Ik (Rob) ben onderweg naar Hoorn. Een vriendin, die in Zwaag woont, is jarig en dat is een mooi excuus om erheen te varen. Corry komt met de auto naar de haven zodat we daar de auto hebben.
Het is heerlijk weer. 10 graden, 9 knopen wind met een knikje in de schoot en een waterig zonnetje. Het is net lente.
Bij de sluis hoef ik niet aan te leggen. Ik kan meteen de sluis in. De middenkikkers die we enige tijd geleden hebben geïnstalleerd bewijzen weer een goede dienst. 10 minuten later vaar ik op het Markermeer weer door.
Ik dacht te moeten kruisen, maar het is prima bezeild. Nabij Hoorn veranderd de koers voldoende om de gennaker erop te zetten. De koers is echter niet optimaal en het blijft trimmen en aanklooien. Inmiddels is de wind ook aardig weggevallen.
Als ik op de plotter kijk zie ik tot mijn verbazing dat het al 13:00 is. Met 3 knopen nog 2,5 mijl te gaan wordt dat wel erg krap. Het idee was om rond 14:00 is Zwaag te zijn. Ik heb teveel tijd verloren. Ik zet de motor aan, haal de gennnaker weg en bel Corry dat ik met een klein half uurtje in de haven ben.
Als de boel opgeruimd is, ben ik de havenmeester. Verbaasd kijk ik op mijn telefoon. Het is pas kwart over twaalf. Stom, de plotter staat nog op zomertijd. Ik had gewoon door kunnen zeilen. Enfin… De havenmeester bij WSV Hoorn vraagt of ik met de camper komt. Eh, nee. Gewoon met de boot. ‘Oh ja’, zegt ze ‘dat kan natuurlijk ook’. Er komen duidelijk niet veel bootjes in de winter.
Klein kwartiertje later lig ik in de box. Schoon schip maken, nog een keer terug naar het havenkantoor om ook de stroom aan te laten zetten en dan Corry opvangen bij de parkeerplaats.
We hebben het weer gezien in de haven. Veel te mooi weer om (voor ons gevoel) opgesloten te zitten tussen een paar palen en andere boten. We vertrekken dan ook in de loop van de ochtend. Een lange reis gaat het niet worden. We willen een paar mijl verder voor anker gaan. Iets voor Ouddorp ligt een uitstulping in de kust die ze de ‘De Punt’ noemen.
Op de kaart wordt aangegeven dat er ook diverse wandelroutes zijn, dus dat zou mooi uitkomen. Dat zijn we al dagen van plan, maar het komt er niet echt van. Dat wil zeggen, wandelen in een natuurgebied.
Het weer is in lijn met de hele vakantie. Helder blauwe lucht, warm en nauwelijks wind. We motoren zonder veel haast naar De punt. We zoeken een mooi plekje voor de kust en het anker gaat uit. We liggen een paar honder meter uit de kust voor de soort strandje waar ook veel campers staan.
We lunchen eerst aan boord en als we zeker zijn dat we goed liggen varen we met de bijboot naar een steiger aan de kant. We verwachten dat er daarvandaar een voetpad loopt naar De punt. Dat blijkt er echter niet te zijn. Er loopt wel een regionale (auto)weg en een spoorlijn (dat naar later blijkt alleen gebruikt wordt voor een authentiek stoomtreintje). Echter, geen voetpad en zelfs geen fietspad. Hm.. Wat nu.
We lopen naar het einde van de ruime parkeerplaats en daarvandaan zien we een bredere strook gras lopen richting De punt. Het is ongeveer 500 meter lopen, zij het wel direct naast de spoorlijn. De grasstrook is echter ruim 8 meter breed. Geen probleem als er een trein zou komen. Als we halverwege zijn komen we een geparkeerde auto op het gras tegen. Ernaast liggen twee mensen op stretcher naast de auto te zonnen. Een beetje vreemde plek als je het ons vraagt zo naast de spoorlijn en naast de regionale weg, maar goed. Ieder wat wils…
Bij De punt aangekomen lopen we we via de weg naar het strandje waar we voor liggen. Het blijkt een recreatieplek te zijn. Het strand is er minimaal en deels overwoekerd met gras. Het doet wat armoedig aan, maar de animo is er niet minder om. Het is er loeidruk. Wel bijzonder. 300 meter verderop aan de andere kant van de weg is een hemelsbreed prachtig zand stand aan de zee. Met vrijwel hetzelfde zoute water als hier. Wel zonder stroming, dat dan weer wel. Maar toch… Apart.
We lopen verder over een verhard pad en komen uiteindelijk uit bij vakantiepark De Eco put. Een ruim opgezet vakantiepark met grote vakantiehuzien. Allemaal in ‘eco’ stijl, dus van hout en met begroeide daken. Er lopen kanalen door het park waardoor veel huizen ook een steiger voor de deur hebben. Je vaart dan zo vanaf je vakantiehuis de Grevelingen op. Je moet wel over een lage motorboot hebben anders kom je niet langs de vele bruggen. Het is wel leuk. Opgezet als een ‘strandpark’, met heel veel water en strand voor de deur. Ondanks het mooie weer is het toch relatief rustig. Op het strandje waar we eerder langsliepen was het loeidruk, maar hier zien we slecht hier en daar een gezin aan het water. Ook de huisjes lijken zeker niet allemaal bezet te zijn.
Het park is gelegen rondom een eiland in het midden waar ook is Brasserie Zeven is gelegen. Dat hadden we op de kaart zien en wat nu het doel is om wat te gaan drinken. We hadden er ook rechtstreeks met de bijboot heen kunnen varen, maar dan hadden we weer niet gelopen.. Je moet ook een beetje in beweging blijven als je de rest van de tijd op een boot zit. Als we bij de brasserie zijn, besluiten we we toch om ergens anders heen te gaan. Het ziet er hartstikke leuke, hip en voorak duur uit, maar is vrijwel geen hond. Niet echt gezellig.
We lopen daarom een kleine 20 minuten terug naar het strandje waar ook een strandtent zit. Ook hier niet super druk, maar wel voldoende mensen om het gezellig te maken. Na een paar lekker koude Weizen briertjes en uitzicht op onze boot die verder voor anker ligt lopen we terug naar de steiger waar we de bijboot hebben achter gelaten.
Aan boord springen we eerst maar eens het water in om op te frissen. Al met al hebben we toch ruim anderhalf uur gelopen en met dat warme weer tikt dat toch aardig aan. ‘S avond eten we lekker kip van de Cobb. Altijd lekker!
We hebben hier twee dagen heerlijk gelegen, maar het is weer tijd om verder te gaan. We gaan richting Scharredijke. Daar lijken ook steigers bij de dijk tussen de Grevelingen en de zee te zijn. Dat lijkt ons wel wat, want daar is ook een doorgang onder de snelweg door. Dan kun je zo doorsteken voor voor een wandeling op het strand aan de zeezijde.
