Dit weekend ga ik (Rob) zeilen met een goede vriend. Peter is 75, maar hij is stoerder aan boord dan menige vriend van mijn eigen leeftijd. Het wordt wel bikkelen vandaag. Het is rond de 5 graden en het waait bijna 20 knopen.
We vertrekken rond een uur of 11 en blazen met halve wind richting Stavoren en aansluitend door naar Makkum. We moeten hard werken om de forse vlagen (tot windkracht 7) op te vangen en dat houdt ons lekker warm. We sturen om en om een uur en dat is best koud zo lang zitten vol in de wind achter het stuurwiel.
Peter heeft verwarmde handschoenen meegenomen, maar de batterijen houden er na een uurtje al mee op. Dan bedenk ik mij dat wij ook verwarmde handschoenen aan boord hebben. Wellicht passen de batterijen ook op Peters handschoenen. Dat blijkt te kloppen en onze batterijen zijn ook bijna 3 keer zo groot. Die gaan aanzienlijk langer mee. Helaas was een van de batterijen al leeg, maar de andere handschoen is voorlopig weer warm.
Rond 15:00 arriveren we in Makkum. We varen door tot aan de sluis en leggen aan in de lege gemeentehaven. Onderweg hebben we twee boten gezien. Hier ligt er wel geteld één. Goed afgesloten en niet bedoeld om nog te gebruiken deze winter. We stoken de kachel op en warmen een uurtje op voordat we de stad in gaan. Daar blijkt Sinterklaas aangekomen te zijn, want het stikt er van de zwarte pieten.
We schuiven aan bij Café Romana. Dat klinkt welliswaar buitenlands, maar het is oerhollands. Of beter gezegd, oerfries. Lokaal publiek, met en zonder kleine kinderen, vermaken zich met vooral veel herrie. Het is een kakefonie van harde muziek en krijsende jonge kinderen. Nou ja, je hebt in ieder geval het gevoel dat je onder de mensen bent. We drinken op ons gemak een paar biertjes. Peter hoort al niet zo veel, maar in deze omstandigheden is praten gewoon onmogelijk. Voor ons geen probleem. We hebben net vier uur samen op het water gezet en een uur aan boord. Tijd genoeg gehad om te praten.
Daarna twijfelen we wat te doen. Ik vind het op zich best om alvast wat te gaan eten, maar Peter vindt dat veel te vroeg. We gaan nog maar weer aan boord. Rond een uur of zeven gaan we de stad weer in. Dit keer naar eetcafé De Zwaan. Binnen is het niet zo druk, maar aan de tafel voor ons zitten de pieten van vanmiddag. Grotendeels nog in de schmink. Zoals je van echte pieten mag verwachten hebben ze reuze lol. Wij kunnen geen gesprek meer voeren door de herrie, maar gezellig klinkt wel. Het eten is eenvoudig, maar lekker.
Aan boord trekt Peter de wiskey open die hij heeft meegenomen. Om te proeven neem ik een slokje, maar dit is echt te sterk voor mij. Ik hou het lekker bij een rood portje. We maken het niet laat en na een drankje kruipen we onder de wol.