Maand: augustus 2017

Vandaag is het al weer de laatste vakantiedag. We worden wakker tijdens een stralende ochtend en ook de wind is gaan liggen. We ontbijten met zon in de kuip en als rond 13:00 de wind weer aantrekt, vertrekken we naar de thuishaven.

Voor de vakantie had Rob aan Menno (de havenmeester) doorgegeven dat we een nieuwe boot hadden. Hij vroeg nog of we daar dan wilden blijven liggen. Omdat we er vanuit gingen dat dat makkelijk paste vonden we het prima. Echter, met het binnenvaren in de box blijven we toch mooi hangen op de palen. Met wat motor geweld komen we er doorheen, maar we liggen echt van kop tot staart klem in de box. Op zich is dan niet ongewoon (hebben de buren ook), maar we zien zowel de vlaggenstok als de buitenboordmotor steeds vervaarlijk langs de palen zwiepen. Tja, toch maar gaan informeren naar een ruimere box.

We ruimen de boot op en brengen onze spullen naar huis. Eerst waren we van voornemens om vannacht te blijven, we gaan immers straks nog even naar het clubhuis (zondagmiddag… clubhuismiddag!), maar vanavond lekker thuis in de tuin is ook fijn. Met de auto keren we daarom later weer terug naar de haven, praten bij met onze mede clubleden, drinken braaf fris in plaats van bier en wijn en sluiten zo onze vakantie af.

Voor het eerst in dagen is de wind wat gaan liggen. Vandaag varen we op ons gemak met pakweg 15 knopen wind van Volendam naar Enkhuizen. Tegen de tijd dat we Enkhuizen naderen gaat de wind verder liggen tot een knoop of twaalf. Hoewel de wind eigenlijk te veel van opzij/voren komt vindt Rob het toch een mooi moment om de spi uit te proberen. Die ligt immers ook al twee weken eenzaam in het vooronder.

De carbon boom die we geleend hebben van Jan-Kees blijkt een uitkomst te zijn. hij is nog lichter dan de fokkeboom die we gebruikte op de Goya en de maat is perfect. De wind draait echter steeds verder naar voren en we moeten van koers af. Na een halfuurtje houden we het voor gezien en gaan weer over op de fok en het grootzeil.

Bij de sluis is het druk en het waait weer 15 tot 20 knopen. Als we met de midden kikker willen aanleggen merken we toch hoe gevoelig de boot voor zijwind is. Het lukt niet om de boot stil te leggen bij de bolder als we langzaam aanvaren. We worden meteen weggezet en met een meter van de kant heeft een midden kikker geen zin meer. We varen noodgedwongen een rondje en leggen dit keer aan de lage wal aan.

Vandaag willen we nog niet naar de box en gaan voor anker bij het Enkhuizer zand. We proberen zo dicht mogelijk onder de kust te komen, maar het is en blijft daar ver uit de kust ondiep. Dus houden we redelijk golven. Wel merken we direct dat dit met de Sponky goed te doen is. We zwiepen heen en weer, maar de bewegingen zijn rustig en het is prima toeven zo aan boord.

In de loop van de avond ankeren nog 3 schepen in de buurt, maar verder blijft het rustig.

Het waait nog steeds hard en in Almere Muiderzand is weinig te doen met dit weer. Dus vertrekken we naar Volendam. De wind staat pal west en we motoren eerst door de vaargeul tot het moment dat we weer kunnen zeilen. Koers richting het paard van Marken. We varen alleen op de high aspect fok (een klein voorzeil, maar efficiënt gesneden zodat het toch veel kracht geeft) en maken ruim 6 kn. Binnen een kwartier varen we echter al minder dan 3 kn. Dit terwijl de windsnelheid zeker niet af is genomen. Er staat nog steeds dik 20 knopen ware wind op de meter.

