Vandaag zijn we officieel een week onderweg. Nog 3 weken te gaan 🙂 we hebben strikte orders om uiterlijk om 12:00 vertrokken te zijn. Als brave burgers houden we ons uiteraard daar aan. Vooral omdat het dan laag water is en gezien de dieptes hier willen we ietsje speling houden. Rond 11:00 willen we weg. Rob probeert ondertussen de buitenboordmotor met het dodemanskoord en deze start direct. Tja, zeilen en motoren zijn toch twee verschillende dingen 😉
We varen op ons gemak de rivier af. Daarna is het kruisen. We willen naar Lymington. Iets zuidelijker gelegen. Dat kruisen lijkt prima te gaan tot de overliggende wal van Wright. Als we overstag gaan blijkt de stroming zo hard dat als we doorvaren we noordelijker uitkomen dan waar gestart bij het uitvaren van de rivier. Hm… dan toch maar tegen de stroom in motoren. We varen wel veel op de motor momenteel. Nou ja, mag met een Bavaria zullen we maar zeggen 😉
Rob reserveert onderweg een box voor komende nacht in de jachthaven. Later bedenken we dat we eigenlijk twee nachten willen blijven. Dat regelen we wel ter plekke. Bij de haven is het typische Solent. Een weerwar van boten, smal vaarwater, vol met boten aan moorings en iedere 30 minuten knalt een mega pont er dwars doorheen. In Nederland zouden de bureaucraten rillingen over hun rug krijgen en direct alles verplicht van elkaar scheiden. Hier kan iedereen gewoon zijn gang gaan. En het werkt toch. Prima zo.
We leggen aan in de toegewezen box en gaan naar het havenkantoor. Als we betalen en gelijk de volgende nacht reserveren kijken we even het restaurant in. Iedereen zit hutje mutje op elkaar voor de tv geplakt. Oh ja, er bestaat ook nog zoiets als het WK. Engeland speelt tegen Zweden. We overwegen om aan te sluiten, maar gaan toch maar lopend naar de stad. Hoe het afloopt gaan we ongetwijfeld onderweg horen.
Net naast de jachthaven is een zwembad met zeewater. Er ligt een soort hindernissenbaan in en iedereen heeft plezier voor 10. Aan de rand zit een ijs/patattent waar zowel de bezoekers binnen als mensen buiten kunnen bestellen. Terwijl we ons patatje opeten gaat de kok binnen totaal uit zijn dak. Ook in het zwembad stijgt gejuich op. ‘England has probebly a point, but i’ll have to say that is a wild guess’, merkt een van een bejaarde mannen die naast ons zitten gevat op. Waarschijnlijk Schotten en daardoor meer geinteresserd in hun patat dan het resultaat van Engeland.
We lopen door naar de stad. Een klein kwartiertje lopen. Corry scoort een rokje bij een Henry Lloyd store en daarna houden we het voor gezien. We vinden geen leuk terras en lopen terug naar de jachthaven. Daar blijkt de wedstrijd net afgelopen te zijn. Gewonnen met 2-0. Iedereen is uitgelaten. We drinken er een pint, maar er is erg veel herrie. We gaan daarom daarna weer lekker aan boord.