Voordat we vertrekken gaan we maar weer op zoek naar de havenmeester. Hij is alleen nergens te vinden. Rob belt dan maar. Nee, we zijn er niet, maar in de naast gelegen haven kun je ook betalen. Rob erheen. Ook geen havenmeester…
Dan houdt het op. We vertrekken zonder te betalen en sturen een mailtje met de vraag waar we het geld naar over kunnen maken. de volgende dag krijgen we reactie en maken we het keurig over. Wat zijn we toch braaf eigenlijk.
Het is heerlijk varen. De temperatuur is goed en de wind prima. Het eerste half uur varen we halve wind en daarna veranderen we van koers en kan de spi erop. Na twee uur is toch echt de wind op en de rest moeten we motoren. Gelukkig blijven nu de vliegen weg 🙂
Vandaag is het in tegenstelling tot gisteren een prachtige dag. Het is meteen in de ochtend al warm en de lucht is helder blauw. We hebben twee vouwfietsjes gekocht en die gaan we vandaag uitproberen.
Eerst moet Rob nog met een fietsje langs het benzine station. Het eerste fietsje hadden we al gebruikt en daar zijn de banden hard van, maar de tweede is nieuw. En uit de verpakking komen ze helaas niet met harde banden. We hadden er niet aan gedacht om een pompje mee te nemen. Staat ook weer op het lijstje.
Bij vertrek gaan we eerst nog even langs de havenmeester, maar die is nergens te vinden. Dan doen we dat vanmiddag wel. We fietsen via Tacozijl, Sondel en Wijckel naar Sloten. Onderweg blijkt er een step race te zijn. Honderden mensen op een step komen ons tegemoet. Waarschijnlijk een lokaal evenement.
De route van de steppers gaat dwars door het kleine centrum van Sloten. Het is dringen in de kleine straatjes. We parkeren de fiets en gaan lekker aan de vaart zitten voor de lunch. Daarna fietsen we door richting Lemmer. Onderweg gaan we over een ‘fietsen’ pont. Gelukkig hadden we nog wat klein geld bij ons, want daar hadden we niet op gerekend. Toch weer een € 1,- per persoon :-).
Eenmaal terug in Lemmer fietsen we door naar het centrum. We maken een korte wandeling, drinken wat aan de bekende gracht en vertrekken dan naar de supermarkt. Op de haven gaan we weer op zoek naar de havenmeester, maar die is weer niet te vinden. Morgen dan maar weer.
We eten lekker in de kuip en genieten van het mooie weer. Eindelijk!
Maandag is een vrije dag dus we hebben een lang weekend. We vertrekken begin van de middag naar Lemmer. Daar zijn we al enige tijd niet meer geweest. Er staat weinig wind. We kunnen een uurtje spi-en, maar dan valt de wind weg. Compleet weg. En wind weg = vliegen erbij…. grrr!
De motor staat en we moeten uiteindelijk maar op het voordek gaan zitten om de beestenbende een beetje van ons af te houden. De hele boot (en wij) zijn vergeven van zwarte vliegen. Op dit soort momenten heb je er spijt van dat we de Afsluitdijk gebouwd hebben. Op zout water heb je hier geen last.
Er was een prachtig weekend voorspeld, vooralsnog merken we er niet veel van. Het was overdag al niet warm, maar de temperatuur daalt nu naar het niveau dat de ijsmeesters nerveus worden. Als ik Peter en Monica van de Dancing Queen (die nu in Medemblik liggen) een app stuur geven ze aan dat daar de wedstrijden op natuurijs in voorbereiding zijn 🙂
Ondanks de kou blijven we lang buiten in de kuip buiten zitten. Daarna binnen lekker warm Netflix kijken.
Om middernacht neem ik het over van Kees-Jan. Vlak daarna kan ik overstag met een koers direct op Stellendam. We varen dwars door een ankergebied met hels verlichte schepen. Hoewel ze stilliggen, maakt de stroming het altijd spannend. Iedere keer lijken ze tot leven te komen en op ons af te varen. Omdat ze dat ook wel eens echt doen (ze liggen er immers niet voor altijd), blijft het echt opletten.
Het is weer een prachtige nacht. Ik vaar door tot 03:00 waarna Kees-Jan de wacht overneemt. Als het mijn tijd weer is voor de wacht zijn we al bij de sluis van Stellendam. Als de brug/sluiswachter vraagt of we onder de brug doorkunnen (14,50m) twijfelt Kees-Jan. Hij weet niet exact wat de hoogte is. Het zou moeten kunnen… toch? Hmm. Toch maar de brug open. Op de laatste mijl je mast verspelen is ook zo dom.