We zeilen met een gestaagd windje de juiste kant op. Na een uurtje moet echter de motor aan omdat de wind geheel is weggevallen. Bij nader inzien gaan we toch maar naar de jachthaven van Scharedijke i.p.v. de setigers aan de dijk. Dan kunnen we ook even water tanken en boodschappen doen. Ook de accu’s kunnen wel wat prik hebben na twee dagen ankeren. Die paar mijl motoren helpen niet zo heel veel. Bovendien verwachten we dat de steigers ook erg vol zullen liggen. Dat is in ieder geval het beeld bij alle steigers die we tot op heden hebben gezien.
De meldsteiger in de jachthaven ligt vol met grote motorboten. Bij de meeste boten is niemand aanwezig. We meren aan bij een van de motorboten. Als rob bij het havenkantoorkomt is er niemand. Volgens het bordje an de deur zouden ze open moeten zijn. Gelukkig staat er een telefoonnummer. Dat brengt uitkomst. De havenmeeste is thuis aan de lunch. Tja, moet ook gebeuren 🙂 Over een kwartiertje is hij er weer.
Als we in onze box liggen, gaat Rob met de fiets naar de supermarkt. Er zit een Plus om de hoek en dat is een mooie grote, nieuwe, winkel. Op de fiets is het nog geen vijf minuten en dus is hij al snel weer terug met volle tassen. Hij wilde eigenlijk nog wel meer meenemen, maar dat pastte niet op de fiets. Dat kan altijd morgenochtend nog.
Het is warm en hoewel het best een eind lopen is, besluiten we naar het strand te lopen. Het is o.a. een behoorlijk eind omdat we ook om onze eigen haven heen moeten lopen. Die is best groot en alleen dat stuk duurt al een kwartier. Daarna moeten we verder over de dijk. Er loopt een smal voetpad langs een stenen muur die midden op de dijk staat. Al met al komen we na een kleine 35 minuten aan bij de snelweg. Ervoor liggen de steigers die we op de kaart hadden gezien. Net als op het eilandje is er stampvol en worden de steigers gebruikt als verlengdstuk van de boot. Mensen zitten er op campingstoelen, compleet met tafeltje en parasol. Wel praktisch, maar niet echt ons idee. Blij dat we in de haven liggen en anders voor anker.
Best nog een eindje lopen richting het strand
Via 3 tunnels steken we onder de snelweg door en komen we in de duinen. Vandaar is het nog een kwartierje lopen via de duinen en een stuk stand naar het eerste terras dat er is Het is ruim 28 graden en we lopen al bijna een uur. We zijn wel even toe aan wat schaduw en wat drinken. Het is een hippe, maar zeker ook gezellige tent. Het is er best druk, maar er is gelukkig nog een plekje vrij op het overdekte terras. Daarvandaan kijken we uit over het strand. Dat is wijds en uitgestrekt. Het verbaasd ons dat het niet helemaal vol ligt met mensen. Er zijn wel mensen, maar ook grote delen zijn vrijwel uitgestorven. Wellicht is het toch nog te vroeg in de vakanties. Het is natuurlijk ook uit de buurt van grote steden. Hier zijn slecht enkele kleine dorpen, met genoeg ander strand, en een aantal vakantieparken.
De dijk af lijkt wel een route door het oerwoud
Na een uurtje houden we het voor gezien en lopen we weer terug naar de haven. Er is voor vanavond licht regen voorspeld en we willen BBQ-en op het strand, dus aan boord zoeken we meteen maar alle spullen bij elkaar. Aan onze kant van de haven is een klein strandje. Het is heel klein en ligt een beetje uit de stuit, dus we hopen dat het er rustig is. Met de Cobb, een kleed, een tas met eten en een fles wijn verkassen we naar het strand. Het is bijna 6 uur en inderdaad lekker rustig.
Mooi, maar rustig strand
We dekken de tafel op ons kleed en steken de Cobb aan. Blijft een ideaal apparaat. Binnen 5 minuten is het gereed om te BB-en. Behalve ons is er een gezin met kind van een jaar of 8. Blijkbaar is die niet helemaal tof want hij ligt continue in het water vreemde harde geluiden te maken. We dachten eerst even dat het gewoon even lol maken was, maar na een half uur denken we daar toch anders over 😉 Wat ons betreft mag hij voorlopig wel even aan de andere kant van de dijk gaan spelen.
Inmiddels is er ook een buitenlands gezin met ook twee kinderen in de leeftijd van rond de 8 jaar. Ze spreken arabisch en hebben blijkbaar nog nooit zoveel water gezien. De twee kinderen proberen eerst aarzelend het water aan te raken met hun handen, maar als snel komt van het een en het ander. Na het nodige zeuren mogen ze in stapjes eerst de schoenen sokken uit, dan de broek en uiteindelijk liggen ze schaterlachend in hun onderbroek in het water. Wat een lol kunnen die kinderen hebben. Grappig om te zien.
Uiteindelijk komt ook de regen. Althans, als je die paar druppels zo zou willen nemen. We maken ons er dan ook niet druk om en blijven lekker zitten. Als we klaar zijn gooien we alles wat weg meteen in de vuilniszak die we hebben meegenomen. Die kan meteen onderweg in de container. Dat ruimt lekker op 🙂
De wind is inmiddels gaan liggen en we zeilen aan de wind richt de westzijde van de Grevelingen. Het is druk hier op het water. Honderden zeilboten en motorboten verkassen van de ene naar de andere plek. We willen wel eens proberen om aan zo’n eilandje te liggen. Voor Bruinisse zijn er twee, maar die liggen wel erg dichtbij en lijken voornamelijk uit steigers te bestaan. We varen daarom naar twee grotere eilanden verderop.
Het eerste eiland heeft Stampersplaat en is een van de grootste eilanden in de Grevelingen. Bij voorkeur gaan we voor anker in plaats van aan een steiger, maar de windhoek hier lijkt niet ideaal. Dan liggen we net wel of net niet lager wal en dan kan het wel gaan klotsen als de wind verder aantrekt. We varen een eilandje verder dat Dwars in Den weg heet. Het is er te smal om voor anker te gaan, maar er komt wel net een plekje vrij aan een steiger. Er kunnen hooguit 3 boten liggen, dus erg druk wordt het niet.
Na het aanleggen merken we al direct dat dit geen plekje voor de nacht is. Motorboten die voorbij varen trekken, ondanks een verbod om hard te varen, forse golven waardoor de boot hard tegen de steiger wordt gesmeten. Niet echt lekker om te slapen. Bovendien geven de motorboten een hoop herrie. Het is evengoed voor nu wel een handig plekje om de boot even te ’parkeren’. Rob plaatst de buitenboordmotor op de bijboot en we varen naar Brouwershaven waarvan de haveningang een kleine kilometer verderop ligt.
De bijboot is niet helemaal hard opgeblazen, maar toch komen we prima in plané. Dan vaar je echt een serieus stuk sneller dan wanneer je gewoon vaart. Je mag niet harder varen dan 15 km per uur dus we trekken het gas niet helemaal open. Hoe snel we dan wel gaan hebben we maar niet gemeten. Vast niet te hard 😉
We zijn nog nooit in Brouwershaven geweest. Bij de ingang van de haven is ook een fietsbrug. Deze wordt echter bediend door de havenmeester. De brug ligt zeker op een meter zes hoog dus we kunnen er zo onderdoor. We varen langs een jachthaven en dan komen we in de havenkom. Dat is eigenijk ook gewoon een jachthaven. Een lange strook water met aan de ene kant boxen en aan de andere langssteigers. We meren onze boot af tussen twee andere boten en lopen het stadje in.
