Categorie: Singlehanded 2016

Vandaag is het opnieuw kruisen, kruisen en kruisen. Wel zijn de slagen groter dan gisteren waardoor het minder zwaar is. Het waait echter pittig en de stuurautomaat heeft het zwaar. Het duurt echt uren voor ik uiteindelijk in Enkhuizen ben. Ik was om 05:35 vertrokken uit Hindeloopen en ik ben pas om 10:28 bij de Krabbegatssluizen. Met een lopend windje is het normaal 3 uur varen.

Bij het inlopen van de sluis komen er nog een aantal singledhanders aan vanuit de oude haven. Die hebben waarschijnlijk vannacht lang doorgevaren, maar konden uiteindelijk niet eerder vertrekken omdat we ieder etmaal minimaal 8 uur verplicht rust moeten houden. Ik ben blij dat ik die gisterenavond genomen heb. Ben niet zo avond mens.

In de sluis leg ik een tweede rif in het grootzeil. Een beslissing waar ik later zeer blij om ben. Het gaat steeds harder waaien en de fok moet ik tot een puntje wegdraaien om niet steeds uit het roer te lopen.

De wind zou in de loop van de middag draaien naar het west en om die reden blijf ik aan de west kant van het Markermeer. Als de wind tijdig draait scheelt dit een hoop kruisen naar Volendam. De wind neemt wel toe, maar draaien doet hij niet.

Bij Volendam waait het dusdanig hard dat ik het niet verantwoord vind om volgens de regels op zeil naar binnen te varen. Ik zie twee andere singlehanders eenzelfde besluit nemen en we varen op de motor naar binnen met de zeilen gezakt.

In de haven liggen nog een stuk of 6 singlehanders. Ze helpen ons met aanleggen, want de wind wakker steeds verder aan. Ook dreigt er een flinke bui. Als ik samen met een andere boot aanleg komt de havenmeester aangestormd. Hebben we dat boord “Gereserveerd” niet gezien. Eh, ja. En?

Enfin, we mogen overal liggen, maar niet daar. Als ik aangeef dat ik alleen een stempel wil en dan weg ben slaakt hij eerst een diepe zucht om vervolgens te wenken, kom maar mee. Met zijn allen stormen we naar het havenkantoor en krijgen we onze gewenst stempels.

De andere blijven de bui afwachten, maar ik besluit meteen weg te gaan. Ik wil in ieder geval vanavond in Lelystad finischen en heel misschien wel voldoende tijd hebben om direct door te varen naar Enkhuizen.

Als ik alle zeilen net weer geheven heb krijg ik een mega bui over mij heen. De regen slaat horizontaal over het water en de wind is zo hard dat de golven plat slaan. De boot overigens ook en de Goya ligt ruim met haar gangborden in het water.

Met veel moeite kan ik de fok uiteindelijk wegrollen, maar de wind heeft alleen al op het losse grootzeil en de tuigage zoveel grip dat we niet overeind komen. Met veel moeite krijg ik uiteindelijk de boot voor de wind waardoor we stabiliseren. Na circa 10 minuten is de bui over en is het bijna wind stil. De wind is nu ook volledig, zoals voorspeld, gedraait naar het westen.

Binnen is alles drijfnat. De regen die horizontaal over het water ging, ging ook horizontaal de boot in, dwars door de kajuit, zelfs tot in hut voorin. De regen zit zelfs op het plafond.

Na 10 minuten aankijken besluit ik da de fok wel weer uit kan. De lucht klaart op en de wind blijft een rustig drietje. Dan blijkt er een grote scheur in de fok te zitten. Dat is niet best en het is maar de vraag of we er mee door kunnen varen. Als ik echter koers naar Pampus zet wordt duidelijk dat we niet heel scherp aan de wind hoeven te varen en dan staat er minder druk op dat deel van het zeil. Ik vind dat het wel kan. Van Pampus naar lelystad is sowieso voor de wind en dat kan zeker.

Na het rond van Pampus besluit ik de Westland/Utrecht weer te zetten. Maar als ik na 15 minuten weer buien boven Amsterdam zie verschijnen haal ik het voor de zekerheid maar weer weg. In zo’n bui wil je niet zo’n groot zeil hebben staan, dan wordt het zeker gevaarlijk. Bovendien wordt het donker ook en dat is ook niet handig.

Om 20:00 dobber ik een mijl of drie voor de sluis. Er is nog maar weinig wind en ik tel mijn knopen. Ik kan rustig blijven dobberen richting sluis en daarna verder dobberen richting de jachthaven voor de sluis. Maar dan ben ik er pas om een uur of 23:00 en morgen is het ook niet echt prettig weer.

