Maand: juli 2018

Rob is een ochtendmens, maar slaapt voor zijn doen uit tot 07:30. Daarna gaat hij genieten van het prachtige uitzicht in de kuip. We blijken een fantastisch plekje te hebben opgezocht vannacht. We liggen vlak voor het stand van Nettlestone en het uitzicht op het dorpje is magnifiek. Er is weinig wind en je hoort de mensen en de spelende kinderen op het stand letterlijk praten.

Om 09:30 komt Corry er ook bij. De Nespresso doet het prima op de omvormer en we drinken koffie en maken ontbijt. We overleggen wat we gaan doen. De voorspellingen zijn voor komende dagen prima. Zon, lichte winden en hoge temperatuur. Heerlijk!

Het is wel handig om naar een marina te gaan. Om water en diesel te tanken. Gosport c.q. Portsmouth ligt voor de deur dus gaan we daar maar heen. We gaan anker op en motoren langs de twee bekende forten de haven van Portsmouth in. De Reeds benadrukt om de verplichte route aan te houden en ver weg te blijven van alles wat er militair uitziet. Er staat letterlijk ‘not responding to warnings will be seen as hostile activity’. In de haven ligt o.a. een vliegdekschip en ze houden er niet van als je je daar mee bemoeit. Strikt koers houden, niet zeilen en motor aan.

Keurig volgens de aanwijzingen varen we de haven in. Als enige. Dat wil zeggen de enige… die de aanwijzingen volgt. Het blijkt een gezellige heksenketel te zijn waarbij tientallen jachten, ponten, motorboten en grote vaart elkaar verdringen om elkaar nog beter in de weg te zitten. Kriskras overstekend, midden in de vaargeul, schuin kruisen, vol onder zeil zonder motor (strikt verboden), enz. Er wordt wat afgetoeterd door de ponten om veilig aan de overkant te komen 🙂

We tanken bij de Gosport Marina en nemen daar een box. Prima haven. Nette faciliteiten, al maken we daar eigenlijk nooit meer gebruik van. We hebben een prima badkamer en een vuilwatertank, waarom dan nog met je handdoekje over de steiger te gaan? We meren af en gaan de stad in. Bij de watersport winkel kopen we voor Corry warme handschoenen. Ze zullen daar wel denken… het is buiten 30 graden. Maar superhandig zodra het weer even omslaat en er ‘s nachts gevaren moet worden.

We lopen heel even Gosport in, maar dat is net IJmuiden. Niets dus. Dan maar over met de pont naar Portsmouth. Tochtje van 1 minuut, 8 pont armer (retourtje, dat dan weer wel). We negeren het luxe winkelcentrum en lopen er omheen richting het oude centrum. Dat is erg klein, maar we vinden een leuk terras aan de punt van het oude centrum met uitzicht op de haven. 5 pond voor een pint guinness, maar meer dan waard!

We genieten van het uitzicht, maar besluiten wel op tijd weer retour te gaan. We willen nog even boodschappen doe bij de Aldi die vlak bij de haven is. Ook willen we  een extra waterslang. We hebben de twee oude slangen van ieder 20 meter weggedaan toen we een zelf krimpende waterslag hadden gekocht. Deze is echter 20 meter en op de haven vonden we de eerste wateraansluiting vrij ver weg staan. De boot is al 10 meter, dus op de steiger kom je met de resterend 10 meter ook niet erg ver. Bij de watersport winkel op de haven hadden ze niets, maar onderweg naar de Aldi zien we een andere watersport winkel. Ze zijn net gesloten, maar we treffen ze met afsluiten van de deur. Please…? We mogen nog snel even naar binnen en scoren een extra waterslang. 10 meter weliswaar, maar voorlopig voldoende. Iets verderop doen we boodschappen bij de Aldi. Als we terugkomen op de haven staat de eigenaar van de boot tegenover ons zijn boot af te spuiten. Als we kijken naar zijn slang blijkt er een wateraansluiting pal voor onze box te staan. Volledig over het hoofd gezien… de kraan zat ondersteboven! Daardoor niet gezien. Nou, die extra slang hadden we toch nodig.

