Om 04:45 gaat de wekker en 10 minuten later is de Goya weer onderweg. Buiten kan net gezeild worden, maar het schiet niet op. Dan maar motorzeilen. Aangekomen bij de Maasgeul is het even zoeken om tussen de grote schepen over te steken. De marifoon is van boord gehaald i.v.m. de verkoop, dus de centrale meldpost oproepen is er niet bij. Het is ook niet nodig. Oversteken gaat zonder probleem.
Eenmaal varend onder de Maasvlakte werp Rob toevallig een blik op de diesel. het lijkt wel of de meter het niet doet. Hij staat op nul. Huh? Dat is raar. Zeker draadje los…
Hoewel? Gisteren fors gevaren op de motor in het kanaal. Vandaag ook al uren lang. Snel even in de bakkist kijken. Gelukkig hebben we tegenwoordig een dieseltank die min om meer doorzichtig is. Slik… nog 2 cm diesel! Direct de motor in zijn vrij en een jerrycan van 20 liter erin. Het zweet staat hem op het voorhoofd. Aan lage wal en op 50 meter afstand van de nieuwe dijk van de Maasvlakte de motor ontluchten stond niet op het programma van vandaag.
Om kwart over drie loopt Rob de vissershaven van Stellendam binnen. Terwijl hij de sluiswachter oproept ontvangt hij een foto van zichzelf varend in de haven van Kees-Jan, een goede vriend van hem. Die wist dat Rob kwam en wachtte hem in de haven op. Na de sluis meert Rob af in de jachthaven van Stellendam, waar Kees-Jan en hij borrelen en bijpraten.
Om 16:00 komt Corry met de auto aan en vertrekt Kees-Jan. Vannacht slapen we samen aan boord. Is wel toepasselijk, want deze haven was ook onze eerste nacht op de boot toen we de Goya kochten. Er stond toen nog heel groot Jack & Jones als naam op en hangend over de reling met een biertje hebben we toen op die koude voorjaarsavond de letters van de boot getrokken. Vandaag 8 jaar later nemen we afscheid. We eten lekker in het restaurant, maar de bediening laat de wensen over. Het restaurant is enige tijd geleden overgenomen en dat helaas is te merken.