Vandaag hebben we een excursie naar Sutton Hoo. We verzamelen (uiteraard) in de andere haven en vertrekken met een gecharterde bus. Mik is de chauffeur en is een grappenmaker. Hij spreekt een beetje Nederlands omdat hij in Nederland een aantal jaren heeft gewerkt als vrachtwagen chauffeur. Leuk is dat we de Ipswich brug overrijden, waar we normaal onderdoor varen. Met een mooi uitzicht op de Orwell.
Sutton Hoo is een plaats waar een (waarschijnlijk) Engelse koning uit de 10e eeuw is begraven. Het graf is pas 60 jaar geleden ontdekt en bestaat uit een aantal grafheuvels. De vermoedelijke koning is begraven (boven op een heuvel) in een compleet schip met veel sieraden en geschenken. Het is heel bijzonder dat het graf ongeschonden hier 1000 jaar heeft gelegen en vergeten is.
Opnieuw voelen we ons een beetje de afvalligen als wij de enigen zijn die niet meegaan met de rondleiding. We bezoeken wel het (piepklein) gebouwtje met replica’s van de gevonden voorwerpen. Daarna gaan we wandelen over het terrein. Er staan twee wandelroutes aangegeven, een van 40 en een van 30 minuten. We doen ze beide in minder dan 40 minuten. Het is een mooi gebied om in te wandelen. Tijdens de wandeling zien we de groep van de rondleiding staan in een afgezet weiland met enkele kleine verhogingen. Er is verder niets te zien, maar blijkbaar wel veel te vertellen… De rondleiding duurt ruim twee uur en blijkt erg langdradig te zijn, hoorden we achteraf. En dat terwijl er bijna niets te zien is. We zijn blij dat we niet meegegaan zijn.
We drinken wat bij het museum en lopen dan weer het wandelpad op. Ik heb een zijpad gezien en ben benieuwd of deze naar de naastgelegen rivier loopt. Volgens mij is dat De Deben en die schijnt erg mooi te zijn. Na een troosteloos begin volgen we een prachtig pad door het bos naast de rivier. We eindigen vlak voor Woodbridge waar je, hoe kan het ook ander, via een houten brug kunt oversteken. We moeten echter terug voor de bus. We hebben hier in ieder geval een bestemming gevonden die zeker niet op al te lange termijn moet worden bezocht per schip.
Terug in de haven is het wachten tot 20:00. Dan hebben we een gezamenlijk diner in het restaurant in de jachthaven waar de rest ligt (uiteraard). In de tussentijd gaan we aan de slag om de bovenkant van het roer vast te zetten. Op de heenweg hadden we wat speling opgemerkt. Ook wordt de diesel bijgevuld. Kees-Jan weet niet exact hoe groot zijn dieseltank is, maar hij gokt op 40 liter. Hij had 20 liter extra meegenomen en die past er precies in.
We gaan een uur eerder naar het restaurant. We gaan er vanuit dat we daar wel wat kunnen drinken. Op de boot hebben we nu wel lang genoeg gezeten. Helaas zijn ze in het restaurant druk met de voorbereidingen. Direct voor het restaurant zijn onze mede-kustzeilers bezig met een tweede steigerborrel. We staan ook hier weer met lege handen, dus we lopen maar door. Na een ongeplande wandeling van een uur mogen we dan toch naar binnen. Naast onze groep Kustzeilers is er ook een tafel met zo’n 20 Engelse meiden. Echt zoals het Engelse dames betaamd… over de top, beetje ordinair en zonder schaamte .
We dachten eerst dat het een bruiloft was, maar tijdens de avond komt er een grote taart met sterretjes en wordt er happy birthday gezongen. Uiteraard krijgen ze uitbundig bijval door ruim 50 aangeschoten Kustzeilers die na het gejuich, ook nog even ‘lang zal ze leven’ inzetten. Het dak gaat eraf .
Al met al was het supergezellig. Tot mijn verbazing is ook Andre, bestuurslid bij de Kustzeilers, en zijn goede vriend Peter aanwezig. Ik ken ze beiden, maar ook zij lagen ergens anders en hadden de steigerborrel en de excursie gemist. Ze zitten aan een andere tafel, dus tot veel meer dan elkaar goede reis voor morgen te wensen komt het niet.
Na het eten gaan we op tijd weer terug. We willen morgen om 07:00 vertrekken en het is wel lekker om dan fris te zijn. We hebben zelf weinig gedronken, maar we vermoeden dat er morgen wel een aantal met een stevige kater wakker worden.