Bij het tanken valt de vuldop spontaan overboord. Deze zit vast aan een kettingtje, maar die heeft het blijkbaar begeven. We hebben wel een reserve dop, maar die ligt in het vooronder onder alle spullen, zoals de fietsjes en de bijboot. We doen er een boterhamzakje  op, die we bevestigen met een  elastiekje. Kopen we morgen wel een nieuwe.

De wekker gaat om 05:00 en we vertrekken strak om half zes. We hebben licht het tij mee en zijn vlotjes de haven uit. Hier in het kanaal ligt een verkeersscheidingsstelsel voor de grote vrachtschepen die naar Antwerpen, Rotterdam of Hamburg gaan. Dit moeten we recht oversteken. Wat onhandig voor de koers. We varen hierdoor feitelijk een stuk terug. 

We hadden nauwelijks wind verwacht, maar we kunnen mooi varen. Als de wind wat terugloopt proberen we de WestlandUtrecht (onze bollejan, een grote fok), maar dat wil niet echt. De koers is net te hoog voor het zeil. Met alleen grootzeil en fok varen we evengoed nog net bijna 5 knopen. Onze minimale snelheid die we op langere tochten aanhouden.

We steken eerst de oostelijke geul over (verkeer richting noorden) en manoeuvreren  tussen de diverse schepen door. Met rustig weer en een plotter met AIS waarmee je precies kunt zien of je wel of niet op aanvaringskoers zit is dit tegenwoordig ook een makkie. Nu weet je al een half uur van te voren dat je een schip op 500 meter gaat passeren. Mits hij uiteraard zijn koers niet wijzigt 🙂 Vroeger zat je tot het laatste moment te  tobben wat er ging gebeuren.

Na de oostelijke geul komen dan in een breed stuk niemandsland. Daar kunnen we weer richting de ons gewenste koers sturen. In de westelijke geul is het aanvankelijk rustig, maar dan wordt het onverwachts druk en om de een of andere reden liggen we iedere keer op ramkoers. Door wat te spelen met de snelheid glippen we er steeds tussendoor, maar bij een schip wordt het toch wat spannend. We gooien uiteindelijk alle zeilen maar los en sturen op naar de wind om de snelheid er volledig uit te halen als het schip drastisch zijn koers wijzigt. We maken gauw weer snelheid en varen door. Als hij ons voorbij is, verlegt hij zijn koers weer. Best vriendelijk… hij had zeker niet hoeven te wijken.

De wind draait ondertussen verder naar het noorden en de laatste mijl (1,8 km) van de geul oversteek zetten we de motor erbij. We maken te weinig snelheid. Zodra we de geul overgestoken zijn, verleggen we de koers richting Beachy Head en hijsen we de spinnaker. Nog 70 mijl te gaan naar de Solent.

Bij Beachy Head halen we alle zeilen binnen. Er is geen wind van betekenis en de voorspelling is dat die er ook niet meer gaat komen. Motoren dan maar. 6 jaar geleden voeren we hier de mist uit en werden we onverwachts getrakteerd op prachtig zonnig zeilweer en vooral dit magnifieke uitzicht. Nu weten we wat er komt, maar het blijft mooi.

We realiseren ons ineens dat we het gastenvlaggetje nog moeten hijsen (deze hebben we wel). Hij blijkt wel wat aan de zware kant zoals je in onderstaande video kan zien 🙂

Voor Brighton blijkt dat ze een windmolenpark hebben aangelegd. Die stond wel op de kaart, maar dan zie je weer dat gebruik van digitale kaarten toch beperkend is. Een blik op een gewone kaart is voldoende om het park op te merken. Op een digitaal kaart moet je eerst inzoomen om het te zien. Op die afstanden doe je dat eigenlijk nooit en zie je het dus niet. Nu moeten er 3 mijl extra worden omgevaren. Valt nog mee, maar als we het eerder hadden gezien hadden we de koers maar minimaal hoeven te verleggen.

Nadeel van geen wind is dat je niet kunt zeilen. voordeel is dat je gewoon in de kuip op de laptop Netflix kan kijken. We doen wild en drinken er één glaasje rose bij.  Lekker gezellig. We kunnen anderhalve aflevering van Suits kijken voordat we het begin van de Solent naderen. Daar is het best druk met groot verkeer en we ruimen de boel maar op.