We rollen de rok op, starten de motor en varen vol gas achteruit. We zien geen eiland met waterplanten verschijnen, maar ze moeten er wel zijn geweest, want de snelheid is weer volledig terug. We varen eerst maar door in de vaargeul tot het eerste knooppunt (voorbij Pampus). Het is daar op de kaart niet veel dieper, maar het ligt wel verder uit de kust. Hopelijk zijn hier minder planten.

Vanaf daar kunnen we goed varen. Wel neemt de wind verder toe en moeten we zelfs de high aspect fors reven. De snelheid wordt er niet minder door, maar het comfort aanzienlijk. We slaan in ieder geval niet iedere keer plat met een uitschieter wind (tot 30 kn). Corry zeilt de boot tot aan het paard van Marken waarna we het laatste stuk tegen de wind in motoren.

In de haven merken we nu voor de tweede keer dat de boot best windgevoelig is als je weinig snelheid maakt. Bij het aanvaren van de box varen we te langzaam langs de boxen aan lager wal en prompt komen we er niet meer weg. Er is onvoldoende ruimte om gas te kunnen geven en op te sturen tegen de wind in. Ook de boegschroef helpt niet om met 25 kn de boeg tegen de wind in te sturen. Uiteindelijk varen we achteruit ver terug om opnieuw aan te varen. Nu met voldoende snelheid en voldoende afstand van de boxen aan lager wal. We leggen keurig aan en binnen 5 minuten is alles weer opgeruimd, aangesloten en vastgelegd: schoon schip!

Nadat we afgerekend hebben bij de havenmeester gaan we het stadje in. Bij de watersportwinkel vinden we het hoge (plastic) waterglas waar we al anderhalve week naar op zoek zijn. Zo is het servies ook weer compleet!

Daarna is het lekker ‘an zitten’ op de dijk, mensen kijken, boodschappen doen en aansluitend lekker eten aan boord.

Vandaag waait het flink door en dit gaat in de middag nog verder toenemen. Daarom willen we op tijd weg. Rob haalt eerst nog verse broodjes bij Hema  en we verlaten de marina rond een uur of elf. Als we aankomen bij de Oranje sluizen kunnen we direct schutten en door bij de brug. Zodra het kan hijsen we de fok en gaat de motor uit.

Het idee is om in de buurt van Muiden voor anker te gaan. Er ligt daar een eilandje en een dam en we verwachten daarachter relatief rustig te liggen. Als we echter aan het einde van het IJ stuurboord uitslaan richting het ons gewenste plekje hebben we al snel het gevoel dat we door het weiland in plaats van het markermeer varen. De waterplanten groeien massaal tot aan het oppervlakte.

Wijs geworden uit eerdere ervaringen met de vorige boot besluiten we richting Pampus te gaan. Wellicht dat we daar rustig kunnen liggen en anders varen we door naar Muiderzand. Pampus blijkt niet alleen onvoldoende beschutting te geven om voor anker te gaan, ook lijkt het hier meer op een grasveld dan een meer. We proberen nog een volgende ankerplek in de vluchthaven van Muiderzand. Niet alleen blijkt deze ongunstig op de wind te liggen, ook daar ligt het weer vol met waterplanten.

Om nog vooruit te kunnen komen hebben we al meerdere malen de motor moeten aanzetten en vol gas achter moeten varen. We houden dan even snelheid, maar dat duurt zelden lang. Een ding is zeker, op het Markermeer zullen ze ons niet veel meer zien.

Bij de ingang van de haven van Muiderzand is een platbodem aan het manoeuvreren. Hij wil precies bij de ingang aan leggen en met al die wind en golven kost dat de nodige moeite. Ondertussen liggen wij op de golven en in de wind buiten te wachten. Als we er eenmaal door kunnen varen we naar de aan ons toegewezen box. De wind staan vol op de box, dus in onze wijsheid besluiten we met de kont naar achter aan te leggen zodat we  -eenmaal aangelegd- in de kuip uit de wind zitten.

