We vertrekken om 08:00. Over twee uur is het hoog water bij Heybridge Basin en de sluis daar wordt alleen tussen 1 uur voor en 1 uur na hoog water bediend. Onderweg is het opletten want ondanks het hoge water is de rivier slechts op een smalle strook te bevaren. Naast ons snijdt een bootje ruimhartig af, maar na 10 minuten zien we ze vastliggen. Het water stijgt nog, dus hoe dan ook komen ze nog wel los. Een kwartier later zien we ze weer varen. Nu in rechte lijn achter ons aan.
Aangekomen bij Heybridge Basin zien we de sluis open staan, maar het licht staat op rood. Onduidelijk is ook hoe we bij de sluis moeten komen. Er zou een boei moeten liggen die het pad naar de sluis aangeeft. Wij zien hem echter niet. Als we de sluiswachter oproepen vraagt hij of we gereserveerd hebben. Eh, nee. “You should in this time of the year! But anyway… you’re lucky. There is some room over”. Als we in de sluis liggen vraagt de sluiswachter waar we Derick van kennen. Wij weten van niets. Hij laat dan een sms zien van een uur geleden waarin wordt aangekondigd dat het Nederlandse zeilschip Goya waarschijnlijk straks ook de sluis nog in wil. Wellicht heeft het geholpen om alsnog binnen te komen. Wie het is? Geen idee. In ieder geval… we zijn binnen en mogen blijven 😅🙃😎
Volgens de sluiswachter moeten we om bij de sluis te komen precies omdraaien (we liggen net met de kont naar de sluis) en de staken voor de sluis west houden. Zo gezegd zo gedaan. Even later schalt dringend uit de marifoon “starboard, starboard!!” Hm… Niet west houden, maar west varen van. Enfin, even later liggen we in de sluis naast de Helios, ook een Nederlands schip. Zij waren gisteren al aangekomen, maar net te laat voor de sluis en moesten weer een fors stuk terug de rivier op om te ankeren. In de haven leggen we later langszij van de Helios aan. We zijn de enige twee Nederlandse schepen.
Bij het uitvaren in Bradwell werd ons al verteld dat Heybridge mooi was en dat klopt. De sluis wordt handbediend, zoals ongetwijfeld al honderden jaren wordt gedaan. Er zijn twee authentieke pubs en veel oude huisjes aan de kade.
Na het aanleggen drinken we koffie aan boord van de Helios die hier ook voor de eerste keer zijn ondanks dat ze al jaren in Oost-Engeland komen. Daarna besluiten we naar Maldon te lopen. Het water waar we nu liggen is zoet en eigenlijk is het niets meer dan een lange ondiepe sloot. Alleen direct bij de sluis is het breder (30 meter) en diep genoeg voor ons. De rest van de sloot is hooguit 8 meter breed en hooguit een meter diep. Er loopt een soort jaagpad langs richting Heybridge. Daarvandaan kun je naar Maldon. Het is een uurtje lopen en het laatste stuk is door de stad en een drukke weg. Wat een herrie. Dat zijn we niet meer gewend. Maldon is leuk. We lunchen bij een pub en lopen via de winkelstraat weer terug.
Halverwege is een grote Tesco waar we boodschappen doen (vanuit Heybridge Basin kun je er ook met de bijboot heen varen en aanleggen. Heeft de bemanning van de Helios wel gedaan). We willen eigenlijk het laatste stuk met de bus. Volgens het busschema moeten we bus 95 hebben van 15:03. We wachten tot 15:20, maar geen bus 95. Op het digitale scherm staat tot 15:15 keurig dat de bus ook echt komt om dan ineens het bestaan van de bus te ontkennen. Wat er ook nog op het scherm staat: Geen bus 95. Grr! 40 minuten wandelen later zijn we weer aan boord.
We wilden eigenlijk hier in de pub gaan eten, maar de lunch van vanmiddag lag nog wat zwaar op de maag, dus we zijn lekker aan boord gebleven.
Tocht: 8 nm
Totaal: 272 nm