Vandaag is de openingstocht van de Enkhuizer Watersport Vereniging Almere. Met een twaalftal boten gaat we naar Medemblik. Peter, waarmee we de verenigingswedstrijden varen op zijn boot de Dancing Queen, heeft de tocht georganiseerd. Om 11:00 hebben we palaver.
We worden verwacht om 12:00 uit te varen en dan via een aantal vooraf afgesproken punten naar Medemblik te varen. Bij ieder punt wachten we tot alle boten er zijn voordat we naar het volgende punt varen. Het eerste punt is de EZ-B. Circa 2 mijl vanaf Enkhuizen. Onderweg hebben we nog een aantal opdrachten. We moeten knopen oefenen voor een wedstrijd in de avond (koud kunstje, die kennen we al), een apenvuistje maken (geknoopte bal) en een liedje bedenken (echt niet).
Rob heeft om 12:00 echter nog een telefonisch overleg staan met een iemand die wil toetreden tot zijn website commissie voor de kustzeilers vereniging. Hij belt hem 10 minuten eerder, maar vergeet evengoed de tijd. Om twintig over twaalf hangt hij op en schieten we collectief in de stress. Oeps. We zouden om twaalf uur uitvaren en iedereen zou op elkaar wachten bij het eerste punt. We gaan vast geen beste beurt maken zo.
Als we in de buurt van de EZ-B komen is iedereen al vertrokken. Alleen Peter die er voor anker lag komt ons tegemoet varen. We snappen de boodschap en gooien het roer om richting het volgende ontmoetingspunt. Daar aangekomen is iedereen ook al verder. We geloven het wel en varen rechtstreeks naar Medemblik.
Daar aangekomen zijn we de vierde boot. Rob heeft morgenochtend in een andere haven van Medemblik om 11:00 nog een afspraak, dus het liefst liggen we aan de kant en niet aan een andere boot dubbel. Peter, als wal kapitein, vindt het niet zo’n goed idee. Er komen nog grotere boten dan ons en het is handiger dat die aan de kant liggen. We puzzelen even hoe en wat en bedenken dat het wel kan. Daarna gaan we de stad in waar Corry een mooi ondershirt en een zonnehoed op de kop tikt.
Teruggekomen ligt de Scapa naast ons. We klimmen bij hen aan boord waar het bier en de wijn al rijkelijk vloeit. Na een half uur starten we officieel de steigerborrel. We zetten ons JBL speaker op de kant, Spotify aan, hapje en drank alom. Het is weer gezellig!
We boffen echt met het weer. De hele dag schijnt de zon uitbundig en hier op de kade is ronduit warm. Er gaan zoveel hapjes rond dat ik betwijfel of er straks nog gegeten wordt bij het diner :-).
Rond een uur of zes gaan we richting cafe Brakeboer. We worden naar de achterkamer gemanoeuvreerd omdat er in het voorcafe een feest gehouden wordt. Na het eerste drankje (de zoveelste van de dag) wordt er een Indonesisch buffet geserveerd. Volgens ons heeft Jacques (de eigenaar) wat te krap gerekend, maar het gaat net.
Na het eten gaan er een aantal tafels aan de kant. Agnes had de opdrachten bedacht en neemt de regie. Rob had er bijzonder weinig van verwacht (houdt helemaal niet van dit soort zaken), maar al met al was het bijzonder leuk.
Eerst wordt er van iedere boot één iemand geblinddoekt. Daarna moeten ze gezamenlijk zo snel mogelijk een knoop uitvoeren. Corry neemt de honneurs voor ons boot waar. Er moeten in totaal 5 knopen gedaan worden. Semi officieel wordt de punten bijgehouden. De jury heeft echter ook al het nodige op, dus we twijfelen wat over hoe zuiver er geteld wordt 🙂
Daarna moet iedere boot een eigen ingestudeerd liedje zingen. Wij doen niet mee, want Rob is echt niet zo ver te krijgen. De andere boten hebben echt verrassend leuke liedjes bedacht en we hebben reuze lol.
Daarna gaan de apenvuistjes rond. Corry had een hele mooie geknoopt en had ook de opdracht met knopen best aardig gedaan. We staan echter ver achter omdat we geen liedje hebben gezongen. We worden dan ook een na laatste 🙂
Rond een uur of elf vinden we het wel mooi geweest. Met twee vrienden van ons, Cora en Peter (van de Carino) zakken we af naar onze boot. Buiten is het inmiddels koud, maar in de kajuit is het zo warm met de kachel aan. Na een uurtje houden we het voor gezien. Zij gaan weer aan boord van de Carino en wij duiken ons bed in.