De kom van Brouwershaven
Brouwershaven is net even wat ‘deftiger’ dan de meeste dorpen hier. Mede waarschijnlijk omdat Jacobs Cats hier geboren is. Een belangrijke dichter, jurist en politicus uit de 17e eeuw. We bezoeker er een kerk met een tentoonstelling over de vroegere vissers in Brouwershaven. In hun tijd innovatieve ondernemers die de visserij van ambachtniveau naar grootschallige ondernemingen bracht.
We eten een tosti op een terras aan de haven en doen aansluiten boodschappen. De Spar ligt ook aan de haven en dat komt mooi uit. Wanneer we terug zijn aan boord verkassen we direct. We klotsen aanzienlijk en we willen toch voor anker gaan bij het vorige eiland. Daar lagen echter al een aantal boten en hoe later het wordt hoe minder plek er zal zijn. We vinden echter een mooi plek en we blijken ook goed beschut te liggen. Niks mis mee.
We hebben het idee om vanavond op het eiland te BBQ-en. We roeien er eerst maar even heen om het te verkennen. Rechts van ons is een kleine haven in het eiland en links is een steiger. We roeien naar de steiger en lopen vandaar het eiland op. Meteen komen we een hek tegen waarop staat dat we niet door mogen lopen vanwege het broedseizoen. Het blijkt echter alleen om het laatste deel van het eiland te gaan. Via een ander pad kunnen we het eiland wel op. We lopen eerst door dikke begroeiing, maar echter blijkt een groot deel van het eiland vrij vlak te zijn. In de verte zien we ook de pony’s staan die het eiland grotendeels ‘kaal’ houden.
Als we doorlopen komen we bij de kleine haven uit. Het is ect klein en stampvol. Het ziet er niet aantrekkelijk uit. De boten liggen aan de kade en veel boten hebben de kade naast de boot bij de boot getrokken met klapstoeljes, kinderspeelgoed, enz. Echt een camping. Hier en daar staan grote container voor afval en aan het eind staan twee Dixi toiletten. Absoluut noodzakelijk, maar het ziet er niet aantrekkelijk uit. Wellicht superfijn als je hier ligt met een aantal kleine kinderen, maar voor ons zou het niets zijn. Gelukkig liggen wij lekker vrij voor anker. Zeilen is ook een beetje afzondering opzoeken.
Terug aan boord besluiten we om te gaan zwemmen. Het is hier zout water en dat is goed te proeven. Zout water geeft ook kwallen en daar zijn er heel veel van. Gelukkig zijn het oorkwallen en die steken niet. Rob had de kwallen wel gezien en opgezocht dat ze niet gevaarlijk waren, maar besloot dat pas te vertellen nadat we een keer gezwommen hadden. De boef! Het hielp wel want anders was niet zeker geweest of Corry er in was gegaan. We zitten achter op de boot met onze benen in het water. We tillen een kwal uit het water. Hij glijdt bijna door onze handen heen. het is net snot. In het water ziet het er stevig uit, maar uit het water blijft er niets van over. Het blijven rare wezens. Het zijn dieren, maar het heeft meer weg van een plant. Er zit geen bewustzijn in. Het maakt alleen maar beweging en komt daarmee vooruit, maar zonder enige doel of richting.
We vertrekken rond een uur of 11:00 het plan is om het Volkerak over te steken en bij Oude-Tonge naar binnen te varen. Ook daar is een sluisje dat niet meer in gebruik is en een lang kanaal waar aan het eind de haven ligt. Direct aan de haven is ook een supermarkt en hoewel we gisteren wel wat boodschappen hebben gedaan, zou het prettig zijn om wat meer vooraad aan boord te brengen. En dan liefst zonder veel te sjouwen 😉
Er is te weinig wind om voortgang te houden. We moeten ook direct na de havenuit de geul oversteken en dan heb je wel snelheid nodig. Het is echt druk hier. Een uurtje later zijn we bij Oud-Tonge. Als we echter de nevengeul richting Oude-Tonge invaren komen we binnen de korste keren niet meer vooruit. Rob kijk naast de boot en ziet de waterplanten tot aan het wateroppervlakte staan. Grrr…
We varen een stukje achteruit om de planten onder de kiel en het roer vandaan te krijgen. We dachten eerst nog te veel aan de zijkant van de geul gevaren te hebben. Al snel blijkt echter dat de hele geul vol staat met waterplanten. We varen nog enkele honderden meters door in de hoop dat het dan over gaat, maar het is niet te doen. De geul is ruim 4 meter diep, maar dat maakt hier blijkbaar niet uit. Het zijn ook andere planten dan bij op het Marker/IJsselmeer. Hier zijn de grover en bruin van kleur. We komen nauwelijks meer vooruit wat we ook doen. We keren om en hebben ruim een half uur nodig om enkele honderden meters te overbruggen…. 🙁
Eenmaal in de hoofdvaargeul is het ruim 10 meter diep. Door wat achteruit te varen raken we de meeste planten kwijt en maken we weer vaart. Dan maar door naar de sluis. We doen wel boodschappen in Bruinisse. We hadden eigenlijk voor anker willen gaan vanavond, maar dan gaan we nu eerst maar naar de jachthaven van Bruinisse.
We gaan vlotjes de Krammersluizen door en komen op de Oosterschelde. Klein stukje maar want al na een 2 mijl gaan we weer door de sluizen in Bruinisse. Daar is het druk en we passen er nog net bij. De passage duurt naar ons idee erg lang. Maar ach, we zijn op vakantie. Haast hebben we niet.
Rob belt de jachthaven en we krijgen een plekje toegewezen. Inmiddels is het flink warm geworden. Het is hier een grote haven en dat merken we. Ondanks dat we zeker niet op de laatste steiger liggen is het bijna 10 minuten lopen van boot naar havenmeester. Daar kopen we meteen een kaart voor het aanleggen op de eilandjes in het Grevelingen meer. Die zijn voorzien van steigers door natuurmonumenten en met een kaart mag je daar gratis aanleggen.
Uiteraard kijken we nog even bij de watersportwinkel. We zien een mooi teak tafelblad dat wellicht wel of net niet gaat passen. Ons tafelblad in de kuip is van goedkoop gelakt hout en dat willen we nog steeds een keer vervangen. De maat is echter wat incourant en daarnaast zijn de tafels ook niet echt goedkoop (+/- € 350,-). We krijgen het blad zo mee om te passen zonder zelfs een naam op te hoeven geven. Goed vertrouwen zijn ze hier. Of wij zien er zo betrouwbaar uit 😉 Het past helaas alleen net niet. Het is drie centimeter te lang en we zien geen manier om het passend te maken. Ook niet met aanpassing van de constructie. We lopen dus ruim 20 minuten met een zwaar blad heen en terug voor niets 🙁 Volgende keer beter.
