Terug naar een warm clubhuis

Bij het vertrekken uit de haven hebben we maar beperkt zicht. Buiten de haven zien we echt helemaal niets meer. Mist, mist en nog eens mist. Er is wel een licht windje en zo varen we gestaag richting Enkhuizen.

Op de ais doemt vlak achter ons een schip op. We horen hem niet, maar de veerboot Friesland van Theo Gebhart vaart hooguit 300 meter achter ons. We sturen hem een appje om niet over ons heen te varen 🙂 Dat was niet nodig uiteraard, hij had ons al allang op de AIS gezien.

Na twee uur klaart het op en plotseling varen we in de zon met een heerlijk windje. Helaas wel uit de verkeerde hoek, kruisen dus. Later draait de wind, neemt flink toe en verdwijnt ook de zon. Brrr, nu is het ineens toch wel merkbaar winter zo slechts enkele graden boven nul. We zetten de kachel aan en Corry gaat in de kajuitengang zitten. Zo blijft ze nog een beetje warm.

Na het aanleggen gaan we eerst naar huis om de spullen thuis te brengen, maar keren weer terug naar het clubgebouw op de haven. Het is best druk zo op een zondagmiddag met een man of twintig. Gewoon gezellig ouwehoeren en een potje poolen. Een aantal gaan daarna nog eten bij cafĂ© Bok, maar wij besluiten om naar huis te gaan. We hebben gisteren al buiten de deur gegeten en je kunt niet bezig blijven…

Privé diner bij Brakeboer

Vandaag gaat de gerepareerde genua er weer op. De Vries Sails heeft goed werk gedaan. Het gehele achterlijk is iets ingekort, maar per saldo valt het niet op. Voordat we vertrekken tanken we even water vooraan in de haven bij het tankstation. De wateraansluitingen op de steigers zijn al afgesloten en vers water aan boord is toch wel zo prettig.

Op het water staat er nauwelijks wind. Na 10 minuten dobberen rollen we de genua in en starten we de motor. Het is wel heerlijk weer. Zonder jas is het evengoed heerlijk in de zon. Het water is zo stil dat het spoor dat we trekken mijlen ver achter ons te zien.

Ons kielzog duidelijk zichtbaar

Ter hoogte van de Ven lijkt er een ietsje pietsje wind te zijn. Met de Utrecht/Westland op varen we uiteindelijk net 2,5 kn. Twee uur lang is het lekker genieten. Daarna starten we de motor voor de laatste mijl. We willen wel voor het donker binnen zijn.

We leggen aan in de Oosterhaven. Ondertussen een bekend plekje na recent de 24 uurs race en het Lustum van de Kustzeilers. In beide gevallen lagen we hier meerdere dagen aan de kade. Ook hier is het water afgesloten, maar elektra is er wel. We zetten de kachel aan en gaan even winkelen in de hoofdstraat. Aansluitend borrelen we in het hotel.

Na het aan boord brengen van de boodschappen gaan we naar cafe Brakeboer. Het is weliswaar pas 5 uur, maar het is erg stil. Slechts drie stamgasten en de altijd bekende praatgrage kastelein Jack. Om zes uur is iedereen weg, maar wij krijgen van Jack, keurig aan een tafel, ons diner geserveerd. home made saleda volgens oma’s recept, twee forse sliptongs voor Rob en Indische sate spiesjes voor Corry. Lekker eten, met het gevoel van thuis zijn.

Jack en Anneke Brakeboer