Zeilers die willen vertrekken, vertrekken eigenlijk altijd vroeger dan gepland. Schijnbaar hebben we allemaal de behoefte om reservetijd in te bouwen voor als iets tegenzit. De negen uur van de buurman wordt dan ook tien over acht. Prima. Toen we aan de koffie zaten bedachten we dat we, afgezien van het eiland Wight, alles wel gezien hebben wat we wilden zien in de Solent. Waarom dan blijven liggen in deze herrie? We besluiten om ook te gaan. Eerst naar Dover en dan zien we wel weer.
We starten op de motor. Mooi weer, weinig wind. Bekende indeling van de dag ondertussen. Tegen de avond naderen we Beachy Head. Dan begint het ook ineens te waaien. Eindelijk. Helaas wel tegen… Hebben wij dat.
We kruisen door tot 03:00. Dan maken we totaal geen vordering meer tegen de stroom in. We kruipen tot dicht onder de kust om voor anker te gaan.
Iets terug is het strand van Hasting. Daar is alles fel verlicht. Hier zijn echter hoge krijtrotsen en het is pikdonker. Het is best eng om op die donkere kust af te varen. We horen de golven onder aan de rotsen op de kust slaan, maar zien niets. Met onze ogen strak op de diepte meter varen we door totdat we 8 meter water onder de kiel hebben. Dit moet het maar worden. 20 meter ketting en 30 meter verzwaarde ankerlijn moet ons op onze plek hebben. Anker alarm aan en nog 5 minuten later liggen we in ons mandje.