Lekker eten in Workum

Goede vrijdag is een vrije dag bij Rob op kantoor dus kunnen we mooi drie dagen op pad. Het weer ziet er redelijk uit. We mogen niet klagen. Er staat een bleek zonnetje en een kleine 3 bft. Heerlijk zeilen. We gaan richting Workum en dat is net niet bezeild. We maken een paar flinke klappen en na een uur of twee passeren we Stavoren. Voor Hindeloopen is het loeidruk op het water. Er is een WK voor kleine bootjes (type onbekend), maar er varen er honderden op het water.

Bij het binnenvaren in het kanaal stuiven de RIBs en waterscooters aan alle kanten om ons heen. Voorbij de camping wordt het rustiger. We waren eigenlijk van plan om door de sluis te gaan en in de stad aan te leggen. Bij de sluis is echter een mooi plekje aan de kade vrij en we besluiten daar te blijven liggen. Scheelt ook weer sluisgeld, wachten en onduidelijk of er wel plek is. Achteraf een goed besluit want in het dorp zelf lag het stampvol en was geen plekje meer te vergeven.

We wandelen door het dorp waar een markt gaande is. Het is gezellig druk. We bezoeken het Jopie Huisman museum en dat is een aanrader. Mooi schilderen, leuk verhaal en mooie locatie. We waren er een uurtje voor sluitingstijd en mogelijk daarom is het erg rustig. Ideaal.

Corry heeft een zonnebril in bestelling, maar dat duurt nog 3 weken. Dus gaan we aansluitend op zoek naar een ouderwetse opzetbril. Zo’n ding waar je vroeger iedereen mee zag lopen. De opticien heeft ze wel, maar geen enkele past. Best duur trouwens ook. We vinden er toch een… bij Kruidvat. Nog geen 5 euro…

Aanrader! Restaurant Seburch.

Bij de sluis is een restaurant met uitzicht op de kom. Daar willen we eten. Kunnen we mooi ons eigen boot zien. Als we om 18:00 aankomen zijn ze net open. Veel tafels zijn er niet, dus zekerheidswege gaan we meteen maar aan tafel. De eigenaar is een aardige vent en hij heeft veel lokale spullen. Hij importeert ook eigenhandig de wijn en die smaakt uitstekend. Een blend van twee (voor ons) onbekende wijnsoorten. Het eten is verder ook uitstekend. Aanrader om hier te gaan eten.

Op tafel lagen losse dominostenen als versiering. Niet lang dus šŸ™‚
Lekker uitzitten in de avond.

Rustig tochtje terug

Het is zonnig en helder blauw. Met een mooi windje, maar echt warm is het nog niet. We varen met een kleine windkracht 3 op de kont terug. We zijn vergeten de spinnaker mee te nemen (zoals gezegd, we zijn nog maar half ingericht), dus we varen wat trager terug dan normaal met deze windrichting).

Niettemin is het lekker varen. Halverwege valt echter de wind helemaal weg. We hebben geen haast en en laten de boot wat voorsukkelen op het water. Gelukkig zijn er nog maar weinig muggen en is het uit te houden. Anderhalf uur en 0,5 mijl verder starten we toch maar de motor. Je kunt ook overdrijven. Een uur later zijn we terug in de haven en in onze nieuwe woonplaats… šŸ™‚

Geen potvis te zien

Vandaag vertrekken we voor ons eerste keer dit jaar. De boot is nog maar half ingericht, dus we houden bij een korte tocht. Rob heeft de middag vrij genomen en dus vertrekken we rond 15:00 richting Stavoren. In het zonnetje is het goed varen, maar echt warm is het nog niet.

We leggen aan in de buitenhaven omdat we bij restaurant de Potvis willen gaan eten. We drinken eerst nog wat in de kuip (in jas en met fleecedeken) en dan vraagt Rob zich af waarom er graafmachines bij de Potvis rondrijden. De contouren van het gebouw zien er eigenlijk ook wel wat anders uit.

Een beetje googlen biedt uitkomt. Afgebrand vorig jaar. Gelukkig is het wel herbouwd en meteen wat groter en moderner. Maar wel pas vanaf volgende week open.. Dat wordt wandelen naar de binnenstad. Hadden we net zo goed meteen in het kommetje kunnen gaan liggen.

Enfin, vlak bij de jachthaven moet je eerst de sluis over om naar de binnenstad te gaan. Daar zat altijd een armzalig cafetaria, maar blijkbaar heeft daar ook wat verandering plaatsgevonden. Het heet nu ‘De Kruitmolen’. Misschien heette het eerst ook wel zo, maar dat is ons niet opgevallen. Het ziet er nu in ieder gevallig gezellig (en warm!) uit. Naar binnen dus maar.

Het is in ieder geval een leuke tent geworden. Aanrader. We eten pittige spareribs, die zelf voor ons doen, best heet zijn. Zelfs onze lippen branden ervan. Wel lekker!

Terug op de boot gaat het elektrische kacheltje nog even aan. De uitlaat van de nieuwe diesel kachel is nog niet aangesloten. Dat komt in de komende weken nog.

Eindelijk weer te water

Het is 16:30 als er bij Rob op zijn voicemail een bericht van Yacht Service Medemblik staat dat de boot te water ligt. ā€˜Sorry, mensen. Ik ben wegā€™. 2 minuten later scheurt hij van de parkeerplaats weg.

5 kwartier later zijn we in Medemblik. Rob vaart de boot alleen terug naar Enkhuizen. Corry rijdt de auto terug. Ophalen hoeft ze hem niet, want hij kan nu zo naar huis lopen…

Deze winter is er veel gebeurd. Ineens wonen we in Enkhuizen aan de haven. Minder dan 5 minuten lopen van de boot. Sponky is ook flink onderhanden genomen. Kiel eraf en er weer op, een nieuwe zwaardere kachel (Planar) geĆÆnstalleerd met alle bijbehorende pijpen van 50mm naar 90 mm, een Fridel Blipper raderreflector in de mast, nieuwe dyneema vallen, rolfok systeem helemaal gecheckt. Uiteraard ook het onderwaterschip vers in de anti-fouling, enz. Het mag wat kosten, maar we zijn weer klaar voor het nieuwe seizoen.

We overwegen nog een kuiptent, maar dan moeten we ook weer een nieuwe sprayhood bestellen (zodat de kleuren gelijk zijn). We hebben er echter al twee in goede staat en dat wordt dan nummer 3. Voelt ook wat als overkill. Daar moesten we nog even over nadenken.

Om 18:30 vertrekt Rob. Eerst door de sluis en dan door de brug. Terug het IJsselmeer op. Direct heeft hij ruzie met de stuurautomaat. Die lijkt er iedere keer mee te stoppen na een paar minuten terwijl hij binnen aan het opruimen is. Dan valt het kwartje… natuurlijk wel de grendel erop doen. Na twee jaar is nog altijd wennen. Op een knopje drukken alleen is niet voldoende. Je moet hem ook fysiek vergrendelen. We worden ook veel te digitaal. Dat krijg je als je thuis alles met je smartphone bediend. Tot de wasdroger aan toe.

Twee uur later ligt de Sponky weer vertrouwd in de box. Mega smerig, dat dan weer wel. Hij is er in de werk-loods bepaald niet schoner op geworden. Maar hij is weer thuis. Dat is het belangrijkste!