Vandaag blijven we ook in Lymington. Het is de duurste haven die we konden vinden (£ 45,- per nacht), dus waarom ook niet. Laat de ponden maar rollen, dat gaat hier bijna als vanzelf. Wel moeten we naar een andere box verkassen. De eigenaar van de huidige box komt vandaag terug. We liggen meteen op een wat levendiger plek, dat komt mooi uit.
Volgens de plaatselijke VVV loopt er een prachtig wandelpad door natuur en stad. Op pad dus. Zo’n brochure is natuurlijk wel opgesteld door een marketingman en moet je per definitie dus eigenlijk wantrouwen. Dat blijkt nu ook weer 😉
Het begint zeker mooi. Dwars door struikgewas en glooiend landschap. Voor ongeveer 100 meter dan. Daarna is het gewoon een dijk langs het water. Het volgende deel door de stad kan wellicht wel mooi zijn. Er staan mooie huizen, althans dan menen we. Helaas zien we ze niet. Want ze liggen allemaal verscholen achter huizenhoge muren en heggen 🙁
Het stadje heeft ook geen uitnodigende terrasjes, dus we lopen maar terug richting de haven. Voor onze haven ligt het clubgebouw van de Royal Lymington Yacht Club. Dat heeft een mooi terras op de eerste verdieping. We nodigen onszelf uit en gaan naar binnen. Binnen is het chic en met de bekende houten borden waar de namen van winnaars van belangrijkste wedstrijden, en uiteraard de voorzitters, van de afgelopen 100 jaar in goud staan vermeld. Het is best groot en we moeten ons een weg naar het terras vinden. Het clubgebouw in Enkhuizen steekt er zo gezien toch wat karig bij af.
We melden ons keurig en nadat we aangegeven hebben in Nederland bij 3 zeilclubs lid te zijn, mogen we ons inschrijven in een groot met leer ingebonden boek. Voor de komende honderd jaar zullen we hier terug gevonden kunnen worden in het archief. Daarna mogen we ook wat bestellen. Na een drankje vertrekken we. Ergens voelen we ons toch een beetje een indringer. En bovendien, bij ons aan boord is het ook gezellig.