Om 08:00 vaar ik Muiden weer uit. Er staat een goede wind en het lijkt erop dat de Markerwadden bezeild zijn. Een uur later steek ik de vaargeul over en kort daarna draait de wind ook wat. De Markerwadden zijn niet meer bezeild, maar met een slag of twee kom ik er wel. Onderweg kom ik nu wel de nodige Singlehanded-ers tegen. Ik herken Laura Dekker met 650 mini waar ze nu in vaart en enkele anderen.
Bij Lelystad moet ik zowat tot aan de sluizen varen om een goede slag te maken naar de nieuwe aan te leggen eilanden. Eenmaal aangekomen blijken die al aardig vorm te krijgen. met de auto rij ik er bijna iedere dag langs (over de dijk), maar op 4 kilometer afstand krijg je er niet echt zicht op. Nu vaar ik er op slechts enkele honderden meters langs en is het goed te zien hoe groot (en hoog) de eilanden zijn. Het water voor de eiland is best diep (4 tot 18 meter) waardoor er waarschijnlijk op korte termijn niet te veel overlast is van waterplanten. Dat betekent volgend jaar lekker ankeren voor de eilanden en BBQ-en op het strand. Ik verheug me er nu al op.
De eilanden zijn echt groter dan ik dacht en het is een flink ommetje. Het is bijna 10 mijl varen (2 uur), maar er staat een stevige wind en de koers is goed. Om 14:00 kom ik aan bij de sluizen. Opnieuw kan ik direct doorvaren. In de sluis liggen nog twee mede singlehanded-ers waarvan er een gesleept wordt. Hij heeft een landvast in de schroef gekregen. Als Singlehanded-ers zijn we gewend onszelf te redden, maar zonder motor de sluis door is een editie of twintig geleden al afgeschaft en niet zonder reden 🙂
Onderweg van de sluis naar de jachthaven werk ik het log uit. Ik heb alleen de stoptijden op mijn telefoon genoteerd, maar uiteraard is dat niet voldoende voor de organisatie. Ik verwerk alles netjes, maak de route kaart in orde en vul de antwoorden van de opdrachten op de stempelkaart in. Formeel moet je ook een journaal bijhouden met bijzonderheden en opmerkingen, maar dat geloof ik wel.
Om 15:00 leg ik aan in de haven. Er zijn nog twee of drie boten, maar verder niet. Bij het restaurant lever ik de tracker weer in. Het zit er weer op. 206 mijl in 41 uur effectieve zeiltijd over een totale periode van drie etmalen en twee uur. Beste aardig.
Ik vertrek naar huis, richting de Compagnieshaven. Het is vrijwel geheel bezeild en ik geniet nog van het laatste stuk. Er is een rare lucht al de hele dag en de zon heeft een vreemde, maar bijzondere, oranje kleur. Later begreep ik dat dat kwam door de rook afkomstig van de bosbranden in Portugal. Om 18:15 lig ik weer in de box. Corry is een kwartiertje later en die eet snel een warm broodje uit de oven. Ze heeft om 19:00 voorbereidingen voor het zangkoor van de zeilvereniging en daarna het zingen zelf. Om 21:30 ga ik nog even naar het clubgebouw, maar de dames zijn niet van die ‘barhangers’, dus al snel is het clubgebouw leeg en zijn we weer aan boord.