We twijfelen of we wel of niet zullen gaan zeilen. Het uitgangspunt is immers zo weinig mogelijk reizen. Echter, als je iedere dag al die zeiltjes over het IJsselmeer ziet gaan voelt dat ook ongemakkelijk. Ook ongemakkelijk is dat Rob als verantwoordelijk bestuurder van de Enkerhuizer Watersport Vereniging Almere de verenigingsvloot van circa 20 schepen om dezelfde reden heeft stilgelegd.
Dubbel. Maar varen op je eigen boot met eigen gezin is toch anders dan boten beschikbaar stellen en waarop normaal gesproken samengestelde teams varen. Dus we gaan lekker weg. Niet ver, want we weten ook niet precies waar we terecht kunnen. Vrijwel alle jachthavens zijn gesloten voor passanten. Het lijkt er echter op dat de gemeente haven van Urk open is. Mochten we daar niet terecht kunnen dan gaan we ergens voor anker.
Het is mooi weer en het is net bezeild (kunnen zeilen zonder dan je de zeilen een keer aan de andere kant van de boot moet zetten). Zo varen we in twee en een half uur naar Urk. Aangekomen zien we de haven vol met masten liggen en gelijktijdig met ons varen zeker nog 8 schepen erheen. Ze zijn ongetwijfeld open :).
Als we de haven binnen varen zien we aan de lange kade op het eind lege plekken. De meeste andere boten schieten direct naar de kant om aan te leggen. Twijfel of ze er mogen liggen of bang dat het laatste plaatsje vergaat? Wij varen door tot aan de kade en vinden een mooie plek met uitzicht over de hele haven en op de kade.
We leggen aan en blijven aan boord. De zon staat in de kuip en het is goed toeven. Even later komt de havenmeester langs in zijn bootje en excuseert zich voor het feit dat het sanitair gesloten is. We krijgen 25% korting :). Komt mooi uit. Dat sanitair zouden we toch niet gebruiken.
Corry ziet een losgeslagen dobber van een visnet vlakbij in de haven drijven en wordt er volkomen door in beslag genomen. Met de weinige wind drijft hij links, dan weer rechts, gestuwd door het vlaggetje bovenop. Een uur later ligt hij eindelijk voldoende dichtbij en gaat ze aan de slag met de pikhaak. Met gevaar voor eigen leven š wordt de buit alsnog binnenboord gehaald.
Na een uur of twee wordt het frisjes en zetten we de kuiptent op. We eten buiten en blijven ons verbazen over de drukte in en op de haven. Jeugd vaart rond in bootjes, jachten komen en gaan. Tientallen fietsers en veel wandelaars op de kade. Gelukkig met de nodige afstand. Het meest opvallende is tot heel laat in de avond de stoeten met langsrijdende autoās. Sommige zien we wel vijf of zes keer langskomen. Het lokale uitje is duidelijk hier in de haven.
