We hebben matig geslapen. Er was eerder deze week 8 knopen wind voorspeld, maar dat was ver onder de realiteit. Het gierde en bulderde en we zwiepten als gevolg daarvan achter het anker. Het weerbericht maakt ons niet gelukkiger. Ruim 20 tot 28 knopen wind wordt er voorspeld voor vandaag. Dat was niet de bedoeling.
Gisteren zagen we al het weerbericht veranderen van 3 bft naar 5 bft, maar vandaag staat er nog een tandje bij. Dat wordt een lange rit naar Muiden. Omstandigheden maken echter dat we naar Hoorn i.p.v. Muiden moeten. Dat lijkt in ieder geval beter aan te varen. Ook hoeven we dan niet direct vroeg weg.
Rond twaalf uur willen we het anker ophalen. Op de meter staat echter 35 knopen wind. Net aan windkracht 8. Dat wordt nog een uitdaging… We hebben geen ankerlier en het anker en de ketting moeten met de hand worden opgehaald. Qua gewicht is dat wel te doen, maar de boot moet ook richting anker. Door de wind is de boot echter niet op koers te houden. We worden van links en rechts weggezet. Recht naar voren is er niet bij. Met deze wind kan Rob de ketting ook niet houden. Als we weggezet worden door de wind glijdt de ankerketting door zijn handen.
We doen meerdere pogingen. Maar we komen niet op koers om voldoende dichtbij het anker te komen en het op te halen. Een keer lukt het om tot boven het anker te komen. Het anker komt echter niet los uit de modder en als we opzij gezet worden houdt Rob de ketting niet meer. We zijn weer terug bij af.
We rusten uit en bedenken een nieuwe strategie. We moeten op de een of andere manier tijd winnen tijdens het anker ophalen. De boot beweegt te veel en te snel om in een keer het anker binnen te halen. Dan krijgt Rob een idee. Voor het borgen van de ankerlijn gebruiken we een lijn met daaraan een “duivelsklauw”. Dat is een speciale haak die aangrijpt op de ketting. De ketting is dan niet rechtstreeks met de boot verbonden, maar met een polysterlijn die rek heeft. Veel rustiger bij veel wind zoals vannacht. Rob maakt de lijn zo kort dat deze niet aangrijpt voor de boot, maar aan dek boven het ankerluik.
Bij het binnenhalen van de ankerketting kan hij, als hij het niet meer houdt, de duivelsklauw op de ketting zetten als stopper. Op deze manier lukt het om de ankerketting beetje bij beetje in te halen. Terwijl de boot heen en weer zwiept wachten we totdat de boot in lijn met het anker komt. Dan geeft Corry flink gas naar voren en kan Rob de ankerketting een paar meter inhalen en borgen. Vervolgens wachten op een volgend moment en opnieuw. Als de ketting vrijwel binnen is kunnen we met de stopper op de ketting “over het anker” varen en trekken we het anker met geweld uit de modder. Dan is het alleen nog binnen halen en vastzetten. Gelukt! Zij het evenwel en uur later dan gepland.
Dat laatste is overigens lastig. In de eerste plaats was er rond 13:00 een wind pauze (van 6 bft) voorspeld en ten tweede zou de wind daarna draaien richting west. De kant waar we op moeten.
De wind is dusdanig hard dat we maar moeizaam vooruit komen. We varen op de motor en die draait ver boven de gebruikelijke toeren. Beter zou zijn om te gaan zeilen, maar het is recht tegen de wind in. We verwachten dat het een half tot een uurtje motoren is tot we een koers hebben waarbij we prettig het zeil kunnen zetten. Dat zit er echter niet in. Tegen de tijd dat we de wind zo hebben dat het zeil uit kan, zijn we al dicht in de buurt van Hoorn. Daarnaast giet het inmiddels als wat, dus alles wordt alleen maar nat. We motoren maar stug door…
In Hoorn hebben we mazzel. En is nog een plekje aan de kant vrij voor ons. Er liggen vooral vaste (winter)liggers en de helft is van die aard dat je er liever niet aan vastligt. Zelfs je plastic boot zou er spontaan van gaan roesten. Dit past ons echter mooi en we liggen strak aan de kade. We hebben zelfs stroom en mogen dus in geen enkel opzicht klagen. Ineens missen we de vlag. Wat blijkt? Hij hangt achter de boot. De vlaggenstok heeft de harde wind niet overleefd, De kop van de vlaggenstok is in het midden geheel gebroken. Het stukje zit nog aan de vlag. Nou, die valt nog wel te repareren.
We maken schoon schip en gaan de stad is. Het is nat en koud, maar het mag de pret niet drukken. We maken een rondje door de stad en zakken dan af naar ’t Schippershuis. Een cafe aan de haven. Vroeger kwamen we nooit op deze plekken, maar sinds cafe Bok (officeel het Wapen van Urk) onze thuishaven is geworden, komen we vaker in dergelijke cafe’s. We eten lekker aan boord en liggen vroeg in de kooi.