āS ochtend zijn we er vroeg uit. Dat moesten ook omdat we het tij richting Vlieland moeten halen, maar daarnaast ging het ankeralarm af en lagen we ook al niet echt meer. De wind was eerder dan voorspeld gedraaid naar het zuiden en ook fors toegenomen. In plaats van een voorspelde knoop of 8 (windkracht 3) stond er nu ruim 15 knopen (een dikke 4 bft met vlagen naar 5 bft). We klotste letterlijk ons bed uit.
De elektrische ankerlier was ook hier een uitkomst. Terwijl we op de motor tegen de wind in varen haalt de lier binnen een minuut het anker op. Ook nu weer geen vuile handen. Het touwtje om de afstandsbediening, bedoeld om je nek te hangen, bewijst we zijn waarde. Rob struikelt op het stuiterende en zonder koord had de afstandsbediening mooi overboord gelegen. Een goede les om dat altijd te gebruiken.
Om 06:45 liggen we in de sluis van Kornwerderzand. Samen met ons nog twee andere schepen. Als we de Boontjes in varen gaat Corry nog even liggen. Van slapen was niet veel gekomen. De wind houdt aan en met het tij mee vaart Rob in een uur of 4 naar Vlieland. Daar laat ook Corry zich weer zien. We zoeken in de haven een lege box. Het havenkantoor is gesloten, maar tegenwoordig kun je ook digitaal betalen, dus dat is zo geregeld.
In de middag vermaken we ons met kijken naar de andere boten die worden geholpen om aan te leggen. Met zuidelijk wind is Vlieland een lastige haven om aan te lopen. De wind blaast vol over het wad en met een inmiddels stevige 5 bft is aanleggen met de wind van opzij in de krappe haven voor menig zeiler een uitdaging. Toen wij binnenkwamen was er geen havenmeester te zien, maar nu varen ze rond in een Rib en dirigeren de boten naar een box. Ze varen vooruit, leggen hun Rib tussen de boot ernaast en de steiger waarin de nieuwkomer moet gaan liggen en fungeren als super fender. Vaak is dat ook wel nodig. De doorgangen zijn krap en met de wind van opzij zou menig boot anders crashen tegen de boot die er al lag. Zeker de niet altijd zo ervaren vakantiezeilers willen nog wel eens te laat insturen en dat ligt je met de boeg echt op ramkoers van de boot ernaast. In deze omstandigheden gaat er geen dag voorbij zonder schade in de haven š
In de middag lopen we naar het stadje. We wilde nog op een terras zitten, maar zien niets dat er gezellig uitziet. Terug op de haven lopen we naar het restaurant daar. Ze bedienen niet op het terras vanwege de harde wind. Binnen kunnen we nog wel kort zitten voor de tafels worden ingenomen door reserveringen voor het diner. Echt gezellig is het niet, maar je hebt wel mooi uitzicht over het inmiddels wilde water.