Even later liggen we in de box. 10 minuten later is de boot opgeruimd en staan de tassen op de kade. Kees-Jan brengt me naar centraal station in Rotterdam waar ik op de trein stap naar Enkhuizen. Corry heeft vanochtend nog een zeilwedstrijd met Dancing Queen en daarna bardienst dus ze kan me niet ophalen. Althans, niet in Stellendam. Ik kom 10 minuten voor 11 aan in Enkhuizen. Precies genoeg tijd voor haar om me op te halen en alsnog op tijd te zijn voor het palaver om 11:00. Ik ga lekker naar huis om te douchen.
Om 07:00 exact zijn we er beiden direct uit. In 5 minuten hebben we de sluis opgeroepen en nog eens 5 minuten later zijn we al onderweg. Als we door de sluis naar buiten varen ligt er een inkomende Nederlandse boot voor de sluis. We kunnen er maar net langs (het is erg ondiep naast de geul) en als ik daar een voorzichtige opmerking over maak krijgen we een grote mond. Tja, ze zullen wel een zware overtocht achter de rug hebben…
Het is nu prachtig weer. De voorspelling is echter niet al teveel wind en vooral veel regen. Uiteindelijk valt het mee. We zien de hele dag geen regen en de wind is voldoende om deels met de gennaker, deels met de hi-aspect te kunnen varen. Ik vind de gennaker een mooi zeil. Toch weet ik niet of ik hem op mijn boot zou willen hebben. In ieder geval niet in plaats van de spinnaker. Met mijn spi kan ik van 70 tot 180 graden goed varen en op hogere koersen doet de hi-aspect het eigenlijk prima. De gennaker kan bijna tot aan de wind, maar voor de wind en ruime wind doet hij weinig. Toegegeven, spinnaker is wel wat complexer en vindt niet iedereen fijn. Wij kunnen er echter prima mee overweg.
Genaker op…
Kees-Jan gaat om 20:00 als slapen. Een uur later roep ik hem om even mee te denken. We liggen op ramkoers met een vrachtschip. Ik wijk altijd maar uit, maar in principe is het ook goed gebruik om ze op te roepen. Omdat ik dat gedoe vind, doe ik het nooit, en weet dus eigenlijk ook niet wat te vragen. Kees-Jan heeft daar meer ervaring in en roept het schip op. ‘What are your intentions?’ levert een duidelijk ‘I keep course and speed’ en een aanvullend (maar ongezegd) ‘f*ck off’ erbij. Voor zover de les van vandaag. Ik blijf wel gewoon uitwijken.
Kees-Jan gaat weer liggen, maar kort erna moet ik hem weer storen. De wind staat inmiddels gemiddeld ruim boven de 20 knopen (5-6 bft) en er moet een rif in. Even later zetten we er nog een rif in. Vervelender is nog dat de wind helemaal naar Oost gedraaid is. Dat betekent kruisen, terwijl een bakstag windje was voorspeld.
We overwegen, gezien de veranderende weersomstandigheden en geen actueel weerbericht, of we niet moeten uitwijken naar de Roompot. Dat is wel bijna bezeild, maar dan moeten we helemaal binnendoor terug. Volgens mij kunnen we beter kruisen, daarnaast vertrouw ik erop dat de wind straks toch wegvalt. Dat was in alle eerdere weervoorspellingen de verwachting. Eerst behouden we maar koers om dit drukke gebied met vrachtschepen (aanloop Maasmond) te verlaten. Om 11:00 duik ik er nog een uurtje in om daarna de wacht van Kees-Jan over te nemen.
Vandaag hebben we een excursie naar Sutton Hoo. We verzamelen (uiteraard) in de andere haven en vertrekken met een gecharterde bus. Mik is de chauffeur en is een grappenmaker. Hij spreekt een beetje Nederlands omdat hij in Nederland een aantal jaren heeft gewerkt als vrachtwagen chauffeur. Leuk is dat we de Ipswich brug overrijden, waar we normaal onderdoor varen. Met een mooi uitzicht op de Orwell.
Sutton Hoo is een plaats waar een (waarschijnlijk) Engelse koning uit de 10e eeuw is begraven. Het graf is pas 60 jaar geleden ontdekt en bestaat uit een aantal grafheuvels. De vermoedelijke koning is begraven (boven op een heuvel) in een compleet schip met veel sieraden en geschenken. Het is heel bijzonder dat het graf ongeschonden hier 1000 jaar heeft gelegen en vergeten is.
Opnieuw voelen we ons een beetje de afvalligen als wij de enigen zijn die niet meegaan met de rondleiding. We bezoeken wel het (piepklein) gebouwtje met replica’s van de gevonden voorwerpen. Daarna gaan we wandelen over het terrein. Er staan twee wandelroutes aangegeven, een van 40 en een van 30 minuten. We doen ze beide in minder dan 40 minuten. Het is een mooi gebied om in te wandelen. Tijdens de wandeling zien we de groep van de rondleiding staan in een afgezet weiland met enkele kleine verhogingen. Er is verder niets te zien, maar blijkbaar wel veel te vertellen… De rondleiding duurt ruim twee uur en blijkt erg langdradig te zijn, hoorden we achteraf. En dat terwijl er bijna niets te zien is. We zijn blij dat we niet meegegaan zijn.
