Dit weekend hebben we een anders dan andere bestemming voor ogen. We waren eerst van plan om naar Kampen te gaan, maar besluiten op het laatste moment om naar Elburg te gaan. Dat ligt aan de Veluwe meren en de laatste keer dat we daar gevaren hebben is minstens 20 jaar geleden. In Elburg zelf zijn we nog nooit geweest.
Er staat voor de komende dagen veel wind dus besluiten we om op vrijdag te vertrekken, zaterdag vooral in Elburg te zijn en zondag weer terug.
Rond half vijf in de middag vertrekken we. We moeten door de Ketelbrug en die wordt tussen 16:00 en 18:30 niet bediend. De planning is om daar net op tijd te zijn of de volgende opening van 18:50 te nemen. Sponky heeft er zin in. Met 12 tot 15 knopen halve wind varen we continue boven de 6,5 knopen door het water. Het is 13 mijl varen, dus twee uur om de brug te halen is krap maar haalbaar (1 knoop = 1 mijl per uur).
Het is heerlijk weer. Niet koud, niet warm en een waterig zonnetje. We genieten ervan. In de buurt van de brug zien we al een andere boot wachten. Nu we er bijna zijn (en op tijd) willen we dan ook maar meteen door. De wind valt echter langzamerhand weg en voor de laatste mijl starten we de motor om op tijd te zijn.
Ondertussen is het 18:32. Hm… Geen slagboom naar beneden en de bedieningslichten staan nog steeds op dubbel rood. Dat betekent dat er geen bediening is. Dat klopt wel tussen 16:00 en 18:30, maar dat ze nu nog aan staan is toch verdacht. We weten niet zeker of de andere boot de brug heeft opgeroepen, voor de zekerheid doet Rob dat. Geen gehoor. Dan maar bellen. Er is ook een speciaal nummer voor de burg. Ook geen gehoor…
Hm… Inmiddels is het 10 over half zeven. We roepen de andere boot aan en die weet het ook niet. De website van Rijkswaterstaat geeft niets bijzonders aan. Er zou gewoon bediend moeten worden. Inmiddels is een derde boot aangekomen en gezamenlijk wachten we op de bediening van 18:50. De brug wordt in principe iedere 20 minuten bediend tot 20:30. Wellicht is alleen de eerste opening uitgevallen. Ondertussen zoeken zowel wij als de andere boten naar een telefoonnummer dat wel reageert.
Om 18:50 gebeurt er opnieuw niets. We twijfelen tussen weggaan en wachten. Eindelijk vinden we een algemeen telefoonnummer van Rijkswaterstaat. Net als Rob iemand aan de lijn heeft komt een andere boot langszij. Ze hebben Rijkswaterstaat ook aan de lijn. Er blijkt geen brugwachter voorhanden te zijn… Mogelijk kunnen ze om 20:20 (de laatste bediening) een brugwachter organiseren. Let wel. Dat is niet zeker.
We kijken elkaar aan. Wachten klinkt niet logisch. Maar wat dan? Urk, Lelystad of hier ergens voor anker? Dat laatste is niet echt aantrekkelijk gezien de wind en de daarmee gaande golven. Er is geen beschutting en de wind staat straks vanaf het open water. Dat wordt nooit lekker slapen.
We besluiten naar Urk te vertrekken. Op dat moment komt de derde boot langszij. ‘We hebben ook Rijkswaterstaat gesproken. Over 30 minuten wordt er bediend! Absoluut zeker. Net bevestigd.’
Nou, dat hopen we dan maar. We blijven rustig dobberen waar we liggen. Na 20 minuten springen de beide bedieningslichten van dubbel rood naar rood groen. Binnenkort open!
Iets voor achten varen we met de drie boten door de geopende brug. We zwaaien naar de brugwachter die we niet zien, maar over de marifoon klinkt een gemeend ‘Bedankt en nog een prettige avond!’
Wij varen door naar het IJsseloog. Dat is een kunstmatig eiland in het Ketelmeer dat ze gebouwd hebben om er 2 meter vervuild slip uit het Ketelmeer in op te slaan. Op het eiland zelf mag je niet komen, maar ze hebben er nog een klein eilandje naast gelegd dat gescheiden wordt door een dunne strook water. Daar gaan we voor anker.
Er liggen maar weinig boten en het ziet er idyllisch uit ondanks dat het licht begint te regenen. De eilandjes zijn flink begroeid en met enige fantasie waan je je ergens in het Caribische gebied. Al is de temperatuur daar wel iets hoger ;-). We blijven lekker in de kuip zitten tot laat in de avond en duiken dan het bed in.