Het is 16:30 als er bij Rob op zijn voicemail een bericht van Yacht Service Medemblik staat dat de boot te water ligt. ‘Sorry, mensen. Ik ben weg’. 2 minuten later scheurt hij van de parkeerplaats weg.
5 kwartier later zijn we in Medemblik. Rob vaart de boot alleen terug naar Enkhuizen. Corry rijdt de auto terug. Ophalen hoeft ze hem niet, want hij kan nu zo naar huis lopen…
Deze winter is er veel gebeurd. Ineens wonen we in Enkhuizen aan de haven. Minder dan 5 minuten lopen van de boot. Sponky is ook flink onderhanden genomen. Kiel eraf en er weer op, een nieuwe zwaardere kachel (Planar) geïnstalleerd met alle bijbehorende pijpen van 50mm naar 90 mm, een Fridel Blipper raderreflector in de mast, nieuwe dyneema vallen, rolfok systeem helemaal gecheckt. Uiteraard ook het onderwaterschip vers in de anti-fouling, enz. Het mag wat kosten, maar we zijn weer klaar voor het nieuwe seizoen.
We overwegen nog een kuiptent, maar dan moeten we ook weer een nieuwe sprayhood bestellen (zodat de kleuren gelijk zijn). We hebben er echter al twee in goede staat en dat wordt dan nummer 3. Voelt ook wat als overkill. Daar moesten we nog even over nadenken.
Om 18:30 vertrekt Rob. Eerst door de sluis en dan door de brug. Terug het IJsselmeer op. Direct heeft hij ruzie met de stuurautomaat. Die lijkt er iedere keer mee te stoppen na een paar minuten terwijl hij binnen aan het opruimen is. Dan valt het kwartje… natuurlijk wel de grendel erop doen. Na twee jaar is nog altijd wennen. Op een knopje drukken alleen is niet voldoende. Je moet hem ook fysiek vergrendelen. We worden ook veel te digitaal. Dat krijg je als je thuis alles met je smartphone bediend. Tot de wasdroger aan toe.
Twee uur later ligt de Sponky weer vertrouwd in de box. Mega smerig, dat dan weer wel. Hij is er in de werk-loods bepaald niet schoner op geworden. Maar hij is weer thuis. Dat is het belangrijkste!