Op de haven zit ook een restaurant en aangezien we op onze trouwdag niet uit eten zijn geweest besluiten we als alternatief vanavond daar te reserveren. Wel op voorwaarde dat ze verse mossellen hebben… Die hebben ze uiteraard.
We moeten nog boodschappen doen, maar inmiddels hebben we op de haven alleen al ruim een uur gelopen… Naar de supermarkt is het ook zeker een half uur lopen en dan weer terug sjouwen. Inmiddels is het ook weer flink gaan waaien dus op de fiets gaan is ook niet echt aantrekkelijk. De jachthaven zelf heeft wel een kleine supermarkt, maar de prijzen zijn bizar en het aanbod is minimaal. Eigenlijk alleen snacks, drank en wat spullen voor het ontbijt. Naast de jachthaven ligt en vakantiepark en die blijkt ook een winkel te hebben. We besluiten eerst daar te kijken voordat we naar het dorp lopen. Die supermarkt is ook beperkt, maar aanzienlijk uitgebreider dan op de jachthaven en de prijzen zijn iets schappelijker. We besluiten hier de belangrijkste zaken te kopen. Eventueel wil Rob morgenochtend nog wel op de fiets naar het dorp gaan.
‘s Avonds eten we lekker en gezellig in het restaurant. Aansluitend drinken we nog wat aan boord en gaan we tijdig naar bed.
De stevige wind van gisteren is vertrokken en het mooie weer is terug. Rob gaat een stukje roeien met de bijboot en de vogels van dichtbij bekijken. Blijkbaar heeft hij behoefte aan bewegen want als hij terug is van roien duikt hij meteen het water in. De temparatuur van het water is prima. We zwemmen uitgebreid en nemen daarna de tijd om te ontbijten en schoon schip te maken. Ondertussen zien we een komen en gaan van scheepjes naar de sluis waar we gisteren doorheen zijn gekomen.
Om een uur of 12:00 verkassen we. Er staan weinig wind, maar we hebben geen haast. We willen naar Benedensas. Dat is een sluisje met twee jachthavens erom heen. Ook is er een natuurgebied en aangezien we deze hebben gemist willen we daar vogels gaan spotten.
Het Volkerak is een druk bevaren gebied. Veel pleziervaart, maar vooral heel veel beroepsvaart. Het is een continue optocht van binnenvaart schepen. We zeilen een uurtje of twee en steken daarna de vaargeul over. Dan is het pal tegen de wind en omdat we nawelijk ruimte hebben (+/- 50 meter) doen we de rest op de motor. Het is ook nog maar twee mijl.
We komen bij een kleine haven uit voor de sluis. Het is een verenigingshaven met ongeveer 50 boten. Er is dan ook weinig plaats, maar we waren net op tijd. Ze hebben nog een plekje voor ons. De havenmeester is een van de leden die vandaag dienst heeft. Het is echt een kleine haven waar de leden alles nog zelf doen. O.a. dus havenmeester zijn. Rob maakt een uitgebreid praatje met hem over het reilen en zeilen van de haven.
Invaart naar Benedensas
Eigenlijk wilde we gaan wandelen in het natuurgebied. Maar we hebben ook niet zoveel meer aan boord en in de buurt is niets. We besluiten eerst maar eens naar Steenbergen te fietsen voor boodschappen. Rob had in Hellevoetsluis de fietsen al uit de achtrekajuit gehaald en op het voordek vastgebonden. Beetje onhandig met zeilen, maar superpraktisch als je weg wilt. De fietsen staan nu kant en klaar binnen twee minuten op de steiger.
Benedensas is een leuk plekje. Het sluisje is niet meer actief omdat het Volkerak via twee andere grote sluizen is afgeschermd van de zee. Het sluisje zelf is daarom niet meer in gebruik, maar er is wel een automatische brug voor wandelaars en fietsers. Wanneer je over het water wil dan kun je op een knop drukken en dan gaat het licht voor de schepen op rood en schuift een brug automatisch over het water. Die blijft dan enkele minuten staan en daarna schuift hij weer in. Bij het sluisje is echter ook een pannekoekhuisje en is het sluisje onderdeel van een fietsroute. Het is er dus erg druk. Daarom kan de brug 15 minuten niet meer gebruikt worden nadat hij een keer dicht en weer open is gegaan. Anders komt er geen boot meer door 😉
Al met al is het nog wel ruim 40 minuten fietsen naar Steenbergen. We kennen het geen van beide, maar het heeft een knus centrum. Er is momenteel kermis en we drinken wat op een terras met uitzicht op de kermis. Leuk en gezellig.
Daarna halen we een patatje in de winkelstraat en doen we boodschappen bij de AH. Het is warm op de fiets terugfietsen en eenmaal terug hebben we nog weinig behoefte om nog te gaan wandelen. Die laten we nog even op ons verlanglijstje staan.
Vandaag willen we richting het Volkerrak. Dat ligt pakweg tussen Willemstad en Bruinisse in. Daarvoor moeten we echter door de Haringvlietbrug en is al een jaar in storing. Rob checkt online de bedieningstijden. Die zijn zeer beperkt door de week. Slehts twee keer per dag. Om 11:00 in de ochtend en een keer in de avond om 20:00. Het is vanuit Hellevoetsluis nog minimaal twee uur varen. De brug in Hellevoetsluis van 09:00 is dan wel erg krap. Die van 08:00 vinden we in onze vakantie nu echter weer even te gortig. We besluiten de brug van 11:00 te nemen met als doel de opening vam 20:00 te pakken.
Om 11:00 gaan we door de brug en leggen iets verderop aan de kade aan. We checken met de brugwachter/havenmeester of dat ok is. Prima wat hem betreft. Als we toch pas om 20:00 door de brug kunnen, dan hebben we nu wel even de tijd om wat boodschappen te doen. We lopen het centrum uit, maar niet richting de dichtsbijzijnde AH. We lopen door naar het grote winkelcentrum. Dat is pakweg 25 minuten lopen. Het winkelcentrum is deels overdekt en dat is nu wel lekker. Het begint zo nu en dan te miezeren. We nemen uitgebreid te tijd en zien ongeveer iedere winkel. Tja, tijd zat en slecht weer… 😉
We zijn van voornemens om wat vaker te gaan zwemmen als we voor anker liggen. Speciaal daarvoor scoren een zachte bal bij de Big Bazar. Dat is wellicht leuk tijdens het zwemmen. In het zwembad gooien we ook altijd met een bal en alleen maar rondje zwemmen rondom de boot is immers ook wat saai.
Rond een uur of drie zijn we weer terug bij de boot. Rob scoort nog een klein plastic kikker bij de watersportwinkel en bevestigt deze met tire-rib en vulkaniseerende tape aan de stag. Hierdoor kan hij de lijntjes van de verenigingsvlaggen eenvoudig en recht naar beneden vastmaken. Normaal zitten die op een kikker aan de mast, maar dan klapperen de vlaggen al snel tegen de verstaging en met flink wat wind maakt dat aardig wat herrie. Plus dat ze dan ook snel slijten.