Alles staat in bloei
We drinken wat bij het museum en lopen dan weer het wandelpad op. Ik heb een zijpad gezien en ben benieuwd of deze naar de naastgelegen rivier loopt. Volgens mij is dat De Deben en die schijnt erg mooi te zijn. Na een troosteloos begin volgen we een prachtig pad door het bos naast de rivier. We eindigen vlak voor Woodbridge waar je, hoe kan het ook ander, via een houten brug kunt oversteken. We moeten echter terug voor de bus. We hebben hier in ieder geval een bestemming gevonden die zeker niet op al te lange termijn moet worden bezocht per schip.
River Deben
Terug in de haven is het wachten tot 20:00. Dan hebben we een gezamenlijk diner in het restaurant in de jachthaven waar de rest ligt (uiteraard). In de tussentijd gaan we aan de slag om de bovenkant van het roer vast te zetten. Op de heenweg hadden we wat speling opgemerkt. Ook wordt de diesel bijgevuld. Kees-Jan weet niet exact hoe groot zijn dieseltank is, maar hij gokt op 40 liter. Hij had 20 liter extra meegenomen en die past er precies in.
Aan de slag met het roer.
We gaan een uur eerder naar het restaurant. We gaan er vanuit dat we daar wel wat kunnen drinken. Op de boot hebben we nu wel lang genoeg gezeten. Helaas zijn ze in het restaurant druk met de voorbereidingen. Direct voor het restaurant zijn onze mede-kustzeilers bezig met een tweede steigerborrel. We staan ook hier weer met lege handen, dus we lopen maar door. Na een ongeplande wandeling van een uur mogen we dan toch naar binnen. Naast onze groep Kustzeilers is er ook een tafel met zo’n 20 Engelse meiden. Echt zoals het Engelse dames betaamd… over de top, beetje ordinair en zonder schaamte .
We dachten eerst dat het een bruiloft was, maar tijdens de avond komt er een grote taart met sterretjes en wordt er happy birthday gezongen. Uiteraard krijgen ze uitbundig bijval door ruim 50 aangeschoten Kustzeilers die na het gejuich, ook nog even ‘lang zal ze leven’ inzetten. Het dak gaat eraf .
Al met al was het supergezellig. Tot mijn verbazing is ook Andre, bestuurslid bij de Kustzeilers, en zijn goede vriend Peter aanwezig. Ik ken ze beiden, maar ook zij lagen ergens anders en hadden de steigerborrel en de excursie gemist. Ze zitten aan een andere tafel, dus tot veel meer dan elkaar goede reis voor morgen te wensen komt het niet.
Na het eten gaan we op tijd weer terug. We willen morgen om 07:00 vertrekken en het is wel lekker om dan fris te zijn. We hebben zelf weinig gedronken, maar we vermoeden dat er morgen wel een aantal met een stevige kater wakker worden.
Ik was van plan om 01:00 er weer uit te gaan. Het wordt echter een half uur later doordat het geluid van de telefoon uit stond. Het is een prachtige nacht en het is genieten om te zeilen. De schepen zijn goed te zien in deze heldere nacht. Om 03:30 zet ik de motor bij. De accu staat op 35% en veel lager is niet goed. Voordeel is dat we motor zeilend ook hoger kunnen varen. We varen nu af op een ondiepte in de zee en we moeten bovenlangs. Met de huidige koers gaat dat niet. Kees-Jan wordt wakker van de motor en neemt om 04:00 het stokje over. Ik kruip nog even in mijn slaapzak tot 05:30. Tegen die tijd staat de wind inmiddels vol tegen en we houden de motor aan. We willen zo snel mogelijk bij de monding van de Orwell zijn omdat dadelijk de wind fors toeneemt en de stoom ook gaat kenteren. Niet ideaal om voortgang te behouden. Dan maar motoren.
Vlak voor Harwich realiseren we ons dat de Enmgelse gastenvlag nog moet worden gehesen.
Bij Harwich volgen we netjes de aanbevolen jachtroute en zijn gepland netjes op tijd. De wind neemt nu fors toe en ondanks de buiskap is het guur op het water. Kees-Jan vaart hier voor het eerst en wat hij ziet bevalt hem wel. De Orwell is ook gewoon mooi. Als we door de sluis in Ipswich zijn weten we niet in welke jachthaven we moeten zijn. We hebben de berichtgeving van de zeezeilcommissie nog een keer doorgenomen, maar vinden niet in welke jachthaven we verzamelen. We roepen beide jachthavens, maar die zijn allebei niet geïnformeerd. We besluiten voor de Neptune haven te gaan, daar hebben Corry en ik al eerder gelegen.