Voor mij is het geen wedstrijd, maar juist gewoon een mooie tocht. Ik had al besloten om mij wel aan de regels te houden en de stempels te halen, maar alle andere opdrachten zoal het bijhouden van het journaal, de foto wedstrijd enz. te negeren. Een prijs zou ik dus toch al niet krijgen en het finishen was ook geen doel op zich. Wat mij betreft heb ik alles gedaan wat ik wilde toen en die drie uur dobberen kan ik eigenlijk wel missen.

Ik besluit de motor te starten. Als het even meezit ben ik dan om 23:00 in Enkhuizen ipv van Lelystad. Bovendien voorkom ik dan ook dat de fok nog verder uitscheutr, want in het afgelopen uur is die ook een meter verder gescheurd met al dat geklapper.

Ik meld me af via de whatsapp en kan gelukkig snel door de sluis. Al met al duurt het dan toch langer dan je denkt, maar om 00:15 leg ik aan in de box. Om 00:35 loop ik thuis door de voordeur, nog wel compleet aangekleed in zeilpak met reddingsvest en muts.

Vandaag kan ik niet vroeg vertrekken. Ik moet eerst tanken en de havenmeester is er pas om 08:00. Het waait pittig door en ik moet aan hoge wal aanleggen aan een klein steigertje, maar het gaat goed. De havenmeester voorziet me van een mooie stempel en suggereert dat ik de nieuwe korte route naar Vlieland neem via het Schuitengat. Dat is rechtstreeks van Terschelling naar Vlieland over een ondiepte die dit jaar voor het eerst (weer) betond is. Klinkt wel spannend na het vastliggen op de Meep, maar volgens de havenmeester staat er zeker 3 meter water. We wagen het er maar op.

Via het Schuitengat, wat idd zeer goed te doen was, ben ik in 1,5 uur in Vlieland. Zo snel heb ik het nog nooit gedaan. Normaal moet je omvaren via de Slenk en dat heb je altijd op een stuk stroom tegen waardoor je niet alleen extra mijlen maakt, maar ook behoorlijk belemmert wordt in je snelheid. Binnen 30 minuten ben ik weer onderweg, nu terug naar Kornwederzand.

Het wordt kruisen, kruisen en kruisen. Vooral in de boontjes, een smalle geul van Harlingen naar Kornwederzand, is het hard werken. Op sommige plekken is het maar 100 meter breed, het is best druk, ook nog eens laag water zodat je niet buiten de geul kan en de wind staat pal tegen. Aangekomen in Kornwederzand heb ik het gevoel alsof ik de hele ochtend in de sportschool heb doorgebracht. Eigenlijk is dat ook zo.

Ik heb net de brug gemist en moet 3 kwartier wachten. Na de brug en sluis vaar ik om pakweg 18:30 het IJsselmeer op. Ik wilde eigenlijk naar Enkhuizen, maar na enkele uren kruisen valt de wind weg en lijkt het erop dat ik daar niet ga komen voor 24:00. Ik besluit uit te wijken naar Hindeloopen. Morgen is er meer wind en dan zal ik er uiteindelijk sneller zijn.

Om 07:30 vertrek ik weer uit Hindeloopen. Het is een prachtige ochtend met redelijk wat wind. Achter mij aan komen al direct andere singehanders en ik wordt al snel ingehaald. Ze zijn wellicht niet groot, maar er doen de nodige waarschepen en semi wedstrijdachtige boten mee die ons toerschip zo voorbij knallen. De luxe van een buiskap, kachel en fatsoenlijk fornuis hebben ze meestal echter weer niet. Dat kan ze in zwaar weer nog wel opbreken. Goed eten, warm uitzitten en in een droog bed slapen is zo in het najaar echt wel prettig met zo’n meerdaagse tocht. Ik zou ook niet met ze willen ruilen.

Gisteren heb ik voor het eerst gevaren met de Utrecht/Westland. Een zeil dat ik gekregen heb van de schipper waar we de verenigingswedstrijden mee varen. Het is een z.g.n. “Bolle Jan”. Eigenlijk een gennaker, maar dan van zwaarder doek. Dat blijkt met weghalen ook wel een gedoe. Er zat een slurf bij waardoor je heel makkelijk kunt strijken en hijsen, maar eigenwijs als ik was had ik deze weggelaten. Bij een spinnaker vind ik het een onding, maar ik kom er al snel achter dat ik hem er hier beter op had kunnen laten zitten. Deze blijft veel te veel wind vangen bij strijken waardoor het uitwaait en sterk klappert. Hierdoor ligt hij ook regelmatig in het water bij strijken.