We waren van plan om pas rond een uur of half zes te vertrekken, maar hier is toch ook verder weinig te doen. We vertrekken alvast en gaan dan ergens bij de brug voor anker. Dan zijn we daar maar alvast.
Het zal een vakantie worden met vaak met weinig wind, maar vandaag hebben we daar geen last van. Het waait ruim 20 tot 25 knopen (6 bft). Het is continue bijna voor de wind dus we moeten goed opletten. Als we ter hoogte komen van het eiland Tiengemeten staan er inmiddels flinke kuilen (golven). Met de wind van achteren is het best nog fris.
Inmiddels komt Rob echter dat we er goed aan hebben gedaan, zij het onbewust, om eerder weg te gaan. De opening van de brug is niet om 20:00, maar om 19:00. Rob had over het hoofd gezien dat tijdens de zomerperiode er een andere bedieningstijd is. Komt ons eigenlijk wel goed uit, want bij voorkeur willen we direct na de brug ook de Volkeraksluizen nog door.
Achter het eiland Tiengemeten willen we voor anker. Daarvandaan is het nog een minuut of twintig varen naar de brug. Hier liggen echter ook een aantal moorings. Een aantal zijn al bezet, maar er is er nog een vrij. Rob moet wel weer even het anker opzij leggen. Dat is echter zo gedaan en binnen de korste keren liggen we.
Het is half zes en we hebben nog een uur voordat we verder moeten. Rob maakt wat te eten en hoewel we niet in de zon zitten is het achter de buiskap uit de wind heerlijk. We drinken er één biertje bij. Dat moet kunnen. We hadden wat Guinnes gescoort bij de AH. Zwaar bier (om te sjouwen dat hele eind terug naar de boot 😉 ) maar wel lekker. Rond half zeven gooien we los en ondanks de stevige wind doen we het laatste stuk op de motor. Beetje onhandig als je onverwacht toch nog te laat komt. De andere boten lagen blijkbaar ook te wachten want ook deze vertrekken richting de brug.
We zijn 10 minuten voor tijd bij de brug. Inmiddels liggen er een stuk of 15 boten te wachten. Een van de boten die naast ons voor anker lag was wel gaan zeilen (met alleen en fok), maar haalde halverwege toch het zeil maar weg en moet nu hard zijn best doen om alsnog op tijd te zijn. Hij haalt het wel, maar het was krap aan.
Na de brug gaat de meeste boten naar Willemstad. Enkele schepen gaat net als wij richting de sluis. We kunnen vlotje door de sluis, maar daarna hebben we een tegenvaller. We wilde bij deze sluis aan de steiger gaan liggen omdat ernaast een natuurgebied ligt met veel vogels. Corry heeft net een nieuwe verrekijker en die komt daar natuurlijk goed van pas. Echter, de de steigers aan deze kan mag je wel aanleggen, maar je mag niet de steigers op. Iets met achterstallig onderhoud. Ze zien er ook inderdaad niet best uit.
Als we dat hadden geweten dan waren we niet door de sluis gegaan en aan de steigers aan de andere kant aangelegd. Daar mocht je wel de steigers op. Nu gaan we natuurlijk niet meer terug. Als we dan toch de steigers niet opmogen dan kunnen we net zo goed voor anker gaan. We vinden iets verder, vrijwel direct aan het natuurgebied, een mooi plekje. Het is even zoek naar de juiste diepte. Niet te diep (> 10 meter) want dat is onhandig ankeren, maar ook niet te ondiep (<4 meter) want dan krijg je weer last van waterplanten.
Het weer was wat minder vandaag, maar het geeft wel mooie luchten.
Het is een supermooi plekje. Mag ook wel, want het is inmiddels 21:00 en we zijn er wel even klaar mee. We gaan lekker onderuit in de kuip met een glaasje wijn en daarna op tijd naar bed.
Vandaag zijn we al weer 23 jaar getrouwd. Het plan is om vandaag uit eten te gaan in Middelharnis. Eerst slapen we lekker uit en ontbijten in de zon terwijl we nog aan de mooring liggen. Rob belt rond 11:00 de jachthaven in het centrum om een plekje te reserveren. Ze vraagt hoe laat we komen en geeft aan dat ze ons wel opvangt. Waarom is ons wat onduidelijk. Maar even goede vrienden. Maakt ons niet uit.
Rond 11:00 vertrekken we om op tijd te zijn bij de brug in Hellvoetsluis. Die draait alleen op het hele uur. Er is nauwelijks wind en dus wordt het motoren. Dat zal deze vakantie helaas nog wel vaker voorkomen. Anderszijds is het heerlijk weer. Ook niet verkeerd. We zijn keurig op tijd een paar minuten voor twaalf. We varen door de brug en zien de havenmeester verder op de steiger staan. Ze verwijst ons door naar een box verder. Dat had ook prima telefonisch gekund, maar prima. Ze komt zowaar zelf even helpen met aanleggen wat niet echt nodig is met windstil weer, maar wel aardig. Ze wijst in de verte en geeft aan dat het havenkantoor bij de vlag is en of we daar dadelijk willen betalen.
Als we even later bij de vlag staan is er niemand. Maar het ziet er hier ook niet echt uit als het havenkantoor… Het een overdekte ruimte op de steiger, maar ziet er meer uit als een borrelruimte dan als havenkantoor. Het is feestelijke versierd in caribische kleuren. Even navragen leert dat dit inderdaad gebruikt mag worden door ligplaatshouders als borrelplek. Een hangplek voor rijke booteigenaren 😉 Het ligt oook aan het einde van een steiger met alleen maar grote motorboten.
Voor het havenkantoor blijken we op de wal te moeten zijn. Als we er aankomen realiseren we ons dat we hier inderdaad al eerder zijn gewoon tijdens een andere vakantie. We melden ons keurig en lopen daarna de stad in. We moeten immers nog een restaurant voor vanavond scoren. Daar zijn er echter minder van dan we dachten en waar we komen worden we niet heel enthousiast van. Uiteindelijk besluiten we om gewoon lekker wat vis te halen en een goede fles wijn. Aan boord hebben we meestal nog gewoon het beste restaurant.
Volgens de stroom moeten we rond 11:00 vertrekken. We gaan een uurtje eerder, want de haven en de kom van Ijmuiden uitvaren is al snel drie kwartier. Daar zetten we zeil en varen om naar de Maasgeul. Het is krap bezeild, maar het gaat net. We varen scherp aan de wind met een knoop of 5. Rond 16:00 passeren we de Maasgeul. We houden netjes contact met de verkeerscentrale, maar worden op het laatst toch nog even verrast door een groot schip dat niet middendoor, maar vlak langs de maasvlakte naar binnen wil. Hoewel ze niet meer in de vaalgeul varen verwachten ze wel dat wij opzij gaan. We worden opgeroepen door de centrale en houden op hun verzoek netjes in.
