Vandaag vertrekken we alsnog naar Middelharnis. Het glas dat we gisteren gekocht hadden, bevalt zo goed dat Corry voorstelt om er nog een te kopen (€ 8,- per glas). Vlak voor vertrek gaat Rob nog even naar de watersportwinkel om een glas bij te kopen. Bij terugkomst blijkt echter dat het niet hetzelfde glas is. Dezelfde looks, maar iets smaller en iets hoger. We moeten de brug halen, dus tijd om hem weer om te wisselen is er niet.
We zijn op tijd bij de brug en na 10 minuten wachten gaat hij open en kunnen we door. Gisteren was er nauwelijks wind, vandaag gewoon weer 15 knopen met vlagen tot 20 (dik 4 met vlagen ruim in 5 bft). Het is bewolkt en met de wind erbij best wel fris.
Eenmaal door de brug zetten we zeil. Reven is daarbij wel het devies want het is kruisen en met deze wind liggen we fors schuin in het water. We moeten echt nog even wennen hoe te trimmen. Tot op heden is de boot erg tuitelig en daarmee oncomfortabel. Schuin gaan is niet erg, maar als je op de zijkant van banken moet gaan staan om overeind te blijven… dat kan vast beter.
Het is pas de tweede keer dat we met de boot zeilen, dus we gaan er vanuit dat we de juiste zeilinstellingen nog moeten vinden. We lopen wel 6 knopen en dat is fijn. We kruisen langs het eiland Tiengemeten en daarna hebben we iets ruimer water. Tot aan het kanaal van Middelharnis kunnen we zeilen. Daarna gaat de motor aan en varen we naar binnen.
Aan het begin van dit kanaal (ruim 2,5 km) is een fietsbrug. Als we nog geen 10 meter van de brug zijn, gaan de lichten op rood. Ternauwernood kunnen we stoppen en moeten we flink manoeuvreren om niet tegen ofwel de kade ofwel een binnenvaartschip dat hier ligt aan te drijven. We snappen niet waarom de brugwachter ons niet liet doorvaren. We waren er zo goed als door. Dan pas valt ons op dat er helemaal geen brugwachter is.
Het blijkt een fietsbrug te zijn die automatisch bedient en door fietsers zelf kan worden bediend. In dit geval door iemand op een scootmobiel. We verdenken haar er van gewacht te hebben tot we er bijna waren. Want we hadden haar al minuten daar bij de brug zien staan .
In Middelharnis kun je aan de kade of in een box aanleggen. We kiezen voor de kade. Verder lopen naar de stad, maar ook rustiger. We rekenen af bij de havenmeester die denkt dat we net een lange tocht achter de rug hebben vanuit Enkhuizen. Nee, dat valt wel mee. We moeten wel nog terug naar Enkhuizen 🙂
We verkennen het stadje. We zijn er wel eens eerder geweest, maar toen zijn we niet de stad in geweest. Het blijkt groter te zijn dan we dachten. We doen boodschappen bij de supermarkt en drinken wat op een terras aan de haven.