Dat was echter makkelijker bedacht dan uitgevoerd. De wind staat net iets scheef op de box en de boot blijkt nu (voor het eerst) zeer windgevoelig te zijn bij weinig snelheid. De kop draait meteen weg als Rob achteruit de box insteekt. Voor we het weten liggen we scheef, half in box, half eruit. Er is geen houden meer aan en we moeten eruit. Het lukt vervolgens niet meer om de punt in de wind te krijgen middels roer, motor en/of boegschroef binnen deze kleine ruimte. De box is aan het begin van de steiger en dus vlak bij de kant, waardoor we daar weinig ruimte hebben om te manoeuvreren. We proberen het twee keer, maar dit gaat niets worden. Goed om te weten voor de volgende keer.

We besluiten dan maar om met de boeg naar voren af te meren in de box. Ondertussen komen er overal behulpzame mensen aan gerend om ons te helpen. Met de boeg naar voren afmeren is een makkie en dus niet nodig, maar leg dat nog maar eens uit als ze je net zo hebben zien stuntelen… Enfin, met de nodige -maar niet altijd even handige hulp- van anderen liggen we even later in de box.

Groot voordeel van Muiderzand is dat de watersportwinkel George Kniest hier gevestigd is. Rob liep de afgelopen weken alle watersport winkels af voor een verlenging van de backbone van het Raymarine netwerk aan boord. Nergens te krijgen, maar hier hebben ze die gegarandeerd. Terug aan boord is binnen twee minuten de AIS aangesloten. Nu zenden we niet alleen uit, maar kunnen we zelf ook de andere schepen op de plotter zien.

Beter nog! Ze hebben hier een van de waterglazen die we zochten. Nu hebben we in ieder geval twee van de lage glazen (prima als port glas) en hoeven we alleen nog op zoek naar de hoge variant (voor de limonade).

We drinken wat binnen bij het restaurant op de haven en lopen nog even het havenwinkeltje binnen. Eigenlijk hebben we niets nodig, maar dan zien we bitterballen. Ach.. We hebben een oven. Waarom niet. Ze willen het echter niet afrekenen bij de kassa… Blijkt hun eigen voorraad die ze gebruiken voor een snackservice die ze in de haven runnen. Op zich prima, maar leg ze dan niet in de winkel! Ze werden ook nog boos dat we ze gepakt hadden. Hoe moesten wij dat weten? Ze liggen gewoon in een vitrine. Zeker weten dat we hier nooit bitterballen bestellen 🙂

Vandaag gaan we richting Amsterdam waar we hebben afgesproken met Saskia, de zus van Corry, en haar vriend Jonas. Omdat het niet zover varen is, maken we in de ochtend eerst nog een lange wandeling op het strand van IJmuiden. Het strand ligt bezaaid met schelpen van het “Groot tafelmesheft”. Soms wel pakken van centimeters dik. Het knarst en knispert onder onze voeten.

Het rustige weer van gisteren is ook voorbij. Het waait een dikke 4 tot 5 en de bewolking neemt steeds verder toe. Hoewel het dreigt, blijft het droog. Bij de sluis liggen we 25 minuten te wachten voordat we naar binnen kunnen. In de sluis zelf ontstaat er ineens paniek als iemand zijn lijn vergeet en tegen een andere boot botst. Hoewel we het niet goed kunnen zien, ging het volgens ons vrij rustig. Categorie voetje ertussen om af te houden en niets aan de hand. Zo wordt er echter niet gereageerd. Andere mensen laten hun lijnen los om de boot af te houden, roepen, schreeuwen en de betreffende boot geeft dan maar vol gas om te ontwijken, knalt tegen een andere boot (hard!) en ligt aansluitend overdwars in de sluis. Vervolgens nog meer paniek als iedereen ineens beseft dat het niet handig is om je eigen lijn ofwel los te gooien (wegdrijven) dan wel vast te binden (terwijl het water in de sluis zakt). Enfin, paniek alom en waarschijnlijk ook de nodige schade. Inmiddels gaat de sluis open en we verkassen. We kunnen er toch niets aan toevoegen..

