Het is koud en fris, maar de zon schijnt en er is niet al te veel wind. Geen enkel excuus om niet te gaan zeilen. We zijn er ook wel aan toe na al die donkere sombere dagen rondom de kerst.
2020 heeft niet gebracht wat we er van hadden verwacht. Ik denk dat dat voor iedereen geldt. Vier weken Denemarken hadden we gepland, maar het bleef bij weekenden, een weekje Friesland (nat, koud en miljoen muggen) en een paar mooie dagen op de wadden. Veel zin om te schrijven hadden we echter niet, vandaar dat het wellicht lijkt dat we sinds de eerste lockdown niet meer gezeild hebben.
Niets is minder waar. De boot was juist het perfecte middel om af en toe, volgens de regels, lekker van huis te zijn. Maar om er nu over naar huis te schrijven…
Enfin, nieuwe tijden, nieuwe kansen. Nog steeds midden in een lockdown, maar wat heeft het voor nut om er over te klagen. We zijn lekker onderweg naar Lemmer en het is heerlijk weer. Met alleen een zeilbroek en een fleecetrui is het goed zeilen.
In de buurt van Lemmer halen we de spi binnen en gaan we verder op de motor. De wind is helemaal weggevallen en met nog maar 1 knoop snelheid duurt het anders nog 4 uur voordat we er zijn. Je kunt ook overdrijven.
Als we in de buurt van Lemmer komen zien we langzaam de mist over de dijk stromen. De onderkanten van de windmolens zijn al niet meer te zien. We houden gelukkig goed zicht tot aan de haven. We hebben in Lemmer al in vrijwel alle havens gelegen, maar nog niet in de Jachthaven Lemster Baai. Een klein gemoedelijk haventje vlak bij de sluis.
Het is er leeg. Er liggen maar een stuk of 10 schepen. Fijn is dat de elektra het doet. Zodra we aangemeerd zijn, kijken we elkaar aan. De kant op… of? Ach, daar is toch niets te doen. We hebben min of meer wel voor de Jumbo aangelegd, maar boodschappen hebben we al gedaan.
We zetten de kuiptent op en doen het elektrisch kacheltje aan. Dat is zo in de kuip wel lekker. Rob gaat aan de warme glühwijn en Corry houd het bij een wijntje. Mooi zitten zo in de langzaam ondergaande zon.