In de ochtend stroomt de sluis leeg met passanten die in het dorp hebben overnacht. Het lijkt wel of ze uitgespuugd worden zo snel en met velen komen ze eruit. Diverse leggen ook direct aan alsof hun vertrek uit het dorp niet uit vrije wil was. Ook komt er een historisch bootje uit (zonder motor) en dat is ploeteren zonder wind. Ze bomen wat, maar echt vlot gaat het niet.
Wij moeten nog boodschappen doen, dus we vertrekken lopend weer richting centrum. We twijfelen even wat de snelste route is. De restauranthouder loopt voorbij en wijst ons de weg. Niet buitenom, gewoon door het dorp. Het is er nog steeds gezellig. We belanden bij de Poetze supermarkt en doen inkopen. Terug bij de boot zijn alle (tijdelijke) buren al vertrokken en gaan wij als laatste.
We vertrekken richting Andijk. Dat was althans het plan . Maar nadat we ons door de diverse zeilwedstrijden heen hebben kunnen worstelen is de wind al weer op. Ook neemt de zon wat af en daarmee ook de warmte. Als we overstag gaan voor de volgende slag, recht richting Andijk, zitten we in de schaduw van het grootzeil. Het gaat langzaam en het is koud. Na een half uur zijn we het zat. Roer om richting Stavoren. Halve wind gaat ineens een stuk(je) sneller en vooral warmer. We zitten nu in de zon!
De vorige keer dat we gingen varen misten we De Potvis in Stavoren. We waren er speciaal naar toe gevaren, maar helaas (vooral voor hen) was hij vorig jaar in juli afgebrand. Ondertussen staat er een nieuw gebouw en daar moeten we toch even naar toe. Dus we meren weer -net als de vorige keer- af in de buitenhaven.
Dit keer is er wel een havenmeester en krijgen we een box toegewezen. Probleem is alleen… Als we aankomen ligt er al iemand in. Niemand te zien en de havenmeester neemt de telefoon niet op. Je kunt ook wat problemen hebben in dit deel van de wereld :-). Iets terug is nog een lege box en we leggen daar maar aan. Dat gaat echter ook niet zonder slag of stoot.
Normaal leggen we altijd de stootwillen aan dek als we een box invaren. Hier zijn we echter gewend dat de boxen vrij breed zijn en dat we met stootwillen buitenboord erin kunnen varen. Nu echter niet. Als Corry de box binnen vaart liggen we direct met een klap stil. Rob die op de punt staat schikt zich een ongeluk omdat hij denkt dat een septer blijft hangen achter de paal. Zo erg is het niet. Met de stootwillen erbij passen we gewoon niet in de box. En aan de paal zit een gammele metalen haak die door het zwiepen van de klap kabaal geeft. Niet aan de hand dus. Corry vaart wat terug en met de stootwillen naar binnen leggen we weer aan. De buren zullen wel denken…Heb je weer zo’n Bavaria. Oh, kijk. Die hebben zij ook. Niet zeuren dus 🙂
Rob gaat naar de havenmeester. Die begint al meteen te zuchten. Ondanks alle borden zijn er toch continu zeilers die niet eerst naar de havenmeester gaan, maar meteen een box uitkiezen. Voor hetzelfde geld is de box helemaal niet vrij en komt de eigenaar met een uurtje terug. Enfin, wij kunnen blijven liggen waar we liggen. Klaar. We maken schoon schip en zakken af naar de Potvis.
Die is inderdaad wel wat groter geworden. Veel glaswerk en aanzienlijk groter terras. We zoeken een plekje uit de zon, maar verkassen al snel naar een plekje in de zon. Het wil nog steeds niet echt zomer worden. Het ziet er allemaal leuk uit. Het is wel duidelijk dat het personeel nog even moet wennen. Het is oud en nieuw personeel. Ze zijn natuurlijk de hele winter dicht geweest (open sinds 3 dagen) en hebben een compleet nieuwe indeling. Dat wreekt zich. We zien personeel van hot naar her rennen.
Borden en glazen belanden op de verkeerde tafel. Duizendmaal excuses en weer naar de volgende (verkeerde) tafel. We krijgen gewoon medelijden met ze. Onze setje bier wisselde maar van twee tafels voor het bij ons was 🙂 De bestelde tortillachips hebben we helaas nooit gezien. Het doet ons besluiten dat we hier maar niet gaan eten. Sommige mensen blijken al ruim een uur op hun eten te wachten. We hebben vast ook wat lekkers aan boord.