Bij de Amsterdam Marina (een zusterhaven van Stellendam) mogen we afmeren direct aan het terras van Loetje aan het IJ. De voorspelling is dat de wind toeneemt tot een dikke 6 tot 7 bft en we kiezen zorgvuldig waar we denken dat we het meest uit de wind liggen en niet tegen de steiger worden geblazen .

We doen inkopen bij de pilotstore van de Hema die om de hoek is gevestigd in het hoofdkantoor van de Hema. Ideaal hier op dit industrieterrein. Overigens niet alleen geliefd bij mensen uit de marina, maar ook bij veel gewone Amsterdammers. De Hema probeert hier uit wat wel en niet verkoopt en heeft ook veel luxe producten. Omdat Sakia en Jonas pas na 19:00 komen eten we eerst wat bij Loetje.

Net voor Sakia en Jonas komen begint het te regenen. Zitten in de kuip is er dus niet bij. Het waait inmiddels zo hard dat de boot regelmatig behoorlijk schuin ligt, ondanks dat we aan de steiger vast liggen. Binnen is er gelukkig relatief weinig van te merken en in de loop van de avond draait de wind verder achter het havenkantoor, zoals voorspeld en hebben we er steeds minder last van.

Het is die avond bijzonder gezellig en het is fijn om te constateren dat onze nieuwe boot uitstekend geschikt is om gezellig met vrienden te borrelen.

De Friendship 28 naast ons is gistermiddag vertrokken. In de plaats daarvan kwam een ander schip met een ouder stel aan boord. De dame in kwestie is duidelijk de schipper en de man de matroos 🙂 Ook zij vertrekken morgen richting Scheveningen en/of IJmuiden en zijn van voornemens om rond 06:00 in de ochtend te vertrekken. Dat is qua stroming de ideale tijd, maar wij hebben besloten om iets later te gaan. Zo rond 07:15 – 07:30.

Rond 7:00 hoort Rob echter mensen vertrekken en even meent hij dat dit de buren zijn. Zijn ze dan toch later vertrokken? Als hij buiten gaat kijken ziet hij echter niemand naar de sluis varen. Twijfel… Als ze later, dus net, zijn vertrokken dan zal de brug en de sluis voor hen open gaan en als wij dan over 20-25 minuten komen kunnen we zeker een half tot een uur wachten. Beter is om dan nu direct te vertrekken en nog aan te sluiten bij deze schutting. Hij ziet echter niets en besluit dan eerst maar koffie te zetten.

5 minuten later ziet Rob echter nog twee schepen richting de sluis varen. Grr!! 2 minuten later zijn we los terwijl Corry nog onder de dekens ligt. Vol gas naar de sluis. Terwijl we de haven uitvaren zien we de brug open gaan. Tikje gas erbij ondanks dat de motor nog koud is, maar het mag niet baten. Als we denken dat we het redden (nog maar 300 meter), gaan de lichten op rood en wordt de brug gesloten. Enfin, in ieder geval tijd voor ontbijt en koffie.

Een uur later zijn we beiden aangekleed, hebben we koffie gedronken en staat de oven aan voor de broodjes. Een half uurtje later zijn we door de sluis. Er staat geen tot nauwelijks wind, dus we motoren richting Noordzee.

De oversteek bij de Maasmond verloopt heel soepel en we motoren gestaag richting IJmuiden. Na in totaal 8 uur motoren leggen we aan in de Marina, drinken we wat bij Zilt aan Zee, een gezellige strandtent direct naast de haven en eten we ‘s avonds bij de Admiraal. Dat doen we vrijwel iedere vakantie en tradities moet je in stand houden.