We steken het diep water kanaal over en scharrelen door tot vlak voor de kust van Bembridge. Het is inmiddels donker en we moeten goed uitkijken om hier niet een van de vele wedstrijdboeien te raken. Het is hoog water en we moeten behoorlijk doorvaren richting het strand om water te vinden van maximaal 5 meter diep. Bij eb hebben we dan nog circa 3 meter en bij hoog water niet te veel. Voor vertrek hebben we de ankerketting verlengd van 10 naar 20 meter en dat is een prettig gevoel bij de stroming hier. We zetten de volledige ketting en 15 meter verlengde ankerlijn. Dat moet voldoende zijn. Niettemin laten we de plotter aanstaan met een anker alarm.

We liggen…. 110 mijl afgelegd in 19 uur. Best vlot. We trekken een wijntje open en kijken nog het deel van Suits af. Daarna lekker slapen.

Rob is al om 06:00 zijn bed uit en werkt, email, blog en een aantal zaken voor de Kustzeilers weg. Hij werkt op een hotspot van de telefoon omdat de wifi van de marina om een vouchercode vraagt. Als hij klaar is ziet hij de bon van de marina liggen. De code staat er pontificaal op. Weer een GB’tje voor niks weg. We kunnen de bits en bytes van de telefoon beter gebruiken als we straks voor anker liggen in de Solent, dus als het even kan moeten we de wifi van de haven gebruiken. Die blijkt overigens zeer goed te zijn.

Rond een uur of negen ontbijten we samen en maken we schoon schip. Rob haalt een verloopstekker voor het water om de tanks te vullen. Het is ideaal dat we kunnen douchen aan boord, maar 150 liter gaat er dan toch redelijk snel doorheen. De tanks zijn snel gevuld. We doen nog een controle op de vuilwatertank. De meter geeft vol aan terwijl hij leeg is. Ergens heeft het met spanning te maken. Als we de kraan gebruiken en daardoor daalt kort het spanningsniveau van de accu’s dan loopt de meter terug naar nul. Spanning weer op niveau, loopt de meter weer op. Rob schakelt alle stroom uit en weer in. Daarna lijkt het opgelost. Maar even kijken of het zo blijft.

Met Rob zijn arm gaat het inmiddels beter. De zwelling is niet zo pontificaal meer, maar lijkt uitgevloeid te zijn. Ook lijkt het nu blauw te worden. Toch ergens iets flink geraakt. Het doet nog steeds geen pijn, behalve als hij zijn elleboog ergens tegenaan stoot (sukkel).

We doen nog even een korte was en gaan daarna de stad in. Nu lopen we wel door naar de oude stad. Die is volledig omheind door stadsmuren en heeft een klein kasteeltje. Het is best leuk om te zien. Het kasteel is omgevormd tot museum, maar dat geloven we wel. Bij aankomst blijkt er een expositie te zijn. Kunstenaars hebben tuinen aangelegd die, naar we aannemen, sprookjes of kinderverhalen van vroeger uitbeelden. Het is kunstig gemaakt en leuk om te zien.

Ook de wandeling over de stadsmuren is leuk. Niet al te lang met leuk uitzicht over de oude als de nieuwe stad.

 

Daarna vertrekken we richting de Carfour om boodschappen te doen. We eten nooit diepvries, maar proberen een zak met pasta en schitzel en het is verrassend lekker. Ook snel klaar 🙂 We hadden een zeil gespannen tegen de wind, maar uit de zon merk je dat het nog geen hoogzomer is. In de Times had Rob gelezen dat in Engeland de wegen met water wordt besproeid omdat het asfalt smelt. Hier uit de zon en in de wind is het gewoon koud. Snel naar Engeland dus…

Waarschijnlijk zijn ze ons toch liever kwijt dan rijk. We liggen hier als twee dagen zonder gastenvlaggetje . Het is gebruikelijk om een (kleine) vlag van het gastland aan stuurboord in de mast te hangen. Iedereen heeft dat hier… behalve wij. We hebben er geen en er is ook geen watersportwinkel waar we hem kunnen kopen. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we ook niet hebben gekeken of die er is en ook niet bij het havenkantoor gevraagd hebben of ze ze daar verkopen…

Om acht uur houden we het voor gezien. We gaan lekker douchen en kijken daarna nog een aflevering van Suits op de laptop. Morgen vertrekken we om 05:00 richting Chichester, ruim 100 NM. Dus we liggen er op tijd in.