Na de maasgeul kunnen we iets ruimer varen en daardoor ook net wat minder schuin. Een lange dag aan de wind is ook niet alles. Je kunt niets neerzetten en moet je overal schap zetten als je je verplaatst. Het wordt zo echter langzamerhand beter. Twee uur later komen we bij het Slijkgat, de geul richting Stellendam. Inmiddels varen we voor de wind die inmiddels ook is afgenomen. Het is nog een mijl of 6 varen en de snelheid gaat er snel uit. Uiteindelijk besluiten we om de motor aan te zetten. Dan kunnen we nog rond een uur of acht bij de sluis zijn
Meestal gaat het vlotjes bij deze sluis, maar nu moeten we ruim 3 kwartier wachten voordat we erin mogen. Die gebruiken we meteen maar om te eten. Ook het schutten zelf duurt ruim 40 minuten. Daardoor is het inmiddels het ruim na negenen als we de Haringvliet opvaren. We zijn er inmiddels wel klaar mee. Het is tenslotte vakantie!
Aan een (gele) mooring. Op de achtergrond de haringvlietsluizen
Iets na de jachthaven Stellendam liggen enkele moorings. We hebben er nog nooit aangelegen, maar dat doen we nu wel. De moorings hebben een aangrijpingspunt hoog boven het water. Het blijkt ideaal te zijn om aan te leggen. Vanaf het dek kun je zo de landvast door het oog steken. Nadeel is alleen dat de lijn tegen het anker schuurt omdat de lijn zo hoog belegd is. Rob haalt uiteindelijk maar het anker weg en berg het o in het ankerluik om te voorkomen dat we vannacht niet kunnen slagen omdat alles tegen elkaar schuurt. Enfin, uiteindelijk een mooie dag zeilen. Een van de weinig dagen deze vakantie dat we ook echt zeilen en we drinken er een lekkere borrel bij terwijl de zon onder gaat.
We vertrekken rond 11:00 uit de haven. Het is rustig weer en we varen op de motor naar IJmuiden. Daar gaan we samen met twee andere boten en een binnenvaartschip door de Zuidersluis. Op de marifoon horen we dat de binnenvaartschipper niet echt gecharmeerd is dat we mee gaan. Hij kwam al met een snelheid aanvaren die ons verbaasde en in de sluis moppert hij tegen van alles en maant hij iedereen om vooral op te schiten met aanleggen en vertrekken. De man heeft echt haast. Als we de sluis uit zie we hem even later met ruim 12 knopen aan ons voorbij stuiven. Dat zie je een binnenvaart schip niet vaak doen. Bij een van de volgende havens blijken ze inderdaad al op hem te wachten. Hij moet zand laden. Terwijl het schip aankomt en aanlegt beweegt de kraanmachinst de kraan ‘lusteloos’ heen en weer. De machinist is goed in staat om de kraan er verveeld uit te laten zien. het schip ligt nog niet goed en wel vast als de eerste zandscheppen erin gaan. Of het schip was heel laat of het is sowieso een spoedklus.
We meren aan in de marine van IJmuiden, rekenen af bij de havenmeester en wandelen naar het vissershaven. Het is geen mooie wandeling, maar het is wel voor een goed doel. We gaan naar van Es om verse vis te halen voor het avondeten. We lopen eerst nog iets door naar viswinkel Van Waas. Ook een grote winkel, maar ze hebben voornamelijk vis om te bakken. We keren terug en kopen bij Van Es lekkere tonijn, zalm, garnalen, enz. Aan de bediening, een jongen van een jaar of twintig vragen we of hij wat ijs dat gebruikt wordt om de vis op te leggen voor ons erbij kan doen zodat de vis koud blijft als we het half uur terug moeten lopen. Echt begrijpen doet hij het niet. Hij wil het ijs los over de bakjes doen in de papieren zak. Eh… Dat is niet echt handig. Gelukkig grijpt een collega in. Die doet de bakjes in een plastic tas, het ijs in een seperate plastic zak en dat weer bij de bakjes. Mooie oplossing en zo hebben we frisse vis aan boord 🙂
Terug op de haven gaan we lekker aan boord. De marina en de omliggende panden zijn echt in verval. We lazen op de winkels van de boulevard dat de gemeente een onteigenisprocedure voor de horeca en winkels op de boulevard is gestart. Wellicht ook beter, want goed komen gaat het hier niet meer. Wellicht als er huizen of vakantiewoningen worden gebouwd dat er meer kans is op succesvolle horeca en winkels. Nu is de helft al permanent gesloten en de rest is op sterven na dood.
We gaan tijdig anker op richting Amsterdam. We gaan vlotjes door de brug en de Oranjesluizen en leggen voor het eerst in jaren weer aan in de Sixhaven. Tegenwoordig gaan we veelal naar de Amsterdam Marina. De Sixhaven is vaak erg vol en bovendien heeft de andere haven een bad. Altijd leuk. Daar wilde we eigenlijk in eerste instantie ook heen, maar daar hadden ze alleen een box achter in de haven. Daar heb je net het gevoel of je achteraf op een industrieterein wordt verstopt.
De Sixhaven is een prettig weerzien. Het is echt een kneuterige verenigingshaven, maar daardoor wel gezellig. We meren af en vertrekken vrijwel direct naar de stad. Nog even hadden we een dingetje met betalen. Hoe kneuterig de haven ook is. Je moet hier online betalen via een QR-code. Prima, maar alleen staat onze box niet in de lijst met vrije boxen. Uiteindelijk staat de box er wel in, maar is de lijst niet juist gesorteerd. Enfin, na het voldoen van ons ‘parkeergeld’ kunnen we met de pont over.
We bezoeken de stad als echte touristen en lunchen bij Cafe de Schreierstoren. Rob heeft hier recent nog twee dagen cursus navigatie met een sextant gedaan. Leuk plekje om te zitten (op het terras, maar ook eventueel binnen) en niet al te duur. In Amsterdam niet onbelangrijk.
We doen een paar laatste boodschappen bij de Albert Heijn tegenover het centraal station. Dat is niet al ver lopen naar de pont wat wel zo prettig is voor Rob want die mag 6 flessen water meesjouwen 😉
Vandaag gaan we naar de film in Hoorn. Maar we blijven niet liggen in deze box. We verkassen naar de binnenhaven waar we aan de kade gaan liggen. We vertrekken iets vroeger want de eigenaar van de box is eerder terug gekomen en zou het erg op prijs stellen als hij zijn box in mocht. Nou, vooruit dan maar 😉
Als we de havenkom invaren om 10:30 staat de havenmeester al direct klaar om ons een plek voor de nacht aan te wijzen. Erg bedankt, maar we willen eigenlijk alleen even naar de film en dan weer verkassen. Met toestemming meren we af en lopen een uurtje later richting de bioscoop. Vaak gaan we naar de cinema in de oude gevangenis van Hoorn, maar dit keer is het de Vue. Die ligt wel buiten de stad en is een ruim half uurtje lopen. Ook niet vervelend. Het dreigt wel iedere keer, maar het blijft droog.
Het vervolg op het origineel van Top Gun is best aardig. Weinig verhaal, maar wel leuk spektakel. We hebben beide nooit het orgineel Top Gun gezien, dus we missen hier en daar de clue waar in de flim aan het verleden wordt gerefereerd.
