We hebben hier twee dagen heerlijk gelegen, maar het is weer tijd om verder te gaan. We gaan richting Scharredijke. Daar lijken ook steigers bij de dijk tussen de Grevelingen en de zee te zijn. Dat lijkt ons wel wat, want daar is ook een doorgang onder de snelweg door. Dan kun je zo doorsteken voor voor een wandeling op het strand aan de zeezijde.
We zeilen met een gestaagd windje de juiste kant op. Na een uurtje moet echter de motor aan omdat de wind geheel is weggevallen. Bij nader inzien gaan we toch maar naar de jachthaven van Scharedijke i.p.v. de setigers aan de dijk. Dan kunnen we ook even water tanken en boodschappen doen. Ook de accu’s kunnen wel wat prik hebben na twee dagen ankeren. Die paar mijl motoren helpen niet zo heel veel. Bovendien verwachten we dat de steigers ook erg vol zullen liggen. Dat is in ieder geval het beeld bij alle steigers die we tot op heden hebben gezien.
De meldsteiger in de jachthaven ligt vol met grote motorboten. Bij de meeste boten is niemand aanwezig. We meren aan bij een van de motorboten. Als rob bij het havenkantoorkomt is er niemand. Volgens het bordje an de deur zouden ze open moeten zijn. Gelukkig staat er een telefoonnummer. Dat brengt uitkomst. De havenmeeste is thuis aan de lunch. Tja, moet ook gebeuren 🙂 Over een kwartiertje is hij er weer.
Als we in onze box liggen, gaat Rob met de fiets naar de supermarkt. Er zit een Plus om de hoek en dat is een mooie grote, nieuwe, winkel. Op de fiets is het nog geen vijf minuten en dus is hij al snel weer terug met volle tassen. Hij wilde eigenlijk nog wel meer meenemen, maar dat pastte niet op de fiets. Dat kan altijd morgenochtend nog.
Het is warm en hoewel het best een eind lopen is, besluiten we naar het strand te lopen. Het is o.a. een behoorlijk eind omdat we ook om onze eigen haven heen moeten lopen. Die is best groot en alleen dat stuk duurt al een kwartier. Daarna moeten we verder over de dijk. Er loopt een smal voetpad langs een stenen muur die midden op de dijk staat. Al met al komen we na een kleine 35 minuten aan bij de snelweg. Ervoor liggen de steigers die we op de kaart hadden gezien. Net als op het eilandje is er stampvol en worden de steigers gebruikt als verlengdstuk van de boot. Mensen zitten er op campingstoelen, compleet met tafeltje en parasol. Wel praktisch, maar niet echt ons idee. Blij dat we in de haven liggen en anders voor anker.
Via 3 tunnels steken we onder de snelweg door en komen we in de duinen. Vandaar is het nog een kwartierje lopen via de duinen en een stuk stand naar het eerste terras dat er is Het is ruim 28 graden en we lopen al bijna een uur. We zijn wel even toe aan wat schaduw en wat drinken. Het is een hippe, maar zeker ook gezellige tent. Het is er best druk, maar er is gelukkig nog een plekje vrij op het overdekte terras. Daarvandaan kijken we uit over het strand. Dat is wijds en uitgestrekt. Het verbaasd ons dat het niet helemaal vol ligt met mensen. Er zijn wel mensen, maar ook grote delen zijn vrijwel uitgestorven. Wellicht is het toch nog te vroeg in de vakanties. Het is natuurlijk ook uit de buurt van grote steden. Hier zijn slecht enkele kleine dorpen, met genoeg ander strand, en een aantal vakantieparken.
Na een uurtje houden we het voor gezien en lopen we weer terug naar de haven. Er is voor vanavond licht regen voorspeld en we willen BBQ-en op het strand, dus aan boord zoeken we meteen maar alle spullen bij elkaar. Aan onze kant van de haven is een klein strandje. Het is heel klein en ligt een beetje uit de stuit, dus we hopen dat het er rustig is. Met de Cobb, een kleed, een tas met eten en een fles wijn verkassen we naar het strand. Het is bijna 6 uur en inderdaad lekker rustig.
We dekken de tafel op ons kleed en steken de Cobb aan. Blijft een ideaal apparaat. Binnen 5 minuten is het gereed om te BB-en. Behalve ons is er een gezin met kind van een jaar of 8. Blijkbaar is die niet helemaal tof want hij ligt continue in het water vreemde harde geluiden te maken. We dachten eerst even dat het gewoon even lol maken was, maar na een half uur denken we daar toch anders over 😉 Wat ons betreft mag hij voorlopig wel even aan de andere kant van de dijk gaan spelen.
Inmiddels is er ook een buitenlands gezin met ook twee kinderen in de leeftijd van rond de 8 jaar. Ze spreken arabisch en hebben blijkbaar nog nooit zoveel water gezien. De twee kinderen proberen eerst aarzelend het water aan te raken met hun handen, maar als snel komt van het een en het ander. Na het nodige zeuren mogen ze in stapjes eerst de schoenen sokken uit, dan de broek en uiteindelijk liggen ze schaterlachend in hun onderbroek in het water. Wat een lol kunnen die kinderen hebben. Grappig om te zien.
Uiteindelijk komt ook de regen. Althans, als je die paar druppels zo zou willen nemen. We maken ons er dan ook niet druk om en blijven lekker zitten. Als we klaar zijn gooien we alles wat weg meteen in de vuilniszak die we hebben meegenomen. Die kan meteen onderweg in de container. Dat ruimt lekker op 🙂