Rond 14:00 komen we aan in Boulogne. We melden ons keurig bij de havendienst op de marifoon zoals voorgeschreven. Dat viel overigens nog niet mee om daar door te komen. In Nederland en Engeland zijn dit soort kanalen alleen voor formeel gebruik. Hier leek het eerder op een sociaal kanaal. Er werd zoveel gekwebbeld en gelachen dat we maar net een moment vonden om ons te melden zonder iemand af te kappen.

Binnen is het opletten. Hoewel de haven met zijn golfbrekers heel groot is, is het vrijwel overal ondiep. De Reeds schrijft voor ‘langs de zuid golfbreker varen tot aan een witte markering en dan 123 graden aanhouden tot aan de binnenhaven. Dat klopt ook wel, maar we zijn blij dat we een plotter hebben waar je gewoon direct op kunt zien waar je vaart. Want met stroming de smalle diepe doorgang aanhouden zou anders een ware beproeving zijn met de lopende stroom.

Er is een binnenhaven (voor de locals) achter een sluis en een buitenhaven voor visitors die altijd bereikbaar is. De haven is nog open en we worden keurig aangeroepen voor een plek. Bij het aanleggen gaat een alarm af. We hebben geen idee wat het is en waar het vandaan komt. Een korte piep circa iedere 15 seconden. Het stopt als de motor uitgezet wordt, maar er brandde geen alarmlichtje. Ook komt het niet terug als de motor weer gestart wordt. Hmm, toch een dingetje om verder te onderzoeken.

We rekenen af bij de havenmeester en lopen de stad is. Eigenlijk op zoek naar een leuk terrasje, maar er is weinig te vinden. Achteraf gezien haakten we net voor de ‘gefortifeerde stad’ af waar je deze terrasjes dus wel vindt. We dachten dat het een museum was… Tegenover de Sint Nicolas kerk, beschermheilige van de zee, drinken we dan toch wat. Daarna kopen we vers brood, eten lekker aan boord en liggen rond 21:00 in bed.

We vertrekken rond een uur of 11:00. De zwelling bij Rob was vanochtend fors minder, maar toen hij hem één keer stootte (sukkel), was de zwelling in volle glorie weer terug. We besluiten om de route langs de kust te nemen en niet midden over de Noordzee. Dat geeft ons de mogelijkheid, als we zouden willen, om eerder een haven binnen te lopen.

De wind is warrig en blijft dat de hele dag. In begin staat er stevige oosten wind en kunnen we goed doorvaren, maar als snel wordt het noordelijk. Bovendien neemt de wind gemiddeld af, maar blijven er flinke vlagen staan. Te veel om de spi te zetten, te weinig om op het grootzeil alleen te kunnen varen. We schipperen de dag maar door met afwisselend motoren, proberen te zeilen, vlinderen (grootzeil en fok ieder aan een andere kant). Het blijft rommelig zonder een goede zeilvoering en flinke golven van achteren.

We passeren vlotjes de Maasgeul en steken door richting Belgie. Het avond eten bestaat uit pistoletjes met kalkoenworst. Heerlijk! Het is volkomen onbewolkt dus het wordt ook pas rond een uur of half twaalf donker. Voor de Zeeuwse kust is het rustig en pas rond 03:00 als Corry de wacht overneemt van Rob wordt het ineens druk. Voor de kust bij Nieuwpoort is het een komen en gaan van schepen. Rob blijft een uurtje langer op om de drukte samen in de gaten te houden. Daarna slaapt hij nog twee uurtjes. Om 06:00 is het licht alsof het middaguur is en we besluiten beiden om niet meer te gaan liggen.

De Nespresso doet het goed op de omvormer, dus de koffie is zo klaar! Ondertussen hebben we besloten om niet richting Dover, of verder, te gaan. We gaan naar Boulogne sur Mer. We zijn er wel eens met de auto geweest, maar dat is jaren geleden. Daar vandaan is het prima oversteken naar de Solent en dan zien we ook weer wat anders. Dover kennen we nu wel.