Als we terug zijn op de boot is het even twijfelen. Gaan we voor anker in de kom van Hoorn of varen we door naar het Paard van Marken en gaan we daar voor anker. Het is nig vroeg en het scheelt morgen dan ook weer wat. We zeilen het eerste deel, maar zetten na een uur toch de motor aan om nog een beetje tijdig aan te komen. De wind is pal tegen en we kunnen hier niet goed kruisen omdat we ruim om een gebied met Fonteinkruid heen moeten.
Evengoed varen we enkele keren achteruit om het Fonteinkruid onder kiel vandaan te krijgen. Volgens de waterplanten app zouden we goed moeten kunnen varen, maar iedere keer gaat de snelheid eruit en komt er na achteruit varen een tapijt van planten naar boven. Bij Marken moeten we sowieso de planten in, maar goed dat is dan een bewust keuze. Rond 20:00 gaat het anker uit en liggen we prachtig voor anker bij (later) een mooie ondergaande zon.
Rond 11:00 meren we 500 meter verderop aan bij onze buren. Mathijs en Gerie, onze overburen thuis, liggen met hun woonschip in de kom van de Compagnieshaven. Zij hebben net hun vakantie beëindigd. De onze begint nu. We drinken thee en praten een uurtje bij. Dan wil Rob weg, want de wind gaat aantrekken en we hebben hem pal tegen. De sluizen bij Enkhuizen duren langer dan normaal, want blijkbaar wilde de motor van een platbodem niet starten. Hij bleef er in ieder geval een schutting extra inliggen en dat is niet gebruikelijk 😉
We kruisen in tegen de wind, maar het schiet niet echt op. Inmiddels waait het bijna 6 BFT en er tegenin motoren is dan ook geen pretje en dus geen alternatief. We willen naar IJmuiden, maar zo gaat het wel een erg lange eerste dag worden. Tijd voor plan B. Die hadden we nog niet bedacht, maar we hebben hem zo bedacht. We varen naar Hoorn, dat is redelijk te doen en gaan daar morgen lekker naar de film. Over twee dagen zien dan wel weer verder. Dan is de wind wat minder en hopelijk uit een betere richting.
Het laatste deel varen we op de motor, maar we komen maar niet vooruit. We vervloeken de golven waar we tegenin varen. Als we de kom van Hoorn eenmaal invaren en op rustig water zitten vaart Rob een stukje achteruit. Er komt een waar tapijt van Fonteinkruid naar boven drijven. Daarom gingen we zo langzaam. Op dit traject hoort eigenlijk geen Fonteinkruid te zitten, maar blijkbaar is dat nu ook verleden tijd. De woekerende waterplaten zijn ook de reden waarom we nooit meer op het Markermeer varen. Dat dat wijsheid is, is nu weer aangetoond.
Bij het naderen van de haven belt Rob de havemeester voor een box. De toegewezen box blijkt echter vol te zijn als we aankomen. Na een tweede telefoontje krijgen we een box die wel leeg is. Wel met de kuip vol in de wind, maar met de zon erop is het eigenlijk prima te doen. We meren af in de verenigingshaven, maar een rondje door de stad en installeren ons in de kuip. Ondanks de harde wind is het goed te doen.
Onze overburen wonen op een boot. Althans, deels van de tijd. Normaal liggen ze dan thuis bij ons voor de deur, maar de Oosterhaven wordt deze winter gereoganiseerd en daarom liggen ze in een andere haven. Rob heeft gisteren contact met ze gehad en zij komen vandaag richting Stavoren. We nemen daarom ochtend’s de tijd want de verwachting is dat ze rond 11:00 vertrekken. Dan zijn ze rond 13:00 hier en kunnen we gezamelijk nog even koffie doen.
Het loopt echter anders, want om 12:30 zien we op de AIS ze nog steeds in Enkhuizen liggen. We gooien daarom de trossen maar los en dan zwaaien we wel onderweg. Ook mooi voor een foto momentje.
Op zwaai afstand
De verwachting was 15 tot 20 knopen (5 BFT), maar buiten staat er nog geen 10 knopen. En dat pal van achteren. Niet de beste manier om vaart te maken. Rob twijfelt om de gennaker erop te zetten, maar dan zal je net zien. Staat die, moet die er weer vanaf. Enfin, zo sukkelen we richting Enkhuizen. Onderweg op twee derde zien we Matthijs en Gerie. Zij aan het roer, hij met smartphone voorop. Tja, foto’s maak niet vanuit de stuurhut 😉 Wij kunnen echter, zo pal voor de wind, niet echt van koers veranderen. Voor hun als motorboot wat makkelijker, maar ze passeren toch vrij ver van ons af. Prima om te zwaaien, maar de camera’s van onze smartphone zijn allemaal groothoeklezen. Dus het wordt wat veraf allemaal.
Na de ontmoeting is het nog een uurtje zeilen. De zon is helaas was minder dan de vorige dagen, maar opnieuw doet een koppie warme soep een hoop. Eenmaal in de haven zetten we echter snel de kuiptent erop. Hier is het best wel fris.
Om 08:00 zitten we lekker in de kuip(tent). Kacheltje aan en genieten maar. Rond 11:00 gooien we de trossen los en hijsen al in de haven de zeilen. De wind staat wat minder gustig dan verwacht waardoor het kruisen wordt naar Stavoren. Ook geen ramp. Er staat minder wind dan gisteren en daardoor verwachten we dat de temperatuur ook beter zal zijn dan gisteren. Dat valt uiteindelijk nog wel tegen, maar met een graad of 6 in de zon mogen we niet klagen.
.Een eerste bootje na ons komt aan.
Wanneer de vingertoppen langzamerhand toch richting gevoelloos gaan doet een warme kop chineese tomensoep wonderen. Rond 13:30 valt de wind weg en zetten we met enige tegenzin de motor aan. Het is nog een klein uurtje varen, maar nu wel in een rechte lijn naar Stavoren. Gezien het mooie weer vragen we ons af of we nog een plekje aan de kade kunnen krijgen en dat lukt… Sterker nog, de totale kade is leeg. We zijn natuurlijk ook wel vroeg. Dit keer gaan we meteen aan de wandel, zij het niet al te lang. We maken een rondje door het dorp (in de zomer al niet veel, in de winter op het droevige af) en gaan daarna naar de supermarkt om boodschappen te doen.
Onderweg komen we nog langs voorheen Cafe Max. Bekend bij vele zeilers op het IJsselmeer. Wij zijn er één keer geweest, eind november vorig jaar, drie dagen voordat het definitief sloot. Gelukkig maar… kunnen we toch nog meepraten over “vroeger” 😉
Ook hier weer super mooi weer!
In de kuip is het opnieuw heerlijk zitten. Inmiddels liggen een aantal boten en komen nog diverse aan. Het loopt niet vol, maar de kade wordt redelijk bezet. Ook de havendienst van Medemblik heeft inmiddels gereageerd op de review van Rob. Ze zijn zeer vereerd met de 5 sterren. Of ze weten of de review in eerste instantie met 2 sterren was geplaatst verteld het verhaal niet.
