“Once the boat is safely tied up drag the skipper over to The Harbour Inn, and let him down a pint of Adnams to soothe his frayed nerves….” vermeldt de website visitmyharbour.co.uk aan het einde van de toelichting over de aanloop van Southwold. De haven waar we vandaag heen gaan. Rob is er begin jaren 90 geweest. De havenmeester meldt gemoedelijk dat de situatie eigenlijk niet veranderd is ten opzichte van toen. Alsof Rob dat nog weet 😉
We moeten kruisen van Lowestoft naar Southwold, maar we hebben het effect van de stroming onderschat. We gaan veel te hard en halen de hi-aspect (voorzeil) weg om vaart te minderen. We willen maximaal 2 uur voor hoog water de aanloop doen. Grindbanken, ondieptes in de haven en sterke stroming maken het een uitdaging. We doen het echter keurig volgens het boekje en lopen zonder problemen binnen.
De havenmeester verwijst ons ter plekke naar een klein steigertje aan de overzijde. Daarvandaan kunnen we omlopen naar een voetgangersbrug, maar waarom zouden we? Daar hebben we nu juist onze bijboot voor.
Als we deze hebben opgeblazen komen we er achter dat we geen extra benzine hebben voor de buitenboordmotor. Hm… eigenlijk wilden we morgen de River Blyth verder afvaren. Een uitdaging om op een plek als dit aan benzine te komen. De harbourmaster geeft hoofdschuddend te kennen… not a change. Het dorp kent zelfs geen benzinestation.
Ok. Dan maar niet. We drinken eerst een pint bij de pub. Al viel de entree dan wel mee, de toegezegde pint moeten we wel hebben natuurlijk 🙂
Terug aan boord zien we Dave en Annemieke voorbij varen. Ze lagen met hun Dehler 39 achter ons in Lowestoft. We zien ze even later vlak voor de loopbrug liggen als wij naar het dorpje lopen. Het dorp is authentiek en gelijktijdig ook erg toeristisch. We lopen door naar het strand en de boulevard. Dan weer terug het centrum in voor boodschappen. Eerst nog even langs de gebruikelijke kerk en kerkhof. In Nederland zijn de kerken tegenwoordig vooral in gebruik als woningen, culturele instelling of staan ze gewoon leeg. Hier zijn ze nog in gebruik. Althans,zo lijkt het want er is nooit iemand. Zelf geen priester of pastoor.
We lopen via de andere kant van het dorp weer terug. Daar steken we de rivier over via de rowed foot ferry. Tussen 09:00 en 17:00, mits het weer het toelaat, kun je hier oversteken voor een pond per persoon. Het bootje heeft geen motor, maar er wordt ouderwets geroeid. De dame die ons overroeit doet het duidelijk niet voor het eerst. Spierballen als Poppey. Ze roeien 4 uur op en 4 uur af, vertelt ze. Dat is best pittig, want hoewel de rivier niet zo breed is, moeten ze eerst een stuk tegen de stroom inroeien om daarna terug te ‘drijven’ naar de overzijde.
Als we de boodschappen aan boord gebracht hebben gaan we naar de pub voor een hapje. Daar zien we opnieuw Dave en Annemieke en we eten gezamenlijk. Hij een fervente zeiler, zij onervaren, maar zeer enthousiast. Gaat vast goed komen. Twee uur later zijn we weer aan boord. We hebben zowaar redelijke wifi hier. Een waar wonder in Engeland. 4G is hier veelal ook dramatisch. We kunnen in ieder geval weer e.e.a. bijwerken.