De haven van Ipswich
Na betaling van het havengeld (30 pond per dag voor een 32f boot ☹!) gaan we nog even de stad in. Daarna even douchen en nog een uurtje slapen. We vragen ons af waar de andere Kustzeilers blijven. We hebben twee boten met de clubwimpel zien varen, maar dat was het. Op de AIS zien we een van de deelnemers voor de sluis liggen. Via de marifoon kunnen we hem niet bereiken, maar we hebben een telefoonlijst. Telefoontje is snel gedaan. Van hen horen we in ieder geval dat we in de verkeerde haven liggen. Vervelend, maat we hebben al betaald, dus we blijven maar liggen.
Om 18:00 lopen we naar de andere jachthaven. Er was een steiger borrel gepland, maar met 3 boten gaan we er vanuit dat dat niet door gaat. Dat hebben we verkeerd ingeschat. Er liggen ruim 10 schepen en de borrel is al flink aan de gang. De meeste boten blijken de clubwimpel niet te voeren waardoor we ze niet hadden herkend. Daar staan we dan. Niet alleen liggen we ergens anders, we komen ook nog aan met lege handen. Plus dat we eigenlijk niemand kennen. Beetje knullig wel.
Dit jaar is de openingstocht van de Kustzeilers met hemelvaart en wel naar Ipswich. Bedoeling is dat iedereen op eigen gelegenheid er naar toe vaart. Hoewel ik (Rob) al jaren lid ben en in meerdere commissies deelneem, heb ik nog nooit een tocht meegevaren. Eenmaal de Driehoek Noordzee in 2010, maar toen was ik nog geen lid.
Dit jaar wordt dus de eerste keer, maar niet met de eigen boot. Samen met goede vriend Kees-Jan, recent ook lid, varen we met zijn boot mee. Corry brengt me in de ochtend naar Stellendam, waar we direct afvaren. Het is 11:30.
We weten van andere kustzeilers dat die pas bijna 12 uur later willen vertrekken. Om 23:00. Wij vinden het echter wel prettig om morgen in de middag aan te komen. Dan kun je nog even de stad in en eventueel met andere leden een steigerborrel organiseren.
We kunnen vlot door de sluis en motoren het eerste stuk tegen de wind in. De vaargeul is hier smal en ernaast is het ernstig ondiep… beter om niet te kruisen. Aan het einde van de geul kan het zeil op en hebben we redelijke wind, 7 tot 9 knopen. De voorspelling is dat de wind eruit zakt, de vraag is hoelang we kunnen zeilen. In de loop van de avond/nacht moet de wind weer terugkomen. Tegen… dat dan weer wel 😉
We zijn een uur of twee onderweg als we vinden dat het roer wat bewegelijk in zijn koker zit. Bij inspectie krijgt Kees-Jan het voor elkaar om zijn reddingsvest op te blazen. Het touwtje was niet goed in zijn vest opgeborgen en bleef achter iets hangen. Als een vis op het droge zit hij vervolgens in de kuip. Gelukkig zijn er vesten genoeg aan boord 🙂
Twee uur later hebben we twee dolfijnen (of bruinvissen?) naast de boot. Zeker een minuut of vijf blijven ze in de buurt. Ze duiken op naast de boot en schieten onder water door voorlangs. Een uur later duikt er ook nog een zeehond op en twee keer een Jan van Gent. Het lijkt de dierentuin wel . Ondertussen varen we op de motor. De wind is vrijwel weg en we hebben een lange weg te gaan. Afwachten en dobberen is er niet bij.
Kees-Jan maakt pasta en ik was af. Eigenlijk hadden we bedacht om wachten te draaien van 3 uur te starten om 21:00. Om 20:00 stel ik voor om nu alvast te starten met de wacht. Dan heb je niet wacht van 00:00 tot 03:00, maar van 23:00 tot 02:00 en de volgende vervolgens tot 05:00. Dat breekt net het diepste van de nacht wat beter. Kees-Jan deelt mijn mening en vervolgens doen we vijf minuten moeilijk over wie de eerste wacht neemt. Het maakt mij niet uit, dus beslis jij maar, roepen we beiden. Uiteindelijk hakken we de knoop maar door. Kees-Jan duikt als eerste zijn kooi in.
De nacht weer in
Ik verkleed me alvast naar thermo- en fleece kleding. Een half uurtje later gaat ook de muts op. Het warme weer van de afgelopen dagen is helaas ten einde gekomen. Om 21:30 kan de motor uit en zeilen we weer. Een uur later houdt Kees-Jan zijn rust voor gezien en duik ik er in.