Na de sluis bij Kornwederzand gaan we door de boontjes richting de Meep. Het wad is altijd verraderlijk doordat de bodem verandert, maar in de praktijk heb ik goede ervaringen als je maar de kaart goed aanhoudt. Dit keer dus niet. Ik probeer af te steken wat volgens de kaart zou moeten kunnen. Ik twijfel al als ik er heen vaar want het water bruist al een gek. Twijfel, twijfel, ach wat, op hoop van zegen.

Nou niet dus. Moervast. Een half uur lang probeer ik los te komen tot ik de moed opgeef. Het is ook niet echt duidelijk waar ik heen moet en de boot beweegt steeds minder. Het is twee uur voor laag water dus ik kom steeds vaster te liggen.

In de whatsapp groep meld ik dat ik vast lig. Iedereen complimenteert me met het mooie plekje en dat is waar, maar het helpt niet echt. De boot komt steeds schuiner te ligggen naarmate het water zakt, maar helemaal droog valt het niet.

Verderop zijn nog twee boten vastgelopen. Deze vaarde echter in de vaargeul en niet zoals ik er buiten. Overal opletten dus. In de uren en dagen er na wordt er in de whatsapp groep veelvuldig geklaagd over vastlopen op dat stuk.

Ruim 4,5 uur later kom ik los om na 10 minuten meteen opnieuw vast te lopen. Nu midden in de vaargeul. Met de motor kom ik gelukkig weer los.

De twee andere boten die vlakbij vastlagen komen ook los. De een heeft blijkbaar panne want deze wordt weggesleept door de KNRM. De andere is het zo zat dat hij besluit er mee te stoppen. Ik vaar echter door en kan rond 21:30 aanleggen in de haven van Terschelling.

De haven is bomvol, maar op de allerlaatste steiger vind ik nog een plekje waar ik kan liggen aan de steiger. Het is op zich ook prima om dubbel te liggen, maar rechtstreeks aan de steiger is toch prettiger met op- en afstappen, stroom, enz. Na een welverdiende douche is het vervolgens snel slapen.

Vandaag start de Singlehanded 2016. Dit is een tocht van 4 tot 5 dagen solo op het Markermeer, IJsselmeer en de wadden. Rob heeft hem al een keer of 4 gevaren en gaat ook dit jaar weer.

Om 8 uur in de ochtend vertrekt ik naar de start in Lelystad. Dit jaar doen er ruim 80 boten mee en dat is bijna het dubbele van vorig jaar. Het leuke aan deze tocht is dat het geen wedstrijd is, maar wel zo wordt gevaren en dat er in tegenstelling tot de meeste wedstrijden juist veel kleinere boten mee doen.

Om 11:00 is er palaver. Henk de Velde is er al mystery gast en hij is onder de indruk van de hoeveelheid zeiler die bereid zijn om solo te gaan varen. Hij sluit niet uit dat hij wellicht volgend jaar ook mee gaat doen…

Na de nodige erwtensoep en roggebrood met spek ga ik snel naar de boot. Bij aankomst wilde de motor niet stoppen middels de stopknop. Ik kon de motor wel stoppen met de hand, maar dat is niet hoe het moet. Ik kan maar niet vinden wat het probleem is. Uiteindelijk vind ik de kabelbreuk. Precies 5 minuten voor de start ben ik klaar 😅 en kan ik toch nog op tijd starten. Henk de Velde geeft de tocht briefing af terwijl wij langs varen met onze boot.

Pas buiten de haven mag je kijken wat de opdrachten zijn. Dit jaar geen grote verassingen. Medeblik, Hindelopen, Terschelling, Vlieland en een rondje om de Meep (bij Terschelling), om Pampus en om het vogeleiland de Kreupel. Bij het laatste moeten we ook nog twee uur voor anker.

De wind is matig en de lucht is grijs en grauw. Via Medemblik, rondje om de Kreupel (incl 2 uur ankeren) bereik ik rond 11:15 Hindelopen. Ik zoek een plekje in de jachthaven en haast me naar restaurant de Hinde. In iedere plaats die je aandoet moet je een stempel halen en die hebben ze daar. Het restaurant is al dicht, maar ik mag nog naar binnen en krijg keurig om 11:45 nog een stempel. Top!