We hebben twee weken vakantie, dus het idee is om wat in Zeeland rond te scharrelen en daarna rustig terug te gaan. Uiteindelijk zal het weinig scharrelen en al helemaal weinig zeilen worden. Vandaag hebben we de hele dag 5bft op de kop met regelmatig een forse stortbui. Het zal later een typische dag voor onze zomervakantie blijken te zijn…
We moeten vandaag door 3 sluizen waarvan de eerste de Volkeraksluizen zijn bij Willemstad. De sluizen zijn gesloten als we aankomen, maar al na 5 minuten kunnen we naar binnen. Het is niet druk en de Sponky blijkt prima te manoeuvreren in de sluis. Een boegschoef daarbij helpt… al was het niet echt nodig. Na de sluis waait de wind stevig door. Nu merken we het verschil met de Goya. De buiskap lijkt niet veel groter, maar is dat wel. Ook hoger, waardoor je verder naar achter in de kuip weinig wind hebt. Dan proberen we de stuurautomaat uit. Na wat prutsen stuurt de automaat ons rustig richting Bruinisse. Hij maakt aanzienlijk minder beweging (en dus lawaai) dan de automaat op de Goya. Dat is mooi meegenomen.
Wat ook veel rustiger is, is de motor. Op de Goya was het een lawaai van jewelste en trilde de hele boot en stonk de hele boot als we lang op de motor moesten varen. Nu is het een geluid vergelijkbaar als je in de auto zit en trillen is er al helemaal niet bij. Ook lopen we net iets harder, 6 tot 6,5 kn. En het allerbelangrijkste… je ruikt hem niet. Totaal niet.
Net voor de Krammersluizen, die toegang geven tot de Oosterschelde, krijgen we nog een zware regenbui over ons heen. Bij het invaren is het echter droog en hebben we mazzel. We kunnen nog net als laatste naar binnen. Bij het uitvaren worden we echter bijna aangevaren door de grote Engelse motorboot die naast ons lag in de sluis. De schipper weet de boot niet goed te manoeuvreren en geeft veel te veel gas. Hij beschadigt zijn boeg fors door meterslang met zijn lakwerk tegen de betonnen sluiswand aan te varen. Daarbij draait hij echter flink en ramt ons bijna hard. de stootwillen moeten er aan geloven, maar gelukkig blijft het daarbij.
Een kleine dertig minuten laten varen we de sluizen bij Bruinisse in en varen door naar de Marina. Daar krijgen we een plek op de allerlaatste laatste steiger… In ieder geval goed voor de nodige beweging 🙂
We spannen maar meteen het kuipzeil. Zowel tegen de zon als de regen die elkaar afwisselen.