Overigens is het tarief hier in Stavoren wel anders. Op de aansluitingen van de stroom zijn briefjes geplakt. € 2,50 als je stroom wilt gebruiken en € 3,50 als je een electrisch kacheltje aan boord hebt. Graag in een enveloppe in de brievenbus bij het havenkantoor. Kijk, dat zijn nog eens wintertarieven! We vragen ons wel af hoeveel boten er nog rondvaren met een setje enveloppe aan boord. Gelukkig had Corry de vorige keer als een praktisch oplossing bedacht. Geld in een boterhamzakje (vaker aan boord dan enveloppen), briefje erbij, dichtknopen en op de post (in de brievenbus). Postzegel niet verplicht 😉
De komende dagen zijn de voorspellingen top. De Corona maatregelen zijn van tafel en de boot ligt nog steeds in het water. Alle ingrediënten voor een top weekend. Rob moest in de ochtend eerst nog even naar de opticien (lekker dichtbij… uur heen en uur terug). Enfin, rond 12:00 zijn we aan boord. Eerst nog even water en diesel tanken en dan vertrekken we.
Het is fris, maar goed te doen. Rob blijft eerst stoer doen, maar na een uurtje trekt ook hij dankbaar zijn muts en handschoenen aan. Het is wel heerlijk onbewolkt en de zon is goed te voelen. Het lente gevoel is groot. Rond 15:00 varen we Medeblik binnen. We leggen aan aan de zuidzijde van de Oosterhaven waar we uit de win en in de zon liggen. Plan was te gaan wandelen, maar dit is te lekker om niet van te gaan genieten. Glaasje bubbels erbij en lekker zitten.
Super lekker weer in Medemblik
Na een uurtje besluiten we toch maar om wat te gaan doen. Eerst gaan we langs het havenkantoor. Daar rekenen we € 27,01 af. Een beetje verbaasd vragen we of de tarieven zo sterk zijn gestegen. De dame van de havendienst beaamt dat. Volgend maand wordt het zomertarief van toepassing en dat is nog hoger. Ok. Maar € 27,01 voor een nacht aan een kale kade waarvoor je voor stroom ieder half uur uit de warme kuiptent moet om op een knoje te drukken, zonder water op de kade (en blijft achteraf geen afval voorzieningen). Is dat niet wat veel?
Recent heef Rob middenkikker op de boot gemonteerd. Super handig (al hoewel nu niet gebruikt).
Uiteraard weet de havendienst ook niet beter. De gemeente bepaalt de tarieven niet zijn. Enfin, we lopen de stad in, maar Rob zit het niet helemaal lekker. Dit soort bedragen betaal je nergens in de winter. Terwijl we in de Hema staan staat hij te tikken op zijn iPhone. Toch even een review plaatsen op google. Wellicht leert de gemeente ervan..
Na wat winkelen lopen we naar de Deen, oh nee, tegenwoordig de AH (veel beter 😉 ). Als we terug komen bij de haven ligt er een verassing. Er ligt een enveloppe op de kajuitingang. Er was toch een fout in het kassasysteem en ze hebben ons teveel in rekening gebracht. In de enveloppe zit een tientje retour. Waarschijnlijk te veel. Beetje gokken, maar waarschijnlijk had er geen BTW (extra) gerekend moeten worden. Dus € 22,- ipv € 27,- Wel zo netje. Rob past meeteen de review aan. Ook wel zo netjes toch…?
Pas laat in de ochtend gooien we de trossen los. Er staat niet al te veel wind en we varen rustig aan de wind terug naar Enkhuizen. Daar laden we op ons gemak uit en zetten een punt achter de vakantie. Het was wel aardig zo een keer in eigen land, maar voor ons niet direct voor herhaling vatbaar. We hopen toch echt dat we volgend jaar weer naar het buitenland kunnen. Nederland is mooi, maar Friesland is krap en de overige wateren daar komen we al vaak genoeg. In ieder geval hebben we weer wat om naar uit te kijken.
Tegen de ochtend maakt Corry Rob wakker. ‘Er gaat bij iemand het ankeralarm af. Ik hoor continu gepiep en blijkbaar horen ze het zelf niet want het gaat maar door. Dadelijk liggen ze tegen ons aan’. Huh? Plots sprint Rob het bed uit. Wat blijkt. Het was ons eigen anker alarm. Rob had de stekker van het nieuwe alarm eruit gehaald omdat hij bang was dat het ‘per ongeluk’ afging omdat we door de weinige wind willekeurig iedere kant op gingen. En het maakt nogal herrie. Zeker in zo’n kommetje als je dicht op elkaar ligt. Tja, dat had Corry natuurlijk niet door. Enfin, we zijn meteen wakker. Zie dat dan maar als voordeel. We gaan aan de koffie en vertrekken ook op tijd . Ver wordt het niet. We gaan naar Medemblik. Er staat inmiddels weer wat wind en we maken een mooie tocht naar Medemblik. We leggen aan in de Oosterhaven en maken vervolgens een lange wandeling langs het strand en we drinken wat bij het strandpaviljoen wat daar sinds enkele jaren staat. Langs de (aangelegde) stranden is het loeidruk. Wel supergezellig. Daarna lopen we door naar de Albert Heijn, voorheen de Deen, doen boodschappen en gaan lekker in de kuip van onze een na laatste vakantiedag genieten.
De vakantie zit er bijna op. Bij het ankerop gaan maakt Rob nog een video om door te sturen naar zijn moeder. Dan kan ze zien hoe de ankerlier in de praktijk werkt. We vertrekken naar Enkhuizen, maar niet om de vakantie af te sluiten. Naar aanleiding van het krabben van het anker aan het begin van de vakantie heeft Rob een los alarm besteld dat kan worden aangesloten op ons NMEA2000 netwerk. Dat is een digitaal netwerk aan boord waar alle apparatuur aan is gekoppeld. Het ankeralarm gaat normaal af op de plotter, maar die staat buiten en zeker met veel wind hoor je die bijna niet. Er zat nogal een lange levertijd op, maar enkele dagen geleden kregen we bericht dat hij was afgeleverd bij de het postkantoor. We halen hem op voordat hij teruggestuurd wordt. De tocht naar Enkhuizen is een feest. Zonnig, 3 BFT bakstag windje en een goede temperatuur. De spi gaat op zodra we Makkum uitvaren en gaat er pas weer af als we de Compagnieshaven invaren. We leggen eerst een uurtje of twee aan bij de hoofdsteiger. We brengen wat spullen naar huis en Rob haalt het alarm op bij de Bruna (dat we meestal postkantoor noemen 😉 ). Daarna gaan we voor anker in het ons zo bekende kommetje.
Rob installeert het alarm. Het werk alleen niet. Na wat gepuzzel op internet blijkt dat de plotter van een andere softwareversie voorzien moet zijn om het ankeralarm af te laten gaan. Die versie is wel beschikbaar, maar Rob had getwijfeld om het te installeren omdat de fabrikant beperkt garantie geeft dat de software ook goed draait op ons type plotter. Rob installeert het alsnog en is blij verrast. Niet alleen werkt het ankeralarm nu inderdaad (oorverdovend), maar ook de interface van de plotter is er goed op vooruit gegaan. Het is veel intuïtiever dan voorheen.
