankje (de zoveelste van de dag) wordt er een Indonesisch buffet geserveerd. Volgens ons heeft Jacques (de eigenaar) wat te krap gerekend, maar het gaat net.
Na het eten gaan er een aantal tafels aan de kant. Agnes had de opdrachten bedacht en neemt de regie. Rob had er bijzonder weinig van verwacht (houdt helemaal niet van dit soort zaken), maar al met al was het bijzonder leuk.
Eerst wordt er van iedere boot één iemand geblinddoekt. Daarna moeten ze gezamenlijk zo snel mogelijk een knoop uitvoeren. Corry neemt de honneurs voor ons boot waar. Er moeten in totaal 5 knopen gedaan worden. Semi officieel wordt de punten bijgehouden. De jury heeft echter ook al het nodige op, dus we twijfelen wat over hoe zuiver er geteld wordt 🙂
Daarna moet iedere boot een eigen ingestudeerd liedje zingen. Wij doen niet mee, want Rob is echt niet zo ver te krijgen. De andere boten hebben echt verrassend leuke liedjes bedacht en we hebben reuze lol.
Daarna gaan de apenvuistjes rond. Corry had een hele mooie geknoopt en had ook de opdracht met knopen best aardig gedaan. We staan echter ver achter omdat we geen liedje hebben gezongen. We worden dan ook een na laatste 🙂
Rond een uur of elf vinden we het wel mooi geweest. Met twee vrienden van ons, Cora en Peter (van de Carino) zakken we af naar onze boot. Buiten is het inmiddels koud, maar in de kajuit is het zo warm met de kachel aan. Na een uurtje houden we het voor gezien. Zij gaan weer aan boord van de Carino en wij duiken ons bed in.
Als we vertrekken uit Muiden regent het nog niet, maar aan de lucht is al te zien dat dat niet lang gaat duren. Enkhuizen is makkelijk bezeild. 20 nautische mijlen halve wind. Na een half uur begint het te regenen. Niet overdreven hard. Onder de buiskap kunnen we net enigszins droog en uit de wind zitten. Rob is voor de kustzeilers vereniging de website aan te passen en kan prima werken met de laptop op schoot.
Bij de sluis van Enkhuizen zien we zowaar een paar andere zeilboten. Als de kolk open gaat wachten we braaf op het groene licht. Dat gebeurt echter maar niet. We liggen vooraan in de kolk als eerste dus de drie andere boten kijken verwachtingsvol naar ons. Wat gaan we doen?
Na een paar minuten is het mooi geweest. De sluiswachter is chagrijnig omdat het seizoen is gestart, in slaap gevallen of van de trap gevallen. Wat dan ook. Wij kunnen er in ieder geval niets mee doen. We gooien los en varen door rood. Tien minuten later liggen we weer in de box. Koude dagen geweest, maar toch een mooi begin van het seizoen.
Het is rustig als we vertrekken uit Volendam. We varen hoog aan de wind richting het paard van Marken, vallen af en zetten de spi. We zien een enkel bootje, maar slechts één zeilboot. Na twee uur dobberen moet echt het zeil eraf en de motor aan. Overdag is het prima te doen, maar richting het einde van de middag wordt het steeds wel koud. Dan willen we er liever zijn.
Twee uur later zijn we in Muiden. De havenmeester is er niet, maar er hangt een 06 nummer. Als ik hem bel zie ik iemand verderop de in haven een telefoon opnemen. “Kies maar een box uit. Ik zie jullie zo”.
Als ik later afreken en opmerk dat het wel erg stil is, komt er een grote zucht uit. “Afgelopen jaren was het rond deze tijd aanzienlijk drukker. Natuurlijk hadden we toen winters die warmer dan ooit waren, maar je went er snel aan.”
Voor de verandering drinken we wat bij Floris V. Enigszins geërgerd door een stel naast ons dat continue films zit te bekijken op hun telefoon met het geluid op maximaal. De hele tent is overigens afgeladen met Engelsen. Wellicht iets met een evenement of een Engels reisbureau heeft Muiden ontdekt :-).
Daarna gaan we eten bij de Poort van Muiden. Aan de naam zie je het niet af, maar het is een Indonesisch restaurant. Er zijn maar twee andere mensen als we binnenkomen. Later komt er nog een tafeltje bij, maar het is evengoed gezellig. Het is niet zo groot en het personeel doet erg zijn best.
We zijn mooi op tijd aan boord, kijken nog even Netflix en op tijd naar bed.
